مقالات مفید و تخصصی شبکه

[shirin71]

<SPAN style="WIDOWS: 2; TEXT-TRANSFORM: none; TEXT-INDENT: 0px; BORDER-COLLAPSE: separate; FONT: medium 'Times New Roman'; WHITE-SPACE: normal; ORPHANS: 2; LETTER-SPACING: normal; COLOR: rgb(0,0,0); WORD-SPACING: 0px" class=Apple-style-span><SPAN style="FONT-FAMILY: tahoma; COLOR: rgb(102,102,102); FONT-SIZE: 11px" class=Apple-style-span>بخش 3

<FONT face=Tahoma><FONT size=3>39. انواع حوزه (Domain Mode)
دو نوع حالت متفاوت براي حوزه هاي وجود دارد: حالت تركيبي (Mixed) و حالت محلي (Native).
1) حالت تركيبي (Mined Mode)
وقتي براي بار اول يك كنترولر حوزه Windows 2000 Server برپا مي كنيد و يا حوزه اي را كه تحت ويندوز NT بوده به ويندوز 2000 سرور ارتقاء مي دهيد، كنترولرها ي حوزه در حالت تركيبي اجرا مي شوند. حالت تركيبي اجازه مي دهد تا كنترولر حوزه ها با هر كنترولر حوزه اي كه درحوزه هاي ويندوز قبلي مثل NT اجرا مي شوند كار كنند : كنترولرهاي حوزه اي كه روي نسخه هاي قبلي ويندوز NT اجرا مي شوند را كنترولر هاي حوزه سطح پائين (Down-level Domain Controllers) مي گويند.
2) حالت محلي يا نوعي (Native)
وقتي تمام كنترولرهاي حوزه موجود در حوزه از ويندوز 2000 Server استفاده مي كنند و اگر شما قصد افزودن هيچ كنترولر حوزه سطح پايين اضافه تري به اين حوزه را نداريد، مي توانيد حوزه تان را از حالت تركيبي به حالت محلي ببريد.چندين اتفاق خير، تبديل از حالت تركيبي به حالت محلي روي مي دهد:
• پشتيباني از نسخه برداري سطح پائين و كنترولرهاي حوزه سطح پائين متوقف مي شود بنابراين تمام حوزه ها مي بايستي ويندوز 2000 را اجرا نمايند.
• ديگر نمي توانيد حوزه هاي سطح پائين را به حوزه وصل نمائيد.
• سروري كه به عنوان كنترولر اصلي حوزه عمل مي كند در طول انتقال (از حالت تركيبي به حالت محلي) ديكر حوزه اصلي نمي باشد، تمام كنترولرهاي حوزه نظير هم عمل مي كنند.

توجه: تبديل از حالت تركيبي به حالت بومي يك طرفه است،يعني نمي توانيد از حالت محلي به تركيبي برويد.
از مراحل زير جهت رفتن به حالت هاي متفاوت حوزه استفاده نمائيد:
• آويزي (snap-in) بنام Trust & Active Directory Domain را اجرا نمائيد.
• روي نام حوزه كليك راست نمائيد و بعد روي Properties .
• از نوار General روي Change To Native Mode كليك كنيد.
• در جعبه Warning روي Yes كليك كرده و بعد، OK نمائيد.

40. امتحان نصب سرويس هايActive Directory و مشاهده حوزه
در اين تمرين ابتدا يك سرور تنها (Stand-alone) يا متكي بخود را به يك كنترولر حوزه تبديل مي كنيد و سرويس هاي A.D را به رويش نصب مي نمائيد. بعد از آن مي توانيد از طريق رفتن به بخش My Network Places مطمئن شويد كه حوزه وجود دارد يا نه و بعد از طريق آويزActive Directory Users & Computer حوزه تان را مشاهده نمائيد.آخرين كاري كه باقي مي ماند تبديل حوزه ا ز حالت تركيبي پيش فرض به حالت محلي است.

1) تمرين1 : ارتقاء دادن يك سرور مستقل (Stand-alone) به يك كنترولرحوزه
در اين تمرين با استفاده از فرمان Dcpromo.exe سرويس هاي محلي را روي سرور مستقلتان نصب نمائيد و آن را به شكل يك كنترولر حوزه در يك حوزه جديد تبديل نمائيد.
براي نصب سرويس هاي دايركتوري A.D بر روي يك سرور مستقل مراحل زير را پي بگيريد:
1) كليك روي منوي Start و بعد Run
2) تايپ فرمان dcpromo و بعد OK .جادوگر نصب Active Directory ظاهر مي شود.
3) كليك روي Next ( صفحه نوع كنترولر حوزه ظاهرمي شود)
4) گزينه Domain Controller For A New Domain را علامت بزنيد و بعد Next ، در اين حالت صفحه Create Tree or Child Domain ظاهر مي شود.
5) گزينه Create A New Domain Tree را علامت بزنيد و بعد Next كنيد.
6) گزينه Create A New Forest Of Domain Tree را علامت بزنيد و بعد Next كنيد. صفحه Domain Name ظاهرمي شود.
7) در جعبه Full DNS Name For New Domain جمله domain.com را وارد نمائيد و بعد Next كنيد.
توجه: اگر از عبارت domain.com بعنوان نام حوزه DNS تان استفاده نمي كنيد، نام مورد نظرتان را بدهيد.صفحه NetBIOS Domain Name ظاهر مي شود.
8) مطمئن شويد كه در جعبه Domain NetBIOS Name كلمه DOMAIN ظاهر شده باشد و بعد روي Next كليك نمائيد.(مي توانيد نام حوزه مورد نظرتان را وارد نمائيد).صفحه Database And Log Locations ظاهر مي شود.
9) مطمئن شويد كه مسير C:\Winnt\Ntds براي بانك اطلاعاتي و فايل گزارش مشخص شد. باشد و بعد Next نمائيد.
نكته : اگر ويندوز 2000 را در درايوي بجز C و فولدري غير از Winnt نصب كرده ايد مسير فوق را اصلاح كنيد.صفحه Shared System Volume ظاهر مي شود.
10) مطمئن شويد كه محل فولدر Sysvol در C:\winnt\sysvol باشد.
11) روي Next كليك كرده و مسير C:\Winnt\sysvol را براي sysvol بپذيريد.صفحه Permission سريعا ظاهرميشود.
12) مورد Permission

[shirin71]

براي نصب active directory مي توانيد اين دستور را اجرا كنيد:
DCPROMO /ANSWER:c:\DC.TXT
وفايل dc.txt شبيه اين باشد:
[DCInstall]
AdministratorPassword
AutoConfigDNS=Yes
ChildName
CreateOrJoin=Create
DatabasePath
DNSOnNetwork=Yes
DomainNetBiosName=NET3M
IsLastDCInDomain=YEs
LogPath
NewDomainDNSName=NET3M.com
ParentDomainDNSName
Password
RebootOnSuccess=No
ReplicaDomainDNSName
ReplicaOrMember
ReplicaOrNewDomain=Domain
SiteName
SysVolPath
TreeOrChild=Tree
UserDomain
UserName
بجاي عبارت NET3M در دو جا نام DOAMIN خود را بدهيد!
به همين سادگي

[shirin71]

نصب ***
راهنمای ایجاد پل ارتباطی با استفاده از *** در ویندوز 98
در ابتدا شما به این نیاز خواهید داشت که بدانید آیا پروتکل های مورد نیاز برای اجرای *** روی سیستم شما بدرستی نصب شده اند یا خیر .
در زمانی که شما از پل *** استفاده میکنید ویندوز 98 به آداپتور *** برای اجرای *** نیاز خواهد داشت .
برای چک کردن تنظیمات مربوط به *** شاخه ی کنترل پنل Control Panel را باز کرده و قسمت کنترل پنل مربوط به شبکه یا Network را بیابید .



قسمت کمترل پنل مربوط به شبکه لیستی از پروتکل ها و آداپتور های شبکه ای نصب شده بر روی سیستم شما را نمایش خواهد داد . چنانچه شما بخشی تحت نام Microsoft *** Adapter و Dial-UpNetworking Adapter را در لیست نیافتید بالطبع نیاز به نصب آنها خواهید داشت .
دکمه Add را کلیک نمایید . . .



قسمت آداپتور را انتخاب کرده و سپس دکمه Add... را کلیک نمایید



از لیست کارخانه ها بخش Microsoft را انتخاب کرده و سپس قسمت Microsoft Virtual PrivateNetworking Adapter را از لیست آداپتور های شبکه انتخاب کرده و دکمه OK را برای تکمیل انتخاب کلیک نمایید .
در این مرحله این امکان وجود دارد که سیستم از شما درخواست دیسک نصب ویندوز 98 را بخواهد و پس از آن جهت راه اندازی مجدد سیستم به شما پیامی دهد .



