ثُمَّ ضَعْ خَدَّكَ عَلَى الْقَبْرِ وَ قُلْ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ يَا أَبَا الْحَسَنِ ثَلَاثاً بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي أَتَيْتُكَ زَائِراً وَافِداً عَائِذاً مِمَّا جَنَيْتُ عَلَى نَفْسِي وَ احْتَطَبْتُ عَلَى ظَهْرِي- أَسْأَلُ اللَّهَ وَلِيَّكَ وَ وَلِيِّي أَنْ يَجْعَلَ حَظِّي مِنْ زِيَارَتِكَ عِتْقَ رَقَبَتِي مِنَ النَّارِ وَ تَدْعُو بِمَا أَحْبَبْتَ ثُمَّ تَدُورُ مِنْ خَلْفِ الْحُسَيْنِ ع إِلَى عِنْدِ رَأْسِهِ وَ صَلِّ عِنْدَ رَأْسِهِ رَكْعَتَيْنِ تَقْرَأُ فِي الْأُولَى الْحَمْدَ وَ يس وَ فِي الثَّانِيَةِ الْحَمْدَ وَ الرَّحْمَنَ وَ إِنْ شِئْتَ صَلَّيْتَ خَلْفَ الْقَبْرِ وَ عِنْدَ رَأْسِهِ أَفْضَلُ فَإِذَا فَرَغْتَ فَصَلِّ مَا أَحْبَبْتَ إِلَّا أَنَّ رَكْعَتَيِ الزِّيَارَةِ لَا بُدَّ مِنْهُمَا عِنْدَ كُلِّ قَبْرٍ فَإِذَا فَرَغْتَ مِنَ الصَّلَاةِ فَارْفَعْ يَدَيْكَ وَ قُلِ اللَّهُمَّ إِنَّا أَتَيْنَاهُ مُوءْمِنِينَ بِهِ مُسَلِّمِينَ لَهُ مُعْتَصِمِينَ بِحَبْلِهِ عَارِفِينَ بِحَقِّهِ مُقِرِّينَ بِفَضْلِهِ مُسْتَبْصِرِينَ بِضَلَالَةِ مَنْ خَالَفَهُ عَارِفِينَ بِالْهُدَى الَّذِي هُوَ عَلَيْهِ اللَّهُمَّ إِنِّي أُشْهِدُكَ وَ أُشْهِدُ مَنْ حَضَرَ مِنْ مَلَائِكَتِكَ إِنِّي بِهِمْ مُوءْمِنٌ وَ إِنِّي بِمَنْ قَتَلَهُمْ كَافِرٌ- اللَّهُمَّ اجْعَلْ لِمَا أَقُولُ بِلِسَانِي حَقِيقَةً فِي قَلْبِي وَ شَرِيعَةً فِي عَمَلِي- اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي مِمَّنْ لَهُ مَعَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ قَدَمٌ ثَابِتٌ وَ أَثْبِتْنِي فِيمَنِ اسْتُشْهِدَ مَعَهُ اللَّهُمَّ الْعَنِ الَّذِينَ بَدَّلُوا نِعْمَتَكَ كُفْراً سُبْحَانَكَ يَا حَلِيمُ- عَمّا يَعْمَلُ الظّالِمُونَ فِي الْأَرْضِ تَبَارَكْتَ وَ تَعَالَيْتَ يَا عَظِيمُ- تَرَى عَظِيمَ الْجُرْمِ مِنْ عِبَادِكَ فَلَا تَعْجَلْ عَلَيْهِمْ تَعَالَيْتَ يَا كَرِيمُ أَنْتَ شَاهِدٌ غَيْرُ غَائِبٍ وَ عَالِمٌ بِمَا أُوتِيَ إِلَى أَهْلِ صِفْوَتِكَ وَ أَحِبَّائِكَ مِنَ الْأَمْرِ الَّذِي لَا تَحْمِلُهُ سَمَاءٌ وَ لَا أَرْضٌ وَ لَوْ شِئْتَ لَانْتَقَمْتَ مِنْهُمْ وَ لَكِنَّكَ ذُو أَنَاةٍ وَ قَدْ أَمْهَلْتَ الَّذِينَ اجْتَرَءُوا عَلَيْكَ وَ عَلَى رَسُولِكَ وَ حَبِيبِكَ فَأَسْكَنْتَهُمْ أَرْضَكَ وَ غَذَوْتَهُمْ بِنِعْمَتِكَ إِلَى أَجَلٍ هُمْ بَالِغُوهُ وَ وَقْتٍ هُمْ صَائِرُونَ إِلَيْهِ لِيَسْتَكْمِلُوا الْعَمَلَ الَّذِي قَدَّرْتَ وَ الْأَجَلَ الَّذِي أَجَّلْتَ لِتُخَلِّدَهُمْ فِي مَحَطٍّ وَ وَثَاقٍ وَ نَارِ جَهَنَّمَ وَ حَمِيمٍ وَ غَسَّاقٍ وَ الضَّرِيعِ وَ الْإِحْرَاقِ وَ الْأَغْلَالِ وَ الْأَوْثَاقِ وَ غِسْلِينٍ وَ زَقُّومٍ وَ صَدِيدٍ مَعَ طُولِ الْمُقَامِ فِي أَيَّامِ لَظًى وَ فِي سَقَرَ الَّتِي لا تُبْقِي وَ لا تَذَرُ وَ فِي الْحَمِيمِ وَ الْجَحِيمِ
سپس صورت بر قبر بگذار و بگو:
خدا تو را رحمت كند اى ابا الحسن (سه مرتبه) پدر و مادرم فدايت، نزد تو آمدم در حالى كه زائر و مسافر تو بوده و از جنايات و ستمهائى كه بر خود كردهام و پشتم را سنگين نمودهام به تو پناهنده شدهام، از خدا كه ولىّ تو و ولىّ من است درخواست دارم كه بهره من از زيارتت را آزادى من از آتش دوزخ قرار دهد.
