زمزمه ي در فراق امام زمان

[shirin71]

یا ابا صالح

در زمستانهای بی تعداد ،سردر گریبان ِ برف ها، آمدن و رفتن ها را مرور می کنم .

به خورشیدی فکر می کنم که تاخیرش آدینه های بی شماری ست خاکستر نشینم کرده .
هنوز جای خالی یک اتفاق آمدنی پیش چشم هایم راه می رود.
می دانم دوست داشتن بی تکاپو رسیدن انجماد محض است.
اما دعا می کنم بیایی تو هم دعا کن با تو باشیم.
اللهم عجل لولیک الفرج

[shirin71]

همواره آشکارم

گفتم که از فراقت عمریست بی قرارم

گفت از فراق یاران من نیز بی قرارم
گفتم به جز شما من فریادرس ندارم
گفتا به غیر شیعه من نیز کس ندارم
گفتم که یاورانت مظلوم هر دیارند
گفتا مرا ببینند مظلوم روزگارم
گفتم که شیعیانت در رنج و در عذابند
گفتا به حال ایشان هر لحظه اشکبارم
گفتم که شیعیانت جمعند به یاری تو
گفتا که من شب و روز در انتظار یارم
گفتم که چشم شیعه گریان بود به راهت
گفتا که من همیشه بر دیده اشک دارم
گفتم که دشمن تو در فکر محو شیعه ست
گفتا به حال شیعه هر لحظه پاسدارم
گفتم به شیعیانت آیا پیام داری؟
گفتا که گفته ام من هر دم در انتظارم
گفتم که ای امامم از ما چرا نهانی؟
گفتا به چشم محرم همواره آشکارم

[shirin71]

مولایم بیا!

مولایم:

امروز خیلی دلتنگم...نمی دانم این دل تنها بهانه ی که رامی گیرد. وقتی کوچک بودم هرگاه که دلتنگ می شدم مادرم دستم را می گرفت و با هم به پارک می رفتیم کمی که بازی می کردم دیگر از آن همه دلتنگی که دل کوچکم را سخت در بر گرفته بود خبری نبود.

اما حالا که بزرگ شده ام وقتی دلتنگ می شوم، هیچکس و هیچ چیز نمی تواند آرامم کند...خیلی سخت است که آدم نتواند به کسی راز دلش را بگوید اما مولایم شما که از آشکار و نهان این دل تنها باخبرید ، شما که می دانید این دل چرا بهانه می گیرد، پس چرا........... پس چرا آرامش نمی کنید؟ چرا به فریاد تنهاییش نمی رسید؟ مگر این دل چقدر تاب و توان دارد؟ چقدر می تواند صبوری کند؟

مولایم:

دیر زمانی است که دیگر دلم آرام و قرار ندارد. نمی دانید غروب های جمعه وقتی از وصال محبوب نا امید می شود چه غوغایی به پا می کند در این زندان تنهایی من. چگونه آرامش کنم؟ وعده ی کدامین جمعه را به او بدهم؟ کدامین روز را روز لقای یار بنامم برایش تا که اندکی آرام بگیرد؟

با اینکه سخت است اما من و این دل پر درد منتظر می مانیم تا که یک روز ابرهای آسمان انتظار کنار رود و خورشید منتظران روی همچون ماه خویش را به جهانیان نمایان کند

[shirin71]

یا مهدی

زمین در این مویه های گداخته،دوری تو را بغض کرده

این پیله های انجماد را که قرنهاست بدور باور خویش تنیده جز تو کسی نمی تواند بشکند.

سنگ فرشهای سرخ نیز فریاد این المرتجا سر داده اند ما روزهای بی تو را ثانیه به ثانیه تبخیر می شویم

نیلگون ترین تبسم آسمان ،ما زیر پوست لب هایمان شعر یوسف می خوانیم .