زمانی که آداپتور *** را نصب کرده باشید / این آمادگی را خواهید داشت که یک پل *** ایجاد نمایید .
فولدر Network and Dial-up Connections را از زیر مجموعه ی My Computer باز کنید . بر روی آیکون Make New Connection دو بار کلیک نمایید .



یک نام برای اتصال *** وارد نمایید . برای مثال :‌ My *** یا UCF ***
در زیر منو Select a device: قسمت Microsoft *** Adapter را کلیک نمایید .
حال دکمه Next را کلیک نمایید .



نام میزبان را برای برقراری ارتباط *** وارد نمایید . (مثال :‌***3030.ucf.edu) سپس دکمه Next را بزنید .



حال دکمه Fi را کلیک کنید .



اکنون سیستم شما در فولدر Dial-Up Networking یک آیکون مروبط به اتصال *** را نشان خواهد داد .
بر روی آن کلیک راست کرده و بخش Properties را انتخاب نمایید .



برگه ی Server Types را انتخاب کنید .



در زیر برگه ی Server Types بخش های زیر را از انتخاب خارج نمایید . (غیر فعال کنید)
NetBEUI + IPX/SPX
سپس دکمه ی TCP/IP Settings... را کلیک نمایید .



چنانچه به تغییر در تنظیمات اولیه GateWay نیاز داشته باشید میتوانید از چک باکس مربوطه در پایین پنجره مربوط به تنظیمات TCP/IP استفاده کنید .
سپس دکمه OK را برای بسته شدن این پنجره کلیک نمایید .



برای باز شدن اتصال*** بر روی آیکون آن دو بار کلیک نمایید .



در پنجره Connect To بخش های Username و Password را تکمیل کرده و سپس دکمه Connect را کلیک نمایید .



پس از آن سیستم شروع به برقراری ارتباط به مرکز سرویس دهنده ارتباط *** و تبادل اطلاعات با آن جهت برقرای ارتباط خواهد نمود /




زمانی که ارتباط برقرار شد یک آیکون در بخش نوار وضعیت سیستم نمایش خواهد یافت . برای نمایش جزئیات در مورد این اتصال بر روی آن کلیک راست کرده و قسمت Status را انتخاب نمایید .



پنجره Status اطلاعاتی در مورد اتصال *** شامل سطح مخفی سازی اطلاعات یا encryption level مقدار بایت های ارسالی و دریافتی و مدت زمان گشته از زمان برقرای اتصال تاکنون را به شما نمایش خواهد داد .
زمانی که قطع ارتباط را مناسب دیدید دکمه Disconnect را فشار دهید .

[shirin71]

راه اندازی 1 Isp
اول بهتره کمی سخنرانی کنم. (کلی گويی)
منظور ما، راه اندازی يک شبکه کامپيوتری است که به کاربران خود، اجازه دسترسی به شبکه از طريق خطوط تلفن رو ميده، شبکه ما به اينترنت هم متصل است و کاربران با اتصال به شبکه ميتونن از اينترنت استفاده کنن.

Dialup Access
از دو طريق ميشه امکان دسترسی کاربران به شبکه رو فراهم کرد.
يا با استفاده از سرويس RAS (يا RRAS در Windows 2000) و استفاده از مودم، يا با استفاده از سيستمهای Cisco.

تفاوت اين دو، در قيمت و کيفيته.
از نظر هزينه، سيستمهای سيسکو ، هزينه بيشتری در بر دارند.
از نظر کيفيت نيز Cisco کيفيت بالاتری داره.
منظورم از کيفيت، Stability است.
ويندوز همواره به يک نفر مراقب نياز داره، ممکنه هر لحظه هنگ کنه، از کار بيفته و هزار و يک مشکل ديگه. البته Cisco هم دچار مشکل ميشه ولی خيلی به ندرت.

برای راه اندازی با RAS، به ازای هر 32 خط تلفن، نياز به يک کامپيوتر، به عنوان RAS Server ، يک MultyPort و 32 عدد مودم External است.


BandWidth
نکته مهم ديگه، نحوه ارتباط شبکه با اينترنت است. بسته به اينکه بخوای از چه طريقی به اينترنت متصل باشی، سيستمها متفاوته،
راههای اتصال به اينترنت:
1-استفاده از Dish و دريافت (يا ارسال) مستقيم از (به) ماهواره
2-استفاده از سيستمهای بی سيم (Wireless)
3-استفاده از خط تلفن استيجاری (Leased Line)

1-برای استفاده از Dish، بصورت Send & Receive، حتما بايد مجوز ICP (نقطه تماس بين المللی) داشته باشی که گرفتن اين مجوز به اين راحتيها نيست.
ميتونی برای Receive از Dish استفاده کنی و برای Send از راه ديگه ای استفاده کنی (ارتباط نامتقارن) برای اين کار نياز به Dish و LNB و DVB Card داری که روی يه سيستم معمولی نصب بشه و Receive رو انجام بده.

2- سيستمهای Wireless،
برای استفاده از اين راه بايد در نزديکی محل مورد نظر، دنبال شرکتی بگردی که بتونه به شما سرويس Wireless بده، البته اينهم مستلزم اينه که مجوز اداره فرکانس رو داشته باشی . . . (البته الان خر تو خره و کسی به کسی کاری نداره!)
سيستم مورد نياز: دو عدد آنتن Wireless، دو عدد مودم Wireless .

3- استفاده از Leased Line
به نظر من در شرايط فعلی، بهترين، راحت ترين و بی دردسر ترين راه همين گزينه است.
ميتونی با Leased Line ارتباط رو با يه شبکه ديگه برقرار کنی و از اونها اينترنت بگيری و ميتونی از مخابرات، سرويس Data بگيری که باز من اين گزينه رو پيشنهاد ميکنم. سرويس مخابرات اگر منصفانه نگاه کنيم از کيفيت قابل قبولی برخورداره.
اين مستلزم ثبت شرکت بصورت رسمی و درخواست کتبی از مخابراته.
سيستم مورد نياز اين گزينه، داشتن مودم Leased است.

Router
* هرکدام از اين گزينه ها رو که انتخاب کنی، به يک Router هم نياز داری.
يه Cisco 2620 براحتی ميتونه مشکل رو حل کنه.

Cache Server
توی شبکه حتما نياز به Cache Server داری که باز انتخابهای مختلفی رو ميتونی داشته باشی اعم از اينکه بخوای بصورت نرم افزاری روی يه سيستم معمولی (ويندوز يا Linux) نصب کنی و يا اينکه از Cache های سخت افزاری استفاده کنی (Cache Flow)

Firewall
در هر شبکه، به عنوان يک ضرورت، بايد Firewall وجود داشته باشه تا امنيت تا حدی تامين بشه. اين هم مثل Cache Server ميتونه سخت افزاری يا نرم افزاری باشه.

Accounting
يک سيستم نياز داری تا به Accounting بپردازه، محاسبات اعتبارهای کاربران و . .
يه ويندوز، با يه نرم افزار Accounting.

Web Server
Mail Server
Monitoring
در شبکه، حتما به اين سه نياز خواهی داشت. برای صرفه جويی ميتونی در شروع کار هر سه رو روی يه سيستم پياده سازی کنی و بعد اگه احساس نياز کردی ميـتونی برای هر کدام يه سيستم جداگانه اختصاص بدی.

Database
اين گزينه رو هم ميتونی همراه همون سه گزينه قبلی، روی همون سيستم قرار بدی، ولی توصيه اخلاقی ميکنم که اکيدا اين کار رو نکنی، حفظ Database يکی از ضرورياته. نبايد ريسک کرد. اين Database محل ذخيره سازی اطلاعات سيستم Accounting و در برخی موارد، اطلاعات Monitoring است.

UPS
بسته به اندازه شبکه، به يک UPS، جهت بالابردن ضريب امنيت سيستم در برابر قطعی های احتمالی برق نياز داری.

. . .
الان ديگه چيزی به ذهنم نميرسه. اگه بعدا ديدم چيزی از قلم افتاده حتما ميگم.
البته اين رو هم بگم، اينهايی که نوشتم، مربوط به يه شبکه کامل و شسته رفته است.
يکی از دوستام با 8 تا خط تلفن، يه شبکه راه انداخت. توی شبکه اش 2 تا کامپيوتر بيشتر نيست. با يه MultyPort که 8 پورت داشت. پهنای باندش رو هم با يه MultyLink و اتصال با خط تلفن تهيه ميکرد. (البته بماند که يکسال بيشتر کار نکرد و جمعش کرد.)


