وقتی صحبت از آلت شمارش وقت میشود، منظورمان دستگاهی است که زمان را اندازه میگیرد. اما انسان
مدت ها پیش از آن که این دستگاه را اختراع کند، وسایلی داشت که با آن زمان را اندازه میگرفت. نخستین بار واحد اندازه گیری برای انسان از زمان برآمدن و فرورفتن خورشید بود. دراز و کوتاه شدن سایه ی چوب و سنگ و درخت هم طریق دیگری بود که به شناسایی وقت و زمان به انسان کمک میکرد. حرکت کواکب آسمان نیز به منزله ی دستگاه عظیمی برای شناسایی وقت در نظر انسان به کار میرفت؛ به این معنی که انسان ملاحضه
میکرد که با گذشتن پاسی از شب ستارگان مختلف طلوع میکردند.
مصریان قدیم شب را به دوازده بخش از زمان تقسیم کرده بودند که تقسیم بندی مذکور به مناسبت طلوع دوازده ستاره بود. مصریان روز را هم به دوازده بخش تقسیم کرده بودند که روزهای 24 ساعته ی امروزی ما بر مبنای همان تقسیم بندی شب و روز مصریان قرار گرفته است. مصریان «ساعت های سایه ای» هم ساخته بودند که عبارت از قطعات چوبی بود با عقربه و همین ساعت های سایه ای یا ساعت های آفتابی بود که روز را به دوازده
وقت تقسیم مینمود و نخستین ابزار وقت شمار به حساب می آمدند.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)