۞ تو را من چشم در راهم_تقدیم به امام زمان (عج) ۞

[R A H A]

در انتظار تو دیگر نمانده است قرارم
بگیر دست مرا عاشقم قرار ندارم

تمام عمر به پایت نشسته ام که بیایی
مکن به حسرت دیدار خویش روز شمارم

مدار دست من از دامنت که پای صبوری
نداشتم که بدامان غیر سر بگذارم

هزار شاهد اگر پیش من به جلوه درآید
قسم به پاکی عشقت که دل به کس نسپارم

چرا تلاش کنم چون برون نمی رود از سر
خیال مهر تو ای آفتاب در شب تارم

نه امشب از لب لعل تو مست گشتم و بیدل
که سالهاست زجام محبت تو خمارم

نقاب چهره چو برگیری از جمال جمیلت
زحسن خویش بخوانی حکایت دل زارم

ملامت دل ما می کنی مکن که چو دانش
چنان به دام فتادم که نیست راه فرارم

[R A H A]

گفتم که از فراغت عمريست بي قرارم
گفت از فـــراق ياران من نيز بي قرارم

گفتم به جز شما من فرياد رس ندارم
گفتا به غير شيعه من نيز کس ندارم

گفتم که ياوررانت مظلوم هر ديــارند
گفتا مرا ببينند مظلــــــــــوم روزگارم

گفتم که شيعيانت در رنـج و در عذابند
گفتا به حال ايشان هر لحظه اشکبارم

گفتم که شيعيانت جمعند به ياري تو
گفتا که من شب و روز در انتظار يارم

گفتم به شــــيعيانت آيا پيـــــام داري
گفتا که گفته ام من هر دم در انتظارم

گفتم که اي امامم از ما چرا نهانــــــي
گفتا به چشم محرم همواره آشکارم

گفتم به چشم انوار آيا که پا گـــذاري
گفتا که شستشو ده شايدکه پا گذارم

[R A H A]

غزل ظهور


نشسته ام به گذرگاه ناگهاني سرخ


در انتظار خطر، زير آسماني سرخ


نشسته ام كه بچينم عبور توفان را


زجاده هاي اساطيري زماني سرخ


بر آن سرم كه بخوانم نمازي از آتش


اگر كه شعله بگويد، شبي اذاني سرخ


تمام هستي من ، دفتري غزل – آتش


و سهم من ز تمام جهان، زباني سرخ


خدا كند دل من در صف خطر باشي


شبي كه واقعه مي گيرد، امتحاني سرخ


در انتهاي حماسي ترين شب تاريخ


ظهور مي كند آن مرد آسماني، سرخ


به قاف خوف و خطر، تا ظهور آن موعود


خدا كند دل من، منتظر بماني سرخ

[R A H A]

الا ای قـــائــم نـــور خــــدایــی
که هستی منتظر، مولای مایی

تو هستی در کجا از دیده پنهان
نـدانــم مـن، نـهــانـی و کـجایی

شـده عـالـم پر از جور و شقاوت
بـرون آ ای هــمــای آشنــــایی

تویـی چون روی تابان محمد(ص)
جـبـیـن نــورانــی و هم دلنوایی

اگــر تـیــغـی بجنبانی تو از جای
هـمـــه عــالـــم بـگیرد پارسایی

گناه و ظلم و کینه گشته بسیار
تـو با عـدل و عــدالت ره گشایی

همــه ادیـان عالــم دیـده بر راه
نـبــاشد غــیـر راهــت ره بجایی

بیـا تـا نـظـم گیــرد چـرخ گردون
بــه غـیـر از تـو نـباشد رهنمایی

نجات هر دو عالم در ید تـوست
نـدانـم کـی تــوانــی رو نــمایی

تو هـم آن وارث پـیـغمــبــرانی
کـه بـر اهـل جـهان میر و ولایی

[R A H A]

من از این عشق چه حاصل دارم



می گریزی زمن و در طلبت



باز، کوشش باطل دارم

باز لبهای عطش کرده من

عشق سوزان تو را می جوید



می طپد قلبم و با هر طپشی

قصه ی عشق تو را می گوید

[R A H A]

به اميد ظهور بهار دلها حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه

بهار عشق شکوفا نمی شود بی تو - شعر امام زمان
بهار عشق شکوفا نمی شود بی تو
بیا که غنچه ی دل وا نمیشود بی تو

