باب صد و سوّم زيارت نامه حضرت ابى الحسن على بن محمّد الهادى و حضرت ابى محمّد الحسن بن على العسكرى عليهم السّلام در سامرّاء
رُوِيَ عَنْ بَعْضِهِمْ ع أَنَّهُ قَالَ إِذَا أَرَدْتَ زِيَارَةَ أَبِي الْحَسَنِ الثَّالِثِ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ الْجَوَادِ وَ أَبِي مُحَمَّدٍ الْحَسَنِ الْعَسْكَرِيِّ ع تَقُولُ بَعْدَ الْغُسْلِ إِنْ وَصَلْتَ إِلَى قَبْرَيْهِمَا وَ إِلَّا أَوْمَأْتَ بِالسَّلَامِ مِنْ عِنْدِ الْبَابِ الَّذِي عَلَى الشَّارِعِ الشُّبَّاكِ تَقُولُ- السَّلَامُ عَلَيْكُمَا يَا وَلِيَّيِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكُمَا يَا حُجَّتَيِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكُمَا يَا نُورَيِ اللَّهِ فِي ظُلُمَاتِ الْأَرْضِ السَّلَامُ عَلَيْكُمَا يَا مَنْ بَدَا لِلَّهِ فِي شَأْنِكُمَا- السَّلَامُ عَلَيْكُمَا يَا حَبِيبَيِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكُمَا يَا إِمَامَيِ الْهُدَى أَتَيْتُكُمَا عَارِفاً بِحَقِّكُمَا مُعَادِياً لِأَعْدَائِكُمَا مُوَالِياً لِأَوْلِيَائِكُمَا مُوءْمِناً بِمَا آمَنْتُمَا بِهِ كَافِراً بِمَا كَفَرْتُمَا بِهِ مُحَقِّقاً لِمَا حَقَّقْتُمَا مُبْطِلًا لِمَا أَبْطَلْتُمَا أَسْأَلُ اللَّهَ رَبِّي وَ رَبَّكُمَا أَنْ يَجْعَلَ حَظِّي مِنْ زِيَارَتِكُمَا الصَّلَاةَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَنْ يَرْزُقَنِي مُرَافَقَتَكُمَا فِي الْجِنَانِ مَعَ آبَائِكُمَا الصَّالِحِينَ وَ أَسْأَلُهُ أَنْ يُعْتِقَ رَقَبَتِي مِنَ النَّارِ وَ يَرْزُقَنِي شَفَاعَتَكُمَا وَ مُصَاحَبَتَكُمَا وَ يُعَرِّفَ بَيْنِي وَ بَيْنَكُمَا وَ لَا يَسْلُبَنِي حُبَّكُمَا وَ حُبَّ آبَائِكُمَا الصَّالِحِينَ وَ أَنْ لَا يَجْعَلَهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنْ زِيَارَتِكُمَا وَ يَحْشُرَنِي مَعَكُمَا فِي الْجَنَّةِ بِرَحْمَتِهِ اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي حُبَّهُمَا وَ تَوَفَّنِي عَلَى مِلَّتِهِمَا اللَّهُمَّ الْعَنْ ظَالِمِي آلِ مُحَمَّدٍ حَقَّهُمْ وَ انْتَقِمْ مِنْهُمْ- اللَّهُمَّ الْعَنِ الْأَوَّلِينَ مِنْهُمْ وَ الآْخِرِينَ وَ ضَاعِفْ عَلَيْهِمُ الْعَذَابَ- وَ بَلِّغْ بِهِمْ وَ بِأَشْيَاعِهِمْ وَ أَتْبَاعِهِمْ وَ مُحِبِّيهِمْ وَ مُتَّبِعِيهِمْ- أَسْفَلَ دَرْكٍ مِنَ الْجَحِيمِ- إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ اللَّهُمَّ عَجِّلْ فَرَجَ وَلِيِّكَ وَ ابْنَ وَلِيِّكَ وَ اجْعَلْ فَرَجَنَا مَعَ فَرَجِهِمْ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ وَ تَجْتَهِدُ فِي الدُّعَاءِ لِنَفْسِكَ وَ لِوَالِدَيْكَ وَ تَخَيَّرْ مِنَ الدُّعَاءِ- فَإِنْ وَصَلْتَ إِلَيْهِمَا ص فَصَلِّ عِنْدَ قَبْرِهِمَا رَكْعَتَيْنِ وَ إِذَا دَخَلْتَ الْمَسْجِدَ وَ صَلَّيْتَ دَعَوْتَ اللَّهَ بِمَا أَحْبَبْتَ إِنَّهُ قَرِيبٌ مُجِيبٌ وَ هَذَا الْمَسْجِدُ إِلَى جَانِبِ الدَّارِ وَ فِيهِ كَانَا يُصَلِّيَانِ ع
از بعضى ائمه عليهم السّلام مروى است كه فرمودند:
هر گاه خواستى حضرت ابى الحسن الثالث على بن محمّد الحسن بن على عليهم السّلام را زيارت كنى ابتداء غسل كن و بعد اگر توانستى به نزديك قبر ايشان رفته و به آن دو برسى و در غير اين صورت مقابل پنجرهاى كه باز مىشود بسوى قبر با اشاره سلام بده و بگو:
درود بر شما اى دو ولّى خدا، درود بر شما اى دو حجّت خدا، درود بر شما اى دو نور خدا در تاريكىهاى زمين، درود بر شما اى كسانى كه خدا در باره شما ارادهاش را ظاهر ساخت، درود بر شما اى دو محبوب خدا، درود بر شما اى دو پيشواى هدايت، به زيارتتان آمدهام در حالى كه به حق شما عارف بوده و دشمن دشمنانتان و دوست دار دوستانتان مىباشم، ايمان دارم به آنچه شما ايمان به آن داشته و منكر هستم آنچه را كه شما آن را انكار داريد حق مىدانم آنچه را كه شما حق مىدانيد، و باطل مىدانم آنچه را كه شما باطل مىدانيد، از خدا كه پروردگار من و پروردگار شما است مىخواهم كه بهره من از زيارت شما را رحمت بر محمّد و آل محمّد و نيز رفاقت با شما در بهشت همراه آباء نيكوكارتان قرار دهد، و از او مىخواهم كه من را از آتش دوزخ برهاند و شفاعت شما و مصاحبتتان را نصيبم نمايد و نيز از حضرتش مىخواهم كه بين من و شما آشنائى بر قرار كند، و از من نگيرد دوستى شما و دوستى پدران نيكوكار شما را و همچنين از حضرتش مىخواهم كه اين عهد و آشنائى را آخرين بار زيارت شما برايم قرار ندهد، و نيز از او مىخواهم كه به واسطه رحمت واسطهاش من را با شما در بهشت محشور گرداند.
خداوندا، حبّ اين دو امام همان را روزى من گردان و من را بر كيش و آئين ايشان از دنيا ببر، خداوندا، ستمكنندگان به آل محمّد و آنان كه حق ايشان را ندادند لعنت فرما و از آنها انتقام بگير، خداوندا، اوّلين و آخرين اين گروه ستمگر را لعنت نما و عذابشان را مضاعف كن و برسان ايشان و شيعيان و پيروان و دوستداران و تبعيّتكنندگانشان را به پائينترين درك (ته) از آتش دوزخ، تو بر هر چيز قادر و توانائى، خداوندا، در فرج و برپا كردن حكومت ولىّ خود و فرزند ولىّ خويش شتاب نما، و قرار بده فرج و توسعه ما را با فرج و فراخى ايشان اى بارحمتر از هر صاحب رحمى.
و پس از آن در دعاء براى خود و پدر و مادر خويش جدّ و جهد نما و هر دعائى كه خواستى بكن.
و در صورتى كه توانستى به نزد قبر ايشان روى و دسترسى به آن پيدا كردى نزد قبر ايشان دو ركعت نماز بخوان.
و هر گاه داخل مسجد شدى (مسجد مزبور پهلوى خانه ايشان بوده و اين دو امام همام در آن نماز مىخواندند) و نماز گزاردى هر دعائى كه دوست داشتى بكن كه ان شاء اللّه خداوند متعال عنقريب اجابت فرمايد.