فکر کنم وقتی همچين فکری رو کردی (راه اندازی ISP) حتما در مورد شرايط بازار هم تحقيقات لازم رو کردی . . .
الان دوره ISP های کوچيک سر اومده. بايد با حداقل 100 خط تلفن کار رو شروع کنی.
و تا يکسال از کار، انتظار سوددهی نداشته باشی. بلکه بايد يکسال فقط خرجش کنی.
نه اينکه تا يکسال سود نميده، سود ميده، ولی تمام سودش رو، يه چيزی هم بايد بزاری روش و هزينه تبليغات کنی، تا بعد از يک سال، يه شبکه معروف، Stable، با پشتوانه مالی مناسب جهت ارتقاء داشته باشی . . .
بريم سراغ Remote Access Service
همونطور که گفتم برای اتصال کاربران به شبکه، دو گزينه در پيش داری. البته يه مطلب رو فراموش کردم. اينکه اين دو گزينه ای که گفتم مربوط به خطوط تلفن معمولی است و در صورت استفاده از خطوط E1، بايد از Cisco استفاده کنی.
(با خطوط معمولی، ارتباط با سرعت 33.600 و با خطوط E1، ارتباط با سرعت 56.000 کيلوبيت بر ثانيه امکان پذير است.)

* بررسی از نظر قيمت:
1) سيستم RAS , RRAS تحت ويندوز
برای هر 32 خط تلفن، نياز به يک سيستم، يک MultyPort و 32 عدد مودم.
قيمت يک سيستم مناسب برای اين کار حدود 600 - 700 هزار تومان، قيمت يکعدد MultyPort MOXA 32 Port حدود يک ميليون تومان، 32 مودم، هرکدام حدود 50 هزار تومان (بسته به نوع مودم)

2) سيستم Cisco (خطوط تلفن معمولی)
Router سری 3600، قيمت حدودا 6 ميليون تومان
روی اين روتر، تا 6 تا ماژول ميتونی قرار بدی که هرکدومش، 16 خط تلفن ظرفيت داره. هر ماژول حدودا 2 ميليون تومان

3) سيستم Cisco (خطوط E1)
Router Cisco AS5300 ، قيمت حدود 6 ميليون تومان
اين روتر، 4 ورودی E1 داره. (ميدونی که هر E1، معادل 32 خط تلفنه)


* بررسی از نظر پايداری:
1) ويندوز
ويندوز رو که خوب ميشناسی، اگه چند روز يکبار Restart نشه مشکل ايجاد ميکنه.
البته اگر درست راه اندازی شده باشه، شايد هفته ای يکبار هم مشکلی بوجود نياره. تنها مشکل اعظم سيستم ويندوز، Hang کردن مودمهاست. که برای رفع مشکل بايد در شبانه روز يکبار خاموش و روشن بشن.

2) Cisco
بشدت پايدار است. ممکنه ماهها بهش کاری نداشته باشی و خودش بدون مشکل کارش رو بکنه . . .


* بررسی از نظر کيفيت:
مسلما کيفيت Router های Cisco به مراتب بهتر از سيستم Windows است.
چون از نظر سخت افزاری برای اين کار بهينه شده اند.


* بررسی از نظر تامين قطعات:
الحمدلله در مملکت اسلامی ما، قطعات کامپيوتری از هر مدل که بخواهيد موجود است. هرچی هم نبود بگو وارد کنيم !

* بررسی از نظر هزينه نگهداری:
همونطور که گفتم، ويندوز نياز به مراقبت زياد داره. حتما در طول شبانه روز، 24 ساعته، نياز به کسی هست که از سيستم مراقبت کنه و در صورت بروز مشکل، به رفعش بپردازه. ولی Cisco به اين ترتيب نيازی به مراقبت نداره، بلکه هر چند روز يکبار ميشه کل سيستم رو چک کرد که مشکلی نداشته باشه، يا اينکه ميتونی يه قرارداد پشتيبانی ببندی و از يه Administrator بخوای که مديريت سيستم رو به عهده بگيره، هروقت مشکلی پيدا شد مشکل رو حل کنه . . .

* بررسی از نظر امکان توسعه در آينده:
هر دو سيستم رو ميشه گسترش داد.
فقط سيستم ويندوز يک کم جاگير تر از Cisco است، فضای بيشتری نياز داره، هر 64 خط يک Rack ميخواد.

. . .
يه موضوعی که به فکرم رسيد اينه که در زمينه سيستم ويندوز که گفتم هر 32 خط يه سيستم نياز داره، برای شرايط خوب و قابليت رفع مشکل سريعه، ولی ميشه دو عدد MultyPort رو هم به يه سيستم متصل کرد که در اين صورت، با يه سيستم ميشه 64 خط رو پشتيبانی کرد.
. . .

راستی من اينهمه از Cisco تعريف کردم، فکر نکنی مال بابامه ها !
با اينهمه مشکلاتی که ويندوز داره، من شخصا ويندوز رو بيشتر ميپسندم و از کار کردن باهاش بيشتر لذت ميبرم . . .

. . .

در مورد مخابرات :
تو مملکت گل و بلبل ما، نه اينکه همه چی قانونمنده، اين هم از اين قانون مستثنی نيست.
با بند "پ" قانون عمومی کشور (پارتی، البته از نوع کلفتش! و پول) کدوم کاره که نشه انجام داد؟
ولی اين ICP يه کم دردسر داره و به اين راحتيها ممکن نيست.
ISP هم که يه شرکت بايد به ثبت برسونی، مهندس کامپيوتر هم باشی، پولدار هم باشی، مخابراتيها رو هم دوست داشته باشی، هواشون رو هم داشته باشی، اون بند "پ" رو هم کاملا در ذهن داشته باشی، مشکل خاصی نيست، براحتی بهت مجوز ميدن.

* پهنای باند:
(خطوط معمولی 33,600)
برای هر 32 خط، حدود 128 KB کافيه، البته بايد Cache Server هم در مدار داشته باشی.

* تعرفه های مخابرات:

برای 512 KB ، دو ميليون تومان به عنوان حق اشتراک اوليه، دو ميليون تومان پيش پرداخت يک ماه (که تا پايان قرارداد به عنوان امانت پيششون ميمونه)، و ماهيانه دو ميليون تومان هزينه پهنای باند. (البته 100 تومان بالا و پايين داره ها! )

در مورد مودم Leased Line، درسته، اگه بخوای از خود مخابرات سرويس Data بگيری، بايد از مودم خودشون استفاده کنی.

اما Cisco 3660
اول يه نگاه به پشت روتر بندازيم:
پشتش 6 تا Slot داره که ميشه 6 تا ماژول مودم آنالوگ درونش قرار داد. اينم تصوير ماژول مودم آنالوگ 16 پورت:
البته اين ماژول در انواع 8 و 16 پورت وجود داره.
فکر کنم متوجه ماژول شدی؟

در مورد Cisco،
اگه بخوای سيستم E1 راه بندازی، از نظر هزينه خيلی به صرفه تره. (AS5300)

مشخصات سرور ويندوز رو توضيح دادم. (System, MultyPort, Modem)

در مورد پهنای باند الان که گفتی به شک افتادم. فکر کنم قيمتش بيشتر از اين چيزيه که گفتم، بهتره با مخابرات تماس بگيری و قيمت ها رو از خودشون دقيق بگيری. اينجا هم بنويس تا ما هم از آخرين قيمتها مطلع باشيم.

بعد هم راههايی هست که بتونی ارزونترش کنی . . .


** در مورد Cache Server
همونطور که گفتم به دو صورت سخت افزاری و نرم افزاری ميتونی تهيه کنی. توصيه اخلاقی اينکه از نرم افزار استفاده کن.
اينجا ايرانه. نرم افزارهای خارجی برايگان قابل دسترسيه. البته بعضی ها از عدم آگاهی افراد استفاده ميکنن و با قيمتهای گزاف بفروش ميرسونن.
در حقيقت تنها هزينه ای که بايد براش بپردازی، هزينه نصب و تنظيمشه. (اگه خودت بلد باشی اينهم حله)

* نرم افزار های مطرح Cache Server:
- Squid
اين نرم افزار OpenSource است و بصورت رايگان روی اينترنت ميتونی Download کنی اش.
اين نرم افزار در دو حالت تحت NT و Linux نصب ميشه و بخوبی کار ميکنه. بصورت Transparent هم کار ميکنه.