بعد هر دعائى كه خواستى بكن و سپس از پشت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام دور بزن و خود را به نزديك سر مبارك آن حضرت برسان و دو ركعت نماز بالاى سر خوانده، در ركعت اوّل حمد و يس و در ركعت دوّم حمد و الرّحمن قرائت كن و اگر خواستى نماز را پشت قبر بجا بياور منتهى بالاى سر افضل و بهتر است و پس از تمام شدن نماز هر نماز ديگرى خواستى بخوان منتهى دو ركعت نماز زيارت را بايد نزد هر قبرى بخوانى و وقتى از خواندن نماز فارغ شدى دو دست را بلند كن و بگو:
خداوندا ما به نزد آن حضرت رسيديم در حالى كه به آن جناب ايمان داشته و تسليمش هستيم، به ريسمان او چنگ زدهايم، و به حقّش آگاهيم، به فضلش اقرار داريم، به گمراه بودن آنان كه مخالفتش را كردند اطّلاع داريم، به طريق هدايتى كه او بر آن است علم داريم، خداوندا تو و فرشتگان حاضرت را شاهد مىگيرم كه من به ايشان ايمان دارم، و به قاتلين ايشان كفر ورزيده و انكارشان مىكنم، خداوندا براى آنچه به زبان مىرانم در دلم حقيقت و واقعيتى، و در عملم شريعتى قرار بده و ضبط كن من را در زمره آنان كه با آن حضرت شهيد شدند، خداوندا كسانى را كه نعمت ايمان را به كفر تبديل كردند لعنت كن، منزهى تو اى حليم و بردبار از آنچه ستمكاران در زمين مرتكب مىشوند، با بركت و بلند مرتبهاى اى بزرگ، بزرگ گناه را از بندگانت مىبينى ولى در تأديبشان شتاب نمىكنى، بلند مرتبهاى اى با كرامت، تو شاهدى غير غائب، و آگاهى به آنچه نسبت به برگزيدگان و دوستانت انجام شده اعمال و افعالى كه لطمات و صدمات ناشى از آنها را نه آسمان و نه زمين نمىتوانند تحمّل كنند، و اگر بخواهى از ايشان (فاعلين و عاملين ظلم) انتقام خواهى گرفت، ولى تو مهلت دهندهاى، به كسانى كه بر تو و بر رسول و حبيبت جرات نموده و ستم كردهاند مهلت دادهاى، ايشان را در زمين خود ساكن گردانيدهاى و بواسطه نعمتهايت پرورششان دادهاى، و اين مهلت هست تا زمانى كه ايشان به آن رسيده، و تا هنگامى كه به آن منتقل شده، تا بدين وسيله عملى را كه تقدير نمودهاى كاملا انجام داده و زمانى را كه معين كردهاى فرا برسد، آن گاه ايشان را در طبقات پائين و در زير زنجيرهاى آتشى در آتش دوزخ مخلّد نمائى، و نيز آنها را در آب داغ و مايعى متعفّن كه از چرك و عرق اهل دوزخ جارى است غرقشان كنى، و نيز آنها در مكانى كه ضريع (گياهى است كه داراى تيغهاى بسيار بلند است) در آن روئيده و همراه آن دائم زبانه آتش شعلهور است گرفتار نمائى، و در زير زنجيرها و ريسمانهاى آتش محبوس كرده، و از عرق و زرد آبى كه از گوشت بدن اهل دوزخ جريان دارد و نيز از زقّوم جهنّم به آنها بخورانى، در حالى كه اقامتشان در دوزخ طولانى و همراه با شعلهور بودن آتش سخت جهنّم مىباشد، در جهنّمى كه شرارههاى آن از دوزخيان هيچ باقى نگذارده و تمام را سوزانده و محو نمايد، و در آبى داغ و جهنّمى سوزان جايشان دهى.
ثُمَّ تَنْكَبُّ عَلَى الْقَبْرِ وَ تَقُولُ يَا سَيِّدِي أَتَيْتُكَ زَائِراً مُوقَراً بِالذُّنُوبِ أَتَقَرَّبُ إِلَى رَبِّي بِوُفُودِي إِلَيْكَ وَ بُكَائِي عَلَيْكَ وَ عَوِيلِي وَ حَسْرَتِي وَ أَسَفِي وَ بُكَائِي وَ مَا أَخَافُ عَلَى نَفْسِي رَجَاءَ أَنْ تَكُونَ لِي حِجَاباً وَ سَنَداً وَ كَهْفاً وَ حِرْزاً وَ شَافِعاً وَ وِقَايَةً مِنَ النَّارِ غَداً وَ أَنَا مِنْ مَوَالِيكُمُ الَّذِينَ أُعَادِي عَدُوَّكُمْ وَ أُوَالِي وَلِيَّكُمْ عَلَى ذَلِكَ أَحْيَى وَ عَلَى ذَلِكَ أَمُوتُ وَ عَلَيْهِ أُبْعَثُ إِنْ شَاءَ اللَّهُ تَعَالَى وَ قَدْ أَشْخَصْتُ بَدَنِي وَ وَدَّعْتُ أَهْلِي وَ بَعُدَتْ شُقَّتِي وَ أُوءَمِّلُ فِي قُرْبِكُمُ النَّجَاةَ وَ أَرْجُو فِي أَيَّامِكُمُ الْكَرَّةَ وَ أَطْمَعُ فِي النَّظَرِ إِلَيْكُمْ وَ إِلَى مَكَانِكُمْ غَداً فِي جَنَّاتِ رَبِّي مَعَ آبَائِكُمُ الْمَاضِينَ- وَ تَقُولُ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ يَا حُسَيْنَ ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ جِئْتُكَ مُسْتَشْفِعاً بِكَ إِلَى اللَّهِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَشْفِعُ إِلَيْكَ بِوَلَدِ حَبِيبِكَ وَ بِالْمَلَائِكَةِ الَّذِينَ يَضِجُّونَ عَلَيْهِ وَ يَبْكُونَ وَ يَصْرُخُونَ لا يَفْتُرُونَ وَ لا يَسْأَمُونَ وَ هُمْ مِنْ خَشْيَتِكَ مُشْفِقُونَ وَ مِنْ عَذَابِكَ حَذِرُونَ لَا تُغَيِّرُهُمُ الْأَيَّامُ وَ لَا يَنْهَزِمُونَ مِنْ نَوَاحِي الْحَيْرِ يَشْهَقُونَ وَ سَيِّدُهُمْ يَرَى مَا يَصْنَعُونَ وَ مَا فِيهِ يَتَقَلَّبُونَ قَدِ انْهَمَلَتْ مِنْهُمُ الْعُيُونُ فَلَا تَرْقَأُ وَ اشْتَدَّ مِنْهُمُ الْحَزَنُ بِحُرْقَةٍ لَا تُطْفَى ثُمَّ تَرْفَعُ يَدَيْكَ وَ تَقُولُ- اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مَسْأَلَةَ الْمِسْكِينِ الْمُسْتَكِينِ الْعَلِيلِ الذَّلِيلِ الَّذِي لَمْ يُرِدْ بِمَسْأَلَتِهِ غَيْرَكَ فَإِنْ لَمْ تُدْرِكْهُ رَحْمَتُكَ عَطِبَ أَسْأَلُكَ أَنْ تُدَارِكَنِي بِلُطْفٍ مِنْكَ وَ أَنْتَ الَّذِي لَا يَخِيبُ سَائِلُكَ وَ تُعْطِي الْمَغْفِرَةَ وَ تَغْفِرُ الذُّنُوبَ فَلَا أَكُونَنَّ يَا سَيِّدِي أَنَا أَهْوَنَ خَلْقِكَ عَلَيْكَ وَ لَا أَكُونُ أَهْوَنَ مَنْ وَفَدَ إِلَيْكَ بِابْنِ حَبِيبِكَ فَإِنِّي أَمَّلْتُ وَ رَجَوْتُ وَ طَمِعْتُ وَ زُرْتُ وَ اغْتَرَبْتُ رَجَاءً لَكَ أَنْ تُكَافِئَنِي إِذْ أَخْرَجْتَنِي مِنْ رَحْلِي فَأَذِنْتَ لِي بِالْمَسِيرِ إِلَى هَذَا الْمَكَانِ رَحْمَةً مِنْكَ وَ تَفَضُّلًا مِنْكَ يَا رَحْمَانُ يَا رَحِيمُ