باب صد و چهارم زيارت نامه جميع ائمه عليهم السّلام «زيارت جامعه»
1- حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَيْنِ بْنِ مَتٍّ الْجَوْهَرِيُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ يَحْيَى بْنِ عِمْرَانَ عَنْ هَارُونَ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ حَسَّانَ قَالَ سُئِلَ الرِّضَا ع فِي إِتْيَانِ قَبْرِ أَبِي الْحَسَنِ ع فَقَالَ صَلُّوا فِي الْمَسَاجِدِ حَوْلَهُ- وَ يُجْزِئُ فِي الْمَوَاضِعِ كُلِّهَا أَنْ تَقُولَ السَّلَامُ عَلَى أَوْلِيَاءِ اللَّهِ وَ أَصْفِيَائِهِ- السَّلَامُ عَلَى أُمَنَاءِ اللَّهِ وَ أَحِبَّائِهِ السَّلَامُ عَلَى أَنْصَارِ اللَّهِ وَ خُلَفَائِهِ- السَّلَامُ عَلَى مَحَالِّ مَعْرِفَةِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَى مَسَاكِنِ ذِكْرِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَى مَظَاهِرِ أَمْرِ اللَّهِ وَ نَهْيِهِ السَّلَامُ عَلَى الدُّعَاةِ إِلَى اللَّهِ السَّلَامُ عَلَى الْمُسْتَقِرِّينَ فِي مَرَضَاةِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَى الْمُخْلَصِينَ [الْمُمَحَّصِينَ ]فِي طَاعَةِ اللَّهِ- السَّلَامُ عَلَى الَّذِينَ مَنْ وَالاهُمْ فَقَدْ وَالَى اللَّهَ وَ مَنْ عَادَاهُمْ فَقَدْ عَادَى اللَّهَ وَ مَنْ عَرَفَهُمْ فَقَدْ عَرَفَ اللَّهَ وَ مَنْ جَهِلَهُمْ فَقَدْ جَهِلَ اللَّهَ- وَ مَنِ اعْتَصَمَ بِهِمْ فَقَدِ اعْتَصَمَ بِاللَّهِ وَ مَنْ تَخَلَّى مِنْهُمْ فَقَدْ تَخَلَّى مِنَ اللَّهِ- أُشْهِدُ اللَّهَ أَنِّي سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَكُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَكُمْ مُوءْمِنٌ بِسِرِّكُمْ وَ عَلَانِيَتِكُمْ مُفَوِّضٌ فِي ذَلِكَ كُلِّهِ إِلَيْكُمْ لَعَنَ اللَّهُ عَدُوَّ آلِ مُحَمَّدٍ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ وَ أَبْرَأُ إِلَى اللَّهِ مِنْهُمْ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ- هَذَا يُجْزِئُ مِنَ الزِّيَارَاتِ كُلِّهَا وَ تُكْثِرُ مِنَ الصَّلَاةِ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ تُسَمِّي وَاحِداً وَاحِداً بِأَسْمَائِهِمْ وَ تَبْرَأُ مِنْ أَعْدَائِهِمْ وَ تَخَيَّرْ لِنَفْسِكَ مِنَ الدُّعَاءِ لِلْمُوءْمِنِينَ وَ الْمُوءْمِنَاتِ
محمّد بن الحسين بن متّ الجوهرى، از محمّد بن احمد بن يحيى بن عمران، از هارون بن مسلم از على بن حسّان، وى گفت:
از حضرت امام رضا عليه السّلام راجع به زيارت قبر حضرت ابى الحسن عليه السّلام (حضرت موسى بن جعفر سلام اللّه عليها) سوءال شد:
حضرت فرمودند:
ابتداء در مساجد نزديك آن نماز خوانده و در تمام اماكن مجزى است بگوئيد (يعنى در زيارت تمام حضرات ائمه معصومين عليهم السّلام مىتوان اين زيارت را خواند):
درود بر اولياء خدا و برگزيدگانش، درود بر امينهاى او و محبوبانش، درود بر ياران خدا و جانشينانش، درود بر محلهاى شناخت خدا و مراكز آن، درود بر مواضع ذكر و ياد خدا، درود بر نمونههاى امر و نهى خدا، درود بر دعوتكنندگان بسوى خدا، درود بر قرارگيرندگان در مواضع و امور مورد رضاى خدا، درود بر كسانى كه اطاعت خدا را خالصانه انجام مىدهند، درود بر آنان كه هر كس ايشان را دوست داشته باشد خدا را دوست داشته و كسى كه با آنان دشمنى كند با خدا دشمنى كرده است، درود بر آنان كه هر كس ايشان را شناخت خدا را شناخته و كسى كه ايشان را نشناسد پس خدا را نشناخته، درود بر كسانى كه هر كس به دامن ايشان چنگ زند به خدا چنگ زده و به او متوسّل شده و هر كس از ايشان كناره گيرد از خدا كنارهگيرى كرده است، خدا را شاهد مىگيرم كه من در صلح هستم با هر كس كه با شما در صلح بوده و نزاع و حرب دارم با هر كس كه با شما حرب دارد، خدا را شاهد مىگيرم كه من به باطن و ظاهر شما ايمان و اعتقاد دارم، تمام امور را به شما واگذار مىكنم، خدا لعنت كند دشمنان آل محمّد را چه از جن و چه از انس، و به سوى خدا بىزارى مىجويم از تمام دشمنان ايشان، و خدا رحمت فرستد بر محمّد و دودمان محمّد صلوات اللّه عليهم اجمعين.
اين زيارت نامه را در تمام زيارات حضرات معصومين عليهم السّلام مىتوان خواند.
و حتى الامكان صلوات بر محمّد و آل محمّد زياد بفرست و نام هر يك از ائمه عليهم السّلام را يك يك برده و از دشمنانشان بىزارى بجوى و براى خود و موءمنين و موءمنات هر دعائى را كه خواستى بكن.
2- حَدَّثَنِي أَبِي ره وَ جَمَاعَةُ مَشَايِخِي عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى الْعَطَّارِ وَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَيْنِ بْنِ مَتٍّ الْجَوْهَرِيُّ جَمِيعاً عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ يَحْيَى بْنِ عِمْرَانَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ حَسَّانَ عَنْ عُرْوَةَ بْنِ إِسْحَاقَ ابْنِ أَخِي شُعَيْبٍ الْعَقَرْقُوفِيِّ عَمَّنْ ذَكَرَهُ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ تَقُولُ إِذَا أَتَيْتَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع وَ يُجْزِيكَ عِنْدَ قَبْرِ كُلِّ إِمَامٍ ع- السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنَ اللَّهِ وَ السَّلَامُ عَلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ أَمِينِ اللَّهِ عَلَى وَحْيِهِ وَ عَزَائِمِ أَمْرِهِ الْخَاتِمِ لِمَا سَبَقَ وَ الْفَاتِحِ لِمَا اسْتِقْبِلَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَ رَسُولِكَ الَّذِي انْتَجَبْتَهُ بِعِلْمِكَ وَ جَعَلْتَهُ هَادِياً لِمَنْ شِئْتَ مِنْ خَلْقِكَ وَ الدَّلِيلَ عَلَى مَنْ بَعَثْتَهُ بِرِسَالاتِكَ وَ كُتُبِكَ- وَ دَيَّانَ الدِّينِ بِعَدْلِكَ وَ فَصْلَ قَضَائِكَ بَيْنَ خَلْقِكَ وَ الْمُهَيْمِنَ عَلَى ذَلِكَ كُلِّهِ وَ السَّلَامُ عَلَيْهِ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ- وَ تَقُولُ فِي زِيَارَةِ أَمِيرِ الْمُوءْمِنِينَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى أَمِيرِ الْمُوءْمِنِينَ عَبْدِكَ وَ أَخِي رَسُولِكَ إِلَى آخِرِهِ وَ فِي زِيَارَةِ فَاطِمَةَ ع أَمَتِكَ وَ بِنْتِ رَسُولِكَ إِلَى آخِرِهِ
پدرم رحمة اللّه عليه و جماعتى از مشايخ و اساتيدم از محمّد بن يحيى العطّار.
و محمّد بن الحسين بن متّ الجوهرى جميعا، از محمّد بن احمد بن يحيى بن عمران، از على بن حسّان از عروة بن اسحق (پسر برادر شعيب عقرقوفى) از كسى كه ذكرش نموده، از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:
هر گاه به زيارت قبر حسين بن على عليهما السّلام رفتى اين زيارت را بخوان، البته در زيارت قبر هر امامى مىتوان آن را خواند:
درود از خدا بر تو، درود بر محمّد بن عبد اللّه كه امين خدا بر وحى او و وسيله حتمى امر او است خاتم انبياء گذشته و گشاينده سرفصل اوصياء آينده مىباشد، خدايا درود فرست بر محمّد كه بنده و رسولت هست او را با علم خودت نجيب و راهنماى هر كسى كه بخواهى قرار دادى، دليل و نشان بر كسى قرارش دادى كه با پيامها و كتابهايت او را برانگيختى، او را سياستمدار دين و حكمكننده به عدلت نمودى، فيصله دهنده منازعات بين مخلوقات مىباشد، او را مسلّط بر تمام امور نمودى درود و رحمت و بركات خدا بر او باد.