اللهم عجل لولیک الفرج

[shirin71]

بازآی ای مولای امیدواران

مولای مهربانی ها کجایی؟

پس چه زمانی از پس ابرهای مهربانی بیرون می آیی؟ آقای من دلتنگم. دلتنگ یک نیم نگاه. دلتنگ یک نوازش . دلتنگم و شاکی. شاکی از این همه بی رحمی ....
مولای من ای کاش می آمدی. ای کاش این دل داغدیده را به نوایی روحانی شاد می کردی. ای کاش با آمدنت به این جمعه های انتظار پایان می دادی. شاکی ام از خودم که چرا آنگونه نبودم که شما می خواستید. چرا نشانه هایی را که برایم فرستادید ندیدم. چرا همچنان در خواب غفلت غرقم و دست کسانی را که برای کمک به طرفم روان می شود را نمی بینم.
محبوب من: می دانم که گناهکارم . می دانم که بدم اما من ِ بنده ی گناهکار نیز چشم امیدم به شماست . اگر پشتم را خالی کنید و دستم را نگیرید به چه کسی پناه ببرم؟ به کدامین سو روانه شوم ؟ به کدامین کورسوی چراغ دل ببندم؟
آقای من دلتنگی ام مثل همیشه با رسیدن غروب جمعه تشدید می یابد ای کاش جمعه های انتظار و سرگردانی را به همین زودی ها پایانی باشد.

[shirin71]

عصر آدینه دلم مى گیرد.

بار دیگر جمعه اى بود ودلى بود و امید



و تمام چشم ها رو به افق دوخته بود،



آسمان هم مکث مى کرد لحظه اى تا بیابى از سفر!



اى مسافر تمام قلب ها،



لحظه لحظه سرخى غروب بر قلب هاى بى قرار عاشقان شرر مى ریخت؛



و با عبور لحظه ها دل میان صحن سینه بى تاب تر مى زد،



و چشم هاى انتظار خیره تر مى شد،



ولى انگار قرار نبود به چشمان خسته عاشقان قدم بگذارى...



آرى باز جمعه اى دیگر از جنس تمام جمعه هاى انتظار غروب کرد،



امّا در آیینه اشکهاى چشمان کبوتران غریب،



تک سوار آرزوهاى سپید، جولان نداد.



مهربانا، با من بگو تا کدامین بهار باید جمعه شمارى کنم؟



اى مرد جمعه حضور، بیا که جمعه ها بیش از این طاقت تنهایى ندارند،



بیا که تمام عشق های زمینی و مجازی هم نتوانست برایمان



جاى خالیت را پر کند!



خبر دارى چقدر یاس ها دلواپس تواند؟



پیچک ها بر سر پرچین ها در انتظار تو نشسته اند؟



و شکوفه هاى اطلسى در جمعه هاى بى کسى بى قراری مى کنند



و بلبلان خوش آواز دیگر در این باغ غمزده آواز نمى خوانند .



و دیرگاهى است که باران امید، خاک زخمى وجودم را نوازش نداده است!



جمعه ها در تمام سال ها و فصل ها عید من است،



عید تمام لحظه هاى منتظران،



بیا که عیدى سبزمان، حضور بهارى توست!



مولا بگو کدامین جمعه مى آیى؟



کدامین ماه، کدامین فصل سبز،



بگو تا تمام کوچه هاى بى عبور دلم را با مژه هاى پریشان و اشک دیدگانم



آب و جارو کنم،



اگر چه من تمام جمعه ها در انتظار تو نشسته ام،



و تمام لحظه ها را در انتظار تو نشسته ام،



اما هنوزچشم من منتظر و بارانى مانده پشت همه پنجره ها!



اندازه اى یک جمعه فقط مانده تا زمزمه ی پنجره ها



تا نیایى دل بى طاقت من به خودش رنگ عدم مى گیرد پا به پاى همه



منتظران غروب تمام روزها دلم مى گیرد ولی بیشتر از تمام روزها،



عصر آدینه دلم مى گیرد.