سپس تكيه بر قبر داده و بگو:
اى سرور من به نزد تو آمدم در حالى كه زائر تو هستم و پشته بارى از گناه را مىكشم، سفر خود به سوى تو را وسيله قرار دادم كه به پروردگارم نزديك شوم، و نيز به واسطه گريستن بر تو و با صداى بلند زارى نمودن و حسرت و تأسف خوردن و گريه كردن بر حال خويش به خدا تقرّب مىجويم، بر خود خوف و هراسى نداشته زيرا اميدوارم كه تو براى من حجاب و تكيهگاه و پناهگاه، و جايگاه امن و نگاه دارنده از آتش دوزخ بوده و در فرداى قيامت حافظ من از جهنّم باشى، و من از دوستان شما هستم آنان كه با دشمنانتان دشمن و با دوستانتان دوست هستند، بر اين طريق زنده بوده و بر آن خواهم مرد، و ان شاء اللّه بر آن مبعوث شده و پس از مردن زنده خواهم شد، همانا بدن و جسم خويش را به تعب انداخته و با اهل خود وداع نموده و سفرم به درازا كشيده، و در قرب و جوار شما آرزوى نجات دارم، و در آمدن به محضر شما اميدوارم كه در زمان رجعت باز گردم و در نظر كردن بر شما و به مكانتان طمع دارم كه در فرداى قيامت با پدران و سلف گذشته شما در بهشت باشم.
و سپس بگو:
اى ابا عبد اللّه، اى حسين فرزند رسول خدا، نزد تو آمدم در حالى كه شما را شفيع بين خود و خدا قرار دادم، بار خدايا من فرزند حبيبت را شفيع خود بسوى تو قرار دادم، و فرشتگان را نيز شفيع خويش نمودم، فرشتگانى كه بر آن حضرت ضجّه زده و ناله نموده و گريسته و فرياد مىكنند، و از زارى و گريستن سستى به آنها راه نيافته و از آن بدحال نشده و از ترس تو بيمناك و هراسان هستند، و از عذاب تو بر حذر مىباشند، گذشت ايّام آنها را تغيير نداده، و در حالى كه پيوسته جيق مىزنند از اطراف حير (حرم سيّد الشهداء عليه السّلام) دور نمىشوند، و سرور و آقاى ايشان عمل و حركت آنها را مىبيند، لا ينقطع چشمهايشان اشك ريخته و خشك نمىگردد حزن ايشان شدّت پيدا كرده و سوزش و گرمى آن افزون شده و هرگز آرام و خاموش نمىشود.
سپس دو دست خود را بلند كن و بگو:
خدايا از تو درخواست مىكنم درخواست شخص بىچيز و ذليل را، درخواست شخص عليل و خوارى را كه با درخواستش غير تو را قصد نمىكند، پس اگر رحمت تو شامل حالش نشود هلاك مىگردد، از تو درخواست مىكنم كه لطف خود را شامل حالم بنمائى، تو كسى هستى كه سائل را نااميد نمىكنى، مغفرت را شامل بندگان كرده و از گناهان مىگذرى، اى سرور من نيستم صبورترين و نرمترين خلق تو بر تو، و نيستم نرمترين كسى كه پسر حبيبت را به درگاهت واسطه آورده باشم، من آرزو و اميد دارم، طمع داشته و به زيارت آمده و وطن را ترك كردهام، اميد به تو دارم كه در مقابل جبران مىكنى زيرا من را از منزلم بيرون آورده، پس اذن دادى كه به اين مكان بيايم و اين رحمتى است از تو، و تفضّلى است از جانب تو به من اى بخشنده مهربان.
وَ اجْتَهِدْ فِي الدُّعَاءِ مَا قَدَرْتَ عَلَيْهِ وَ أَكْثِرْ مِنْهُ إِنْ شَاءَ اللَّهُ تَعَالَى ثُمَّ تَخْرُجُ مِنَ السَّقِيفَةِ وَ تَقِفُ بِحِذَاءِ قُبُورِ الشُّهَدَاءِ وَ تُومِئُ إِلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ وَ تَقُولُ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ يَا أَهْلَ الْقُبُورِ مِنْ أَهْلِ دِيَارٍ مِنَ الْمُوءْمِنِينَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدّارِ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ يَا أَوْلِيَاءَ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ يَا أَنْصَارَ اللَّهِ وَ أَنْصَارَ رَسُولِهِ وَ أَنْصَارَ أَمِيرِ الْمُوءْمِنِينَ وَ أَنْصَارَ ابْنِ رَسُولِهِ وَ أَنْصَارَ دِينِهِ أَشْهَدُ أَنَّكُمْ أَنْصَارُ اللَّهِ كَمَا قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ- وَ كَأَيِّنْ مِنْ نَبِيٍّ قاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَما وَهَنُوا لِما أَصابَهُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ- وَ ما ضَعُفُوا وَ مَا اسْتَكانُوا فَمَا ضَعُفْتُمْ وَ مَا اسْتَكَنْتُمْ حَتَّى لَقِيتُمُ اللَّهَ عَلَى سَبِيلِ الْحَقِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكُمْ وَ عَلَى أَرْوَاحِكُمْ وَ أَبْدَانِكُمْ وَ أَجْسَادِكُمْ- أَبْشِرُوا بِمَوْعِدِ اللَّهِ الَّذِي لَا خُلْفَ لَهُ وَ لَا تَبْدِيلَ إِنَّ اللَّهَ لَا يُخْلِفُ وَعْدَهُ وَ اللَّهُ مُدْرِكٌ بِكُمْ ثَارَ مَا وَعَدَكُمْ أَنْتُمْ خَاصَّةُ اللَّهِ اخْتَصَّكُمُ اللَّهُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ أَنْتُمُ الشُّهَدَاءُ وَ أَنْتُمُ السُّعَدَاءُ سَعِدْتُمْ عِنْدَ اللَّهِ وَ فُزْتُمْ بِالدَّرَجَاتِ مِنْ جَنَّاتٍ لَا يَظْعَنُ أَهْلُهَا وَ لَا يَهْرَمُونَ- وَ رَضُوا بِالْمُقَامِ فِي دَارِ السَّلَامِ مَعَ مَنْ نَصَرْتُمْ جَزَاكُمُ اللَّهُ خَيْراً مِنْ أَعْوَانٍ جَزَاءَ مَنْ صَبَرَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ص أَنْجَزَ اللَّهُ مَا وَعَدَكُمْ مِنَ الْكَرَامَةِ فِي جِوَارِهِ وَ دَارِهِ مَعَ النَّبِيِّينَ وَ الْمُرْسَلِينَ وَ أَمِيرِ الْمُوءْمِنِينَ وَ قَائِدِ الْغُرِّ الْمُحَجَّلِينَ أَسْأَلُ اللَّهَ الَّذِي حَمَلَنِي إِلَيْكُمْ حَتَّى أَرَانِي مَصَارِعَكُمْ أَنْ يُرِيَنِيكُمْ عَلَى الْحَوْضِ رِوَاءً مَرْوِيِّينَ وَ يُرِيَنِي أَعْدَاءَكُمْ فِي أَسْفَلِ دَرْكٍ مِنَ الْجَحِيمِ فَإِنَّهُمْ قَتَلُوكُمْ ظُلْماً وَ أَرَادُوا إِمَاتَةَ الْحَقِّ وَ سَلَبُوكُمْ لِابْنِ سُمَيَّةَ وَ ابْنِ آكِلَةِ الْأَكْبَادِ فَأَسْأَلُ اللَّهَ أَنْ يُرِيَنِيهِمْ ظِمَاءً مُظْمَئِينَ مُسَلْسَلِينَ مُغَلْغَلِينَ يُسَاقُونَ إِلَى الْجَحِيمِ- السَّلَامُ عَلَيْكُمْ يَا أَنْصَارَ اللَّهِ وَ أَنْصَارَ ابْنِ رَسُولِهِ مِنِّي مَا بَقِيتُ وَ بَقِيَ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ دَائِماً إِذَا فَنِيتُ وَ بُلِيتُ لَهْفِي عَلَيْكُمْ أَيُّ مُصِيبَةٍ أَصَابَتْ كُلَّ مَوْلًى لِمُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ لَقَدْ عَظُمَتْ وَ خُصَّتْ وَ جَلَّتْ وَ عَمَّتْ مُصِيبَتُكُمْ أَنَا بِكُمْ لَجَزِعٌ وَ أَنَا بِكُمْ لَمُوجَعٌ مَحْزُونٌ- وَ أَنَا بِكُمْ لَمُصَابٌ مَلْهُوفٌ هَنِيئاً لَكُمْ مَا أُعْطِيتُمْ وَ هَنِيئاً لَكُمْ مَا بِهِ حُيِّيتُمْ- فَلَقَدْ بَكَتْكُمُ الْمَلَائِكَةُ وَ حَفَّتْكُمْ وَ سَكَنَتْ مُعَسْكَرَكُمْ وَ حَلَّتْ مَصَارِعَكُمْ- وَ قَدَّسَتْ وَ صَفَّتْ بِأَجْنِحَتِهَا عَلَيْكُمْ لَيْسَ لَهَا عَنْكُمْ فِرَاقٌ إِلَى يَوْمِ التَّلَاقِ- وَ يَوْمِ الْمَحْشَرِ وَ يَوْمِ الْمَنْشَرِ طَافَتْ عَلَيْكُمْ رَحْمَةٌ مِنَ اللَّهِ وَ بَلَغْتُمْ بِهَا شَرَفَ الدُّنْيَا وَ الآْخِرَةِ أَتَيْتُكُمْ شَوْقاً وَ زُرْتُكُمْ خَوْفاً أَسْأَلُ اللَّهَ أَنْ يُرِيَنِيكُمْ عَلَى الْحَوْضِ وَ فِي الْجِنَانِ مَعَ الْأَنْبِيَاءِ وَ الْمُرْسَلِينَ وَ الشُّهَداءِ وَ الصّالِحِينَ وَ حَسُنَ أُولئِكَ رَفِيقاً
و در خواندن دعاء بقدرى كه قدرت دارى سعى كن و زياد بخوان سپس از آن محوطه سر پوشيده بيرون بيا و در مقابل قبور شهداء بايست و در حالى كه به تمامشان اشاره مىكنى بگو:
درود بر شما و رحمت خدا و بركاتش بر شما، درود بر شما اى اهل گورها كه از ديار اهل ايمان مىباشيد، درود بر شما بواسطه صبر و بردبارى كه نموديد پس خوشا به پايان زندگى دنياى شما، درود بر شما اى دوستان خدا، درود بر شما اى ياران خدا و ياران رسول خدا و ياران امير الموءمنين، و ياران فرزند رسول خدا و ياران دين خدا، شهادت مىدهم كه شما ياران خدا هستيد همان طورى كه خداوند عزّ و جلّ فرمود:
وَ كَأَيِّنْ مِنْ نَبِيٍّ قاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَما وَهَنُوا لِما أَصابَهُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ ما ضَعُفُوا وَ مَا اسْتَكانُوا، پس شما ضعيف و ناتوان نشديد، تا خدا را بطريق حق كه داشتيد ملاقات نموديد، رحمت فرستد خدا بر شما و بر روان و بر بدن و جسدهاى شما، بشارت باد شما را به وعدهاى كه خدا داده و تخلف و تبديل در آن نمىباشد، چه آنكه حقتعالى خلف وعده نخواهد نمود، و خدا به سبب شما تقاص خونى را كه وعده داده خواهد نمود، شما برگزيدههاى خدا هستيد، كه اختصاصتان داد به حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام، شما شهيدان و سعادتمندانى هستيد كه نزد خدا به سعادت نائل شديد و رسيديد به درجات عالى بهشت «كه اهل آن هرگز از آن كوچ نكرده و پير و فرسوده نمىشوند، و خشنودند به اقامه نمودن در دار السّلام» در حالى كه با كسى هستيد كه نصرتش نموديد، خدا به شما ياران و اعوان پاداش خير دهد پاداش كسانى را كه با رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم صبر نمودند، خداوند وفا كرد به آنچه وعده به شما نمود و كرامت در جوارش و سكونت در خانهاش با انبياء و مرسلين و امير الموءمنين عليه السّلام را كه رهبر گروه و امتى است كه دست و پا و رويشان سفيد و درخشان مىباشد نصيب نمود، درخواست مىكنم از خدائى كه من را بسوى شما واداشت و رهسپار نمود و مصارع و مقتل شما را به من نشان داد اينكه نشان دهد به من شما را بر حوض كوثر در حالى كه سيراب مىباشيد، و نشان دهد دشمنان شما را در پائينترين دركات جهنّم، زيرا ايشان شما را ظالمانه كشتند و قصدشان از اين فعل شنيع از بين بردن حق بود، و جامههاى شما را از تن درآورده و براى فرزند سميه و پسر خورنده جگرها