کاربر فعال
دلم گرفته آسمون از خودتم خسته ترم
تو روزگار بي کسي يه عمر که دربدرم
حتي صداي نفسم ميگه که توي قفسم
من واسه آتيش زدن يه کوله بار شب بسم
دلم گرفته آسمون يکم منو حوصله کن
نگو که از اين روزگار يه خورده کمتر گله کن
منو به بازي ميگيره عقربه هاي ساعتم
برگه تقويم ميکنه لحظه به لحظه لعنتم
آهاي زمين يه لحظه تو نفس نزن
نچرخ تا آروم بگيره يه آدم شکسته تن
کاربر فعال
نه نوری هست در کوچه نه می آيد صدایي
نه احوال مرا پرسی نه ميدانم کجایي؟
نشسته بار بي مهری به دوشت
که غافل از غم هر مبتلایي
نه از اين کوچه بگذشتی که اشک ديده ام بينی
نه در آرامشم کوشی نه از اهل وفایي
نه پاي رفتنم دادی نه می آيي به سويم
نه غم را از دلم بردی نه ميگویي کجایي؟
نه جز کويت نشان دارم نه دارم همزبانی
نه اشکی مانده در چشمم نه جز مهرت گناهی
نه جز رويت مرا رويي نه دل بندم به گيسویي
نه عشق ديگری دارم نه دارم آشنایي
کاربر فعال
امشب به ياد زلف رهايت گريستم
تنها ميان خاطره هايت گريستم
غمگين ز عمق غربت ايام بي توام
خوبم! غريب وار برايت گريستم
ديگر به انتظار كدامین بهانه ای؟!
مانند ابرها به هوايت گريستم
در من نمرد اشك تو در واپسين غروب
من هر غروب بي تو به جايت گريستم
بنگر كه ماند دل به كمندت؟ نگاه كن!
جز من كه جاودانه به پايت گريستم...
کاربر فعال
خسته ام ،
خسته از تکرار عبور
از میان دود
از میان اندوه ،
از نگاه های کوچک و چپ چپ ،
دهان هایی که پچ پچ می جوند ،
از بهت هر نگاه،
و راست پایانی که کج میروند.
آه....
چقدر دلم
برای گیلاس
برای گلابتون تنگ است!
برای گیس بلند بید
نگاه دوباره ی خورشید،
گذر از کوچه های پر سکوت
آنقدر که تنهای ام سر ریز شود ،
برای چوپانی که با نی اش
هورتی از سکوت گرم دشت را سر بکشد ،
برای شب و شبتاب
چکامه و مهتاب ،
آه...
چقدر دلم
برای خودم
تنگ است.
کاربر فعال
شب که مي رسد به خودم وعده مي دهم
که فردا صبح حتما به تو خواهم گفت
صبح که فرا مي رسد و نمي توانم بگويم
رسيدن شب را بهانه ميکنم
و باز شب مي رسد و صبحي ديگر
و من هيچ وقت نمي توانم حقيقت را به تو بگويم
بگذار ميان شب و روز باقي بماند که
چه قدر
دوست دارم.....
کاربر فعال
دلمان خوش است که مي نويسيم
و ديگران مي خوانند
و عده اي مي گويند
آه چه زيبا و بعضي اشک مي ريزند
و بعضي مي خندند
دلمان خوش است
به لذت هاي کوتاه
به دروغ هايي که از راست بودن قشنگ ترند
به اينکه کسي برايمان دل بسوزاند
يا کسي عاشقمان شود
با شاخه گلي دل مي بنديم
و با جمله اي دل مي کنيم
دلمان خوش مي شود
به برآوردن خواهشي و چشيدن لذتي
و وقتي چيزي مطابق ميل ما نبود
چقدر راحت لگد مي زنيم
و چه ساده مي شکنيم
همه چيز را
کاربر فعال
نمی دانم از چه بنویسم!
تکرار سایه افکنده بر حرف هایم!
بر روزگارم!
سال ها تکرار می شود!
تکرار...
و من باز هم نفس می کشم و
چقدر سخت است غرق شدن در مرداب
"اجبار"
خواهم ماند این را می دانم٬
می دانم که در طول تاریخ تکرار خواهم شد!