و در زيارت امير الموءمنين عليه السّلام بگو:
خدايا رحمتت را بر امير الموءمنين كه بنده و برادر رسولت هست بفرست ...
سپس بقيه زيارت را بهمان نحوى كه ذكر شد بخوان.
و اگر حضرت فاطمه عليها السّلام را زيارت مىكنى در زيارت آن حضرت نيز همان فقرات مذكور را بخوان منتهى بجاى «عبدك و رسولك» بگو:
دنباله زيارت جامعه دوّم
وَ فِي زِيَارَةِ سَائِرِ الْأَئِمَّةِ أَبْنَاءِ رَسُولِكَ- عَلَى مَا قُلْتَ فِي النَّبِيِّ أَوَّلَ مَرَّةٍ حَتَّى تَنْتَهِيَ إِلَى صَاحِبِكَ ثُمَّ تَقُولُ- أَشْهَدُ أَنَّكُمْ كَلِمَةُ التَّقْوَى وَ بَابُ الْهُدَى وَ الْعُرْوَةُ الْوُثْقَى وَ الْحُجَّةُ الْبَالِغَةُ عَلَى مَنْ فِيهَا وَ مَنْ تَحْتَ الثَّرَى وَ أَشْهَدُ أَنَّ أَرْوَاحَكُمْ وَ طِينَتَكُمْ مِنْ طِينَةٍ وَاحِدَةٍ طَابَتْ وَ طَهُرَتْ مِنْ نُورِ اللَّهِ وَ مِنْ رَحْمَتِهِ- وَ أُشْهِدُ اللَّهَ وَ أُشْهِدُكُمْ أَنِّي لَكُمْ تَبَعٌ بِذَاتِ نَفْسِي وَ شَرَائِعِ دِينِي وَ خَوَاتِيمِ عَمَلِي اللَّهُمَّ فَأَتْمِمْ لِي ذَلِكَ بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ- السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ بَلَّغْتَ عَنِ اللَّهِ مَا أُمِرْتَ بِهِ وَ قُمْتَ بِحَقِّهِ غَيْرَ وَاهِنٍ وَ لَا مُوهِنٍ فَجَزَاكَ اللَّهُ مِنْ صِدِّيقٍ خَيْراً عَنْ رَعِيَّتِكَ أَشْهَدُ أَنَّ الْجِهَادَ مَعَكَ جِهَادٌ وَ أَنَّ الْحَقَّ مَعَكَ وَ لَكَ وَ أَنْتَ مَعْدِنُهُ وَ مِيرَاثَ النُّبُوَّةِ عِنْدَكَ وَ عِنْدَ أَهْلِ بَيْتِكَ أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلَاةَ وَ آتَيْتَ الزَّكَاةَ وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ دَعَوْتَ إِلى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ عَبَدْتَ رَبَّكَ حَتَّى أَتَاكَ الْيَقِينُ ثُمَّ تَقُولُ السَّلَامُ عَلَى مَلَائِكَةِ اللَّهِ الْمُسَوِّمِينَ- السَّلَامُ عَلَى مَلَائِكَةِ اللَّهِ الْمُنْزَلِينَ السَّلَامُ عَلَى مَلَائِكَةِ اللَّهِ الْمُرْدِفِينَ- السَّلَامُ عَلَى مَلَائِكَةِ اللَّهِ الَّذِينَ هُمْ فِي هَذَا الْحَرَمِ بِإِذْنِ اللَّهِ مُقِيمُونَ- ثُمَّ تَقُولُ اللَّهُمَّ الْعَنِ الَّذَيْنِ بَدَّلَا نِعْمَتَكَ وَ خَالَفَا كِتَابَكَ وَ جَحَدَا آيَاتِكَ وَ اتَّهَمَا رَسُولَكَ احْشُ قُبُورَهُمَا وَ أَجْوَافَهُمَا نَاراً وَ أَعِدَّ لَهُمَا عَذَاباً أَلِيماً وَ احْشُرْهُمَا وَ أَشْيَاعَهُمَا وَ أَتْبَاعَهُمَا إِلَى جَهَنَّمَ زُرْقاً- وَ احْشُرْهُمَا وَ أَشْيَاعَهُمَا وَ أَتْبَاعَهُمَا يَوْمَ الْقِيامَةِ عَلى وُجُوهِهِمْ عُمْياً وَ بُكْماً وَ صُمًّا-
مَأْواهُمْ جَهَنَّمُ كُلَّما خَبَتْ زِدْناهُمْ سَعِيراً اللَّهُمَّ لَا تَجْعَلْهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنْ زِيَارَةِ قَبْرِ ابْنِ نَبِيِّكَ وَ ابْعَثْهُ مَقَاماً مَحْمُوداً تَنْتَصِرُ بِهِ لِدِينِكَ وَ تَقْتُلُ بِهِ عَدُوَّكَ فَإِنَّكَ وَعَدْتَهُ ذَلِكَ وَ أَنْتَ الرَّبُّ الَّذِي لا تُخْلِفُ الْمِيعادَ وَ كَذَلِكَ تَقُولُ عِنْدَ قُبُورِ كُلِّ الْأَئِمَّةِ ع
و در زيارت سائر ائمه عليهم السّلام بجاى «رسولك» كه در زيارت پيامبر اكرم مىگفتى و به جاى «اخى رسولك» كه در زيارت امير الموءمنين و عوض «بنت رسولك» كه در زيارت حضرت فاطمه عليها السّلام مىآوردى بگو: ابناء رسولك.
مترجم گويد:
يعنى در زيارت هر يك از ائمه عليهم السّلام عين همان زيارت پيغمبر اكرم را بخوان منتهى بجاى: اللّهم صل على محمّد، بگو اللهم صلّ على ... نام امام مورد زيارت را بگو و بعد بجاى عبدك و رسولك بگو عبدك و ابن رسولك، پس در زيارت يك يك ائمه عليهم السّلام بهمين كيفيت زيارت كن تا در آخر منتهى شوى به وجود حضرت صاحب العصر عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف و آن حضرت را نيز بهمين كيفيت زيارت كن و پس از اتمام زيارت جامعه به كيفيتى كه ذكر شد بگو:
شهادت مىدهم كه شما كلمه و نمونه تقوى و باب هدايت و ريسمان محكم خدا و حجّت بالغه او بر آنچه روى و زير زمين قرار گرفته مىباشيد، و خدا و شما را شاهد مىگيرم كه به ذات خود و در عمل به شرايع دين و فرجام كار پيرو و تابع شما هستم، خدايا بواسطه رحمتت برايم آن را حاصل گردان اى مهربانتر از هر مهربانى، درود بر تو اى ابا عبد اللّه، شهادت مىدهم كه تو آنچه را كه مأمور بوده از طرف خدا تبليغش كردى و حقّش را اقامه كردى بدون اينكه خسته شده يا اظهار خستگى نمائى، پس خدا از طرف رعيّتت جزاء خير به تو دهد، شهادت مىدهم كه جهاد در معيّت شما جهادى است كه عظيم و حق با تو و براى تو است و تو معدن و مركز آن هستى، و شهادت مىدهم كه ميراث نبوّت نزد تو و نزد اهل بيت تو است، شهادت مىدهم كه تو نماز را بهپاداشتى و زكات را اداء كرده و به معروف امر و از منكر نهى كردهاى، و با حكمت و پند دادن نيكو، مردم را به راه پروردگارت دعوت نمودهاى، و پروردگارت را پرستيدى تا وقتى كه مرگ تو را دريافت.
سپس بگو:
درود بر فرشتگان معيّن و مشخّص حق تعالى، درود بر فرشتگانى كه بر زمين نازل شدند درود بر ملائكه و فرشتگان خدا كه رديف هم قرار دارند، درود بر فرشتگان خدا كه در اين حرم به اذن خدا اقامت كردهاند.