- CacheXpress
اين نرم افزار محصول شرکت LogiSense، يکی از نرم افزار های مطرح و قوی در نوع خودشه، با توجه به رابط کاربری تحت وب و قابليت تنظيم بصورت Visual، معمولا به ديگر نرم افزار ها ترجيح داده ميشه.
البته نسخه جديدش با نام EngageIP™ Cache Server عرضه شده، ولی بهترين نسخه اش که Stable است، نسخه 2.1.5 است.

- RealCache
اين نرم افزار محصول شرکت داده پردازان دوران است، به هيچ وجه بهت توصيه نميکنم ازش استفاده کنی.
قيمتش حدود 600 هزار تومان است.



. . .
نکته مهم در Cache Server تحت ويندوز، داشتن CPU و RAM بالاست. هرچه از نظر سخت افزاری سيستمت قوی تر باشه، کارايی CacheServer بهتر ميشه . . .
(مثلا الان روی يه سيستم Dual Xeon گذاشتم داره مثل اسب کار ميکنه!)
. . .


** در مورد Accounting
نرم افزار مطرحی که در حال حاضر اکثر ISP ها ازش استفاده ميکنن، ISPUtil است. نرم افزاری که بصورت Radius کار ميکنه و AA رو بر عهده داره. اين نرم افزار رو بهتر از هر کسی ميشناسم چون باهاش بزرگ شدم! از نسخه دو تا الان که نسخه 3 اش داره هر روز Update ميشه . . .
اوايل مشکلات زيادی داشت ولی الان خيلی خوبه.
محصول شرکت داده پردازان دورانه و قيمتش بسته به امکانات، بين 800 هزار تومان تا 3 ميليون تومان متفاوته . . .
(http://www.douran.com)

نرم افزار ديگه ای که بعضی ISP ها ازش استفاده ميکنن (مثل چاپار، شبکه مرکزی، پشتيبانان شبکه، . . .) ، NTTacPlus است، محصول شرکت ايتاليايی MasterSoft
از همه نظر نرم افزار قوی ايه، فقط مشکلش اينه که امکانات کار با نرم افزارش بصورت Default روش وجود نداره، اينه که افراد مختلف، اومدن و براش اين امکانات رو تهيه کردن و بصورت يه پکيج بفروش ميرسونن.
پکيج هايی با نامهای: TACBOX, TACTools, WebTac و . . .
من هم خودم يه پکيج براش آماده کردم با نام TacASP (تک اسپ) که داره مراحل نهايی کار رو ميگذرونه و فعلا نسخه آزمايشی اش رو توی يه ISP گذاشتم کار ميکنه . . .

مهمترين مسئله در نرم افزار Accounting، امنيت، و مسئله دوم قابليت گزارش گيری های مختلف، تعيين انواع سرويسهای زمانی و حجمی و . . . است.
بغير از مسئله امنيت، ميشه گفت اکثر نرم افزار ها از اين قابليتها برخوردار هستن.
(البته در زمينه امنيت و گزارش گيری من فقط ISPUtil و TacASP خودم رو قبول دارم! يک کم هم برای خودم تبليغ کنم! </STRONG>nload="NcodeImageResizer.createOn(this);" style="border-width: 0px;" border="0"> )

در مورد E1
يه سوال بپرسم. ميدونی همين خطوط آنالوگ هم سرعتشون 64 کيلوبيت بر ثانيه است؟!
پس چرا نميشه بيشتر از 33.600 Data Transfer انجام داد؟
بخاطر اينه که اون 64، سرعت خط و 33.600 پهنای باند خط است. اين دو به هم ربطی نداره.
پهنای باند به عواملی مانند مودم، Framing و . . . مربوط ميشه.
مثال ديگه همين FAX
اوايل سرعتش 2 کيلوبيت بر ثانيه بود. همينطور پيشرفت کرد تا حالا که FAX Ver 2 سرعتش 14.400 است.
از همين خطوط آنالوگ هم استفاده ميکنه ولی نميتونه بيشتر از اين ميزان رو پشتيبانی کنه.

در خطوط E1 هم همينطوره.
خط E1 در حقيقت يه خط تلفنه که 32 خط تلفن توش شبيه سازی شده.
(البته 30 تا از اونها قابل استفاده هستند، زيرا دو عدد از اونها برای A, B Channel (کنترل Signal) استفاده ميشن.)

با محاسبه ای که کردی سرعت خط رو درست بدست اوردی ولی اين محاسبه، پهنای باند رو نشون نميده.
در مورد سرعت خط و پهنای باند:
خيابونی رو در نظر بگير که 40 متر عرض داره ولی اتومبيل ها فقط توی 20 متر از اون ميتونن تردد کنن.
(سرعت خط 40، پهنای باند 20)

خطوط تلفن آنالوگ سرعتی معادل 64 KB/S دارند.
وقتی دو خط آنالوگ رو به هم متصل ميکنی، نهايت پهنای باندی که در اختيار ميگذارن 33.600 KB/S است و وقتی يک خط آنالوگ رو به يک خط Digital E1 متصل ميکنی، پهنای باند نهايتا 56 KB/S خواهد بود.

تعداد سيستم ها بستگی به اندازه شبکه و نوع فعاليت اون شبکه بستگی داره و نميشه يک نسخه واحد برای همه شبکه ها پيچيد!
ولی بعضی از سيستمها تقريبا عمومی است.
Accounting که وظيفه مديريت حساب ها رو بر عهده داره.
Database که محل نگهداری اطلاعات است.
Cache که برای ذخيره پهنای باند و بالا بردن سرعت دسترسی به اينترنت مورد استفاده قرار ميگيره.
Firewall که برای حفاظت شبکه از شبکه های ديگر مورد استفاده قرار ميگيره.
و سيستمهای متعددی که هر کدومشون کارشون تعريف شده و خودتون بهتر از من واقفيد.

شايد بشه Accounting و Database روی يک سيستم باشند، شايد بشه Cache و Firewall روی يک سيستم قرار بگيرند ولی نميشه برای تمام آنها يک سيستم در نظر گرفت.

[shirin71]

کد های Cmd و آموزش آنها
اگر قصد استفاده از استفاده از CMD در شبکه رو داری اینجا رو مطالعه کنین .

يک سري دستورات خط‌فرماني در قسمت اول اين مجموعه درس‌ها بررسي شد. بيشتر دستورات خط‌فرماني که امروز مي‌گم، از مجموعه دستور net ويندوز هستند (يعني با عبارت net شروع مي‌شوند) و اکثرا لازم است که با اکانتي در حد Administrator باشيد که اجرا بشوند. يه مطلب ديگه اينکه وقتي مي‌گم که يه دستور به صورت لوکال هم مي‌تونه اجرا بشه، روي ويندوز NT کامپيوتر خودتون هم مي‌تونيد تست کنيد. مطلب بعدي اينکه اين دستورات کاربردهاي زيادي دارند ولي ما فقط مواردي رو بررسي مي‌کنيم که بدرد يک هکر مي‌خوره!

۱- net help :
اين دستور در واقع help دستور net است. مي‌نويسم:
net helpو جواب مي‌شنوم:
The syntax of this command is:NET HELP command -or-NET command /HELP Commands available are: NET ACCOUNTS NET HELP NET SHARE NET COMPUTER NET HELPMSG NET START NET CONFIG NET LOCALGROUP NET STATISTICS NET CONFIG SERVER NET NAME NET STOP NET CONFIG WORKSTATION NET PAUSE NET TIME NET CONTINUE NET PRINT NET USE NET FILE NET SEND NET USER NET GROUP NET SESSION NET VIEW NET HELP SERVICES lists the network services you can start. NET HELP SYNTAX explains how to read NET HELP syntax lines. NET HELP command | MORE displays Help one screen at a time.توضيحات کاملا واضحه. مثلا اگه بخوام در مورد دستور net time و کاربردش اطلاعات بگيرم، بايد بنويسم:
net help timeيا
net time /helpتا توضيحات بياد.

۲- net helpmsg :
وقتي که يک دستور net به صورتي اجرا ميشه که خطايي پيش بياد، ويندوز يک شماره خطاي ۴ رقمي به ما ميده که براي دريافت جزئيات بيشتر در مورد اين خطا بايد از دستور net helpmsg استفاده کنيم. مثلا مي‌نويسم!
net share shanguli_mangul_habbeye_angurو جواب مياد:
This shared resource does not exist.More help is available by typing NET HELPMSG 2310.يک خطا رو گزارش داده و يک عدد ۴ رقمي به من داده. براي اينکه بدونم جزئيات خطا چيه، مي‌نويسم:
net helpmsg 2310و به من ميگه که اشتباه من چه بوده است...

