آنیون گپ
تمام بررسیهای مربوط به اختلالات اسید و باز باید شامل یک محاسبه ساده آنیون گپ (AG ) باشند.AG نمایانگر آنیونهای اندازه گیری نشده موجود در پلاسما می باشد ( به طور طبیعی 10 تا 12 میلی مول در لیتر ) و به صورت زیر محاسبه می شود:
AG=Na-(CL +HCO3)X
آنیون های اندازه گیری نشده عبارتند از:
پروتئینهای آنیونی ، فسفات ، سولفات و آنیونهای ارگانیک.
در موارد زیر آنیون گپ افزایش می یابد:
1- انباشته شدن آنیونهای اسیدی نظیر استواستات و لاکتات در مایع خارج سلولی.
2- افزایش آلبومین آنیونی ( به دلایلی نظیر: افزایش غلظت آلبومین، آلکالوز )
کاهش کاتیونهای اندازه گیری نشده : کلسیم ، منیزیم و پتاسیم
در موارد زیر آنیون گپ کاهش می یابد:
1- افزایش کاتیونهای اندازه گیری نشده
2- اضافه شدن کاتیونهای غیر طبیعی نظیر لیتیوم ( در مسمومیت با لیتیوم ) و یا ایمونوگلوبولینهای کاتیونی به خون ( دیسکرازی پلاسماسل )
3- کاهش غلظت آلبومین آنیونی پلاسما ( سندرم نفروتیک)
4- کاهش بار آنیونی موثر آلبومین ( اسیدوز )
5- هایپرویسکوزیته و هایپرلیپیدمی شدید
به طور کلی در مواردی که آلبومین سرم طبیعی باشد AG بالا معمولا ناشی از اسیدهای فاقد کلر است که حاوی آنیونهای زیر می باشند:
آنیونهای غیر آلی ( فسفات و سولفات )
آنیونهای آلی ( کتواسیدها ، لاکتات ، آنیونهای اورمیک آلی )
آنیونهای اگزوژن ( سالیسیلات یا سموم خورده شده همراه با تولید اسید آلی )
اسیدوز با AG بالا دو ویژگی مشخص ( بی کربنات پایین و AG بالا ) دارد. به طوری که اگر اختلال اسید و باز دیگری هم مستقلا اضافه شده باشد و غلظت بی کربنات را تغییر داده باشد افزایش AG همچنان باقی خواهد بود.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)