(ش)


شارع: قانونگذار و مقنن

شاكي :‌كسيكه از دست ديگري به يكي از مقامات رسمي مرجع شكايت، تظلم شفاهي يا كتبي مي‌كند.

شاهد: كسيكه شاهدت بر امري مي‌دهد.

شبه عقد: عبارت است از يك عمل ارادي كه قانون آن را منع ننموده و بدون اينكه عقدي منعقد گردد ايجاد تعهد در مقابل غير نمايد.

شخص: كسي كه موضع حق قرار گيرد مانند انسان و شركت تجاري

شخص حقوقي: عبارت است از گروهي از افراد انسان يا منفعتي از منافع عمومي

شخص حقيقي: به معني شخص طبيعي است.

شخص طبيعي: اشخاص انساني را گويند كه موضوع حق و تكليف مي‌باشند.

شرط: امري است محتمل الوقوع در آينده كه طرفين عقد يا ايقاع كننده، حدوث اثر حقوقي عقد يا ايقاع را متوقف بر حدوث آن امر محتمل الوقوع نمايد.

شرع: به معني قانون است.

شركت: اجتماع حقوق چند مالك در شيئي معين به نحواشاعه

شريك: كسي كه با يك يا چند نفر ديگر در شيئي يا اشياء معيني به نحو اشاعه ذي‌حق است.