بردند، پس از خدا درخواست مىكنم اينكه ايشان را بمن نشان بدهد در حالى كه سخت تشنه بوده و به زنجير و غل كشيده شده باشند، و بطرف جهنّم آنها را بكشانند، درود بر شما دائما هنگامى كه فانى و پوسيده شده باشم، حسرت و افسوس مىخورم بر شما، چه مصيبتى بر هر يك از نزديكان و خويشان محمّد و آل محمّد وارد شد! هر آينه بزرگ و اختصاص و گسترده مىباشد مصيبت شما، من براى شما جزع و ناله مىكنم، و بخاطر شما دردمند و محزونم، و بواسطه مصيبتهاى وارده بر شما مصيبت زده و در حيرتم، گوارا باد شما را آنچه داده شدهايد، و گوارا باد بر شما آنچه به آن تحيّت گفته شدهايد، همانا فرشتگان بر شما گريسته و اطراف شما را گرفته و در لشكرگاه شما سكونت اختيار كرده، و در قتلگاه شما فرود آمده، و تقديستان نموده و بالهايشان را بر شما گستردهاند، ايشان تا روز قيامت از شما جدا نخواهند شد، و در روز حشر و نشر بر گرد شما طواف كرده و دور مىزنند و اين رحمتى است از جانب حق تعالى، و شما به واسطه اين رحمت به شرف دنيا و آخرت رسيدهايد، نزد شما آمدم با شوق و زيارتتان كردم با خوف و هراس، از خدا مىخواهم كه شما را در حوض كوثر به من نشان دهد و در بهشت با انبياء و مرسلين و شهداء، و صالحين باشيد، و نيك رفيقانى هستند ايشان.
ثُمَّ دُرْ فِي الْحَائِرِ وَ أَنْتَ تَقُولُ يَا مَنْ إِلَيْهِ وَفَدْتُ وَ إِلَيْهِ خَرَجْتُ وَ بِهِ اسْتَجَرْتُ وَ إِلَيْهِ قَصَدْتُ وَ إِلَيْهِ بِابْنِ نَبِيِّهِ تَقَرَّبْتُ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ مُنَّ عَلَيَّ بِالْجَنَّةِ وَ فُكَّ رَقَبَتِي مِنَ النَّارِ اللَّهُمَّ ارْحَمْ غُرْبَتِي وَ بُعْدَ دَارِي وَ ارْحَمْ مَسِيرِي إِلَيْكَ وَ إِلَى ابْنِ حَبِيبِكَ وَ اقْلِبْنِي مُفْلِحاً مُنْجِحاً قَدْ قَبِلْتَ مَعْذِرَتِي وَ خُضُوعِي وَ خُشُوعِي عِنْدَ إِمَامِي وَ سَيِّدِي وَ مَوْلَايَ وَ ارْحَمْ صَرْخَتِي وَ بُكَائِي وَ هَمِّي وَ جَزَعِي وَ خُشُوعِي وَ حُزْنِي وَ مَا قَدْ بَاشَرَ قَلْبِي مِنَ الْجَزَعِ عَلَيْهِ فَبِنِعْمَتِكَ عَلَيَّ وَ بِلُطْفِكَ لِي خَرَجْتُ إِلَيْهِ وَ بِتَقْوِيَتِكَ إِيَّايَ وَ صَرْفِكَ الْمَحْذُورَ عَنِّي وَ كَلَائَتِكَ بِاللَّيْلِ وَ النَّهَارِ لِي وَ بِحِفْظِكَ وَ كَرَامَتِكَ إِيَّايَ وَ كُلَّ بَحْرٍ قَطَعْتُهُ وَ كُلَّ وَادٍ وَ فَلَاةٍ سَلَكْتُهَا- وَ كُلَّ مَنْزِلٍ نَزَلْتُهُ فَأَنْتَ حَمَلْتَنِي فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ أَنْتَ الَّذِي بَلَّغْتَنِي وَ وَفَّقْتَنِي وَ كَفَيْتَنِي وَ بِفَضْلٍ مِنْكَ وَ وِقَايَةٍ بَلَغْتُ وَ كَانَتِ الْمِنَّةُ لَكَ عَلَيَّ فِي ذَلِكَ كُلِّهِ وَ أَثَرِي مَكْتُوبٌ عِنْدَكَ وَ اسْمِي وَ شَخْصِي- فَلَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا أَبْلَيْتَنِي وَ اصْطَنَعْتَ عِنْدِي اللَّهُمَّ فَارْحَمْ قُرْبِي مِنْكَ وَ مَقَامِي بَيْنَ يَدَيْكَ وَ تَمَلُّقِي وَ اقْبَلْ مِنِّي تَوَسُّلِي إِلَيْكَ بِابْنِ حَبِيبِكَ وَ صِفْوَتِكَ وَ خِيَرَتِكَ مِنْ خَلْقِكَ وَ تَوَجُّهِي إِلَيْكَ وَ أَقِلْنِي عَثْرَتِي وَ اقْبَلْ عَظِيمَ مَا سَلَفَ مِنِّي وَ لَا يَمْنَعْكَ مَا تَعْلَمُ مِنِّي مِنَ الْعُيُوبِ وَ الذُّنُوبِ وَ الْإِسْرَافِ عَلَى نَفْسِي وَ إِنْ كُنْتَ لِي مَاقِتاً فَارْضَ عَنِّي وَ إِنْ كُنْتَ عَلَيَّ سَاخِطاً فَتُبْ عَلَيَّ- إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي وَ لِوالِدَيَّ وَ ارْحَمْهُما كَما رَبَّيانِي صَغِيراً وَ اجْزِهِمَا عَنِّي خَيْراً اللَّهُمَّ اجْزِهِمَا بِالْإِحْسَانِ إِحْسَاناً وَ بِالسَّيِّئَاتِ غُفْرَاناً اللَّهُمَّ أَدْخِلْهُمَا الْجَنَّةَ بِرَحْمَتِكَ وَ حَرِّمْ وُجُوهَهُمَا عَنْ عَذَابِكَ وَ بَرِّدْ عَلَيْهِمَا مَضَاجِعَهُمَا وَ افْسَحْ لَهُمَا فِي قَبْرَيْهِمَا- وَ عَرِّفْنِيهِمَا فِي مُسْتَقَرٍّ مِنْ رَحْمَتِكَ وَ جِوَارِ حَبِيبِكَ مُحَمَّدٍ ص
سپس به دور حائر بگرد در حالى كه مىگوئى:
اى كسى كه به سويش سفر كردهام و به جانبش از شهر خود خارج گشتهام و به او پناه آوردهام و به طرفش عزم نمودهام، و به سويش به واسطه پسر پيامبرش تقرّب جستهام، درود بفرست بر محمّد و آل محمّد با داخل نمودن من به بهشت منّت بر من بگذار و از آتش جهنّم رهايم نما، بار خدايا به غربت و دور بودن منزلم ترحّم فرما، و به واسطه سير و سفر كردنم به سوى تو و پسر حبيبت من را مورد مهربانى و ترحّم خويش قرار بده، من را رستگار و سعادتمند بگردان، عذر من را پذيرفتى و تواضع و فروتنى من نزد امام و سرور و آقايم را مورد قبول قرار بده، به فرياد و گريه و حزن و افغان و تضرّع و اندوهم رحم كن، و نيز به جزع و بىتابى قلبم ترحّم فرما، من به واسطه نعمتى كه نصيبم نموده و لطفى كه در حقّم روا داشتى به سوى تو از منزلم خارج شدهام، و نيز سفرم به سوى تو مرهون تقويتى است كه تو من را نموده و به من قدرت دادهاى، و موانع و مشكلات را از من دور كردهاى و در شب