دیوان اشعار هاتف اصفهانی

[sorna]

یارب رود از تنم اگر جان چه شود

وز رفتن جان رهم ز هجران چه شود
مشکل شده زیستن مرا بی یاران

از مرگ شود مشکلم آسان چه شود

[sorna]

دست ساقی ز دست حاتم خوشتر
جامی که دهد ز ساغر جم خوشتر
آن دم که دمد ز گوشه‌ی لب نایی

در نی، ز دم عیسی مریم خوشتر

[sorna]

ای مستمعان را ز حدیث تو سرور
وی دیده‌ی صاحب نظران را ز تو نور
جز حرف و رخت گر شنوم ور بینم

گوشم کر باد الهی و چشمم کور

[sorna]

باز آی و به کوی فرقتم فرد نگر

وز درد فراق چهره‌ام زرد نگر
از مرگ دوای درد خود می‌طلبم

بیمار نگر دوانگر درد نگر

[sorna]

دارم ز غم فراق یاری که مپرس
روز سیهی و شام تاری که مپرس
از دوری مهر دل فروزی است مرا

روزی که مگوی و روزگاری که مپرس

[sorna]

دارم ز جدایی غزالی که مپرس
در جان و دل اندوه و ملالی که مپرس
گوئی چه بود درد تو دردی که مگوی

پرسی چه بود حال تو حالی که مپرس

[sorna]

بس مرد که لاف می‌زد از مردی خویش
در پیره‌زنی دیدم ازو مردی بیش
ابنای زمانه دیدم اغلب هاتف

مردند ولی با لب و با سبلت و ریش

[sorna]

دلخسته‌ام از ناوک دلدوز فراق
جان سوخته از آتش دلسوز فراق
دردا و دریغا که بود عمر مرا
شب‌ها شب هجر و روزها روز فراق

[sorna]

ای در حرم و دیر ز تو صد آهنگ
بی‌رنگی و جلوه می‌کنی رنگ به رنگ
خوانند تو را مؤمن و ترسا شب و روز

در مسجد اسلام و کلیسای فرنگ

[sorna]

آن گل که چو من هزار دارد بلبل

دانی به سرش چیست پریشان کاکل

روئیده میان سبزه‌زاری ریحان

یا سرزده در بنفشه زاری سنبل