سپس بگو:
خدايا لعنت كن آن دو نفرى را كه نعمتت را تبديل و با كتابت مخالفت و آياتت را انكار نموده و رسولت را متّهم ساختند، خدايا گور ايشان و باطنشان را از آتش پر نما و آماده كن براى ايشان عذابى دردناك و ايشان و دوستان و پيروانشان را در دوزخ محشور نما و ايشان و دوستان و پيروانشان را روز قيامت كور و كر و لال محشور كن.
مسكنشان را دوزخ قرار بده دوزخى كه هر گاه آتشش خاموش شود باز آن را شديدتر سوزان و شعلهور مىنمائى، خدايا اين زيارت را آخرين عهد و زيارت من نسبت به قبر پسر پيغمبرت قرار مده، خدايا او را مقامى محمود و شايسته عنايت بفرما كه به واسطهاش دينت را يارى كرده و به توسطش دشمنانت را نابود نمائى چه آنكه خودت اين وعده را دادهاى و تو خدائى هستى كه خلف وعده نمىنمائى.
و در زيارت قبور هر يك از ائمه عليهم السّلام همين زيارت نامه را مىتوانى بخوانى.
وَ تَقُولُ عِنْدَ كُلِّ إِمَامٍ زُرْتَهُ إِنْ شَاءَ اللَّهُ تَعَالَى- السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَلِيَّ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا نُورَ اللَّهِ فِي ظُلُمَاتِ الْأَرْضِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا إِمَامَ الْمُوءْمِنِينَ وَ وَارِثَ عِلْمِ النَّبِيِّينَ وَ سُلَالَةَ الْوَصِيِّينَ وَ الشَّهِيدَ يَوْمَ الدِّينِ- أَشْهَدُ أَنَّكَ وَ آبَاءَكَ الَّذِينَ كَانُوا مِنْ قَبْلِكَ وَ أَبْنَاءَكَ الَّذِينَ مِنْ بَعْدِكَ مَوَالِيَّ وَ أَوْلِيَائِي وَ أَئِمَّتِي وَ أَشْهَدُ أَنَّكُمْ أَصْفِيَاءُ اللَّهِ وَ خَزَنَتُهُ وَ حُجَّتُهُ الْبَالِغَةُ انْتَجَبَكُمْ بِعِلْمِهِ أَنْصَاراً لِدِينِهِ وَ قُوَّاماً بِأَمْرِهِ- وَ خُزَّاناً لِعِلْمِهِ وَ حَفَظَةً لِسِرِّهِ وَ تَرَاجِمَةً لِوَحْيِهِ وَ مَعْدِناً لِكَلِمَاتِهِ وَ أَرْكَاناً لِتَوْحِيدِهِ وَ شُهُوداً عَلَى عِبَادِهِ وَ اسْتَوْدَعَكُمْ خَلْقَهُ وَ أَوْرَثَكُمْ كِتَابَهُ وَ خَصَّكُمْ بِكَرَائِمِ التَّنْزِيلِ وَ أَعْطَاكُمُ التَّأْوِيلَ وَ جَعَلَكُمْ تَابُوتَ حِكْمَتِهِ وَ مَنَاراً فِي بِلَادِهِ وَ ضَرَبَ لَكُمْ مَثَلًا مِنْ نُورِهِ وَ أَجْرَى فِيكُمْ مِنْ عِلْمِهِ وَ عَصَمَكُمْ مِنَ الزَّلَلِ وَ طَهَّرَكُمْ مِنَ الدَّنَسِ وَ أَذْهَبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ وَ بِكُمْ تَمَّتِ النِّعْمَةُ وَ اجْتَمَعَتِ الْفُرْقَةُ وَ ائْتَلَفَتِ الْكَلِمَةُ وَ لَزِمَتِ الطَّاعَةُ الْمُفْتَرَضَةُ وَ الْمَوَدَّةُ الْوَاجِبَةُ فَأَنْتُمْ أَوْلِيَاوءُهُ النُّجَبَاءُ وَ عِبَادُهُ الْمُكْرَمُونَ أَتَيْتُكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ عَارِفاً بِحَقِّكَ مُسْتَبْصِراً بِشَأْنِكَ مُعَادِياً لِأَعْدَائِكَ مُوَالِياً لِأَوْلِيَائِكَ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ وَ سَلَّمَ تَسْلِيماً أَتَيْتُكَ وَافِداً زَائِراً عَائِذاً مُسْتَجِيراً مِمَّا جَنَيْتُ عَلَى نَفْسِي وَ احْتَطَبْتُ عَلَى ظَهْرِي فَكُنْ لِي شَفِيعاً فَإِنَّ لَكَ عِنْدَ اللَّهِ مَقَاماً مَعْلُوماً وَ أَنْتَ عِنْدَ اللَّهِ وَجِيهٌ آمَنْتُ بِاللَّهِ وَ بِمَا أُنْزِلَ عَلَيْكُمْ وَ أَتَوَلَّى آخِرَكُمْ بِمَا تَوَلَّيْتُ بِهِ أَوَّلَكُمْ وَ أَبْرَأُ مِنْ كُلِّ وَلِيجَةٍ دُونَكُمْ وَ كَفَرْتُ بِالْجِبْتِ وَ الطَّاغُوتِ وَ اللَّاتِ وَ الْعُزَّى
و به زيارت هر يك از ائمه عليهم السّلام كه رفته باشى بخوان:
درود بر تو اى ولىّ خدا، درود بر تو اى حجّت خدا، درود بر تو اى نور خدا در تاريكىهاى زمين، درود بر تو اى امام اهل ايمان و وارث علم انبياء و فرزند اوصياء و شهيد و حاضر روز قيامت، شهادت مىدهم كه تو و پدرانت كه پيش از تو بوده و فرزندانت كه بعد از تو هستند سروران و اولياء و پيشوايان من هستند، شهادت مىدهم كه شما برگزيدگان خدا و نگهبانان او و حجتهاى بالغه او بوده كه با علمش شما را ياوران دين خودش قرار داد، به امر او قائم هستيد و نگهبانان علم او مىباشيد و حافظ اسرارش بوده و بازگوكننده وحى او و معدن و مركز كلمات و اركان و ستونهاى توحيدش و شاهدها بر بندگانش مىباشيد، خداوند مخلوقاتش را به شما سپرده و كتابش را به ميراث به شما داده، و اختصاص داد شما را به آيات كريمه و تأويل آنها را به شما اعطاء فرمود، قرار داد شما را صندوق حكمتش و علامت هدايت در شهرهاى خودش، براى نورش مثل به شما زده، از علمش در شما جارى نموده، شما را از هر لغزشى باز داشت و از هر آلودگى پاك نمود، رجس و پليدى را از شما بركنار داشت، بواسطه شما نعمتهاى خود را تحقّق داد، بواسطه شما جدائىها را به صورت اجتماع در آورد و به توسط شما بين كلمات تأليف و جمع نمود، و به وساطت شما طاعت واجب لازم شده و مودّت و محبّت لازم تحقيق يافته، پس شما اولياء و برگزيدگان او و بندگان با كرمش مىباشيد، اى پسر رسول خدا به زيارتت آمدهام در حالى كه به حقّت عارف و به شأن و مقامت مستبصر هستم، دشمنانتان را دشمن داشته و دوستانتان را دوست مىدارم، پدر و مادرم فدايت باد، رحمت خدا و درودش بر تو باد، به نزدت آمدهام در حالى كه مسافر و زائرم، از جنايتهائى كه بخود كرده و كولهبار سنگينى كه براى خويش فراهم نمودهام به تو پناه آوردهام پس شافع من باش زيرا تو نزد خدا مقامى معلوم و مشخص دارى و تو نزد خدا وجيه و آبرومند هستى، به خدا و به آنچه نازل بر شما شده ايمان دارم، آخرين نفر شما را دوست دارم همان طورى كه اوّلين نفرتان را دوست مىدارم و بىزارى مىجويم از هر برگزيدهاى كه غير شما باشد و به هر باطل و بيهوده و لات و عزّى كفر ورزيده و آنها را انكار دارم.