و روز حفظم كردهاى و مورد كرامتت قرارم دادهاى، و هر ديارى را كه طى كرده و هر بيابان و خشكى را كه پيمودم و هر منزلى را كه فرود آمدهام به واسطه عنايت و لطف تو بوده، تو من را در خشكى و بيابان و آب و دريا رهبرى كردى، و تو من را به مقصد رسانده و توفيق داده و اسباب را در اختيارم نهادى و كفايتم كردى و به واسطه فضل تو و حفاظت از من به مقصد خود رسيدم و در تمام اين عنايات و الطاف منّت تو بر من ثابت است و فعل و اسم و شخص من نزد تو مكتوب و مضبوط مىباشد، پس حمد و سپاس تو را است بر نعمتهائى كه به من داده و بدين ترتيب من را آزمودى و مورد احسان و كرامت قرار دادى، بار خدايا به دورى من از تو و مرتبهام نزدت و چرب زبانيم رحم فرما، متوسّلشدنم را به خود به واسطه فرزند حبيب و اختيار شده و برگزيدهات از خلق بپذير، خداوندا روى نمودن و توجّهم به خودت را قبول نما، خدايا لغزشهايم را عفو نما، گناهان بزرگ را كه در گذشته از من سرزده ببخش، و عيوب و گناهان و ستمهائى كه به خود كردهام و تو از آنها آگاهى مانع آمرزش تو نشوند، و اگر از قبايح من در غضب هستى از من راضى شو، و اگر بر من خشمگين هستى توبهام را قبول كن و از من درگذر، همانا تو بر هر چيز قادر هستى، خداوندا من و پدر و مادرم را بيامرز، و به ايشان ترحّم فرما همان طورى كه ايشان در طفوليت و كودكى به من ترحم كرده و تربيتم نمودند و از طرف من به ايشان پاداش نيك عطاء فرما، خداوندا بواسطه احسانشان به من، تو نيز به ايشان پاداش بده و به آنها احسان نما در مقابل بدىهايشان آنها را بيامرز، خداوندا به واسطه رحمت واسعهات ايشان را به بهشت داخل كن و صورتشان را از مقابل شدن با عذابت بر حذر دار و خنك و خوش نما خوابگاهشان را و در قبرشان وسعت بده و به من نشان بده كه ايشان را در رحمتت مستقر فرمودهاى و در جوار حبيبت حضرت محمّد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم قرار دادهاى.
باب هشتادم كيفيّت خواندن نماز نزديك قبر حضرت امام حسين عليه السّلام
1- حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ وَ جَمَاعَةُ مَشَايِخِي عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ الْبَرْقِيِّ وَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِيهِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْبَرْقِيِّ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ نَاجِيَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ صَلِّ عِنْدَ رَأْسِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع
پدرم رحمة اللّه عليه و جماعتى از اساتيدم، از سعد بن عبد اللّه، از احمد بن محمّد بن عيسى، از محمّد بن خالد برقى و محمّد بن عبد اللّه، از پدرش عبد اللّه بن جعفر حميرى، از ابى عبد اللّه برقى، از جعفر بن ناجيه، از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:
نزد سر قبر حضرت امام حسين عليه السّلام نماز بگذار.
2- وَ حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ وَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ وَ جَمَاعَةُ مَشَايِخِي عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مُوسَى بْنِ عُمَرَ وَ أَيُّوبَ بْنِ نُوحٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِيرَةِ عَنْ أَبِي الْيَسَعِ قَالَ سَأَلَ رَجُلٌ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ أَنَا أَسْمَعُ قَالَ إِذَا أَتَيْتُ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع أَجْعَلُهُ قِبْلَةً إِذَا صَلَّيْتُ- قَالَ تَنَحَّ هَكَذَا نَاحِيَةً
پدرم رحمة اللّه عليه و على بن الحسن، و جماعتى از اساتيدم، از سعد بن عبد اللّه، از موسى بن عمر و ايّوب بن نوح از عبد اللّه بن مغيره، از ابى اليسع وى مىگويد:
شخصى از حضرت أبا عبد اللّه عليه السّلام سوءال كرد و من مىشنيدم، وى عرض كرد:
هر گاه به زيارت قبر امام حسين عليه السّلام رفتم هنگام نماز آيا قبر را قبله و مقابل خود قرار بدهم؟
حضرت فرمودند:
از قبر فاصله بگير و دور شو.
3- حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ ره عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي نَجْرَانَ عَنْ يَزِيدَ بْنِ إِسْحَاقَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَطِيَّةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِذَا فَرَغْتَ مِنَ التَّسْلِيمِ عَلَى الشُّهَدَاءِ أَتَيْتَ [فَأْتِ ]قَبْرَ الْحُسَيْنِ ثُمَّ تَجْعَلُهُ بَيْنَ يَدَيْكَ ثُمَّ تُصَلِّي مَا بَدَا لَكَ
على بن الحسين رحمة اللّه عليه، از على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن ابى نجران، از يزيد بن اسحاق، از حسن بن عطيّة، از ابى عبد اللّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:
هر گاه از سلام دادن به شهداء فارغ شدى به نزد قبر حضرت امام حسين عليه السّلام برو و آن را در مقابل خود قرار بده سپس هر چه خواستى نماز بخوان.
