•°•(¯`·._ متن ها و شعرهای عاشقانه _.·´¯)•°•

[R A H A]

رخساره همچو برگ خزان شد ز هجر يار


هجران بلاي جان شد و اندوه روزگار


خوابم نمي برد ز فراق نگاه دوست


دردم نهان و اشک دو چشمانم آشکار


در ديدگان خون شده ام نقش فراق بين


اشکم روان و ديده چو دريا و غم کنار


خواهم کنم فداي تو اي دوست ، جان خويش


در جان من خيال جمال تو يادگار


تعبير عشق را چو نداني ، مگو سخن


عاقل هميشه هست شکيبا و بردبار


تن شد نحيف و جان به لب آمد ز هجر دوست


خواهم روم به باغ وصالش در اين بهار


نوميد شد دلم ز وصال کهن نگار


طي شد تمام عمر و جواني در انتظار


هادي در اشتباه جواني شدي فنا


اينک غم است در دل ديوانه پايدار

[R A H A]

پخته ي عشق شدم گر چه شدم خام خيال


هر خيالي قدمي بود ، رسد دل به وصال


کار دنيا همه نابودي و رفتن باشد


عجب اين است ندارد غم عشق تو زوال


پير گشتم به جواني بسم اندوه تو بود


غم دوري ز تو و آن لب و زلف و خط و خال


طفل شب با من و دل يکسره اشکش جاري


من و شب ساکت و خاموش و پر از شورش و قال


کودکان غرق نشاطند و منم غرق عزا


عمرم اول به عزا رفت و سپس هم به ملال


نرود چشم به خواب از غم آن ماه منير


سيل باران شد و در ديده ي من آب زلال


در جهان خلق همه در پي جاهند و جلال


من نخواهم ز جهان،حشمت و اين جاه و جلال


ناله از دوست روا نيست در اين عشق ، ولي


هاديا ، بخت تو اين است به دنيا و بنال

[R A H A]

به ميان چمن و دشت ، دل خويش بريم


ما که عمري است در اين کوچه ي غم بي بصريم


چشم ديدار عزيزان ز غم دوست گريست


فصل باران نگاه است و همه بي خبريم


ما نبوديم گرفتار جوانان جهان


پا نهاديم به دنياي تو و در خطريم


شاه دوران تو و درويش زمان من باشم


شاد باشم که نهايت من و تو رهگذريم


نيست باقي شه و درويش در اين دهر گران


هر دو با هم به سرايي باقي همسفريم


همگان بر سر آنند هنرمند شوند


شاد و خرسند از اينيم که ما بي هنريم


ميوه و بار نخواهيد از اين شاخه درخت


ما چو سرويم و در اين باغ و چمن بي ثمريم


در گشودي که گشايي غم ديرين ، ما را


من و هادي دگر از قافله غم به دريم

[R A H A]

ما اسيريم در اين خانه ي ويرانه ي دوست


بايد اي دوست شويم عاشق و ديوانه ي دوست

آخرين منزل ما مقصد پاياني ماست

چاره اي نيست به جز رفتن در خانه ي دوست

هر چه خوبي به جهان است که از يار رسد

حيف باشد که که شوي دشمن و بيگانه ي دوست

حاکم و صاحب و مالک به جهانم باشي

بنده اي عاشقم و عاشق جانانه ي دوست

ما گشوديم به حکمت در انديشه ي خويش

تا که گوييم به دل قصه و افسانه ي دوست

ملک و آدم و شيطان و جن و حور و پري

پي نبردست به اسرار نهانخانه ي دوست

جرعه اي از مي حق مست کند آدم و جن

هاديا ، مست شدي از مي و پيمانه ي دوست

[R A H A]

منم انگشت نماي همه عالم به وفا




تويي انگشت نماي همه دنيا به جفا


وين عجب با تو مرا شوق وصال است ،هنوز


تو چو خورشيدي و من ماه پر از مهر و صفا


کس در اين شهر نفهميد که دل باخته ام


غير ماه و فلک و طفل شب و باد صبا


بي سبب نيست مرا ناله و فرياد و فغان


سرو سر سبز زمستان ، دگرش نيست بقا


از غمت گوشه نشينم به خرابات دلم


خلوت دل ندهم بر همه عالم به خدا


ز درون سوزم و اظهار ندارم غم دل


شهر يکرنگ شما پر شده از رنگ و ريا


به جفاکاري و بد عهدي و پيمان شکني


تويي امروز ميان همه انگشت نما


مشو مغرور غزل هاي روانت ، هادي


چون که اين طبع لطيفت ، بود از لطف خدا

[R A H A]