باب صد و پنجم فضيلت زيارت موءمنين و كيفيت آن
1- حَدَّثَنِي أَبُو الْعَبَّاسِ مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الرَّزَّازُ الْقُرَشِيُّ الْكُوفِيُّ عَنْ خَالِهِ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ عَنْ عَمْرِو بْنِ عُثْمَانَ الرَّازِيِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا الْحَسَنِ الْأَوَّلَ ع يَقُولُ مَنْ لَمْ يُقَدِّرْهُ أَنْ يَزُورَنَا فَلْيَزُرْ صَالِحِي مَوَالِينَا- يُكْتَبْ لَهُ ثَوَابُ زِيَارَتِنَا وَ مَنْ لَمْ يَقْدِرْ عَلَى صِلَتِنَا فَلْيَصِلْ عَلَى صَالِحِي مَوَالِينَا يُكْتَبْ لَهُ ثَوَابُ صِلَتِنَا
ابو العباس بن محمّد بن جعفر رزّاز قرشى كوفى، از دائى خود محمّد بن الحسين بن ابى الخطّاب، از عمرو بن عثمان الرّازى وى گفت: از ابا الحسن الاوّل عليه السّلام شنيدم كه مىفرمودند:
كسى كه نمىتواند ما را زيارت كند پس دوستان صالح و شايسته ما را زيارت كند كه ثواب زيارت ما برايش نوشته مىشود و كسى كه بر احسان به ما قادر نباشد پس به دوستان شايسته و صالح ما احسان كند كه ثواب احسان به ما برايش نوشته مىشود
2- حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ الْوَلِيدِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَتِّيلٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مِهْرَانَ عَنْ عَمْرِو بْنِ عُثْمَانَ قَالَ سَمِعْتُ الرِّضَا ع يَقُولُ مَنْ لَمْ يَقْدِرْ عَلَى صِلَتِنَا فَلْيَصِلْ عَلَى صَالِحِي مَوَالِينَا- يُكْتَبْ لَهُ ثَوَابُ صِلَتِنَا وَ مَنْ لَمْ يَقْدِرْ عَلَى زِيَارَتِنَا فَلْيَزُرْ صَالِحِي مَوَالِينَا- يُكْتَبْ لَهُ ثَوَابُ زِيَارَتِنَا
محمّد بن الحسن بن احمد بن الوليد، از حسن بن متيل، از محمّد بن عبد اللّه بن مهران، از عمرو بن عثمان، وى مىگويد: از حضرت رضا عليه السّلام شنيدم كه مىفرمودند:
كسى كه بر احسان به ما قادر نيست پس به دوستان شايسته و صالح ما احسان كند كه ثواب احسان به ما برايش نوشته مىشود و كسى كه بر زيارت ما قادر نيست، دوستان صالح و شايسته ما را زيارت كند كه ثواب زيارت ما برايش نوشته مىشود.
3- حَدَّثَنِي أَبِي وَ مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ وَ جَمَاعَةُ مَشَايِخِي ره عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ يَحْيَى قَالَ كُنْتُ بِفَيْدَ فَمَشَيْتُ مَعَ عَلِيِّ بْنِ بِلَالٍ إِلَى قَبْرِ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ بْنِ بَزِيعٍ قَالَ فَقَالَ لِي عَلِيُّ بْنُ بِلَالٍ قَالَ لِي صَاحِبُ هَذَا الْقَبْرِ عَنِ الرِّضَا ع قَالَ مَنْ أَتَى قَبْرَ أَخِيهِ الْمُوءْمِنِ ثُمَّ وَضَعَ يَدَهُ عَلَى الْقَبْرِ- وَ قَرَأَ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ سَبْعَ مَرَّاتٍ أَمِنَ يَوْمَ الْفَزَعِ الْأَكْبَرِ
پدرم، و محمّد بن يعقوب، و جماعتى از اساتيدم رحمة اللّه عليهم از محمّد بن يحيى، از محمّد بن احمد بن يحيى نقل كردهاند كه وى گفت: من در «فيد» (شهركى است بين كوفه و مكّه) بودم پس با على بن بلال به طرف قبر محمّد بن اسماعيل بن بزيع مىرفتيم، على بن بلال به من گفت:
صاحب اين قبر از حضرت رضا عليه السّلام برايم نقل كرد كه آن جناب فرمودند:
دست روى آن گذارده و سوره «انّا انزلناه» را هفت مرتبه بخواند از روز فزع اكبر در امان مىباشد.
4- حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ مَتٍّ الْجَوْهَرِيُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ يَحْيَى بْنِ عِمْرَانَ قَالَ كُنْتُ بِفَيْدَ فَقَالَ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ بِلَالٍ مُرَّ بِنَا إِلَى قَبْرِ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ بْنِ بَزِيعٍ فَذَهَبْنَا إِلَى عِنْدِ قَبْرِهِ فَقَالَ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ حَدَّثَنِي صَاحِبُ هَذَا الْقَبْرِ الْمُوءْمِنِ فَاسْتَقْبَلَ الْقِبْلَةَ وَ وَضَعَ يَدَهُ عَلَى الْقَبْرِ وَ قَرَأَ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ سَبْعَ مَرَّاتٍ أَمِنَ مِنَ الْفَزَعِ الْأَكْبَرِ
محمّد بن الحسين بن متّ الجوهرى، از محمّد بن احمد بن يحيى بن عمران، وى گفت:
من در «فيد» بودم، محمّد بن على بن بلال گفت: ما را به طرف قبر محمّد بن اسماعيل بن بزيع مرور دادند پس به قبر رسيديم، محمّد بن علىّ گفت: صاحب اين قبر از حضرت رضا عليه السّلام برايم نقل كرد كه آن جناب فرمودند:
كسى كه قبر برادر موءمنش را زيارت كند پس رو به قبله كرده و دستش را روى قبر گذارد و سوره «إِنّا أَنْزَلْناهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ» را هفت مرتبه بخواند از فزع اكبر سالم بماند.
5- وَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَيْنِ بْنِ مَتٍّ الْجَوْهَرِيُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَمْرٍو عَنْ أَبَانٍ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع كَيْفَ أَضَعُ يَدِي عَلَى قُبُورِ الْمُوءْمِنِينَ وَ أَشَارَ بِيَدِهِ إِلَى الْأَرْضِ فَوَضَعَهَا عَلَيْهَا وَ هُوَ مُقَابِلُ الْقِبْلَةِ
محمّد بن الحسين بن متّ الجوهرى، از محمّد بن احمد، از على بن اسماعيل، از محمّد بن عمرو، از ابان، از عبد الرحمن بن ابى عبد اللّه، وى مىگويد: از حضرت ابى عبد اللّه پرسيدم:
چگونه دستم را بر قبور موءمنين بگذارم؟
حضرت با دست مباركشان به زمين اشاره كرده پس آن را بر زمين نهادند در حالى كه مقابل قبله قرار داشتند.
6- وَ عَنْهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ عَنْ مُوسَى بْنِ عِمْرَانَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ الْحَجَّالِ عَنْ صَفْوَانَ الْجَمَّالِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص يَخْرُجُ فِي مَلَإٍ مِنَ النَّاسِ مِنْ أَصْحَابِهِ كُلَّ عَشِيَّةِ خَمِيسٍ إِلَى بَقِيعِ الْمَدَنِيِّينَ فَيَقُولُ ثَلَاثاً- السَّلَامُ عَلَيْكُمْ يَا أَهْلَ الدِّيَارِ وَ ثَلَاثاً رَحِمَكُمُ اللَّهُ ثُمَّ يَلْتَفِتُ أَصْحَابَهُ وَ يَقُولُ هَوءُلَاءِ خَيْرٌ مِنْكُمْ فَيَقُولُونَ يَا رَسُولَ اللَّهِ وَ لِمَ آمَنُوا وَ آمَنَّا وَ جَاهَدُوا وَ جَاهَدْنَا فَيَقُولُ إِنَّ هَوءُلَاءِ آمَنُوا وَ لَمْ يَلْبِسُوا إِيمانَهُمْ بِظُلْمٍ وَ مَضَوْا عَلَى ذَلِكَ [وَ أَنَا عَلَى ذَلِكَ شَهِيدٌ وَ أَنْتُمْ تَبْقَوْنَ بَعْدِي وَ لَا أَدْرِي مَا تُحْدِثُونَ بَعْدِي
از محمّد بن الحسين، از محمّد بن احمد، از موسى بن عمران، از عبد اللّه الحجّال، از صفوان الجمّال، وى مىگويد:
از امام صادق عليه السّلام شنيدم كه مىفرمودند:
رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم در هر شب جمعه با گروهى از اصحابشان به قبرستان بقيع در مدينه تشريف مىبردند و در آنجا سه مرتبه مىفرمودند:
السّلام عليكم يا اهل الدّيار (سلام و درود بر شما اى اهل شهرها).