۳- net time :
ما از اين دستور براي فهميدن زمان روي يک سرور استفاده مي‌کنيم. اگه به صورت لوکال استفاده مي‌کنيد ( يعني اگه يک shell در سرور قرباني داريد و دستورات رو همون‌جا تايپ مي‌کنيد) بنويسيد:
net timeولي اگه به صورت remote کار مي‌کنيد (يعني يک NetBIOS session تشکيل داده‌ايد توسط دستور net use که در درس پورت ۱۳۹ هم توضيح داده شده )، بنويسيد:
net time \\****.****.****.****که ****.****.****.**** همان ip ي است که session براش داريم.

۴- net use :
اين دستور دو کاربرد مهم داره که در بحث پورت ۱۳۹ بحث شده‌است. اولين کاربرد connect يا disconnect شدن به يک کامپيوتر با پورت ۱۳۹ باز و NetBIOS فعال است. مثلا اگه بخوام با اکانت Administrator با پسورد yechizi به کامپيوتري با ip ي ****.****.****.**** کانکت بشم به share ي به اسم $IPC (اين share معمولا هست، به همين دليل از اين share استفاده کردم. اگه شما روي کامپيوتر قرباني از وجود share ديگري اطلاع داريد، همون رو استفاده کنيد ) ، مي‌نويسم:
net use \\****.****.****.****\IPC$ "yechizi" /user:"Administrator"اين کاربرد اول بود که اينو قبل از دستور net view انجام مي‌ديم. مي‌تونستيم يک null Session تشکيل بديم، به اين صورت که قسمت مربوط به username و password رو خالي بذاريم. به اين صورت:
net use \\****.****.****.****\IPC$ "" /user:""حالا session تشکيل شده است! کاربرد بعدي اينه که بعد از اينکه دستور بالا رو اجرا کردم و بعد دستور net view رو اجرا کردم و ليست کامل share ها رو بدست آوردم، بيام و يکي از اين share ها رو استفاده کنم. مثلا اگه اسم share که ليست شده، SharedDocs باشه، و بخوام يک درايو جديد رو بهش نسبت بدم که بتونم باهاش کار کنم، مي‌نويسم:
net use * \\****.****.****.****\SharedDocsمعني کاراکتر * اينه که اگه مثلا آخرين درايو در کامپيوتر من ( با احتساب سي‌-‌دي درايو ) مثلا G باشه، درايوي که براي share استفاده مي‌شه، درايو بعدي يعني H باشه. مي‌تونستم اينطوري هم بنويسم:
net use H: \\****.****.****.****\SharedDocsخوب حالا مي‌تونم مثل يک درايو محلي باهاش کار کنم. توي درس پورت ۱۳۹ مي‌اومديم و My Computer رو از دسکتاپ باز مي‌کرديم و با درايو جديد کار مي‌کرديم. چون ما دستورات داس رو ياد گرفته‌ايم مي‌تونيم با اين دستورات هم با اون درايو کار کنيم، مثلا بنويسيم:
H:dir,...وقتي کارمون با share تموم شد، بايد disconnect کنيم، با اين دستور :
net use /delete H:تا ارتباط قطع بشه.

۵- net view :
netbios session تشکيل داده‌ام (گاهي Null Session هم جواب ميده) و حالا مي‌خوام ببينم که چه منابعي برام share شده، مي‌نويسم:
net view \\****.****.****.****و مثلا جواب مي‌گيرم:
Shared resources at \\****.****.****.***Share name Type Used as Comment------------------------------------------------SharedDocs DiskThe command completed successfully.مي‌بينيد که SharedDocs فولدري‌است که share شده. حالا با دستور net use مي‌تونم از share استفاده کنم.

۶- net share :
اين دستور به ما کمک مي‌کنه که share ها رو به صورت لوکال مديريت کنيم ( دستور بالايي به صورت remote استفاده مي‌شد ) . مي‌خوام ببينم که چه share هايي الان هست. مي‌نويسم:
net shareو جواب مي‌گيرم:
Share name Resource Remark-------------------------------------------------------------------------------F$ F:\ Default shareIPC$ Remote IPCD$ D:\ Default shareI$ I:\ Default shareG$ G:\ Default shareE$ E:\ Default shareADMIN$ I:\WINNT Remote AdminH$ H:\ Default shareC$ C:\ Default shareJ$ J:\ Default shareThe command completed successfully.همشون پر واضح‌اند! خوب حالا مي‌خوام مثلا $C رو از ليست share ها پاک کنم. مي‌نويسم:
net share C$ /deleteاگه دوباره ليست رو بيارم، مي‌بينم که ديگه نيست. مي‌خوام دوباره همون‌ رو share کنم، مي‌نويسم:
net share C$=C:حالا مي‌خوام مثلا فولدر C:\ali رو به اسم info بيام و share کنم، مي‌نويسم:
net share info=c:\aliحالا اگه ليست بگيرم، مي‌بينم که وارد ليست شده.

۷- net accounts :
Account Policy رو براي اکانتي که با اون وارد شده‌ايم بيان مي‌کند. به‌صورت لوکال استفاده مي‌شود. مي‌نويسم:
net accountsو مثلا جواب مي‌شنوم:
Force user logoff how long after time expires?: NeverMinimum password age (days): 0Maximum password age (days): 42Minimum password length: 0Length of password history maintained: NoneLockout threshold: NeverLockout duration (minutes): 30Lockout observation window (minutes): 30Computer role: SERVERThe command completed successfully.تنها قسمتي که نياز به توضيح دارد، عبارت Lockout است. اين يک ويژگي امنيتي است. فرض کنيد که کسي مي‌خواد از طريق امتحان کردن تعداد زيادي پسورد براي يک اکانت، پسورد رو پيدا کنه ( Crack کردن ). مي‌تونيم جوري اکانت رو تنظيم کنيم که مثلا بعد از سه بار تست ناموفق، به مدت چند دقيقه locak يا قفل بشه. اسن باعث ميشه که کار هکر کند بشه. ولي معمولا اينطوري است که اکانت Administrator جوري هست که هرگز قفل نشه ( توضيحات مفصل رو درس بعدي بخونيد ).

۸- net user :
اين دستور به ما کمک مي‌کنه که به صورت لوکال بدونيم که چه اکانت‌هايي در سيستم تعريف شده است و نيز اينکه اطلاعاتي در مورد هريک بدست بياريم و نيز اکانت جديد تعريف کنيم. اول مي‌خوام بدونم چه اکانت‌هايي تعريف شده، مي‌نويسم:
net userو جواب مي‌شنوم:
User accounts for \\computer-name-------------------------------------------------------------------------------Administrator ali arazASPNET Guest The command completed successfully.خوب حالا مثلا مي‌خوام راجع به اکانت guest اطلاعاتي بگيرم، مي‌نويسم:
net user guestو جواب مي‌گيرم:
User name GuestFull NameComment Built-in account for guest access to the computer/domainUser's commentCountry code 000 (System Default)Account active NoAccount expires NeverPassword last set 10/27/2003 2:58 AMPassword expires NeverPassword changeable 10/27/2003 2:58 AMPassword required NoUser may change password NoWorkstations allowed AllLogon scriptUser profileHome directoryLast logon NeverLogon hours allowed AllLocal Group Memberships *GuestsGlobal Group memberships *NoneThe command completed successfully.مي‌بينيد که در سطر ۲ تا مونده به آخر ( سطري Local Group Membership ) دقيقا بيان شده که اين اکانت به چه گروه‌هايي تعلق داره. دقت کنيد که به‌جاي دستور net user از دستور net users هم مي‌تونيد استفاده کنيد.
حالا مي‌خوام يک اکانت جديد اضافه بکنم. اسم اکانت مي‌خوام vahid باشه و پسورد اون yechizi مي‌نويسم:
net user vahid yechizi /addحالا مي‌خوام همين اکانت رو پاک کنم:
net user vahid /deleteدقت کنيد که در دستور پاک کردن ديگه لزومي به وارد کردن پسورد نيست. دستور بعدي به ما ميگه که چطوري يک اکانت رو وادار کنيم که عضو يک گروه محلي شود.

