شاتل فضایی آتلانتیس ساعت ۸ شب امروز٬ جمعه ۱۷ تیر ۱۳۹۰ برای آخرین بار محوطه پرتاب مرکز فضایی کندی را به لرزه درآورد تا کتاب شاتلهای فضایی برای همیشه بسته شود. آتلانتیس چهارمین شاتل فضایی ساخته شده از ناوگان پنج تایی این وسایل حمل و نقل فضایی است که در طی دوران ۲۶ ساله خدمت خود٬ مأموریت های فضایی بسیار مهمی انجام داده است. پروازهای فضایی شاتل ها با مأموریت STS-1 توسط شاتل کلمبیا آغاز شد و با این مأموریت که STS-135 نام گرفته است، به پایان می‌رسد.
دستورالعمل پروازهای فضایی شاتل می‌گوید که در زمان انجام هر مأموریت باید یک شاتل دیگر با خدمه تعلیم دیده برای شرایط اضطراری آماده پرتاب باشد. خوب شاتل فضایی آتلانتیس آخرین عضو ناوگان شاتل‌ها است و اصلا این مأموریت پشتیبان آخرین پرواز اندوربوده است که طی مأموریت STS-134 انجام پذیرفت. به همین دلیل است که هر چهار خدمه این پرواز از قبل سفارش دوخت لباس‌های فضایی مخصوص روس‌ها که سوکول نامیده می‌شود و صندلی‌های مخصوص خود در سایوز روسی را نیز داده‌اند تا در شرایط اضطراری بتوانند با </SPAN>کپسول فضایی سایوزبه زمین بازگردند. هر چند برای اینکه نوبتشان شود شاید مجبور شوند تا یک سال در ایستگاه فضایی بین‌المللی انتظار بکشند.
مأموریت جاری آتلانتیس علاوه بر آخرین بودن یک ویژگی مهم دیگر نیز دارد. این دومین مأموریت شاتلهای فضایی است که تنها با </SPAN>۴ خدمه پروازیصورت گرفته است. کریستوفر فرگوسن٬ ۴۹ ساله و فرمانده این مأموریت٬ سومین باری است که به فضا سفر می‌کند. داگلاس هارلی فضانوردی ۴۴ ساله است که قبلا فقط یک بار به فضا رفته و این بار در آخرین پرواز آتلانتیس٬ سکان این شاتل را به عنوان خلبان٬ در دست دارد. ساندرا مگنوس که ۴۶ سال دارد و قبلا دو بار تجربه فضانوردی داشته٬ این بار به عنوان کارشناس عملیات رفته است تا نام خود را در کنار نام پر آوازه سالی راید٬ نخستین زن شاتل سوار٬ به عنوان آخرین خانم مسافر شاتلهای فضایی ثبت نماید. در انتها اجازه دهید شما را با رکس والهیم٬ فضانورد ۴۸ ساله ناسا آشنا نمایم که هم‌اکنون دارد سومین سفر فضایی خود را سوار بر آخرین شاتل فضایی تجربه می‌کند.
</SPAN>خدمه آخرین مأموریت شاتلهای فضایی به ترتیب از سمت راست عبارتند از: سندی مگنوس٬ داگلاس هارلی٬ کریستوفر فرگوسن و رکس والهیم</SPAN>
آتلانتیس که دقایقی پیش در مدار تزریق شد سه روز وقت لازم دارد تا با انجام مانورهای فضایی متعددی در مسیر پهلو گرفتن در کنار ایستگاه بین‌المللی فضایی قرار بگیرد. این شاتل قرار است که پس از این مأموریت ۱۲ روزه و بازگشت به زمین برای همیشه در مرکز فضایی کندی٬ جاییکه ۳۳ بار آنجا را با سروصدای فراوان به قصد فضا ترک گفته است٬ باقی بماند و بخش قابل اعتنایی از موزه و نمایشگاه این مرکز را تشکیل دهد.
شاتلهای فضایی در دوران سی ساله خود خدمات فراوانی در راستای تحقیقات فضایی و تجهیز دو ایستگاه فضایی میر و بین‌المللی داشته‌اند. تعمیر تلسکوپ فضایی هابل و برخی از ماهواره‌های در راه مانده٬ بازگرداندن ماهواره‌های مستعمل به زمین و تزریق خیلی از کاوشگران سیاره‌ای که این روزها سیارات دور و نزدیک منظومه شمسی را برای یافتن پاسخ پرسش‌های بزرگ ما می‌کاوند٬ از دستاوردهای پر افتخار این پنج برادر بوده است.
البته شاتلهای فضایی مرگبارترین وسیله حمل و نقل فضایی نیز بوده‌اند. دو فاجعه انفجار شاتل چالنجر در زمان رفتن به فضا در سال ۱۹۸۶ و شاتل کلمبیا در هنگامه بازگشت به زمین در سال ۲۰۰۳ باعث مرگ ۱۴ فضانورد شدند. اگر به خاطر آوریم که از آغاز عصر فضا تا کنون ۲۱ فضانورد جان خود را از دست داده‌اند٬ متوجه خواهیم شد که آمار ۱۴ نفره شاتل واقعا تکان دهنده است و می‌توان لقب قاتل فضانوردان را بدون هیچ تردیدی به شاتل‌ها اعطا نمود.</SPAN>
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)