شيتوريو يكي از پنج سبك اصلي كاراته مي باشد و مي توان گفت كامل ترين و بهترين سبك كاراته مي باشد.
كنوا مابونی بنيانگذار شيتوريو كاراته‌دو در 14 نوامبر سال 1889 در شوری اُکیناوا به دنيا آمد. او به هفدهمين نسل از يكی از شجاع‌ترين مردان جنگی پادشاهی ريوكيو تعلق داشت. كنوا مابونی در كودكی از نظر فيزيكی ضعيف بود. اعضای خانواده او اغلب داستانهايی از رشادتها و دلاوريهای اجداد و نياكانش را برای او نقل می‌کردند و او هميشه رويای اينكه روزی از نظر فيزيكی قوی و مانند يكی از آنها شود را در سر می‌پروراند. در سن 13 سالگی كنوا مابونی به عنوان دانش‌آموز در مدرسه يكی از استادان معروف كاراته‌دو، استاد آنكو ايتوسو كه در شوری زندگی می‌كرد پذيرفته شد. كنوا مابونی هر روز آموزش می‌ديد، در هر شرايطی حتی در طوفان‌های سخت و نهايتا طی هفت سال او هنر كاراته شوری يا شوريته را آموخت.
آغاز قرن بيستم، دوره وسيعی برای گسترش كاراته بود. در سال 1910 كاراته به عنوان يك درس مجزا در برنامه مدارس ژاپن گنجانده شد و اين به معنای شناسايی و قبول رسمی كاراته در ژاپن بود.
در طی اين سالها كنوا مابونی فعاليت آموزشی خود را آغاز كرد. مابونی و استادش با هم مدرسه کارته‌ای را به منظور آموزش اين هنر رزمی تاسيس كردند. در 13 فوريه سال 1918 پسر ارشد او كنِِِِي متولد شد. در همان سال كنوا مابونی اقدام به معرفی کاراته در بین ژاپنی‌ها كرده و اساتيد معروفی نيز در اين امر او را ياری نمودند. او جلساتی را در خانه خود با حضور گيچن فوناكوشی، چوجی هاناشيرو، چوشين چی‌بانا، توكودا، شيمپان شيروما، سيچو توكومورا و هوكو ایشی‌کاوا برای راهکارهای گسترش کاراته در ژاپن برگزار می‌كرد. علاوه بر اين در سال 1918 به او افتخار اجرای كاراته در حضور شاهزاده كنی و شاهزاده كاچو در مدرسه اُکیناوا داده شد. در سال 1924 كنوا مابونی به عنوان مربی كاراته در دو مدرسه مشغول شد و مفتخر به اجرای كاراته در حضور شاهزاده تی‌تی بو نيز شد.
در سال 1925 مابونی و چند استاد ديگر، باشگاه كاراته اُکیناوایی را تاسيس كردند و رويای او برای تاسيس يك باشگاه ثابت آموزش كاراته به حقيقت پيوست.
سال 1927 سال مهمی برای كنوا مابونی بود. او با جيگورو كانو پایه‌گذار جودوی مدرن كه برای تاسيس باشگاه جودو به اُکیناوا آمده بود ملاقات كرد. چوجون مياگی و كنوا مابونی فرصتی يافتند تا تکنیک‌های كاراته را برای کانو نمايش و توضيح دهند. كانو كاراته را فنی مناسب و ایده‌آل هم برای دفاع و هم براي حمله يافت و لذا در مورد ضرورت گسترش كاراته در ژاپن صحبت كرد. سخنان جیگورو کانو بقدری در روح و روان مابونی تاثير گذاشته بود كه وی تصميم گرفت به اوزاكا برود و خودش را وقف گسترش و ملی كردن كاراته در ژاپن كند.
بعد از جنگ جهانی دوم باشگاه‌های كاراته يكی پس از ديگری در مدارس و دانشگاهها افتتاح شدند. آنها مسابقات مختلفی را برگزار کرده و آماده ميزبانی مسابقات قهرمانی در ژاپن می‌شدند. طی سالهای سخت جنگ جهانی دوم مابونی با وقف خودش برای گسترش و پيشرفت كاراته شيتوريو كمك شايانی به بازسازی ژاپن كرد. متاسفانه مرگ به او مهلت به ثمر رساندن ساير برنامه‌هايش را نداد و او در 23 می سال 1952 در‌گذشت.
كاراته شيتوريو كه به وسيله كنوا مابونی ابداع شده بود از قسمتهای برجسته‌ای از كاراته شوری استاد ايتوسو و كاراته ناهای استاد هیگااُنا اقتباس شده و نام شيتوريو از حروف شكل اول اسامی اين اساتيد شكل گرفته شده است. مابونی در حين آموزش شاگردانش در دوجو توجه زيادی به كاتاها می‌كرد. او معتقد بود كه كاتاها هم شامل تكنيك‌های دفاعی و هم تكنيك‌های حمله‌ای هستند که مهمترين بخش كاراته به شمار می‌آيند و دانستن معنای هر حركت در كاتا و اجرای درست آن ضرورت دارد. كنوا مابونی اولين نفری بود كه اصول بونكاي كميته را معرفی كرد، كه هدف و استفاده درست از هر كاتا را نشان می‌داد. نتيجه نهايی از آموزش كاتا به كاربردن تکنیک‌های كاراته مبارزه است. همچنین تمرين مداوم كاتا به انتقال اطلاعات و دانش موجود در كاتا به نسل بعد نیز كمك می‌كند. شيتوريو كاراته برخلاف ساير شيوه‌های كاراته كاتاهای بسياری دارد.