۹- net localgroup :
ليست گروه‌هاي محلي تعريف شده رو بيان مي‌کنه و نيز ميشه فهميد در هر کدوم از اين گروه‌ها چه اکانت‌هايي هست ونيز ميشه به يک گروه خاص اکانتي اضافه کرد. مي‌خوام ببينم که چه گروه‌هاي محلي تعريف شده است. مي‌نويسم:
net localgroupو جواب مي‌شنوم:
Aliases for \\Computer-name-------------------------------------------------------------------------------*Administrators *Backup Operators *Debugger Users*DHCP Administrators *DHCP Users *Guests*Power Users *Replicator *UsersThe command completed successfully.دقت کنيد که ويندوز معمولا هنگام ارائه نتايج دستورات net مياد و اول اسم هر گروه يک * قرار ميده تا با اکانت‌ها اشتباه نشه. حالا مي‌خوام ببينم که مثلا در گروه Administrators چه اکانت‌هايي هست. مي‌نويسم:
net localgroup Administratorsو جواب مي‌شنوم:
Alias name AdministratorsComment Administrators have complete and unrestricted access to the computer/domainMembers-------------------------------------------------------------------------------AdministratoraliarazThe command completed successfully.پس سه تا اکانت در حد Admin داريم. حالا مي‌خوام مثلا اکانت ali رو از ليست Admin ها خارج کنم، مي‌نويسم:
net localgroup Administrators ali /deleteو اون اکانت از گروه حذف ميشه (مي‌تونيد دوباره ليست بگيريد و ببينيد که ديگه در اين گروه نيست ). حالا مي‌خوام دوباره اکانت ali رو به اين گروه اضافه کنم، مي‌نويسم:
net localgroup Administrators ali /addاين دستور از جمله مهم‌ترين دستوراتي است که بايد ياد بگيريد. گاهي با اکانتي وارد مي‌شويم و مي‌خواهيم که اونو به حد Admin برسونيم و روش کار همين دستور آخري‌ است ( اينکه اجازه اين‌کار رو داريم يا نه، بحثي است که بعدا مطرح مي‌شه و گفته خواهد شد که چطوري توسط يک سري exploit مشکل رو حل کنيم). وقتي اکانتي وارد گروه Admin ميشه، تمام مزاياي همچين گروهي رو يدست مياره.

۱۰- net session :
به کمک اين دستور مشخص ميشه که چه کساني الان يک session در سيستم دارند. به عبارت ديگه چه کساني به صورت remote به سيستم وارد شده‌اند. اين دستور رو تايپ کنيد:
net sessionتا ليست اونا بياد. اگه مي‌خوام همه session ها رو خاتمه بدم، مي‌نويسم:
net session /delete اين همه session هاي مرا در کامپيوتري که درش اين دستور اجرا شده، با ساير کامپيوترها قطع مي‌کند. اگه فقط بخوام يک session رو با يه کامپيوتر خاص تموم‌ کنم، مي‌نويسم:
net session \\****.****.****.**** /deleteاين در حالتي است که با اون کامپيوتر session داشته باشم. دقت کنيد که به جاي دستور net session مي‌تونيد از دستور net sessions يا net sess استفاده کنيد.

۱۱- net send :
فرض کنيد که مي‌خوام يک message به فرد خاصي که الان به سيستم وارد شده و يک session دارد بفرستم. ( اينکه فردي session دارد يا نه، به کمک دستور net session قابل بررسي است) بدين منظور از اين دستور مي‌تونم استفاده کنم. مثلا اگه بخوام به Administrator که الان در سيستم هست، پيغام Salam Refig رو بفرستم، مي‌نويسم:
net send Administrator Salam Refigدر اين حالت اون پيغام منو مي‌گيره. اگه بخوام به همه اونايي که الان session دارند، همين پيغام رو بفرستم، مي‌نويسم:
net send /users Salam Refigو پيغام و همه مي‌گيرند. اين دستور بايد به صورت local يعني از طريق يک shell اجرا بشه.

[shirin71]

Isa Server 2004

با سلام
ابتدا باید بگم من می خوام در مورد یکی از cache server های قدرتمند دنیا که بکار کافی نت ها و مخصوصاْ ISP خیلی می خوره در حد دانش فنی خودم بنویسم .
ابتدا باید بگم که اینجانب خودم ISP دارم و در حال حاضر با همین سرور کار می کنم و نوشتن این وبلاگ را فقط به خاطر اینکه خودم کلی دردسر کشیدم و می کشم به خاطر نبود مرجع درستی در مورد تنظیمات این سرور تحمل می کنم شروع کردم .
اگر شما هم مثل من از این برنامه استفاده کنید یا می کردید و یا قصد استفاده از این برنامه رو دارید باید بگم که تا الان باید متوجه چند چیز شده باشید اول قیمتی که نصب کنندگان این برنامه برای نصب از شما طلب می کنن دوم کمبود و یا در بعضی موارد عدم دسترسی به مقالات فارسی زبان و سوم پیچیدگی خود برنامه در هنگام کار و نصب که بعضاْ نصب کننده را دوچار مشکل و سر در گمی می کند .
ISA SERVER :
دسترسی به اینترنت همیشگی و ارزان قیمت است ولی وقتی سخن از ایجاد مکانی برای فراهم نمودن امکانات دسترسی کاربران خانگی به میان می آید مشکلاتی بوجود می آید که کوچکترینشان کمبود IP برای اختصاص دادن به هر کاربر و دیگری (فقط در ایران) گران بودن BandWidth که از طرف شرکت مخابرات در اختیار فراهم کنندگان سرویس های اینترنتی قرار می گیرد .
برای برطرف کردن این مشکلات برنامه های ساخته و تهیه شده اند که تنها یک یا دو مورد از مشکلات را حل می کنند ولی نصب این برنامه ها خود ایجاد کننده مشکلاتی بزرگتر است . به عنوان مثال winrout که شاید خیلی از همکاران ISP دار نام این برنامه را شنیده باشند .
همه ما می دانیم که در یک ISP درخواست ها از سمت کاربران میزانبیشترین نوع درخواست است که تکراری بودن این نوع درخواست ها میزان بالایی دارد و برای هر درخواست باید صفحه مورد نظر از روی اینترنت دریافت و به کاربر ارائه شود و این خود در واقع اتلاف منابع سیستم است پس در اینجا نیاز به برنامه ای داریم که با اولین درخواست برای یک صفحه عناصر موجود در آن صفحه را در خود ذخیره کند و با درخواست بعدی دیگر تنها نیاز به چک کردن عناصر تغییر کرده در صفحه نیاز باشد و دیگر عناصر را از بانک خود در اختیار کاربران قرار دهد و به این صورت منابع BandWidth شرکت شما برای مصارف دیگر به کار گرفته می شود . همچنین این قبیل برنامه ها امکان پالایش کامل ورودی ها و خروجی ها را نیز دارند و می توانند با مجاز و یا عدم مجاز بودن درخواست دسترسی امنیت بالایی را بر روی سرویس های شما اعمال کنند . همچنین می توانند تمامی کامپیوتر های موجود در NetWork شما را از دید ناظر بیرون از شبکه شما مخفی کند تا امکان حملات به کاربران و همچنین سرویس دهندگان موجود در NetWork شما را به حداقل و در بعضی از موارد ناممکن شود . همچنین می توانیم با این قبیل برنامه ها نظارت دقیقی بر کلیه رخداد های NetWork مان مدیریتی درست و کارآمد بر روی NetWork موجود داشته باشیم .
شرکت میکرسافت تولید کنند یکی از این برنامه ها با نام تجاری Internet Security & Acceleration Server 2004 . این محصول در سال ۲۰۰۰ اولین نگارش این برنامه منتشر شد . ولی مشکلات خاص نیز داشت به عنوان مثال با محصول سال ۲۰۰۰ امکان گرفتن Page را روی کامپیوتری که برنامه نصب شده بود را نداشت ولی در نگارش سال ۲۰۰۴ که در دو نوع Standar و Enterprise Edition منتشر شد که در اینجا قصد دارم محصول ۲۰۰۴ نصبش و پیکربندی این محصول را توضیح دهم .
ابتدا مشخصات سیستم که قصد نصب ISA را بر روی آن داریم :
البته این مشخصات نظر شخصی خودم است .
پردازشگر پنتیوم ۴
Ram باید بیشتر از ۵۱۲ مگابایت باشد
یکی از کارت های شبکه یا ترجیحاْ هر دو کارت بهتر است از Lan 1000 MG استفاده شود .
هارد دیسک نیز بهتر است 80GB
سیستم عامل Windows 2003 .net

[shirin71]