4- وَ عَنْهُ عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ عُبَيْدِ اللَّهِ بْنِ عَلِيٍّ الْحَلَبِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قُلْتُ إِنَّا نَزُورُ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع فَكَيْفَ نُصَلِّي عِنْدَهُ قَالَ تَقُومُ خَلْفَهُ عِنْدَ كَتِفَيْهِ ثُمَّ تُصَلِّي عَلَى النَّبِيِّ ص وَ تُصَلِّي عَلَى الْحُسَيْنِ ع
على بن الحسين، از على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن فضّال، از على بن عقبه، از عبيد اللّه بن على حلبى، از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام، و مىگويد: محضر امام عليه السّلام عرض كردم:
ما به زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام مىرويم چگونه در آنجا نماز بخوانيم؟
حضرت فرمودند:
پشت قبر نزد دو كتف و شانههاى آن حضرت بايست سپس بر پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و امام حسين عليه السّلام نماز بگذار.
5- حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ أَيُّوبَ بْنِ نُوحٍ وَ غَيْرِهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِيرَةِ قَالَ حَدَّثَنِي أَبُو الْيَسَعِ قَالَ سَأَلَ رَجُلٌ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ أَنَا أَسْمَعُ عَنِ الْغُسْلِ إِذَا أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع قَالَ أَجْعَلُهُ قِبْلَةً إِذَا صَلَّيْتُ قَالَ تَنَحَّ هَكَذَا نَاحِيَةً قَالَ آخُذُ مِنْ طِينِ قَبْرِهِ وَ يَكُونُ عِنْدِي أَطْلُبُ بَرَكَتَهُ قَالَ نَعَمْ أَوْ قَالَ لَا بَأْسَ بِذَلِكَ
محمّد بن جعفر، از محمّد بن الحسين، از ايّوب بن نوح، و غيرش از عبد اللّه بن مغيره، وى گفت:
ابو اليسع براى ما نقل نمود و گفت:
من مىشنيدم كه شخصى از حضرت ابا عبد اللّه عليه السّلام راجع به غسل زيارت حضرت ابا عبد اللّه عليه السّلام پرسيد و بعد عرضه داشت:
وقتى نماز مىگذارم آيا قبر آن حضرت را قبله قرار بدهم؟
حضرت فرمودند:
از قبر دور شو و در ناحيه ديگر نماز بخوان.
عرض كرد: از گل قبر بردارم و به عنوان بركت نگه دارم؟
حضرت فرمودند:
بلى يا فرمودند: اشكالى ندارد.
6- حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ الْبَصْرِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْأَصَمِّ قَالَ حَدَّثَنَا هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُ أَتَاهُ رَجُلٌ فَقَالَ لَهُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ هَلْ يُزَارُ وَالِدُكَ قَالَ فَقَالَ نَعَمْ وَ يُصَلَّى عِنْدَهُ وَ قَالَ وَ يُصَلَّى خَلْفَهُ وَ لَا يُتَقَدَّمُ
محمّد بن عبد اللّه بن جعفر از پدرش، از على بن محمّد بن سالم، از محمّد بن خالد، از عبد اللّه بن حماد بصرى، از عبد اللّه بن عبد الرحمن اصم وى گفت:
هشام بن سالم برايم نقل كرد كه شخصى محضر مبارك امام صادق عليه السّلام مشرّف شد و به آن جناب عرض كرد:
اى پسر رسول خدا آيا پدر شما زيارت شود؟
حضرت فرمودند:
بلى و نزد قبرش نماز نيز خوانده شود.
و حضرت افزودند:
نماز پشت قبر خوانده شود و نبايد بر آن تقدم جويند.
مترجم گويد:
مقصود اينست كه جلو قبر و مقدم بر امام عليه السّلام نبايد نماز خواند.
باب هشتاد و يكم قصر شدن نماز واجب و رخصت در خواندن نماز مستحبى در حائر و تمام مشاهد مشّرفه
1- حَدَّثَنِي أَبِي وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ ره عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ أَبَانٍ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْجَوْهَرِيِّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي حَمْزَةَ قَالَ سَأَلْتُ الْعَبْدَ الصَّالِحَ عَنْ زِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع فَقَالَ مَا أُحِبُّ لَكَ تَرْكَهُ قُلْتُ مَا تَرَى فِي الصَّلَاةِ عِنْدَهُ وَ أَنَا مُقَصِّرٌ قَالَ صَلِّ فِي الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ مَا شِئْتَ تَطَوُّعاً- وَ فِي مَسْجِدِ الرَّسُولِ مَا شِئْتَ تَطَوُّعاً وَ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع فَإِنِّي أُحِبُّ ذَلِكَ قَالَ وَ سَأَلْتُهُ عَنِ الصَّلَاةِ بِالنَّهَارِ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع تَطَوُّعاً فَقَالَ نَعَمْ
پدرم و محمّد بن الحسن، از حسين بن الحسن بن ابان، از حسين بن سعيد، از قاسم بن محمّد جوهرى، از على بن ابى حمزة نقل كرده كه وى گفت: راجع به زيارت قبر حضرت حسين بن على عليهما السّلام از عبد صالح عليه السّلام پرسيدم؟
حضرت فرمودند:
دوست ندارم آن را ترك كنى.
عرض كردم: چه مىفرمائيد راجع به نماز خواندنم در آنجا و حال آنكه نمازم شكسته و قصر مىباشد؟
حضرت فرمودند:
در مسجد الحرام و در مسجد الرّسول و نزد قبر حضرت امام حسين عليه السّلام آنچه نماز مستحبى خواستى بخوان و من آن را دوست مىدارم.
وى مىگويد: از آن حضرت پرسيدم: آيا نزد قبر حضرت امام حسين عليه السّلام در روز نماز مستحبى بخوانم؟
حضرت فرمودند: بلى.
