دو بیتی های باباطاهر

[mozhgan]

محبت آتشی در جانم افروخت

که تا دامان محشر بایدم سوخت

عجب پیراهنی بهرم بریدی

که خیاط اجل میبایدش دوخت

[mozhgan]

شب تاریک و سنگستان و مو مست

قدح از دست مو افتاد و نشکست

نگهدارنده‌اش نیکو نگهداشت

وگرنه صد قدح نفتاده بشکست

[mozhgan]

نفس شومم بدنیا بهر آن است

که تن از بهر موران پرورانست

ندونستم که شرط بندگی چیست

هرزه بورم بمیدان جهانست

[mozhgan]

ته دوری از برم دل در برم نیست
هوای دیگری اندر سرم نیست
بجان دلبرم کز هر دو عالم
تمنای دگر جز دلبرم نیست

[mozhgan]

خرم کوه و خرم صحرا خرم دشت

خرم آنانکه این آلالیان کشت


بسی هند و بسی شند و بسی یند

همان کوه و همان صحرا همان دشت
=========================
بهار آیو به صحرا و در و دشت

جوانی هم بهاری بود و بگذشت


سر قبر جوانان لاله رویه

دمی که گلرخان آیند به گلگشت

[mozhgan]

سیاهی دو چشمانت مرا کشت
درازی دو زلفانت مرا کشت
به قتلم حاجت تیر و کمان نیست
خم ابرو و مژگانت مرا کشت

[sorna]

دلا در عشق تو صد دفترستم
که صد دفتر ز بالين ازبرستم
منم آن بلبل گل ناشکفته
که آذر در ته خاکسترستم
دلم سوجه ز غصه وربریجه
جفای دوست را خواهان ترستم
مو آن عودم میان آتشستان
که این نه آسمانها مجمرستم
شد از نیل غم و ماتم دلم خون
بچهره خوشتر از نیلوفرستم
درین آلاله در کویش چو گلخن
بداغ دل چو سوزان اخگرستم
نه زورستم که با دشمن ستیزم
نه بهر دوستان سیم و زرستم
ز دوران گرچه پر بی جام عیشم
ولی بی دوست خونین ساغرستم
چرم دایم درین مرز و درین کشت
که مرغ خوگر باغ و برستم
منم طاهر که از عشق نکویان
دلی لبریز خون اندر برستم

[sorna]

يكي درد و يكي درمان پسندد
يكي وصل و يكي هجران پسندد

من از درمان و درد و وصل و هجران
پسندم آنچه را جانان پسندد

[sorna]

عزیزا کاسه چشمم سرایت
میان هر دو چشمم خاک پایت
از آن ترسم که پا نهی باز
نشیند خار مژگانم به پایت

[sorna]

جهان بي وفا زندان ما بي
گل غم قسمت دامان ما بي

غم يعغوب و محنت هاي ايوب
همه گويا نصيب جان ما بي