کاربر فعال
در اتاق خالی تنهایی
درسکوت خالی فریاد
در دالان تنگ شکیبایی
و آرزوهای رفته بر باد
بذ ر سخن
در لابه لای حنجره ام
جوانه می زند
و کورسویی امید
از روزنه ی پنجره ام
به فضای تاریک خانه ام
سرک می کشد
آیا با خویشتن خویش
به گفتگو نشسته اید؟
و آیا
کتاب دل خود را
برای یافتن هویت خویش
گشوده اید
و با فطرت توانا
و آگاه خود
آشنا شده اید؟
کاربر فعال
کسي ديگر نمي پرسد چرا تنهاي تنهايم
کسي ديگر نمي کوبد در اين خانه ي متروک ويران را
کسي ديگر نمي پرسد چرا تنهاي تنهايم
و من چون شمع ميسوزم و ديگر هيچ چيز از من نمي ماند
و من گريان و نالانم و من تنهاي تنهايم
درون کلبه ي خاموش خويش اما
کسي حال من غمگين نمي پرسد
ومن درياي پر اشکم که توفاني به دل دارم
درون سينه ي پر جوش خويش اما
کسي حال من تنها نمي پرسد
و من چون تک درخت زرد پاييزم
که هر دم با نسيمي ميشود برگي جدا از او
و ديگر هيچ چيز از من نمي ماند
کاربر فعال
غصه نخور مسافر اینجا ماهم غریبیم
ازدیدن روی ماه یه عمره بی نصیبیم
فرقی نداره بیتو بهارمون با پاییز
نمیبینی که شعرام همه شدن غم انگیز
کاربر فعال
چقدر سخته تو چشای کسی که تمام عشقت رو ازت گرفته
و به جاش یه زخم همیشگی رو به قلبت هدیه داده
زل بزنی و به جای اینکه لبریز کینه و نفرت بشی
حس کنی که هنوز دوستش داری
چقدر سخته دلت بخواد سرت رو باز به دیوار تکیه بدی
که یه بار زیر آوار غرورش همه وجودت له شده
چقدر سخته تو خیال ساعتها باهاش حرف بزنی
اما وقت دیدنش هیچ چیز جز سلام نتونی بگی
چقدر سخته وقتی پشتت بهشه
دونه های اشک گونه ها تو خیس کنه
اما مجبور باشی بخندی تا نفهمه هنوز
دوسش دار
کاربر فعال
کاش قلبم درد تنهايی نداشت
چهره ام هرگز پريشانی نداشت
برگ های آخر تقويم عشق
حرفی از يک روز بارانی نداشت
کاش می شد راه سرد عشق را
بی خطر پيمود و قربانی نداشت
کاربر فعال
تو مثل راز پاييزي و من رنگ زمستانم
چگونه دل اسيرت شد قسم به شب نمي دانم
کاربر فعال
اون که ازچشم سیاهش دل من غم می گیره
مگه تنها شده باز؟
مگه رسوا شده باز؟
مگه پروانه میخواد؟
دل دیوونه میخواد؟
دل من جام بلور...
دل من سنگ صبور...
دیگه افتاد وشکست
دیگه من موندم وتنهایی سرد. گل قاصد کی فرستاده تورو؟
کی به تو گفته ز او یاد کنی؟
کی به توگفته ز او شاد کنی
کاربر فعال
سرزمینی است دلم
که در آن خانۀ تنهایی من پُر شده است...
همه از لطفِ وجودی که مرا
بُرده تا چشمۀ نور
و در آن پردۀ پنداری هست
که مرا سخت نوازش کرده
راهِ باریکی هست
که به بی مهری اطرافِ زمان
باز سازش کرده!
سرزمینی است دلم
وسعتِ دستِ تو و بودنِ تو
جاده ای از رگِ آبی من است
خونِ پُر جوشش ِ من می گذرد
و به هر جا که نگاهت افتاد
در و دیوار ِ دلم
نفس ِ گرم ِ تو را می شِمُرَد!
سرزمینی است دلم
دستِ طوفانی ِ عشق است
که برپنجره ها می تازد
دیر گاهی است بخواهی یا نه...
نقش تصویر تو را می سازد!
کاربر فعال
در ان غمگین غروب سرد تو از شهرم سفر کردی
نگاهم در افقها مرد و من افسوس میخوردم
شیار گون نهایم را گل اشکم نوازش کرد
ومن از تو جدا ماندم ولی ایکاش میمردم
کاربر فعال
دلتنگم ... دلتنگ نبودنت
دلتنگ نداشتنت ...
هیچ میپرسی با تنهایی هایم چه کنم ؟
هیچ میدانی بیقراریها نابودم کرده ؟
با تو چه کنم ؟
کدام حرفای نا گفته ای را بگویم
که همیشه این چنین آشفته ام میکند ؟
خزان رسید ... من زودتر از فصل خزان پرپر میشوم
قلم روی کاغذ میگذارم اول نام تو ثبت میشود
آخر بگو چرا ؟ در هیاهوی این زندگی پر تلاطم
پیش تر از هر فکری ... جلوتر از هر رویایی به ذهنم میرسی
چرا تمیتوانم هیچ اسمی را در دفترخاطراتم بنویسم
هیچ عشقی را که سر لوحه آغاز زندگیم باشد بپذیرم
من زودتر از خزان پرپر میشوم .. زود ... چون تند باد پاییزی
عاری از همه چیز ...
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)