آدم ها...
آدم های تنهاتر...
خوب می دانم ما همه از یک تکرار رنج می بریم!!!
کاربر فعال
دلم خيلي گرفته
از خودم، از تنهائيم، از ترسهاي بي انتهام، از انتظار، از انتظار، از انتظار
....
آره دلم خيلي پره
دلم گرفته
از تو، از اومدنت، از رفتنت، از نبودنت، از دوست داشتنت
....
دلم گرفته
بخدا دلم گرفته
از خدا، از تو، از غماي رنگاوارنگ، از اينهمه دربدري، از اين مترسکاي بد، از همدلاي بي منتها، از دلخوشيهاي دمدمي، از آدماي مهربون
دلم گرفته
دارم ميترکم
از دلي که دم به دم هواي گريه دارد، از چشمان خشکيده ام، از قطره اشکي که هيچوقت نباريد، از دلي که بايد دوباره عاشق شود و نمي تواند
....
دلم گرفت
ديگه طاقت ندارم
از اين روزاي بد، از حسرت هاي هميشگي، از مرگي که نميرسد، از دردي که نميرود، از تنهائي، از تنهائي، از تنهائي، از تنهائي، از تنهائي، از تنهائي، از تنهائي
....
دلم گرفته خدا
دلم خيلي گرفته، دلم خيلي پره، دارم ميترکم، ديگه طاقت ندارم
کاربر فعال
آرزو دارم شبي عاشق شوي. آرزو دارم بفهمي درد را. تلخي
برخوردهاي سرد را. مي رسد روزي كه بي من لحظه ها را سر كني.
مي رسد روزي كه مرگ عشق را باور كني. مي رسد روزي كه شبها
در كنار عكس من نامه هاي كهنه ام را مو به مو از بر كني
عشق امانت با ارزشيه كه هر كسي تو قلبش ميزاره برايه همينه كه هر
وقت بخواي عشقت را از كسي پس بگيري بايد قلبش را بشكني
اگه براي تمام دنيا تو يک نفر هستي.براي من همه ي دنيايي..اي هم
نفس،زيباترين لحظاتم را به پاي ساده ترين دقايق زندگيت خواهم
ريخت... تا باز هم بداني که من عاشق ترين عاشقانت هستم
يادته يه روز بهم گفتي : هر وقت خواستي گريه کني برو زير بارون که
نکنه نامردي اشکاتو ببينه و بهتت بخنده ... گفتم : اگه بارون نبود چي ؟
گفتي : اگه چشماي قشنگ تو بباره آسمونم گريش مي گيره ... گفتم : يه
خواهش دارم . وقتي آسمون چشمام خواست بباره تنهام نزار . گفتي :
به چشم ... حالا امروز من دارم گريه مي کنم اما آسمون نمي باره ...
تو هم اون دور دورا ايستادي و بهم مي خندي
کاربر فعال
در سكوت تنهاييم فكرم در كوچه پس كوچه هاي خاطره گم شد.
به دنبال خاطرات تلخ و شيرين گذشته
خاطراتي كه بدون آنكه مجالي دهد عشق را تحت تكلم خويش درآورده است .
در اين سكوت مانده ام چه بگويم .
بغض زبانم را چون بار گناهانم سنگين كرده و قدرت تكلم را از من ربوده است.
آري دوست عزيز : صحبت از پ‍ژمردن يك برگ نيست.
آنان كه در هر گوشه اي در اين شهر خراب آباد پنهان شده اند تا با دشنه اي خونين به قلب ما بكوبند.
آري آنان دشمن انسانيت هستند.
آنان كه نان را مي خورند و سفره را پاره پاره مي كنند،
نمك را مي خورند و نمكدان را مي شكنند.
آري آنان گرگاني هستند در آستين ميش.
نمي دانم فانوس داغتان را برورق كدام ستاره بياويزم .
نمي دانم شرح فراغتان را بر سر كدام كلام بنشانم كه واژه هايم خسته اند.
نمي دانم بر سر كدام كوچه ي بي ساماني نوحه غم بخوانم كه واژه هايم خسته اند.
بر هر مژه آويختم از اشك چراغي تا گم نكند غم ره كاشانه ما را.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)