آيه 22:
الَّذِى جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ فِرَ شاً وَالسَّمَآءَ بِنَآءًوَأَنْزَلَ مِنَ السَّمَآءِ مَآءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الَّثمَر تِرِزْقاً لَّكُمْ فَلَاتَجْعَلُواْ للَّهِ أَنْدَاداً وَ أَنْتُمْتَعْلَمُونَ
ترجمه:
آن (خداوندى) كه زمين را براى شما فرشى (گسترده) وآسمان را بنايى(افراشته) قرار داد و از آسمان، آبى فرو فرستاد و به آن از ميوهها، روزىبراى شما بيرون آورد، پس براى خداوند شريك و همتايى قرار ندهيد با آنكهخودتان مىدانيد (كه هيچ يك از شركا و بتها، نه شما را آفريدهاند ونهروزى مىدهند و اينها فقط كار خداست.)
تفسیر:
در اين آيه خداوند به نعمتهاى متعدّدى اشاره مىكند كه هركدام از آنهاسرچشمهى چند نعمت ديگر است. مثلاً فراش بودن زمين، اشاره به نعمتهاىفراوان ديگرى است. همچون سخت بودن كوهها ونرم بودن خاك دشتها، فاصله زمينتا خورشيد، درجه حرارت و دما و هواى آن، وجود رودخانهها، درّهها، كوهها،گياهان و حركتهاى مختلف آن كه مجموعاً فراش بودن زمين را مهيّا كردهاند.چنانكه در قرآن براى زمين تعابير چندى شده است، زمين هم «مهد» [219]گهواره است، هم «ذلول» [220] رام و آرام و هم «كفات» [221] در برگيرنده.
كلمه «سماء» در آيه يك بار در برابر «ارض» آمده است كه به همهى قسمت بالااشاره دارد و يك بار مراد همان قسمت نزول باران از ابرها مىباشد.
219) الذى جعل لكم الارض مهداً« طه، 53.
220) هو الذى جعل لكم الارض ذلولاً« ملك، 15.
221) الم نجعل الارض كفاتا« مرسلات، 15.
نکته ها:
1- ياد نعمتهاى الهى از بهترين راههاى دعوت به عبادت است. «اعبدوا ربّكم... الذى جعل لكم»
2- از بهترين راههاى خداشناسى، استفاده كردن از نعمتهاى در دسترس است. «جعل لكم الارض فراشاً و السماء بناءً»
3- در نظام آفرينش، هماهنگى كامل به چشم مىخورد. هماهنگى ميان زمين،آسمان، باران، گياهان، ميوهها وانسان. (برهان نظم) «جعل، انزل، اخرج»
4- آفريدهها هركدام براى هدفى خلق شدهاند. «رزقاً لكم» باران براى رشد وثمر دادن ميوهها، «فاخرج به» و ميوهها براى روزى انسان. «رزقاً لكم»
5 - زمين وباران وسيله هستند، رويش گياهان وميوهها بدست خداست.«فأخرج»
6- نظم و هماهنگى دستگاه آفرينش، نشانهى توحيد است، پس شما هم يكتا پرست باشيد. «فلا تجعلوا لِلّه انداداً»
7- ريشهى خداپرستى در فطرت و وجدان همه مردم است. «وانتم تعلمون»
8 - آفرينش زمين و آسمان و باران و ميوهها و روزى انسان، پرتوى از ربوبيّت خداوند است. «اعبدوا ربّكم... الذى جعل لكم...»
9- همهى انسانها، حقّ بهرهبردارى و تصرف در زمين را دارند. (در آيه «لكم» تكرار شده است.)
10- دليل واجب بودن عبادت شما، لطف اوست كه زمين وآسمان وباران و گياهانرا براى روزى شما قرار داده است. «اعبدوا ربّكم... الذى جعل لكم...»
11- خداوند بر اسباب طبيعى حاكم است. «جعل، انزل، اخرج»
12- پندار شريك براى خداوند، از جهل است. «لا تجعلوا لله اندادا وانتم تعلمون»
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)