حتما براي شما هم اتفاق افتاده که دلتان خواسته باشد زمان را نه يک ساعت که يک دقيقه عقب ببريد و همه چيز را جبران کنيد. اتفاقي که براي خيلي ها در زندگي مشترک رخ مي دهد و آرزو مي کنند زمان چند روز، چند ماه يا چند سال به عقب برگردد تا اشتباهات خود را اصلاح کنند. اشتباهاتي که اگر هوشيار باشيد، مي توانيد جلوي آنها را در همان دوران نامزدي بگيريد.
7 قدم تا ازدواج بي دردسر
1. شما هم کامل نيستيد
ازدواج پيوند مقدسي است؛ آنقدر مقدس که خيلي ها براي حفظ حرمت آن، زندگي خود را زير و رو مي کنند. ممکن است شما با کسي نامزد کرده باشيد که از هر لحاظ براي ازدواج مناسب به نظر برسد اما اين دليل نمي شود که بي عيب و نقص باشد و به محض ديدن ايرادهاي خلقي و رفتاري او، زمين و زمان را بهم بريزيد و حس کنيد که به ساحت مقدس عشقتان توهين شده است! شما دو آدم خاکستري هستيد که قرار است مثل تمام آدم هاي دنيا يک روند رو به رشد را طي کنيد تا به کمال برسيد.
اگر همسفرتان در مسيرش سکندري مي خورد، به جاي سرزنش کردن او و نگراني از اين که يک عمر بدبخت شده ايد، زير دست و بالش را بگيريد تا راه رفتن را ياد بگيرد.
2. عشق تحميلي
اگر احساس کنيد کسي مي‌خواهد خودش را به شما تحميل کند، چه مي‌کنيد؟ اولين واکنش همه ما «فرار کردن» از دست اوست؛ بنابراين به‌جاي «تحميل کردن» خود به طرف مقابل، خيلي عادي رفتار کنيد؛ نه آنقدر بي‌اعتنا و نه آنقدر احساساتي که او را پشيمان کنيد و فراري بدهيد؛ خودتان باشيد و بگذاريد گذر زمان و رفتار منطقي هر دوي شما، عشق و علاقه پايدار و محکمي را بينتان ايجاد کند؛ عشق ناشي از يک حس خوب نه عادت و وابستگي ناشي از اجبار. يادتان باشد شما اگرچه قرار است يک زندگي مشترک را شروع کنيد اما براي درک علاقه اي که به هم داريد، بايد کمي از هم فاصله بگيريد تا بتوانيد بهتر همديگر را ببينيد و دلايل دوست داشتن تان را هر لحظه به ياد بياوريد.
3. شما راس دنيا نيستيد
مراقب باشيد از آن طرف بام نيفتيد! همانقدر که بت ساختن از طرف مقابل و بي عيب و نقص ديدن او اشتباه است، بي عيب ديدن خود و غرور بيجا داشتن هم اشتباه است. فکر نکنيد که شما قرار است مرکز دنيا باشيد و همه خود را با شما تطبيق دهند. نامزد شما و خانواده او هم خط مشي ها و طرز فکرهاي خودشان را دارند که چند دهه با آنها زندگي کرده اند. اطمينان و اعتماد به نفس بيش از حد شما مي تواند بين دو خانواده فاصله هاي پر نشدني بيندازد.
4. رؤياپردازي حدي دارد!
چشمتان را باز کنيد؛ روي داشته هاي خودتان نه روي داشته هاي ديگران. به اين فکر کنيد که اين زندگي، خوب يا بد زندگي مشترکي است که شما بايد آن را شروع کنيد و بسازيد. «ساختن» مهم ترين فعلي است که بايد در زندگي صرف کنيد. محض اطلاعتان بگوييم که اين ساختن، به معني سازگار شدن و سوختن و ساختن نيست. بايد سازندگي پيشه کنيد. دست از رويا بافي درباره زندگي و اگر و مگرها برداريد و ببينيد با ظرفيتي که در خودتان سراغ داريد و شناختي که از نامزدتان پيدا کرده ايد، چقدر مي توانيد براي بهتر شدن و عمق گرفتن زندگي تان تلاش کنيد. هرگز، هرگز، هرگز بعد از عقد شروع به حسرت خوردن درباره گزينه هاي ديگري که مي توانستيد به جاي نامزدتان داشته باشيد، نکنيد. نه به خاطر اين که زندگي به عقب بر نمي گردد، نه! چون بايد اساس کارتان سازندگي باشد، نه خراب کردن هر چه تا حالا بدست آورده ايد. اگر ديديد سازندگي به جايي نمي رسد يک بحث جداست. اما لااقل به خودتان فرصت آزمودن زندگي جديدتان را بدهيد!
5. مثل يك راه بي‌پايان
با کمي دقت و تيزهوشي مي‌توانيم طوري رفتار کنيم که هميشه براي هم، حرفي براي گفتن داشته باشيم و از هم خسته نشويم. مطالعه، آگاهي از آنچه در اطراف ما مي‌گذرد، آگاهي از علايق و نيازهاي طرف مقابل و... همگي راهکارهايي است که 2نفر را هميشه براي هم دوست‌داشتني و نو نگه مي‌دارد. در يک کلام اگر از همديگر «عقب بمانيم»، زندگي‌مان نابود مي‌شود؛ مثل ترازويي که هميشه يک کفه آن سنگين‌تر از ديگري است. زن و مرد بايد هم پاي هم حرکت کنند تا هميشه همراه هم باشند.
6. ساده اما نه مثل بچه‌ها
بچه‌ها را ديده‌ايد که چطور بي‌پروا و آزاد ابراز احساسات مي‌کنند. هرچند قرار نيست ما هم مثل کودکان رفتار کنيم اما بايد صداقت و آزادي در نشان دادن احساسات را از آنها ياد بگيريم. وقتي احساسات‌مان را صادقانه بيان مي‌کنيم، همان‌طور هم جواب مي‌گيريم. بنابراين به‌جاي اينکه با تکلف رفتار کنيم و از ابراز احساسات بترسيم،
راحت و آزاد ابراز محبت کنيم. حتي با گفتن دلخوري‌هايمان، به طرف مقابل فرصت دفاع مي‌دهيم و همين فرصت، کدورت‌هاي بين ما را از بين مي‌برد؛ پس از حرف‌زدن نترسيم.
7. آنها نشانه او هستند
اختلاف عروس و داماد با خانواده طرف مقابل آنقدر تکراري و نخ‌نماست که بهتر است اصلا درباره آن حرف نزنيم. فقط يادمان باشد پدر و مادر او، بخش مهمي از زندگي و حتي شخصيت او هستند و آزردن آنها مساوي است با آزردن کسي که خيلي دوستش داريم. از طرفي همسر ما هر چقدر هم که باگذشت و مهربان باشد، تحمل بي‌اعتنايي و کم‌اعتنايي به عزيزانش را ندارد. بنابراين اگر تلافي هم نکند، دلخور و افسرده خواهد شد و به تدريج از ما متنفر مي‌شود. يادتان باشد، نامزدي مي‌تواند شيرين‌ترين دوران پيش از شروع زندگي مشترک باشد؛ اگر توقع‌ها، خواسته‌ها و محبت‌ها خالص و دوست‌داشتني و همراه با عقل و منطق باشد.
برگرفته از: سلامت، همشهري
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)