دیوان اشعار خاقانی

[sorna]

خاقانی ازین مختصران دست بدار

در کار شگرف همتی دست برآر

پروانه مشو جان به چراغی مسپار

خورشید پرست باش نیلوفر وار

[sorna]

ای داده تو را دست سپهر و دل دهر

از بخت تو را تخت و هم از دولت بهر

مهر تو کند به لطف و کین تو به قهر

از شوره گل، از غوره مل، از شکر زه

[sorna]

دانی ز چه یک نام حق آمد غفار

یعنی که به مجرمان عاصی رحم آر

گر جاهلی از جهل نکردی گنهی

پس عفو همیشه می‌نشستی بیکار

[sorna]

دل کوفته‌ام چو تخمکان ز آتش قهر

لب شسته به هفت آب ز آلایش دهر

تو بذر قطونا شدی ای شهره‌ی شهر

بیرون همه تریاک و درون سو همه زهر

[sorna]

خاکی دل من به آتش آگنده مدار

آبم مبر و چو خاکم افکنده مدار

چون کار من از بخت فراهم نکنی

در محنت و غم مرا پراکنده مدار

[sorna]

گفتم به دل ار چو نی ببرندم سر

ننشینم تا نخایم آن شکر تر

پیش شکر از پر مگس ساخت سپر

گفت ار مگسی هم ننشینی به شکر

[sorna]

ای چرخ مهم را ز سفر باز آور

در ره دلش از راه ببر باز آور

حال دل من یک به یک از من بشنو

با او دو به دو بگو خبر باز آور

[sorna]

هرکس که شود به مال دنیا فیروز

در چشم کسان بزرگ باشد شب و روز

گر بخت سعید و حسن طالع داری

از مال جهان گنج سعادت اندوز

[sorna]

دود تو برون شود ز روزن یک روز

مرغ تو بپرد از نشیمن یک روز

گیرم که به کام دوست باشی صد سال

ناکام شوی به کام دشمن یک روز

[sorna]

ای چشم تو فتنه‌ی فلک را قلوز

هجران تو شیر شرزه را گیرد بز

ای زلف تو بر کلاه خوبی قندز

با غارت تو عفی الله از غارت غز