دیوان اشعار خاقانی

[sorna]

از کوی تو ای نگار زاری بردیم

آشفته دلی و بیقراری بردیم

ای مایه‌ی شادمانی آخر ز درت

رفتیم و غمت به یادگاری بردیم

[sorna]

کو زهر؟ که نام دوستکانیش نهم

کو تیغ که آب زندگانیش نهم

کو زخم؟ که حکم آسمانیش نهم

کو قتل که نزل آن جهانیش نهم

[sorna]

ز آن نوش کند زهره شراب سخنم

کز فرق فلک گذشت آب سخنم

درد سر شش ماهه به ناچیز شود

هرکس که به سر بزد گلاب سخنم

[sorna]

در زان لب لعل نوش خوردت چینم

لاله همه ز آن رخ چو وردت چینم

دربوسه لبت گزیده‌ام دردت کرد

درمان دلم تویی که دردت چینم

[sorna]

ای پیش تو مهر و ماه و تیر و بهرام

بر جیس و زحل، زهره حمل ثور غلام

جوزا سرطان خوشه کمان شیرت رام

میزان، عقرب، دلو، بره حوت به دام

[sorna]

ما ژنده سلب شدیم در خز نخزیم

جز خار نخائیم و بجز گز نگزیم

از لعل بتان شکر رامز نمزیم

رخسار به خون دختر رز نرزیم

[sorna]

چون از چشم بتان فسون ساز کنم

می‌زیبد اگر دعوی اعجاز کنم

وقت است که از نگاه گرم ساقی

چون نشئه به بال باده پرواز کنم

[sorna]

از عشق تو کشته‌ی شمشیر شوم

بی‌دردم اگر ز خواهشت سیر شوم

زان آمده در عشق مرا پای به درد

تا در سر کوی تو زمین گیر شوم

[sorna]

در مدرسه‌ها درس غلط فهمیدیم

از معنی‌ها لفظ فقط فهمیدیم

بر دعوی غبن ما که خواهد خندید

هر سطری را ز یک نقط فهمیدیم

[sorna]

اکنون که شب آمدبرود جانانم

گر خورشید است عادتش می‌دانم


دل چنگ همی زند به هر دم در من

کو را بگذاری تو برآید جانم