تنظیمات مربوط به cache

با سلام به شما دوستان و همکاران عزیزم
خوب تا امروز ما آموختیم که چگونه برنامه قدرتمند ISA را نصب کنیم و چگونه با ساختن Rule در Firewall Policy کلیه دسترسی ها را مجاز اعلام کنیم و تنظیمات روی ویندوز نیز در مراحل ابتدایی توضیح داده شد تا ما بتوانیم سیستمی آماده داشته باشیم . خوب در این حالت برنامه تنها به صورت یک فایروال عمل می کند و قدرت انتقال ترافیک را روی شبکه ما دار شده است . در این مبحث قصد ما فعال سازی قسمت کشینگ در این برنامه است تا برنامه ISA ما امکان Cache کردن اطلاعات در حال دریافت روی شبکه ما را داشته باشد . برای اینکار ابتدا وارد محیط اصلی برنامه ISA می شویم . بعلت اینکه تاکنون روی قسمت Cache کار صورت نگرفته است . باید بر روی گزینه Cache در زیر منوی configuration یک فلش قرمز رنگ رو به پائین باشد و این نشانه غیر فعال بودن این گزینه می باشد .
ابتدا بر روی این گزینه راست گلیگ کرده و گزینه Define Cache Drives را انتخاب می کنیم

[shirin71]

نصب در این قسمت نحوه نصب NTTacPlus بر روی یک سیستم تازه و بدون هیج گونه نسخه ی قبلی داده خواهد شد .
نیازمندی های سیستم :
1- Windows 9X, NT4.0, 2000
2- Pentium 133 یا بالاتر
3- MB 32 حافظه ی RAM برای Windows های 9x و 48 MB برای Windows های NT4.0 و 2000
4- حداقل 4 MB حافظه خالی برای نصب NTTacPlus روی هارد و فضای اضافه برای Log و سیستم حسابداری و Profile کاربران
5- شبکه: سازگار با TCP/IP و Winsock 1.1

بسته ی اصلی نرم افزار حاوی فایل های زیر می باشد :

NTTACP.EXE
Main NTTacPlus executable

NTTACP.INI
Configuration file for NTTacPlus

RADDICT.DAT
extensible RADIUS attributes dictionary

INSTSERV.EXE
Utility for installing NTTacPlus as a NT service

README.TXT
Text file including most up-to-date additions and useful information

MESSAGES\*.TXT
Directory containing text files (pre and post authentication banners)

ODBC\STAT.MDB
Microsoft Access database file with example accounting tables

ODBC\NTTACDB.MDB
Microsoft Access database containing User and Group profile tables

NTTACMON.EXE
NTTacPlus Remote Console Executable

EXTERNAL\*.*
Directory with external NT utilities and scripts

DOCS\MANUAL.DOC
English documentation

DOCS\ORDER.DOC
Order form (Valid outside Italy)

DOCS\MANUALE.DOC
Italian Documentation

DOCS\ORDINE.DOC
Order form (valid only for Italy)

USERS\*.USR
Examples of preconfigured user profiles in ASCII format

GROUPS\*.UGP
Examples of preconfigured group profiles in ASCII format

برای نصب برنامه تنها کافی است فایل setup را اجرا نمایید.
برای حذف نرم افزار، یا بر روی فایل Uninstall و یا از طریق گزینه Add/Remove Programs میتوانید برنامه را پاک کنید.
در صورتی که نرم افزار به عنوان یک سرویس نصب شده است شما می‌بایست ابتدا سرویس را پاک کنید. برای این کار فایل InstServ.exe را اجرا نمایید.

[shirin71]

انواع كابل در شبكه هاي كامپيوتري

امروزه از كابل هاي مختلفي در شبكه ها استفاده مي گردد .نوع و سيستم كابل كشي استفاده شده در يك شبكه بسيار حائز اهميت است . در صورتي كه قصد داشتن شبكه اي را داريم كه داراي حداقل مشكلات باشد و بتواند با استفاده مفيد از پهناي باند به درستي خدمات خود را در اختيار كاربران قرار دهد ، مي بايست از يك سيستم كابلينگ مناسب ، استفاده گردد . در زمان طراحي يك شبكه مي بايست با رعايت مجموعه قوانين موجود در خصوص سيستم كابلينگ، شبكه اي با حداقل مشكلات را طراحي نمود .با اين كه استفاده از شبكه هاي بدون كابل نيز در ابعاد وسيعي گسترش يافته است ، ولي هنوز بيش از 95 درصد سازمان ها و موسسات از سيستم هاي شبكه اي مبتني بر كابل، استفاده مي نمايند .


ايده هاي اوليه

ايده مبادله اطلاعات به صورت ديجيتال ، تفكري جديد در عصر حاضر محسوب مي گردد. درسال 1844 فردي با نام "ساموئل مورس" ، يك پيام را از Washington D.C به Baltimore و با استفاده از اختراع جديد خود (تلگراف)، ارسال نمود . با اين كه از آن موقع زماني زيادي گذشته است و ما امروزه شاهد شبكه هاي كامپيوتري بزرگ و در عين حال پيچيده اي مي باشيم ولي مي توان ادعا نمود كه اصول كار ، همان اصول و مفاهيم گذشته است .
كدهاي مورس ، نوع خاصي از سيستم باينري مي باشند كه از نقطه و خط فاصله با تركيبات متفاوت به منظور ارائه حروف و اعداد ، استفاده مي نمايد . شبكه هاي مدرن داده از يك و صفر ، استفاده مي نمايند . بزگترين تفاوت موجود بين سيستم هاي مدرن مبادله اطلاعات و سيستم پيشنهادي "مورس " ، سرعت مبادله اطلاعات در آنان است.تلگراف هاي اواسط قرن 19 ، قادر به ارسال چهار تا پنج نقطه و يا خط فاصله در هر ثانيه بودند ، در حالي كه هم اينك كامپيوترها با سرعتي معادل يك گيگابيت در ثانيه با يكديگر ارتباط برقرار مي نمايند (ارسال 1،000،000،000 صفر و يا يك در هر ثانيه).
تلگراف و تله تايپ رايتر ، پيشگام مبادله داده مي باشند . در طي سي و پنج سال اخير همه چيز با سرعت بالا و غيرقابل تصوري تغيير نموده است. ضرورت ارتباط كامپيوترها با يكديگر و با سرعت بالا ، مهمترين علل پياده سازي تجهيزات شبكه اي سريع ، كابل هائي با مشخصات بالا و سخت افزارهاي ارتباطي پيشرفته است .


پياده سازي تكنولوژي هاي جديد شبكه

اترنت در سال 1970 توسط شركت زيراكس و در مركز تحقيقاتPalo Alto در كاليفرنيا پياده سازي گرديد . در سال 1979 شركت هايDEC و اينتل با پيوستن به زيراكس ، سيستم اترنت را براي استفاده عموم ، استاندارد نمودند . اولين مشخصه استاندارد در سال 1980 توسط سه شركت فوق و با نام Ethernet Blue Book ارائه گرديد . ( استانداردDIX ) .
اترنت يك سيستم ده مگابيت در ثانيه است ( ده ميليون صفر و يا يك در ثانيه) كه از يك كابل كواكسيال بزرگ به عنوان ستون فقرات و كابل هاي كواكسيال كوتاه در فواصل 5 / 2 متر به منظور ايستگاههاي كاري استفاده مي نمايد . كابل كواكسيالي كه به عنوان ستون فقرات استفاده مي گردد ،Thick Ethernet و يا10Basee5 ناميده مي شود كه در آن 10 به سرعت انتقال اطلاعات در شبكه اشاره داشته ( 10 مگابيت در ثانيه ) و واژهBase نشاندهنده سيستمBase band است . در سيستم فوق ، از تمامي پهناي باند به منظور انتقال اطلاعات استفاده مي گردد . درBroad band به منظور استفاده همزمان ، پهناي باند به كانال هاي متعددي تقسيم مي گردد . عدد 5 نيز شكل خلاصه شده اي براي نشان دادن حداكثر طول كابلي است كه مي توان استفاده نمود ( در اين مورد خاص 500 متر ) .
موسسهIEEE در سال 1983 نسخه رسمي استاندارد اترنت را با نامIEEE 802.3 و در سال 1985 ، نسخه شماره دو را با نامIEEE 802.3a ارائه نمود . اين نسخه با نامThin Ethernet و يا10Base2 معروف گرديد. ( حداكثر طول كابل 185 متر مي باشد و عدد 2 نشاندهنده اين موضوع است كه طول كابل مي تواند تا مرز 200 متر نيز برسد )
از سال 1983 تاكنون ، استانداردهاي متفاوتي ارائه شده است كه يكي از اهداف مهم آنان ، تامين پهناي باند مناسب به منظور انتقال اطلاعات است . ما امروزه شاهد رسيدن به مرز گيگابيت در شبكه هاي كامپيوتري مي باشيم .