و سه مرتبه مىفرمودند: رحمكم اللّه (خدا شما را رحمت كند).
سپس به اصحابشان توجّه نموده و مىفرمودند:
اين اهل قبور از شما بهتر هستند.
اصحاب عرض مىكردند: اى رسول خدا براى چه؟ ايشان ايمان آورده، ما نيز ايمان آوردهايم، ايشان جهاد كردهاند، ما نيز جهاد كردهايم؟
حضرت فرمودند:
ايشان ايمان آورده ولى ايمانشان را به ظلم و ستم آلوده نكردند و با همين حال از دنيا رفتند و من بر اين امر شهادت مىدهم و شما پس از من در اين دنيا باقى مىمانيد و نمىدانم پس از من چه خواهيد كرد.
مترجم گويد:
اين كلام حضرت اشاره است به ارتداد و ستمهاى اصحاب پس از رحلت آن وجود مبارك پس كلمه «لا ادرى» نه به معناى نفى علم باشد بلكه كنايه است از حوادث واقعه بعد از آن جناب چنانچه در عرف اين نحو تعبير معمول مىباشد.
7- حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ هَارُونَ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ مَسْعَدَةَ بْنِ زِيَادٍ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ آبَائِهِ ع قَالَ دَخَلَ عَلِيٌّ أَمِيرُ الْمُوءْمِنِينَ مَقْبَرَةً وَ مَعَهُ أَصْحَابُهُ فَنَادَى يَا أَهْلَ التُّرْبَةِ وَ يَا أَهْلَ الْغُرْبَةِ وَ يَا أَهْلَ الْخُمُودِ وَ يَا أَهْلَ الْهُمُودِ أَمَّا أَخْبَارُ مَا عِنْدَنَا فَأَمَّا أَمْوَالُكُمْ قَدْ قُسِمَتْ وَ نِسَاوءُكُمْ قَدْ نُكِحَتْ وَ دُورُكُمْ قَدْ سُكِنَتْ فَمَا خَبَرُ مَا عِنْدَكُمْ- ثُمَّ الْتَفَتَ إِلَى أَصْحَابِهِ وَ قَالَ أَمَا وَ اللَّهِ لَوْ يُوءَذَنُ لَهُمْ فِي الْكَلَامِ لَقَالُوا لَمْ يُتَزَوَّدْ مِثْلَ التَّقْوَى زَادٌ خَيْرُ الزَّادِ التَّقْوَى
محمّد بن عبد اللّه بن جعفر حميرى از پدرش از هارون بن مسلم از مسعدة بن زياد از حضرت جعفر بن محمّد از پدران بزرگوارشان عليهم السّلام حضرت فرمودند:
حضرت امير الموءمنين على عليه السّلام در حالى كه اصحابشان همراه بودند وارد قبرستانى شده و با صداى بلند فرمودند:
اى اهل خاك، و اى اهل غربت و اى اهل خموشى، و اى مردگان، امّا خبرهائى كه نزد ما است عبارتند از:
اموال شما قسمت شد، زنانتان ازدواج كردند، خانههايتان را ديگران ساكن شدند.
حال بگوئيد اخبار نزد شما چيست؟!! سپس به اصحابشان توجّه نموده و فرمودند:
به خدا سوگند اگر اذن به ايشان داده شود كه سخن بگويند خواهند گفت:
هيچ توشهاى براى اين جا مثل تقوى و پرهيزكارى نيست (بهترين توشه تقوا است).
8- حَدَّثَنِي أَبِي وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَتِّيلٍ عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ ع قَالَ قُلْتُ لَهُ الْمُوءْمِنُ يَعْلَمُ بِمَنْ يَزُورُ قَبْرَهُ قَالَ نَعَمْ وَ لَا يَزَالُ مُسْتَأْنِساً بِهِ مَا زَالَ عِنْدَهُ فَإِذَا قَامَ وَ انْصَرَفَ مِنْ قَبْرِهِ دَخَلَهُ مِنِ انْصِرَافِهِ عَنْ قَبْرِهِ وَحْشَةٌ
پدرم رحمة اللّه عليه و محمّد بن الحسن، از حسن بن متّيل، از سهل بن زياد، از محمّد بن سنان، از اسحق بن عمّار، از حضرت ابى الحسن عليه السّلام، اسحق مىگويد:
محضر مباركش عرضه داشتم.
آيا موءمن آگاه است از كسى كه قبر او را زيارت مىكند؟
حضرت فرمودند:
بلى، پيوسته تا مادامى كه زائر بر سر قبرش هست با او مأنوس مىباشد و وقتى زائر بلند شده و او سر قبر او بر مىگردد از برگشتن وى وحشتى در موءمن ميّت پيدا مىشود.
9- حَدَّثَنِي الْحَسَنُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِيرَةِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع كَيْفَ أُسَلِّمُ عَلَى أَهْلِ الْقُبُورِ قَالَ نَعَمْ تَقُولُ السَّلَامُ عَلَى أَهْلِ الدِّيَارِ مِنَ الْمُوءْمِنِينَ وَ الْمُسْلِمِينَ أَنْتُمْ لَنَا فَرَطٌ وَ نَحْنُ إِنْ شَاءَ اللَّهُ بِكُمْ لَاحِقُونَ حَدَّثَنِي أَبِي ره عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ أَبَانٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أُورَمَةَ عَنِ ابْنِ أَبِي نَجْرَانَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع وَ ذَكَرَ مِثْلَهُ
حسن بن عبد اللّه بن محمّد بن عيسى، از پدرش، از جدّش، از عبد اللّه بن مغيره، از عبد اللّه بن سنان، وى مىگفت:
محضر مبارك حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام عرض كردم: بر اهل قبور چگونه سلام دهم؟
حضرت فرمودند:
آرى، بگو:
السّلام على اهل الدّيار من الموءمنين و المسلمين (درود بر موءمنين و مسلمين كه اهل شهرها مىباشند).
انتم لنا فرط (شما بر ما سبقت گرفتيد) و نحن ان شاء اللّه بكم لاحقون (ما نيز ان شاء اللّه پشت سر شما خواهيم آمد.) پدرم رحمة اللّه عليه، از حسين بن حسن بن ابان، از محمّد بن اورمه، از عبد اللّه بن سنان نقل كرده كه وى گفت:
محضر مبارك حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام عرض كردم ... عين حديث گذشته را ذكر نموده است.
10- حَدَّثَنِي الْحَسَنُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِيهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَمْرِو بْنِ أَبِي الْمِقْدَامِ عَنْ أَبِيهِ قَالَ مَرَرْتُ مَعَ أَبِي جَعْفَرٍ ع بِالْبَقِيعِ فَمَرَرْنَا بِقَبْرِ رَجُلٍ مِنْ أَهْلِ الْكُوفَةِ مِنَ الشِّيعَةِ فَقُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ جُعِلْتُ فِدَاكَ هَذَا قَبْرُ رَجُلٍ مِنَ الشِّيعَةِ قَالَ فَوَقَفَ عَلَيْهِ وَ قَالَ اللَّهُمَّ ارْحَمْ غُرْبَتَهُ وَ صِلْ وَحْدَتَهُ- وَ آنِسْ وَحْشَتَهُ وَ آمِنْ رَوْعَتَهُ وَ أَسْكِنْ إِلَيْهِ مِنْ رَحْمَتِكَ مَا يُسْتَغْنَى بِهِ عَنْ رَحْمَةِ مَنْ سِوَاكَ وَ أَلْحِقْهُ بِمَنْ كَانَ يَتَوَلَّاهُ
حسن بن عبد اللّه، از پدرش، از حسن بن محبوب، از عمرو بن ابى المقدام، از پدرش، وى گفت: در خدمت حضرت ابى جعفر عليه السّلام به قبرستان بقيع عبور كرديم،
به قبر مردى از شيعيان كه اهل كوفه بود رسيديم، به حضرت عرض كردم: اين قبر يكى از شيعيان است فدايت شوم.
راوى مىگويد: حضرت درنگ نمود و فرمودند:
بار خدايا به غربتش رحم فرما، وحدت و تنهائيش را به پيوند مبدّل كن، در حال وحشتش انس بر قرار فرما، هراس او را بر طرف كن، از رحمتت آن قدر نصيبش نما كه از رحمت غير تو بىنياز گردد، و ملحقش كن به آنان كه وى ايشان را دوست دارد.
