حضورت
روشن می کند
شبهای بی مهتاب تاریکم را
در ضیافت نور و تاریکی
میان تو و من
شرم ِ حضور دارد
خورشید هم
و شب های طولانی با تو بودنم
یلدایی می شود
.....همیشه
کاربر فعال
حضورت
روشن می کند
شبهای بی مهتاب تاریکم را
در ضیافت نور و تاریکی
میان تو و من
شرم ِ حضور دارد
خورشید هم
و شب های طولانی با تو بودنم
یلدایی می شود
.....همیشه
کاربر فعال
پیچک نگاهم
دزدانه تا پشت پنجره ی
اتاق تو
بالا آمده
به کجا خیره شده ای!
باران که بگیرد
تمام پنجره پر از پیچک خواهد بود
کاربر فعال
سکوت را می پذيرم
اگر بدانم،
روزی با تو سخن خواهم گفت. . .
تيره بختی را می پذيرم
اگر بدانم ،
روزی چشمان تو را خواهم سرود. . .
مرگ را می پذيرم
اگر بدانم ،
روزی تو خواهی فهميد . . .
که دوستت دارم
کاربر فعال
دانی از زندگی چه میخواهم
من تو باشم تو،پای تا سر تو
زندگی گر هزار باره بود
بار دیگر تو،بار دیگر تو
کاربر فعال
شاه دلم گدا مکش ، من شده ام گداي تو
گر چه ستم کني به من،جان و تنم فداي تو
مهر تو از وجود من ، با غم دل نمي رود
مهر منت به دل نشد ، هر چه کنم براي تو
از همه کس گذر کنم ، از تو گذر نمي شود
مشکل تو وفاي من ، مشکل من جفاي تو
کن نظري که تشنه ام ، بهر وصال عشق تو
من نکنم نظر به کس ، جز رخ دلرباي تو
جان من و جهان من ، روي سپيد تو شدست
عاقبتم چنين شود ، مرگ من و بقاي تو
از تو برآيد از دلم ، هر نفس و تنفسم
من نروم ز کوي تو ، تا که شوم فناي تو
دست ز تو نمي کشم ، تا که وصال من دهي
هر چه کني بکن به من ، راضي ام از رضاي تو
کاربر فعال
نرسد گوش کسي ناله و فرياد مرا
مي رود در همه عالم همه شب داد مرا
هرگز از ياد من اي يار نرفتي ، هرگز
اي دريغ از تو که هرگز نکني ياد مرا
در جهان خوب وبد و شادي و غم در گذر است
از غمت گشت فنا پايه و بنياد مرا
بي کس و خسته و تنها و پريشان حالم
مي برد نيمه شبي سوي خدا،باد مرا
برو اي ياد کهن يار و مرا تنها کن
ياد ياران قديمي نکند شاد مرا
روزگاري است که در بند غمت در بندم
مرگ مي آيد و روزي کند آزاد مرا
من و پايان جدايي ز غمت نيست اميد
عشق کوهي دگر از درد فرستاد مرا
کاربر فعال
مي دهد باد شمالي نفس و بوي وصال
زودتر ، زودتر از پيش بوز باد شمال
آمد ايٌام بهاران و گل و سبزه دميد
دارم اميد به ديدار تو و روز وصال
در جهاني که اساسش همه سست است و خراب
وصل آن دلبر طناز و نکو نيست محال
فصل وصل است و مرا درد فراق است هنوز
بوده تنها دل ديوانه ي من در همه حال
شهر خاموش دلم شاهد شور است و نشاط
شوق دارد که گريزد ز غم و درد وخيال
من نبودم که تو بودي به جهان يار مرا
در همه خلق منم بهر وفا بر تو مثال
آسمان صاف و جهان نغمه ي ديدن خواند
مده از دست چنين فرصت ديدار زلال
کاربر فعال
من شريکم با دلم در قتل شب
دستم آلوده به خون شد بي سبب
نيمه شب کشتيم شب را از هوس
رفت از جان ، دانش و علم و ادب
طفل شب گريان شد از مرگ پدر
فحش دادم طفل شب را زير لب
کس نفهميد اين جنايت جز عسس
داد لو ما را به حاکم ، بي نسب
شاکي از دستم شده خورشيد و ماه
آسمان هم جان ز من خواهد طلب
سوختم در بند و زندان ، اي دريغ
حاصل قتلم شده کابوس و تب
حکم ما اعدام شد در زير نور
ظهر روز اول از ماه رجب
خسته از تکرار تاريکي شديم
از براي روشني کشتيم شب
کاربر فعال
امشب از درد جدايي به لب آمد جانم
غزل مرگ در آغوش اجل مي خوانم
سينه ام تنگ و گلو بغض غريبي دارد
يا رب از کار دل و دهر و فلک حيرانم
شب پايان من است امشب و ايام فراق
به جهنم روم از آتش عشقش ، دانم
من اسير لب و لعل و خط و خالش گشتم
نرود ياد من از ياد که جاويدانم
فتنه ي عشق گريبان من خسته گرفت
مست چشم و نگهش سست نمود ايمانم
سخن تلخ مکن از تلخي هجران باشد
منم امروز که از دست دلم ويرانم
دوستانم همه رفتند و منم خواهم رفت
که مرا چند صباحي به جهان مهمانم
هاديا ، پند رفيقان همه از خوبي نيست
چه بسا دوست که شاد است از اين پايانم
کاربر فعال
بخت آنم نبود تا که زنم بوسه به پايت
غير جان هيچ ندارم که دهم بهر جفايت
با همه جور و جفا بيش تر از پيش تو خواهم
به اميدي که ببينم به يکي روز وفايت
پادشاه دل ديوانه ي من بودي و هستي
شاه دل کن نظري بر من ديوانه گدايت
جان به قرباني چشمان سياهت کنم امشب
جان و انديشه و عمر و تن و مالم به فدايت
شکر بسيار بر اين بخت که در بند تو هستم
هرگز از دست تو و بخت بدم نيست شکايت
در تب عشق و غمت سوختم و هيچ نگفتم
وقت آنست که گويم ز فراق تو حکايت
بختم از چشم سياه تو سيه تر شده ، جانا
جان من باشي و جان مي دهم از بهر رضايت
هاديا ، بيشتر از خلق جهان عاشق يارم
مي رسد هجر من و دوست ، نهايت به نهايت
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)