كابل هاي (UTP (Unshielded Twisted Pair


كابلUTP يكي از متداولترين كابل هاي استفاده شده در شبكه هاي مخابراتي و كامپيوتري است . از كابل هاي فوق ، علاوه بر شبكه هاي كامپيوتري در سيستم هاي تلفن نيز استفاده مي گردد (CAT1 ). شش نوع كابلUTP متفاوت وجود داشته كه مي توان با توجه به نوع شبكه و اهداف مورد نظر از آنان استفاده نمود . كابلCAT5 ، متداولترين نوع كابلUTP محسوب مي گردد .


مشخصه هاي كابل UTP

با توجه به مشخصه هاي كابل هايUTP ، امكان استفاده ، نصب و توسعه سريع و آسان آنان ، فراهم مي آورد . جدول زير انواع كابل هايUTP را نشان مي دهد :

موارد استفاده
سرعت انتقال اطلاعات

گروه

سيستم هاي قديمي تلفن ،ISDN و مودم

حداكثر تا يك مگابيت در ثانيه

CAT1

شبكه هايToken Ring

حداكثر تا چهار مگابيت در ثانيه

CAT2

شبكه هايToken ring و10BASE-T

حداكثر تا ده مگابيت در ثانيه

CAT3

شبكه هايToken Ring

حداكثر تا شانزده مگابيت در ثانيه

CAT4

اترنت ( ده مگابيت در ثانيه ) ، اترنت سريع ( يكصد مگابيت در ثانيه ) و شبكه هايToken Ring ( شانزده مگابيت در ثانيه )
حداكثر تا يكصد مگابيت در ثانيه
CAT5

شبكه هايGigabit Ethernet
حداكثر تا يكهزار مگابيت در ثانيه
CAT5e

شبكه هايGigabit Ethernet
حداكثر تا يكهزار مگابيت در ثانيه
CAT6
توضيحات :


تقسيم بندي هر يك از گروه هاي فوق بر اساس نوع كابل مسي وJack انجام شده است .

از كابل هايCAT1 ، به دليل عدم حمايت ترافيك مناسب، در شبكه هاي كامپيوتري استفاده نمي گردد .

از كابل هاي گروه CAT2, CAT3, CAT4, CAT5 وCAT6 در شبكه ها استفاده مي گردد .كابل هاي فوق ، قادر به حمايت از ترافيك تلفن و شبكه هاي كامپيوتري مي باشند .

از كابل هايCAT2 در شبكه هايToken Ring استفاده شده و سرعتي بالغ بر 4 مگابيت در ثانيه را ارائه مي نمايند .

براي شبكه هائي با سرعت بالا ( يكصد مگا بيت در ثانيه ) از كابل هايCAT5 و براي سرعت ده مگابيت در ثانيه از كابل هايCAT3 استفاده مي گردد.

در كابل هايCAT3 ,CAT4 وCAT5 از چهار زوج كابل مسي استفاده شده است .CAT5 نسبت بهCAT3 داراي تعداد بيشتري پيچش در هر اينچ مي باشد . بنابراين اين نوع از كابل ها سرعت و مسافت بيشتر ي را حمايت مي نمايند .

از كابل هايCAT3 وCAT4 در شبكه هايToken Ring استفاده مي گردد .

حداكثر مسافت در كابل هايCAT3 ، يكصد متر است .

حداكثر مسافت در كابل هايCAT4 ، دويست متر است .

كابلCAT6 با هدف استفاده در شبكه هاي اترنت گيگابيت طراحي شده است . در اين رابطه استانداردهائي نيز وجود دارد كه امكان انتقال اطلاعات گيگابيت بر روي كابل هايCAT5 را فراهم مي نمايد( CAT5e ) .كابل هايCAT6 مشابه كابل هايCAT5 بوده ولي بين 4 زوج كابل آنان از يك جداكننده فيزيكي به منظور كاهش پارازيت هاي الكترومغناطيسي استفاده شده و سرعتي بالغ بر يكهزار مگابيت در ثانيه را ارائه مي نماید

[shirin71]

آشنائى با نحوه عملكرد هاب


هاب ، يكى از تجهيزات متداول در شبكه هاى كامپيوترى و ارزانترين روش اتصال دو و يا چندين كامپيوتر به يكديگر است . هاب در اولين لايه مدل مرجع OSI فعاليت مى نمايد . آنان فريم هاى داده را نمى خوانند ( كارى كه سوئيچ و يا روتر انجام مى دهند ) و صرفا" اين اطمينان را ايجاد مى نمايند كه فريم هاى داده بر روى هر يك از پورت ها ، تكرار خواهد شد.

گره هائى كه يك اترنت و يا Fast Ethernet را با استفاده از قوانين CSMA/CD به اشتراك مى گذارند ، عضوء يك Collision Domain مشابه مى باشند . اين بدان معنى است كه تمامى گره هاى متصل شده به هاب بخشى از Collision domain مشابه بوده و زمانى كه يك collision اتفاق مى افتد ، ساير گره هاى موجود در domain نيز آن را شنيده و از آن متاثر خواهند شد .
كامپيوترها و يا گره هاى متصل شده به هاب از كابل هاى ( UTP (Unshielded Twisted Pair ، استفاده مى نمايند. صرفا" يك گره مى تواند به هر پورت هاب متصل گردد. مثلا" با استفاده از يك هاب هشت پورت ، امكان اتصال هشت كامپيوتر وجود خواهد داشت .زمانى كه هاب ها به متداولى امروز نبودند و قيمت آنان نيز گران بود ، در اكثر شبكه هاى نصب شده در ادارات و يا منازل از كابل هاى كواكسيال، استفاده مى گرديد.

نحوه كار هاب بسيار ساده است . زمانى كه يكى از كامپيوترهاى متصل شده به هاب اقدام به ارسال داده ئى مى نمايد ، ساير پورت هاى هاب نيز آن را دريافت خواهند كرد ( داده ارسالى تكرار و براى ساير پورت هاى هاب نيز فرستاده مى شود ) . شكل زير نحوه عملكرد هاب را نشان مى دهد .


همانگونه كه در شكل فوق مشاهده مى نمائيد ، گره يك داده ئى را براى گره شش ارسال مى نمايد ولى تمامى گره هاى ديگر نيز داده را دريافت خواهند كرد . در ادامه ، بررسى لازم در خصوص داده ارسالى توسط هر يك از گره ها انجام و در صورتى كه تشخيص داده شود كه داده ارسالى متعلق به آنان نيست ، آن را ناديده خواهند گرفت .

عمليات فوق از طريق كارت شبكه موجود بر روى كامپيوتر كه آدرس MAC مقصد فريم ارسالى را بررسى مى نمايد ، انجام مى شود .كارت شبكه بررسى لازم را انجام و در صورت عدم مطابقت آدرس MAC موجود در فريم ، با آدرس MAC كارت شبكه ، فريم ارسالى دور انداخته مى گردد .

اكثر هاب ها داراى يك پورت خاص مى باشند كه مى تواند به صورت يك پورت معمولى و يا يك پورت uplink رفتار نمايد . با استفاده از يك پورت uplink مى توان يك هاب ديگر را به هاب موجود، متصل نمود. بدين ترتيب تعداد پورت ها افزايش يافته و امكان اتصال تعداد بيشترى كامپيوتر به شبكه فراهم مى گردد .روش فوق گزينه اى ارزان قيمت به منظور افزايش تعداد گره ها در يك شبكه است ولى با انجام اين كار شبكه شلوغ تر شده و همواره بر روى آن حجم بالائى داده غير ضرورى در حال جابجائى است. تمامى گره ها ، عضوء يك Broadcast domain و collision domain يكسانى مى باشند ، بنابراين تمامى آنان هر نوع collision و يا Broadcast را كه اتفاق خواهد افتاد ، مى شنوند .

در اكثر هاب ها از يك LED به منظور نشان دادن فعال بودن ارتباط برقرار شده بين هاب و گره و از LED ديگر به منظور نشان دادن بروز يك collision ، استفاده مى گردد . ( دو LED مجزاء ) . در برخى از هاب ها دو LED مربوط به فعال بودن لينك ارتباطى بين هاب و گره و فعاليت پورت با يكديگر تركيب و زمانى كه پورت در حال فعاليت است ، LED مربوطه چشمك زن شده و زمانى كه فعاليتى انجام نمى شود، LED فوق به صورت پيوسته روشن خواهد بود .