11- حَدَّثَنِي أَبِي ره عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ أَبَانٍ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَيْدٍ
عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ سُلَيْمَانَ عَنْ جَرَّاحٍ الْمَدَائِنِيِّ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع كَيْفَ التَّسْلِيمُ عَلَى أَهْلِ الْقُبُورِ قَالَ تَقُولُ السَّلَامُ عَلَى أَهْلِ الدِّيَارِ مِنَ الْمُوءْمِنِينَ وَ الْمُسْلِمِينَ رَحِمَ اللَّهُ الْمُسْتَقْدِمِينَ مِنْكُمْ وَ الْمُسْتَأْخِرِينَ وَ إِنَّا إِنْ شَاءَ اللَّهُ بِكُمْ لَاحِقُونَ وَ رَوَاهُ الْبَرْقِيُّ عَنْ أَبِيهِ عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَيْدٍ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ سُلَيْمَانَ عَنْ جَرَّاحٍ الْمَدَائِنِيِّ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ ذَكَرَ مِثْلَهُ
پدرم رحمة اللّه عليه، از حسين بن حسن بن ابان، از حسين بن سعيد، از نضر بن سويد، از قاسم بن سليمان، از جرّاح مدائنى، وى مىگويد:
از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام پرسيدم: سلام دادن به اهل قبور چگونه است؟
حضرت فرمودند: بگو:
السّلام على اهل الدّيار من الموءمنين و المسلمين (درود بر اهل شهرها كه عبارتند از موءمنين و مسلمين) رحم اللّه المستقدمين منكم و المستأخرين (خدا رحمت كند سابقين و لاحقين ايشان را).
و انا ان شاء اللّه بكم لاحقون (ان شاء اللّه ما نيز به شما ملحق خواهيم شد).
برقى از پدرش، از نضر بن سويد، از قاسم بن سليمان، از جرّاح مدائنى نقل كرده كه وى گفت:
از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام پرسيدم ... و مثل همان حديث قبلى را ذكر نموده است.
12- وَجَدْتُ فِي بَعْضِ الْكُتُبِ مُحَمَّدُ بْنُ سِنَانٍ عَنِ الْمُفَضَّلِ [الْفُضَيْلِ ]قَالَ قَالَ مَنْ قَرَأَ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ عِنْدَ قَبْرِ مُوءْمِنٍ سَبْعَ مَرَّاتٍ بَعَثَ اللَّهُ إِلَيْهِ مَلَكاً يَعْبُدُ اللَّهَ عِنْدَ قَبْرِهِ وَ يُكْتَبُ لَهُ وَ لِلْمَيِّتِ ثَوَابُ مَا يَعْمَلُ ذَلِكَ الْمَلَكُ فَإِذَا بَعَثَهُ اللَّهُ مِنْ قَبْرِهِ لَمْ يَمُرَّ عَلَى هَوْلٍ إِلَّا صَرَفَهُ اللَّهُ عَنْهُ بِذَلِكَ الْمَلَكِ الْمُوَكَّلِ حَتَّى يُدْخِلَهُ اللَّهُ بِهِ الْجَنَّةَ وَ يَقْرَأُ مَعَ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ سُورَةَ الْحَمْدِ وَ الْمُعَوِّذَتَيْنِ وَ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ وَ آيَةَ الْكُرْسِيِّ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ كُلَّ سُورَةٍ وَ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ سَبْعَ مَرَّاتٍ وَ تَقْرَأُ بَعْدَ الْحَمْدِ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ سَبْعاً وَ الْمُعَوِّذَتَيْنِ وَ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ وَ آيَةَ الْكُرْسِيِّ ثَلَاثاً ثَلَاثاً
در برخى از كتب چنين يافتم:
محمّد بن سنان، از مفضل نقل كرده، وى گفت: فرمود:
كسى كه «انا انزلناه» را هفت مرتبه نزد قبر موءمنى بخواند خداوند متعال فرشتهاى را به آنجا فرستاده تا خدا را در همان مكان عبادت كند و براى خواننده و ميّت ثواب عبادت آن فرشته منظور مىشود.
و وقتى خداوند ميّت را از قبر بيرون آورد بواسطه آن فرشته موكّل هول و هراس را از او بر طرف مىكند تا داخل بهشتش نمايد.
بعد از حمد سوره «إِنّا أَنْزَلْناهُ» را هفت بار بخوان سپس «معوّذتين» يعنى قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ و قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النّاسِ و «قُلْ هُوَ اللّهُ أَحَدٌ» و «آية الكرسى» هر كدام را سه بار قرائت نما.
13- حَدَّثَنِي أَبِي ره عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ أَبَانٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أُورَمَةَ عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَيْدٍ عَنْ عَاصِمِ بْنِ حُمَيْدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِذَا مَرَّ بِقُبُورِ قَوْمٍ مِنَ الْمُوءْمِنِينَ قَالَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ مِنْ دِيَارِ قَوْمٍ مُوءْمِنِينَ وَ إِنَّا إِنْ شَاءَ اللَّهُ بِكُمْ لَاحِقُونَ
پدرم رحمة اللّه عليه، از حسين بن حسن بن ابان، از محمّد بن اورمه، از نضر بن سويد، از عاصم بن حميد، از محمّد بن مسلم از حضرت ابى جعفر عليه السّلام، وى گفت: شنيدم آن حضرت مىفرمودند:
رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم هر گاه به قبور دستهاى از موءمنين عبور مىكردند مىفرمودند:
السلام عليكم من ديار قوم موءمنين (سلام بر شما كه از شهرهاى قوم اهل ايمان هستيد).
و انا ان شاء اللّه بكم لاحقون (ما نيز ان شاء اللّه به شما ملحق خواهيم شد).
14- وَ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ أَبَانٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أُورَمَةَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنِ ابْنِ عَجْلَانَ قَالَ قَامَ أَبُو جَعْفَرٍ ع عَلَى قَبْرِ رَجُلٍ فَقَالَ اللَّهُمَّ صِلْ وَحْدَتَهُ وَ آنِسْ وَحْشَتَهُ وَ أَسْكِنْ إِلَيْهِ مِنْ رَحْمَتِكَ مَا يَسْتَغْنِي بِهِ عَنْ رَحْمَةِ مَنْ سِوَاكَ
و پدرم از حسين بن حسن بن ابان، از محمّد بن ارومه، از على بن الحكم، از ابن عجلان نقل كرده كه وى گفت:
حضرت ابو جعفر عليه السّلام بر سر قبر مردى ايستاده و فرمودند:
اللّهم صل وحدته (خدايا وحدت و تنهائى او را به پيوند مبدّل كن).
و آنس وحشته (در حال وحشتش انس برقرار كن).
و اسكن اليه من رحمتك، يستغنى به عن رحمة من سواك (از رحمتت آن قدر نصيبش نما كه از رحمت و عنايت غير تو بىنياز گردد).
15- وَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْبَرْقِيِّ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الْوَشَّاءِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي حَمْزَةَ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع كَيْفَ نُسَلِّمُ عَلَى أَهْلِ الْقُبُورِ قَالَ نَعَمْ تَقُولُ السَّلَامُ عَلَى
أَهْلِ الدِّيَارِ مِنَ الْمُوءْمِنِينَ وَ الْمُوءْمِنَاتِ وَ الْمُسْلِمِينَ وَ الْمُسْلِمَاتِ أَنْتُمْ لَنَا فَرَطٌ وَ إِنَّا بِكُمْ إِنْ شَاءَ اللَّهُ لَاحِقُونَ
و محمّد بن عبد اللّه بن جعفر حميرى، از پدرش، از احمد بن محمّد ابى عبد اللّه برقى، از حسن بن على الوشّاء از على بن ابى حمزه، وى گفت: از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام پرسيدم: بر اهل قبور چگونه سلام دهيم؟
حضرت فرمودند:
آرى، بگو:
السّلام على اهل الديار من الموءمنين و الموءمنات و المسلمين و المسلمات، انتم لنا فرط و إنا بكم ان شاء اللّه لاحقون.
(درود بر اهل شهرها كه موءمنين و موءمنات و مسلمين و مسلمات باشند، شما بر ما سبقت گرفتيد و ما نيز به شما ان شاء اللّه ملحق خواهيم شد).