بر آی از افق ای آفتاب صبح امید
که شب رسیده و فردا نمی شود بی تو

هزار چشمه جوشان به دشتها جاریست
یکی روانه ی دریا نمی شود بی تو

ز سرد مهری شبهای هجر دلتنگم
بیا که عقده ی دل وا نمی شود بی تو

بیا،بیا گره از کار عاشقان بگشای
که عشق و عاطفه معنا نمی شود بی تو


ای خدا کاش شود سال نوام عید فرج - شعر امام زمان

روزها نو نشده کهنه تر از دیروز است
گر کند یوسف زهرا نظری نوروز است
لحظه ها در تپش تاب و تب آمدنش
آسمان چشم به راه قدمش هر روز است
ای خدا کاش شود سال نوام عید فرج
که نگاهم نگران منتظر آن روز است

[R A H A]

این جمعه هم گذشت، تو اما نیامدی

پایانِ سبز قصه دنیا، نیامدی

مانده ست دل اسیر هزاران سؤال تلخ

ای پاسخ هر آنچه معمّا، نیامدی

کِز کرده اند پنجره ها در غبار خویش

ای آفتاب روشنِ فردا، نیامدی

افسرده دل به دامن تفتیده کویر

ای روح آسمانی دریا، نیامدی

ای حسّ پاکِ گم شده روح روزگار

زیباترین بهانه دنیا نیامدی

ای از تبار آینه ها، ای حضورسبز

ای آخرین ذخیره طاها نیامدی

این جمعه هم گذشت و غزل ناتمام ماند

این است قسمتِ دلِ من، تا نیامدی

[R A H A]

صاحب الزمان ! داستان يوسف را گفتن وشنيدن به بهانه ي توست .
شرمنده ايم .
مي دانيم گناهان ما همان چاه غيبت توست .
مي دانيم كوتاهيها ، نادانيها و سستيهاي ما ، ستمهايي است كه در حق تو كرده ايم .
يعقوب به پسران گفت : به جستجوي يوسف برخيزيد ،
و ما با روسياهي و شرمندگي ، آمده ايم تا از تو نشاني بگيريم .
به ما گفته اند اگر به جستجوي تو برخيزيم ، نشاني از تو مي يابيم .
اما اي فرزند احمد ! آيا راهي به سوي تو هست تا به ديدارت آييم .
اگر بگويند براي يافتن تو بايد بيابانها را در نورديم ، در مي نورديم .
اگر بگويند براي ديدار تو بايد سر به كوه و صحرا گذاريم ، مي گذاريم .
اي يوسف زهرا !
خاندان يعقوب پريشان و گرفتار بودند ،
ما و خاندانمان نيز گرفتاريم ،
روي پريشان ما را بنگر . چهره زردمان را ببين .
به ما ترحم كن كه بيچاره ايم و مضطر
اي عزيزِ مصرِ وجود !
سراسر جهان را تيره روزي فرا گرفته است .
نيازمنديم ! محتاجيم و در عين حال گناهكار
از ما بگذر و پيمانه جانمان را از محبت پر كن .
يابن الحسن !
برادران يوسف وقتي به نزد او آمدند كالايي – هر چند اندك – آورده بودند ،
سفارش نامه اي هم از يعقوب داشتند .
اما ...
اي آقا ! اي كريم ! اي سرور !
ما درماندگان ، دستمان خالي و رويمان سياه است .
آن كالاي اندك را هم نداريم .
اما... نه ،
كالايي هر چند ناقابل و كم بها آورده ايم .
دل شكسته داريم
و مقدورمان هم سري است كه در پايت افكنيم .
نااميديم و به اميد آمده ايم .
افسرده ايم و چشم به لطف و احسان تو دوخته ايم .
سفارش نامه اي هم داريم .
پهلوي شكسته مادر مظلومه ات زهرا را به شفاعت آورده ايم .
يا صاحب الزمان !
به يقين ، تو از يوسف مهربانتري .
تو از يوسف بخشنده تري .
به فريادمان برس ، درمانده ايم .
اي يوسف گم گشته ! و اي گم گشته ي يعقوب !
يعقوب وار ، چه شبها و روزها كه در فراق تو آرام و قرار نداريم .
در دوران پر درد هجران ، اشك مي ريزيم و مي گوييم :
تا به كي حيران و سرگردان تو باشيم .
تا به كي رخ ناديده ترا وصف كنيم .
با چه زباني و چه بياني از اوصاف تو بگوييم و چگونه با تو نجوا كنيم .
سخت است بر ما ، كه از دوري تو ، روز و شب اشك بريزيم .
سخت است بر ما ، كه مردم نادان تر واگذارند .
سخت است بر ما ، كه دوستان ، ياد ترا كوچك شمارند .
يا بقّيةالله !
خسته ايم و افسرده ،
نالانيم و پژمرده ،
گريه امانمان را بريده است .
غم دوري ، ديوانه مان كرده است .
اما نمي دانيم چه شيريني و حلاوتي در اين درد و دوري است كه مي گوييم :
كجاست آن كه از غم هجران تو ناشكيبايي كند .
تا من نيز در بي قراري ، ياريش دهم
كجاست آن چشم گرياني كه از دوري تو اشك بريزد ؟
تا من او را در گريه ياري دهم
مولاي من ! ديدگانمان از فراق تو بي فروغ گشته اند .
و مي دانيم پيراهن يوسف ، يادگار ابراهيم ، نزد توست .
و اي كاش نسيمي از كوي تو ،
بوي آن پيراهن را به مشام جان ما برساند .
و اي كاش پيكي ، پيراهن ترا به ارمغان بياورد
تا نور ديدگانمان گردد .
اي كاش پيش از مردن ، يك بار ترا به يك نگاه ببينيم .
درازي دوران غيبت ، فروغ از چشمانمان برده است
كي مي شود شب و روز ترا ببينيم و چشمانمان به ديدار تو روشن گردد ؟
شكست و سرافكندگي ، خوار و بي مقدارمان كرده است .
كي مي شود ترا ببينيم كه پرچم پيروزي را برافراشته اي ؟
و ببينيم طعم تلخ شكست و سرافكندگي را به دشمن چشانده اي .
كي مي شود كه ببينيم ياغيان و منكران حق را نابود كرده اي ؟
و ببينيم پشت سركشان را شكسته اي .
كي مي شود كه ببينيم ريشه ستمگران را بركنده اي ؟
و اگر آن روز فرا رسد ...
و ما شاهد آن باشيم ،
شكرگزار و سپاسگو نجوا مي كنيم :
الحمدلله رب العالمين .

