گیاه‌شناسان با بررسی فسیل گل‌های متعلق به دوران دایناسورها، جواب معمای منفور داروین را جستجو می‌کنند؛ اینکه علی‌رغم نبود سوابق فسیلی، گیاهان گل‌دار در اواخر دوران کرتاسه به تنوع وسیعی رسیده‌اند
این تصویر شبح‌وار که با استفاده از اشعه ایکس گرفته شده، متعلق به یک گل از عصر دایناسورها است.
تحلیل ساختار درونی این شکوفه 84 میلیون ساله -و نمونه‌های مشابه آن- می‌تواند به حل «معمای منفور داروین» کمک کند: اینکه چرا با وجود فقدان ظاهری سوابق فسیلی مربوط به قبل از دوران کرتاسه در 65 میلیون سال پیش، گیاهان گل‌دار در اواخر این دوران تا این حد دارای تنوع بوده‌اند.
به گزارش نیوساینتیست، گیاهان گل‌دار که تحت عنوان نهان‌دانه‌ها شناخته می‌شوند، امروزه گونه غالب گیاهی را تشکیل می‌دهند. در طی دهه گذشته، گیاه‌شناسان در چین به شواهدی فسیلی دست یافته‌اند که نشان می‌دهد سابقه گیاهان گل‌دار به 125 میلیون سال پیش باز می‌گردد.
چند ده میلیون سال طول کشید تا این گیاهان شکوفه‌های پیچیده‌ای را که ما امروزه می‌بینیم توسعه و پرورش بدهند.
فسیلی که تصویر آن را مشاهده می‌کنید، یک شکوفه 3 میلی‌متری متعلق به پایان این دوره تکاملی است که از رسوبات واقع در آسن سوئد بیرون کشیده شده است.
السه ماری فریس از موزه تاریخ طبیعی سوئد امیدوار است که با مقایسه این فسیل با سایر شکوفه‌های مرتبط که در طی زمان مشابه فسیل شده‌اند، دریابد که چطور و چه زمانی آناتومی این شکوفه‌ها تکامل یافته تا به آنها اجازه دهد در اواخر دوران کرتاسه به این سطح پیشرفت و تنوع در گل دادن برسند.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)