به ريزش اوار دردهايم خيره ماندم
لمس وجودشان هرچه داشتم با خود ربود
كجا ايستاده ام كه اين نشانه هارا نمي بينم
كجاست نور گمشده اي كه
هنوز منتظرم؟
اگر به من خنديدي به يادت هست
كه چطور فراموش كردم هواي تورا
مي دانم مهربانم
به وسعت بي انتهايت سجده مي كنم
تا با هم بخنديم