بیماری های آبزیان

[shirin71]

مسمومیت با آمونیاک
مسمومیت با آمونیاک

مسمومیت با آمونیاک را می توان به دو دسته ی حاد و مزمن تقسیم کرد:

مسمومیت حاد:

آمونیاک غیر یونیزه برای ماهی شدیدا سمی است . اولین نشانه ی مسمومیت با آمونیاک در ماهی بی قراری افزایش سرعت تنفس و آمدن به سطح آب می باشد . به تریج سرعت تنفس بیشتر شده و حرکات تشنجی آغاز می گردد.
ماهی ها نسبت به تحریکات خارجی به شدت واکنش نشان می دهند . برخی ماهیان می کوشند خود را به بیرون از آب پرتاب کنند. نهایتا ماهی به پهلو افتاده و دهان و سرپوشهای آبششی باز می مانند.

پوست ماهی رنگ پریده بوده و گتهی خونریزی هایی روی پوست ممکن است دیده شود . آبشش ها به شدت پرخون بوده و ترشح موکوس آن مقداری افزایش می یابد


مسمومیت مزمن:

در غلظت های کمتر در اثر مسمومیت ماهی تلف نمی شود ولی شرایط نا مناسبی برای زندگی ماهی محسوب می شود.
همچنین آمونیاک باعث ایجاد استرس در ماهی می گردد . به همین دلیل افزایش آمونیاک می تواند باعث کاهش ایمنی و کاهش تمایل ماهی به غذا شود که خود باعث مستعد شدن ماهی به بیماری های مختلف می گردد .

تشخیص و پیشگیری:

1. سیفون مرتب از بالا رفتن آمونیاک تا حدی جلوگیری می کند
2. استفاده ار ***** های بیولوژیک (***** های بیولوژیکی ***** هایی هستند که در آنها بستری برای باکتری های نیتروموناس و نیترو باکتر فراهم هست و این باکتری ها در آنجا تشکیل کلنی میدهند)
3. استفاده از زئولیت باعث حذف آمونیاک می شود
4. رعایت اصول غذادهی در کاهش آمونیاک آب و جلوگیری از رسیدن آمونیاک به حد بحرانی بسیار اهمیت دارد.
جلوگیری از هدر رفتن غذا و نخوردن آن توسط ماهی افزایش دفعات غذا دهی و... تاثیر بسزایی دارند