دیوان اشعار خاقانی

[sorna]

تا گشت سر کوی مغان منزل من

حل گشت به یمن عشق هر مشکل من

بر غم چه نهم تهمت بیهوده که هست

پیمانهٔ پر بادهٔ حسرت دل من

[sorna]

در کوی تو خاطری ندیدم محزون

زاهد از عقل شاد و عاشق ز جنون

ساقی سر گرم باده، مطرب خواهند

کل حزب بما لدیهم فرحون

[sorna]

شد باغ ز شمع گل رعنا روشن

وز مشعل لاله گشت صحرا روشن

از پرتو روی آتشین رخساری

گردید چراغ دیدهٔ ما روشن

[sorna]

تا بشنودم کاهوی شیرافکن من

ماتم زده شد چون دل بی‌مسکن من

حقا و به جان او که جان در تن من

بنشست به ماتم دل روشن من

[sorna]

تا رخت بیفکند به صحرا دل من

سرمایه زیان کرد ز سودا دل من

یک موی نماند از اجل تا دل من

القصه بطولها دریغا دل من

[sorna]

خاقانی اگر توئی ز صافی نفسان

بر گردن کس دست به سیلی مرسان

زیرا که چو بر گردن آزاد کسان

شمشیر رسد به که رسد دست خسان

[sorna]

ای روی تو محراب دل غمناکان

وی دست تو سرمایه بر سر خاکان

روزی که روند سوی جنت پاکان

جز تو که کند شفاعت بی‌باکان

[sorna]

خاقانی از اول که دمی داشت فزون

می‌بود درون پرده چون پرده درون

از مجلس خاص خاصگان است اکنون

چون خلعه درون در و چون حلقه برون

[sorna]

مجلس ز می دو ساله گردد روشن

چشم طرب از پیاله گردد روشن


پژمرده بود گل قدح بی می ناب

از آب چراغ لاله گردد روشن

[sorna]

ماها دلم از وصال پر نور بکن

میلی سوی این خاطر رنجور بکن

ای یوسف وقت جنگ را دور بکن

گرگ آشتیی با من مهجور بکن