مفـاتيـح الجنـان

[R A H A]

و اين دعائى است كه جبرئيل تعليم حضرت يُوسف عليه السلام كرد
هنگامى كه در زندان بود پس بگير ريش ‍ خود را بدست راست و كف دست چپ
را بگشا بجانب آسمان و بگو هفت مرتبه :


يا رَبَّ مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَ آلِ مُحَمَّدٍ
اى پروردگار محمد و خاندان محمد بر محمد و آل محمد درود فرست
و فرج آل محمد را نزديك كن
و بگو نيز به همان حال سه مرتبه :يا ذَا الْجَلالِ وَ الاِْكْرامِ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ
الِ مُحَمَّدٍ وَ ارْحَمْنى وَ اَجِرْنى مِنَ النّارِ
پس مى خوانى دوازده مرتبه قُلْ هُوَ اللّهُ اَحَدٌ و مى گوئى:

اى (خدايى كه ) داراى جلال و بزرگوارى (هستى ) درود فرست
بر محمد و خاندانش و به من رحم كن و از دوزخم پناه ده

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ الْمَكْنُونِ
بار خدايا از تو درخواست مى كنم به حق نام نهفته

الْمَخْزُونِ الطّاهِرِ الطُّهْرِ الْمُبارَكِ وَ اَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ الْعَظيمِ وَ
و پنهانت كه پاك و پاكيزه و مبارك است و از تو مى خواهم به حق نام بزرگ و

سُلْطانِكَ الْقَديمِ يا واهِبَ الْعَطايا وَ يا مُطْلِقَ الاُسارى وَ يا فَكّاكَ
سلطنت ازليت اى بخشنده عطاها و اى رها كننده اسيران و اى آزاد كننده

الرِّقابِ مِنَ النّارِ اَسْئَلُكَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ
بندگان از دوزخ از تو مى خواهم كه درود فرستى بر محمد و خاندانش و مرا

تُعْتِقَ رَقَبَتى مِنَ النّارِ وَ اَنْ تُخْرِجَنى مِنَ الدُّنْيا سالِماً وَ [اَنْ] تُدْخِلَنِى
نيز از آتش دوزخ آزاد كنى و از دنيا با ايمان سالم بيرونم برى و وارد

الْجَنَّةَ امِناً وَ اَنْ تَجْعَلَ دُعاَّئى اَوَّلَهُ فَلاحاً وَ اَوْسَطَهُ نَجاحاً وَ اخِرَهُ
بهشتم كنى با ايمنى و دعايم را چنان قرار دهى كه آغازش
رستگارى و وسطش فيروزى و انجامش


صَلاحاً اِنَّكَ اَنْتَ عَلاّمُ الْغُيُوبِ و در صحيفه علويّه است
در تعقيب هر فريضه :

صلاح (حالم ) باشد كه تو همانا داناى به ناديدنيهايى .

یا مَنْ لا يَشْغَلُهُ سَمْعٌ عَنْ سَمْعٍ وَ يا مَنْ لا يُغَلِّطُهُ السّاَّئِلُونَ وَ يا مَنْ
ای آنكه سرگرمش نكند شنيدنى از شنيدن ديگر و اى آنكه (كثرت ) سائلان او
را به اشتباه نيندازد و اى كسى كه

لايُبْرِمُهُ اِلْحاحُ المُلِحِّينَ اَذِقْنى بَرْدَ عَفْوِكَ وَ حَلاوَةَ رَحْمَتِكَ وَ مَغْفِرَتِكَ
و نيز مى گوئى :

اصرار اصراركنندگان به ستوهش نياورد لذت عفو و شيرينى
رحمت و آمرزشت را به من بچشان

اِلهى هذِهِ صَلوتى صَلَّيْتُها لا لِحاجَةٍ مِنْكَ
اى معبود من اين نمازى كه من بجا آوردم نه بخاطر احتياجى از تو

اِلَيْها وَ لا رَغْبَةٍ مِنْكَ فيها اِلاّ تَعْظيماً وَ طاعَةً وَ اِجابَةً لَكَ اِلى ما
به آن بود و نه رغبتى كه تو در آن داشته باشى جز تعظيم و فرمانبردارى تو
و پذيرفتن آنچه مرا بدان

اَمَرْتَنى بِهِ اِلهى اِنْ كانَ فيها خَلَلٌ اَوْ نَقْصٌ مِنْ رُكُوعِها اَوْ
ماءمور كردى معبود من اگر در اين نماز من خللى يا نقصى در ركوع يا

سُجُودِها فَلا تُؤاخِذْنى وَ تَفَضَّلْ عَلَىَّ بِالْقَبُولِ وَ الْغُفْرانِ
سجودش هست پس مرا مؤ اخذه مكن و با پذيرفتن آن و آمرزش (من )
بر من تفضل كن