[R A H A]

السلام عليك يا صاحب الزمان (عج)

وقت آنست كه اي ماه فروزنده حسن
روشن از نور جمال تو شود محفل ما



خالق لم يزلي از كرمش روز ازل
با تولاي تو آميخته آب و گل ما



درد جان سوز فراق تو عجب جان كاه است
خوف آن است كه اين درد شود قاتل ما



يا دوايي كه دل خسته طبيب است درمان
يا نگاهي كه از آن سهل شود مشكل ما



دوستي تو بود عروه وثقي مارا
عشق ورزيده بر تو عمر بود حاصل ما



از تو جز خير نديديم ولي ميدانيم
بدي ما شده بين تو و ما حايل ما



ره به سر منزل مقصود توان برد ولي
گر شود لطف تو اي دوست دمي شامل ما



تا كه پيوسته به ياد تو تپد در سينه
نظر لطف بيفكن به دل غافل ما



واي بر آنكه نشد ملتجي درگاهت
شكر لله كه بود كوي تو سر منزل ما

[R A H A]

تقدیم به گل نرگس

سوگند به چلچله های آواز خوان که صبح ها به امید تازه خواندن پلک های سنگین خود را میگشایند ، سوگند به گل های نرگس و ابریشمی که سپیدة صبح را به امید تازه زنده شدن لبخند می زنند ، سوگند به نسیم دلنواز صبح که به امید وزیدن بین شاخه های درختان غوغا به پا می کنند .
سوگند ... سوگند ... سوگند ...
ولی من ، ولی من به امید کدام گل ، کدام چلچله ، کدام باد به پا خیزم . زمانی من در این دنیای تاریکیها بیدار میشوم ، که غایب همیشه بیدار حاضرم ، امامم و بهارم باشد . از ته قلبم که نمی دانم سیاه است یا نه ، نمی دانم بهاری است یا پاییزی ، برای ظهور سبزت دعا می کنم و عطر گل های بهشتی را هر روز جمعه با آمدن تو به لباسم می زنم . دوست دارم قدم هایم را جای قدم های پاک و روشنت بگذارم تا راه راست و درست را لمس کنم و چشم های همیشه منتظرم را بر این دنیا ببندم و فقط تو را ببینم .

فاطمه پورشمس