از کوی تو ره گم نکنم خانه ی خود را
دیوانه شناسد ره ویرانه ی خود را
مستیم و ره کوی تو نادیده سپاریم
با این که ندانیم ره خانه ی خود را
از آتش دل شب همه شمعی بفروزم
تا گم نکند غم ره کاشانه ی خود را
بنما رخ و بنگر که دهد جان و نداند
شمعی که نیفروخته پروانه ی خود را
مجمر شدم از خویش و دریغا که ز ساقی
بگرفتم و دادم به تو پیمانه ی خود را
«مجمر اصفهانی»
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)