untitled1313827819شیوه راه رفتن روی زمین مکعب شکل تصورش را کرده اید که اگر زمین به جای یک کره، سیاره ای به شکل مکعب بود چه رخ می داد؟


پاسخ این سوال در پی ادعای اخترشناسی سوئیسی مبنی بر کشف سیاره ای مکعبی شکل توسط اخترشناسان متعددی تشریح شده است.

در سال 1884، اخترشناسی سوئیسی به نام "آرند" با ادعای موضوعی شگفت انگیز جنجالهای بسیاری را به وجود آورد، وی اعلام کرد در پس مدار نپتون موفق به کشف سیاره ای شده که مکعبی شکل است.

واضح است که حتی در سال 1884 نیز همه می دانستند که این خبر، خبری پوچ و بی معنی است. "تئودور ونکرک" فیزیکدانی است که برای اولین بار احتمال وجود سیاره مکعب شکل را رد کرد و با ارائه توضیحاتی کاملا علمی این ادعا را به سخنانی بی ارزش و پوچ تبدیل کرد.

تمام دلایلی که به غیر ممکن بودن وجود یک سیاره مکعب باز می گردد، با گرانش در ارتباط است. در سیاره کروی زمین، نیروی گرانش به صورت یکنواخت زمینیان را به سوی مرکز جرم سیاره می کشد، از این رو انسانها بر روی یک منطقه مسطح می توانند صاف بایستند.

اما در مقابل یک سیاره فرضی مکعبی از 6 وجه برخوردار است که در برابر مرکز هر یک از این وجه ها تنها نیروی گرانش به سمت بالا و پایین وارد می شود.

به این شکل زمانی که فردی به لبه های این وجه ها نزدیکتر شود، صاف ایستادن برای او دشوار خواهد شد زیرا کشش گرانشی فرد را به سوی مرکز جرم این مکعب بزرگ خواهد کشید که این مرکز نیز مستقیما در زیر پاهای فرد قرار نگرفته است.

"کارن مسترز" کیهان شناس معاصر نیز موضوع سیاره های مکعبی را موضوعی بسیار جالب می داند، وی با توضیح ویژگی های فیزیکی چنین سیاره ای می گوید تمامی 6 وجه این سیاره می توانند منجر به نوسانات شدید آب و هوایی شوند، تمامی آب را در مرکز سیاره متمرکز می شود و هیچ یک از وجه ها از آب و هوای استوایی و قطبی برخوردار نخواهند بود. همچنین گوشه های تیز چنین سیاره از میان اتمسفرش بیرون خواهد زد.

بر اساس گزارش دیسکاوری، در صورتی که اتمسفر سیاره زمین کروی شکل در ارتفاع هزار کیلومتری از سطح آن در نظر گرفته شود، در حالی که شعاع آن 6 هزار و 400 کیلومتر است، کل فضای موجود از مرکز سیاره تا بالای اتمسفر هفت هزار و 400 کیلومتر خواهد بود.

در این شرایط مکعبی به حجمی برابر سیاره کروی از وجهی 10 هزار کیلومتری برخوردار خواهد بود که در این صورت گوشه های آن قطها از اتمسفر بیرون خواهند زد.