خــــبر آمد كــــه نگارم ز ســــفـــر مـــی‌آید
چشــــــــم دل را بگـــشائید، خبـــر می‌آید

ره بشــــوئید، گلاب و گل و ریحـــــان ببرید
خانــــــــه آمـــــــاده نمائید، گـــــــهر می‌آید

چون كه نور آید و این مـوج ســـیاهی‌ برود
رخت ظــلــمت بدر آرید، ســــــــــحر می‌آید

خوب بنگر كه به ‌یوسف چه سـتمها ‌كردند
مژده گوئید به یـــــعقوب، پســـــــــر می‌آید

بهتر ‌آن‌ اســت غبار از تــن خــود دور كنیم
لات و عزّی و بت اینجاســـــت، تــبر می‌آید

این شب و ظلمت و تاریكی و اندیشه تلخ
تـــا تــــــو آیی بگـــــــریزند و بــســـر می‌آید

خامی و كج نگری حاصـــل ناآگاهی است
چون كه اندیشه كنی، شهد و شكر می‌آید

تو همــــان راه نجــاتی كه نــشــان آوردند
از پس جـــلــوه خــورشـــید، قمـــــر می‌آید