دیوان اشعار خاقانی

[sorna]

دلها همه در خدمت ابروی تو اند

جان‌ها همه صید چشم جادوی تو اند

ترکان ضمیر من به شب‌های دراز

جوبک زن بام زلف هندوی تو اند

[sorna]

تا زخم مصیبت دل خاقانی آزرد

از ناله‌ی او جهان بنالید به درد

از بس که طپانچه زد فرا روی چو ورد

روش چو فلک کبود و چون مه شد زرد

[sorna]

چون زاغ سر زلف تو پرواز کند

در باغ رخت به کبر پر باز کند

در باغ تو زان زاغ پرانداز کند

تا بر گل تو بغلطد و ناز کند

[sorna]

ای از دل دردناک خاقانی شاد

غمهای تو کرد خاک خاقانی باد

روزی که کنی هلاک خاقانی یاد

برخی تو جان پاک خاقانی باد

[sorna]

ای بت علم سیه ز شب صبح ربود

برخیز و می صبوحی اندر ده زود

بردار ز خواب نرگس خون‌آلود

برخیز که خفتنت بسی خواهد بود

[sorna]

خاقانی هر شبت شبستان نرسد

تو مفلسی این نعمتت آسان نرسد

هر شب طلب وصل که روئین دژ را

هر روز سفندیار مهمان نرسد

[sorna]

آن شب که دلم نزد تو مهمان باشد

جانم همه در روضه‌ی رضوان باشد

جانم بر توست لیک فرمان باشد

کامشب تن من نیزد بر جان باشد

[sorna]

خاقانی ازین خانه و خوان غدار

برخیز و به خانیان کلیدش بسپار

خضری تو بخوان و خانه چون داری کار

شو خانه و خوان را به خضر خان بگذار

[sorna]

خاقانی را آنکه بود سلطان هنر

چون شمع بسی نشست بر کرسی زر

اکنون چو چراغ است به کشتن درخور

بر نطع نشسته اشک ریزان در بر

[sorna]

خاقانی اگر یار نماید رخسار

رخسار چو زر به ناخنان خسته مدار

از ناخن و زر چهره برناید کار

کز تو همه زر ناخنی خواهد یار