16- حَدَّثَنِي أَبِي وَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ وَ غَيْرُهُمَا عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ هَارُونَ بْنِ الْجَهْمِ عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ صَالِحٍ عَنْ سَعْدِ بْنِ طَرِيفٍ عَنِ الْأَصْبَغِ بْنِ نُبَاتَةَ قَالَ مَرَّ عَلِيٌّ أَمِيرُ الْمُوءْمِنِينَ ع عَلَى الْقُبُورِ فَأَخَذَ فِي الْجَادَّةِ ثُمَّ قَالَ عَنْ يَمِينِهِ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ يَا أَهْلَ الْقُبُورِ مِنْ أَهْلِ الْقُصُورِ أَنْتُمْ لَنَا فَرَطٌ وَ نَحْنُ لَكُمْ تَبَعٌ وَ إِنَّا إِنْ شَاءَ اللَّهُ بِكُمْ لَاحِقُونَ ثُمَّ الْتَفَتَ عَنْ يَسَارِهِ فَقَالَ- السَّلَامُ عَلَيْكُمْ يَا أَهْلَ الْقُبُورِ إِلَى آخِرِهِ
پدرم رحمة اللّه عليه و على بن الحسين و غير اين دو، از سعد بن عبد اللّه، از احمد بن محمّد بن خالد، از پدرش، از هارون بن جهم، از مفضّل بن صالح، از سعد بن طريف، از اصبغ بن نباته، وى گفت:
حضرت امير الموءمنين على عليه السّلام بر قبور عبور كردند، پس در وسط راه ايستاده سپس به طرف راست توجّه كرده و فرمودند:
السلام عليكم يا اهل القبور من اهل القصور (درود بر شما اى كسانى كه در قصرها بوده و اكنون در قبرها خفتهايد).
انتم لنا فرط و نحن لكم تبع و انا ان شاء اللّه بكم لاحقون (شما بر ما سبقت گرفتيد و ما بدنبال شما بوده و ان شاء اللّه به شما ملحق خواهيم شد).
سپس به طرف چپ توجّه نموده و فرمودند:
السلام على اهل القبور ... تا آخر كلمات زيارت.
17- حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ الْوَلِيدِ عَمَّنْ ذَكَرَهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْبَرْقِيِّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ سَعْدَانَ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ يَخْرُجُ أَحَدُكُمْ إِلَى الْقُبُورِ فَيُسَلِّمُ وَ يَقُولُ السَّلَامُ عَلَى أَهْلِ الْقُبُورِ السَّلَامُ عَلَى مَنْ كَانَ فِيهَا مِنَ الْمُوءْمِنِينَ وَ الْمُسْلِمِينَ أَنْتُمْ لَنَا فَرَطٌ وَ نَحْنُ لَكُمْ تَبَعٌ- وَ إِنَّا بِكُمْ لَاحِقُونَ وَ إِنّا لِلّهِ وَ إِنّا إِلَيْهِ راجِعُونَ يَا أَهْلَ الْقُبُورِ بَعْدَ سُكْنَى الْقُصُورِ يَا أَهْلَ الْقُبُورِ بَعْدَ النِّعْمَةِ وَ السُّرُورِ صِرْتُمْ إِلَى الْقُبُورِ يَا أَهْلَ الْقُبُورِ كَيْفَ وَجَدْتُمْ طَعْمَ الْمَوْتِ ثُمَّ يَقُولُ وَيْلٌ لِمَنْ صَارَ إِلَى النَّارِ ثُمَّ يُهْرِقُ دَمْعَتَهُ وَ يَنْصَرِفُ
محمّد بن الحسن بن الوليد از كسى كه ذكرش نموده، از احمد بن ابى عبد اللّه برقى، از پدرش، از سعد بن مسلم، از على بن ابى حمزه از ابى بصير، از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:
هر گاه يكى از شما به قبرستان رفتيد، و ابتداء به اهل قبور سلام كرده و سپس بگوئيد:
درود بر اهل قبور، درود بر موءمنين و مسلمين كه در قبور مىباشند، شما بر ما سبقت گرفتيد و ما تابع شما بوده و ان شاء اللّه به شما ملحق خواهيم شد، ما براى خدا بوده و به سوى او برمىگرديم، اى كسانى كه در قبرها خفتهايد بعد از آنكه در قصرها بوديد، اى كسانى كه در قبرها خوابيدهايد بعد از آنكه اهل نعمت و سرور و شادى بوديد، به قبور داخل شديد، اى اهل قبور: مزه مرگ را چگونه يافتيد؟! سپس بگوئيد:
واى بر كسى كه پس از اين وادى به دوزخ داخل شود.
سپس اشگهاى آن حضرت ريخت و از قبرستان باز گشتند.
18- وَ عَنْهُ بِإِسْنَادِهِ عَنِ الْبَرْقِيِّ قَالَ حَدَّثَنَا بَعْضُ أَصْحَابِنَا عَنْ عَبَّاسِ بْنِ عَامِرٍ الْقَصَبَانِيِّ عَنْ يَقْطِينٍ قَالَ أَخْبَرَنَا رَبِيعُ بْنُ مُحَمَّدٍ الْمُسْلِيُّ قَالَ كَانَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع إِذَا دَخَلَ الْجَبَّانَةَ يَقُولُ- السَّلَامُ عَلَى أَهْلِ الْجَنَّةِ
محمّد بن الحسن الوليد باسنادش از برقى، وى گفت:
برخى اصحاب از عبّاس بن عامر قصبانى، از يقطين، گفت:
ربيع بن محمّد مسلىّ به ما خبر داد و گفت:
حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام هر گاه به قبرستان داخل مىشدند مىفرمودند:
درود بر اهل بهشت.
باب صد و ششم فضيلت زيارت حضرت فاطمه دختر موسى بن جعفر صلوات اللّه عليه در شهر قم
1- حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ بْنِ مُوسَى بْنِ بَابَوَيْهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ سَعْدِ بْنِ سَعْدٍ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا ع قَالَ سَأَلْتُهُ عَنْ زِيَارَةِ فَاطِمَةَ بِنْتِ مُوسَى ع قَالَ مَنْ زَارَهَا فَلَهُ الْجَنَّةُ
على بن الحسن بن بابويه، از على بن ابراهيم بن هاشم، از پدرش از سعد بن سعد، از حضرت ابى الحسن الرضا عليه السّلام، وى گفت: از آن حضرت راجع به زيارت حضرت فاطمه دختر موسى بن جعفر سلام اللّه عليه پرسيدم؟
حضرت فرمودند:
كسى كه او را زيارت كند بهشت برايش خواهد بود.
2- حَدَّثَنِي أَبِي وَ أَخِي وَ الْجَمَاعَةُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِدْرِيسَ وَ غَيْرِهِ عَنِ الْعَمْرَكِيِّ بْنِ عَلِيٍّ الْبُوفَكِيِّ عَمَّنْ ذَكَرَهُ عَنِ ابْنِ الرِّضَا ع قَالَ مَنْ زَارَ قَبْرَ عَمَّتِي بِقُمَّ فَلَهُ الْجَنَّةُ
پدرم رحمة اللّه عليه و برادرم و جماعتى، از احمد بن ادريس، و غير او، از عمركى بن على البوفكى، از كسى كه ذكرش نموده از حضرت ابن الرضا سلام اللّه عليهما، حضرت فرمودند:
كسى كه قبر عمّهام را در قم زيارت كند بهشت برايش مىباشد.
باب صد و هفتم فضيلت زيارت قبر حضرت عبد العظيم بن عبد اللّه الحسنى در رى
حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ بْنِ مُوسَى بْنِ بَابَوَيْهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى الْعَطَّارِ عَنْ بَعْضِ أَهْلِ الرَّيِّ قَالَ دَخَلْتُ عَلَى أَبِي الْحَسَنِ الْعَسْكَرِيِّ ع فَقَالَ أَيْنَ كُنْتَ فَقُلْتُ زُرْتُ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ ع فَقَالَ أَمَا إِنَّكَ لَوْ زُرْتَ قَبْرَ عَبْدِ الْعَظِيمِ عِنْدَكُمْ لَكُنْتَ كَمَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ ع
على بن الحسين بن موسى بن بابويه، از محمّد بن يحيى العطّار، از بعضى اهل رى، وى گفت:
بر حضرت ابى الحسن العسكرى عليه السّلام داخل شدم، حضرت فرمودند:
كجا بودى؟
عرض كردم: به زيارت حضرت حسين بن على عليهما السّلام رفته بودم.
حضرت فرمودند:
آيا نمىدانى، اگر قبر عبد العظيم را كه نزدتان هست زيارت كنى مثل آن است كه حسين عليه السّلام را زيارت كردهاى.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)