ایه :

وَالَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِمَآ أُنزِلَ إِلَيْكَ وَمَآ أُنْزِلَ مِن قَبْلِكَ وَبِالْأَخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ‏


ترجمه :

و آنان به آنچه بر تو نازل شده و آنچه پيش از تو (بر پيامبران) نازل گريده، ايمان دارند و هم آنان به آخرت (نيز) يقين دارند.

تفسیر:


ابزار شناخت انسان، محدود به حس و عقل نيست، بلكه وحى نيز يكى از راههاىشناخت است كه متّقين به آن ايمان دارند. انسان در انتخاب راه، بدون راهنمادچار تحيّر و سرگردانى مى‏شود. بايد انبيا دست او را بگيرند و با منطق ومعجزه و سيره‏ى عملى خويش، او را به سوى سعادت واقعى راهنمايى كنند.
از اين آيه و دو آيه قبل بدست مى‏آيد كه خشوع در برابر خداوند متعال)نماز) و داشتن روحيّه ايثار و انفاق و تعاون و حفظ حقوق ديگران و اميد بهآينده‏اى روشن و پاداش‏هاى بزرگ الهى، از آثار تقوى است.


نکته ها :

1- ايمان به تمام انبيا و كتب آسمانى، لازم است. زيرا همه آنان يك هدف را دنبال مى‏كنند. «يؤمنون... بما اُنزل من قبلك»
2- تقواى واقعى، بدون يقين به آخرت ظهور پيدا نمى‏كند. «بالاخرةهم‏يوقنون»
3- احترام قرآن، قبل از كتب ديگر است. «...بما انزل اليك وما انزل من قبلك...»
4- پيامبر اسلام، آخرين پيامبر الهى است. كلمه «من قبلك» بدون ذكر «من بعدك» نشانه‏ى خاتميّت پيامبر اسلام و قرآن است.