[shirin71]

منتظر باش که منم منتظرم

کسی چه می داندامتداد دستهای کودک بی آسمان این شهر را .کسی چه می داند که گیسوهای مادر فرزند مرده با چه شتابی سفید می شود وقتی شانه به شانه ی ویرانه ها ستاره ها را یکی یکی خاک می کنند و دلش را با تکه تکه بدنش به خاک می سپارد.دلواپس نباش کسی هست .کسی که خدا قول داده زمین را به یوم لبهای تسبح گویش به تو خواهد سپرد.به سیاهی بگو منتظر باش ما هم منتظریم.

اللهم عجل لولیک الفرج

[shirin71]

[DOWN]http://www.4shared.com/file/fYM3XMEL/___online.html[/DOWN]

[shirin71]

بازم منم مولای من

مولای من سلام

باز هم منم. همان بنده ی گناهکار و منتظرت.

می دانم که گوشه ی چشمی هم به من داری ولی این دل هر لحظه افسار احساساتش را پاره می کند و بهانه می گیرد. ای کاش می توانستم وعده ی چندین روز آینده را به او بدهم که در این صورت تمام قلب های منتظر از شوق دیدار هر دقیقه تا ظهورت به وجد می آمد و هزاران بار می مردند و زنده می شدند.

امروز هم جمعه است و باز هم دست من این قلم ناتوان را نوازش می دهد تا بنگارد از دلتنگی های این دل خسته و غمدیده. هنوز غروب نشده است که اگر شده بود نوشته ام بسیار غمبارتر از این می نمود من هنوز هم به این چند ساعته باقی مانده تا غروب امیدوارم به ظهورت و امیدوار به رحمت الهی ....

می دانم هر چه این انتظار طولانی تر باشد شیرینی اش بیشتر به مذاقم خوش می آید اما نمی دانم که اجل تا چند وقت دیگر اجازه ی اقامت دراین دنیا را به من می دهد. بیم آن را دارم که بیایی و من نباشم اما آن چیزی که بیشتر عذابم می دهد این است که بیایی و باشم اما مرا نپذیری که نبودنم همی سهل تر است از این.

باز هم منتظر می مانم مولای مهربانی ها. من همیشه چشم به راهت هستم مهدی فاطمه...

[shirin71]

غروب جمعه

روزهای جمعه چه دلگیر است وقتی می دانی که انتظار این هفته نیز بی نتیجه مانده است.

چقدر سخت است چشم انتظاری و سخت تر از آن این است که حسرت این انتظار بردلت بماند.
آقای من:
نمی دانم در کدامین جمعه خواهی آمد و چشم منتظرانت را به جمالت روشن خواهی کرد. نمی دانم آن زمان هستم که خاک پایت را سرمه ی چشمانم کنم یا نه؟ نمی دانم از کدامین سو خواهی آمد....
هیچ یک را نمی دانم. اما ثانیه های عمرم را به بهانه ی لقای تو سپری می کنم. این امید را به خود می دهم که گرچه گناه کارم و گرچه لیاقت این را ندارم که در رکاب مولایم باشم اما حداقل افتخار این را دارم که منتظرت باشم. چشم به راه بودن سخت است اما من تمام این سختی را به جان می خرم تا شاید مولایم گوشه ی چشمی هم به من بیندازد.
آقای من:
ثانیه ها را می شمارم. لحظه ی دیدار نزدیک است. اما من نمی دانم که در آن لحظه هستم یا............
مولا جان تو را به جان مادرت به این انتظار پایان ده و ما منتظران را از هراس نبودنت رها کن.
بیا و طعم سخت این جدایی را با ظهورت شیرین کن.
لحظه ی دیدار نزدیک است
باز من دیوانه ام مستم
باز می لرزد دلم دستم
باز گویی در جهان دیگری هستم