کاربر فعال
خورشیدِ پشتِ پنجره‌ی پلک‌های من
من خسته‌ام! طلوع کن امشب برای من
می‌ریزم آن‌چه هست برایم به پای تو
حالا بریز هستی خود را به پای من
وقتی تو دل‌خوشی، همه‌ی شهر دل‌خوشند
خوش باش هم به جای خودت هم به جای من
تو انعکاسِ من شده‌ای... کوه‌ها هنوز
تکرار می‌کنند تو را در صدای من
آهسته‌تر! که عشق تو جُرم است، هیچ‌کس
در شهر نیست باخبر از ماجرای من
شاید که ای غریبه تو همزاد با منی
من... تو... چه‌قدر مثل تو هستم! خدای من!!
کاربر فعال
امشب هوس یار به سر دارم و از او خبری نیست .
هر چند بهار است ولی بی دل و دلبر ثمری نیست.
فردا که روم من به سراغش به کجا سر بگذارم
افسوس که از آن آغوش گرم وسر زلفش خبری نیست .
چند است هوای رخ دلبر به دل افتاد خدایا
اما چه رخی کز غم دوریش برایم بصری نیست .
به هوای رخ دلدار دلم را پر شادی کنمو راه پر از گل
اما چه کنم کاین صنمم را ز گناه و زدیارم گذری نیست.
گفتم بروی می شکنم می گریم می روم از هوش
او را زشکستن زگسستن ز بریدن حذری نیست .
دارم به سرم تا غزلی از لب لعلش بسرایم
صد حیف و صد افسوس که از قافیه سازم خبری نیست.!!!
کاربر فعال
عشق ايستادن زير باران و خيس شدن زير باران نيست
، عشق آن است كه يكي براي ديگري چتري شود
، و اوهيچوقت نداند كه چرا خيس نشده
وقتي معلم گفت عشق چند بخشه؟ زود دستمو بردم بالا
و گفتم يك بخش، اما از وقتي كه تو
رو شناختم فهميدم سه بخشه! آتش ديدن تو،
شوق با تو بودن، اندوه بي تو ماندن
کاربر فعال
جرممان چیست خدایا چه کنیم
تو بگو تا گره از مشکل خود باز کنیم
ما چه کردیم نوشتیم بر این تخته سیاه
که وفا باشد و اینک که خطایی نکنیم
ما دگر بار دلی را به غریبان ندهیم
چه کنیم عاشق عشقیم صدایی نکنیم
دل من از غم هجران گذر آموخته بود
این دل آموخت دگر بار نگاهی نکنیم
من و دل از غم عشق تو خدا را داریم
او به ما گفت تو را نیمه نگاهی بکنیم
آن خدایی که نششسته است بر آن عرش بلند
خودش آموخت به ما تا که وفایی بکنیم
او تو را خلقت پاکش به زمین جای بداد
او به ما گفت به سر فکر جدایی نکنیم
من نبودم ز زمین و تو نبودی ز هوا
اگر عشق نخواندی جدالی نکنیم
کاربر فعال
چه غمگین بود آغاز جدایی
شبیه مرگ بود روز جدایی
مثل پروانه های خفته بر خاک
عجب بد بود ایام جدایی
تو رفتی و نمانده جز خیالت
چه آرام آمد و رفت این جدایی
چه آرام و صبوراز بستر مرگ
نگاهم کردی و گفتی جدایی
کاربر فعال
درونم از غصه و ماتم
مثال روح بی خوا ب است
دلم غمگین
تنم سنگین
سرابی در چشم رنگین
خودم شرمگین
از این ننگی که در خواب است
کاربر فعال
قصه های غم هجران تو گفتم با شمع
آنقدر سوخت که از گفته پشیمانم کرد.
کاربر فعال
اگر در غروبی از تو پرسیدند :
آن موجودی که یک زمانی با تو بود که بود؟
بگو: دریایی از عشق که به هیچ دیده ای جز دیده ی من آشیان ندارد
بگو : دیوانه ای بت پرست است که بتش را دیوانه وار دوست می دارد
بگو : عاشقی ک از تمام دنیا دل کنده و تنها به من روی آورده
بگو : مرا دلخوش خود می داند و بدون من راضی به مرگ است
و اگر از تو پرسیدند که دوستش داری؟
بگو :آری دوستش دارم
کاربر فعال
آن شبانگاهان كه بي توسوختم
ناله ي هجران ودرد آموختم
هرگزازكويت نيامد نامي
ازديارت درنگشت پيغامي
حال توبيچاره ومن دراوجم
تويك ساحل ومن دريايي ازموجم
به خاطرآورم هردم كه بي توگرچه تنهايم
ولي........
کاربر فعال
چقدر دوست داشتم یک نفر از من می پرسید:
چرا نگاه هایت آنقدر غمگین است؟
چرا لبخندهایت آنقدر تلخ و بیرنگ است؟
اما افسوس که هیچ کس نبود ...
همیشه من بودم و تنهایی پر از خاطره ...
آری با تو هستم ...!
با تویی که از کنارم گذشتی...
و حتی یک بار هم نپرسیدی،
چرا چشمهایم همیشه بارانی است...!!
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)