جمع ‏بندی

موسیقی یكی از عناصر اساسی هویت ملی جوامع معاصر و به ویژه جوانان به شمار می‌رود. با این‏همه، پس از انقلاب اسلامی، نه تنها سیاست‏های فرهنگی روشنی در باره موسیقی به صورت كلی وجود نداشته است، بلكه این سیاست ها در بسیاری از موارد متعارض بوده است. بررسی گفتمان‌های موسیقی در ایران نشان می‌دهد که تعارض ها از سویی به تعدد گفتمان‌های موسیقی که در نتیجه مواجهه با غرب پدید آمده است، مربوط می‌شود و از دیگر سو به نقص ها و ضعف هایی که به زمینه اجتماعی و سیاسی آن مربوط می‌شود. در مجموع، این وضعیت پیچیده حاکی از آن است که گشودن گره از این معما ممکن نمی‌گردد، مگر آن که از سویی قائل به یک زیست چندگفتمانی در فضای موسیقی کشور باشیم. و از دیگر سو، حداقل های لازم برای رشد موسیقی را که در بسیاری از موارد مهیا نیست، فراهم سازیم.