داراب
يكى از شهرهاى قديمى فارس و نام اولى آن دارابجرد بوده و خرابه‏هاى آن در جنوب غربى داراب، موجود و به قلعه دهيار معروف است.
مرحوم صدوق - از تاريخ نگاران معروف - نقل ميكند كه : »از جمله مواد صلحنامه امام حسن (ع) با معاويه ، آن بود كه معاويه مبلغ يك ميليون درهم ميان بازماندگان كسانى كه با پدرش در جمل و صفين به شهادت رسيده‏اند ، تقسيم كند و اين وجه از خراج دارابجرد باشد«. سپس مرحوم صدوق مى‏گويد : »راز اينكه حضرت خصوصاً دارابجرد را نام مى‏برد، آنست كه اين ناحيه به زور گشوده نشده، بلكه خود اهالى آنجا محض اينكه فرمانده سپاه اسلام به فارس رسيد، تسليم او شدند و با او قرار بستند كه ساليانه مبلغى بپردازند. ولى اهالى جهرم به نقل بلاذرى - مقاومت كردند و به زور فتح شد و زعيم آن منطقه به نزد عثمان رفت و با وى توافق نموده كه وجهى به ميزان خراج داراب، به بيت المال بپردازند. به اين حساب، داراب در حكم فدك مى‏باشد كه به خود اهل بيت رسول(ص) تعلّق دارد...« . (بحار:10ج�44)