اگر بار گران بودیم و رفتیم اگر نامهربان بودیم و رفتیم

گرچه این دنیا ندارد اعتباری این را نوشتم تا بماند یادگاری

[R A H A]

من منتظرت شدم ولي در نزدي

بر زخم دلم گل معطر نزدي

گفتي كه اگر شود مي آيم اما

مرد اين دل و آخرش به او سر نزدي

[R A H A]

رفتنیم رفتنیم باید برم باید برم
بايد كه تنها بمونم آوازه غم رو بخونم
شايد كه رفتنم منو از ياد شما ببره
ولي شما تو قلبمي نهايته شكستنه
حالا كه من دارم ميرم بزار يه چيزيرو بگم
بعدش آرومو بيخيال تو غربت آروم بگيرم
من ميرمو مونده برام يه جفت سوال بي جواب
چرا بايد خسته بشم يا كه دلم باشه كباب
اين زمونه تو غربتش براي من جايي داره
دارم ميرم كه اينطوري قلبتون آروم بمونه
خوب مي دونم كه اينطوري صداي شعرم مي پيچه
تو جاده تنهايي ا يه ميلاد آروم بشينه
خوب آخره قصمونه بايد تمومش بكنم
خدا نگهدار شما اينجا تمومش ميكنم

[R A H A]

فکرو زکرم تو بودی او روزا یادته
اون دل کوچیکه من جلوی پات بود یادته
رفتیو با رفتنت پا گزاشتی رو دلم
سرم داره گیج میره تو کجایی عشقه من
وقتی میخواستی بری گفتی بهم غصه نخور
دلو سپردم من به تو غصه نخور
گفتم بهت زود بیا دل من تنگه برات
تو نرفتیو میگی آخه عزیز دلت میاد
میگفتی من برمیگردم خیلی زود
دلو جونم همشون فدای یه تاره موت
ولی رفتیو خیلی وقته نامه ندادی تو برام
آخه پس چی شد بگو تو جواب نامه هام
یه نامه همش دادی همون شده آب غذام
نمیدونی یه غمیه بهم میگه باهات میام
من غمو می خوام چکار آخه تو بهم بگو
فقط نگو دوست ندارم جونه من اینو نگو
آخه عاشقت بودم دیوانه وار باور بکن
دل من تنگه به راحت تو منو یاریم بکن
شبا یه غمی میاد تویه سینم باهام حرف میزنه
می خواد نا امید کنه از نا امیدی دم میزنه
شایدم دیگه نیای این جوری که بوش میاد
فکر کنم وقتی بیای ببینی جنازم رو دوش میاد
اون موقع بگو ببینم دلت برام تنگ میشه ؟
این زمین و آب گل برای تو چه رنگ میشه؟
خلاصه کشتی مارو با این ادائو اشوه هات
دل من تنگه برات* تنگه برات* تنگه برات
وای الان صبح میشه هو هنوز که من نخوابیدم
یه روز دیگم تموم شدش ولی من نفهمیدم
دفتر شعرم دیگه پر شده کجایی تو می خوام برم
دیگه کاری ندارم اینجا روی زمین دارم میرم
تو نبودیو غمت عشقه تو کشت مارو
زیر خاک دفنمو خاک خورد مارو

[R A H A]

همسفر خسته ام از این همه راه
خسته از نای و نی و این همه اه
راه ، تکرار زمان است چرا
همسفر فاش بگو راز چرا
اری از ایینه ها نیست نشان
ان نشان های نهان نیست عیان
اندر این نبض ِ زمان ، گیج منم
مات و مبهوت ِ دل ِ ریش منم
هوشیارم ز دل ِ خویش چرا
ان که مستم بکند ، نیست چرا
همسفر گرچه رهایم کردی
راست گو ، ره به کجا اوردی
نکند باز به من می خندی
زین که پروانه شدم می خندی
خنده کن تا که منم سوز شوم
بنواز تا که منم کوک شوم
ره به تنهایی من می گرید
همسفر ، باش ، دلم می گرید
خُنک ان روز که اندر پیش است
دل ِ زهر خورده ی من در نیش است
باش تا سایه ای بر من باشی
وین دل زخم ، تو ، مرهم باشی