2- حَدَّثَنِي جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ إِبْرَاهِيمَ الْمُوسَوِيُّ عَنْ عُبَيْدِ اللَّهِ بْنِ نَهِيكٍ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ ع قَالَ سَأَلْتُهُ عَنِ التَّطَوُّعِ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع وَ بِمَكَّةَ وَ الْمَدِينَةِ وَ أَنَا مُقَصِّرٌ قَالَ تَطَوَّعْ عِنْدَهُ وَ أَنْتَ مُقَصِّرٌ مَا شِئْتَ وَ فِي الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَ فِي مَسْجِدِ الرَّسُولِ وَ فِي مَشَاهِدِ النَّبِيِّص فَإِنَّهُ خَيْرٌ حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ وَ إِبْرَاهِيمَ بْنِ عَبْدِ الْحَمِيدِ جَمِيعاً عَنْ أَبِي الْحَسَنِ ع مِثْلَهُ حَدَّثَنِي أَبِي ره عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مُوسَى الْخَشَّابِ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ حَكِيمٍ الْخَثْعَمِيِّ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ عَبْدِ الْحَمِيدِ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ ع مِثْلَهُ
جعفر بن محمّد بن ابراهيم موسوى، از عبيد اللّه بن نهيك، از ابن ابى عمير، از حضرت ابى الحسن عليه السّلام، وى مىگويد: از آن جناب پرسيدم: در وقتى كه مسافر بوده و نمازهايم را شكسته مىخوانم آيا در جوار قبر امام حسين عليه السّلام و مكّه و مدينه مىتوانم نماز مستحبى بخوانم؟
حضرت فرمودند:
در جوار قبر امام حسين عليه السّلام و در مسجد الحرام و مسجد الرّسول و در مشاهد النبى صلّى اللّه عليه و آله و سلّم آنچه نماز مستحبى خواستى بخوان زيرا آن عمل خير و پسنديدهاى مىباشد.
على بن الحسين، از على بن ابراهيم بن هاشم، از پدرش، از ابن ابى عمير و ابراهيم بن عبد الحميد جملگى از حضرت ابى الحسن عليه السّلام مثل همين حديث را نقل كردهاند.
پدرم رحمة اللّه عليه، از سعد بن عبد اللّه، از حسن بن موسى الخشّاب، از جعفر بن محمّد بن حكيم خثعمى، از ابراهيم بن عبد الحميد، از حضرت ابى الحسن عليه السّلام مثل همين حديث را روايت كردهاند.
3- حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ يَعْقُوبَ الْكِسَائِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ فَضَّالٍ عَنْ عَمْرِو بْنِ سَعِيدٍ عَنْ مُصَدِّقِ بْنِ صَدَقَةَ عَنْ عَمَّارِ بْنِ مُوسَى السَّابَاطِيِّ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنِ الصَّلَاةِ فِي الْحَائِرِ قَالَ لَيْسَ الصَّلَاةُ إِلَّا الْفَرْضَ بِالتَّقْصِيرِ وَ لَا تُصَلِّي النَّوَافِلَ
على بن محمّد بن يعقوب كسائى مىگويد:
على بن الحسن بن فضّال، از عمرو بن سعيد، از مصدّق بن صدقه، از عمّار بن موسى ساباطى نقل كرده كه وى گفت: از حضرت ابا عبد اللّه عليه السّلام راجع به خواندن نماز در حائر سوءال كردم؟
حضرت فرمودند:
نماز فريضه را بايد صرفا در آنجا شكسته بخوانى و نوافل را هم بجا نياورى.
4- حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ يَحْيَى عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ ع قَالَ سَأَلْتُهُ عَنِ التَّطَوُّعِ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع وَ مَشَاهِدِ النَّبِيِّ ص وَ الْحَرَمَيْنِ وَ التَّطَوُّعِ فِيهِنَّ بِالصَّلَاةِ وَ نَحْنُ مُقَصِّرُونَ قَالَ نَعَمْ تَطَوَّعْ مَا قَدَرْتَ عَلَيْهِ هُوَ خَيْرٌ
پدرم رحمة اللّه عليه، از سعد بن عبد اللّه، از احمد بن محمّد بن عيسى، از على بن اسماعيل، از صفوان بن يحيى، از اسحاق بن عمّار، از حضرت ابى الحسن عليه السّلام، نقل كرده، وى گفت:
از امام عليه السّلام راجع به خواندن نماز مستحبى كنار قبر حضرت امام حسين و مشاهد نبى صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و حرمين در حالى كه مسافر بوده و نمازهاى واجب را شكسته مىخوانيم! سوءال كردم؟
حضرت فرمودند:
بلى، نماز مستحبى آنچه قدرت دارى بخوان زيرا آن عمل نيك و پسنديده مىباشد.
5- حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ الْوَلِيدِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الصَّفَّارِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ يَحْيَى عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِي الْحَسَنِ ع جُعِلْتُ فِدَاكَ- أَتَنَفَّلُ فِي الْحَرَمَيْنِ وَ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع وَ أَنَا أُقَصِّرُ قَالَ نَعَمْ مَا قَدَرْتَ عَلَيْهِ
محمّد بن الحسن بن احمد بن وليد، از محمّد بن الحسن الصّفار، از محمّد بن الحسين بن ابى الخطاب، از صفوان بن يحيى، از اسحاق بن عمّار نقل كرده كه گفت:
محضر ابى الحسن عليه السّلام عرض كردم: فدايت شوم در وقتى كه مسافر بوده و نماز را شكسته مىخوانم آيا مىتوانم در حرمين (مسجد الحرام و مسجد النبى) و در كنار قبر حضرت امام حسين عليه السّلام نماز نافله بخوانم؟
حضرت فرمودند:
بلى، تا آنجا كه قدرت دارى نافله بخوان.
6- حَدَّثَنِي أَبِي ره وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ أَبَانٍ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْجَوْهَرِيِّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ أَبِي إِبْرَاهِيمَ ع قَالَ سَأَلْتُهُ عَنِ التَّطَوُّعِ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع وَ مَشَاهِدِ النَّبِيِّص وَ الْحَرَمَيْنِ فِي الصَّلَاةِ وَ نَحْنُ نُقَصِّرُ قَالَ نَعَمْ تَطَوَّعْ مَا قَدَرْتَ عَلَيْهِ
پدرم رحمة اللّه عليه و محمّد بن الحسن، از حسين بن الحسن بن ابان، از حسين بن سعيد، از قاسم بن محمّد جوهرى، از على بن ابى حمزه از حضرت ابى ابراهيم عليه السّلام نقل كرده، وى مىگويد:
از حضرت پرسيدم: در وقتى كه مسافر بوده و نمازهايمان را شكسته مىخوانيم آيا مىتوانيم در كنار قبر امام حسين و مشاهد النبى صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و حرمين (مسجد الحرام و مسجد النّبى صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) نماز مستحبى بخوانيم؟
حضرت فرمودند:
بلى، نماز مستحبى بخوان تا آنجا كه قدرت دارى.
7- حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ سَأَلْتُ أَيُّوبَ بْنَ نُوحٍ عَنْ تَقْصِيرِ الصَّلَاةِ فِي هَذِهِ الْمَشَاهِدِ مَكَّةَ وَ الْمَدِينَةِ وَ الْكُوفَةِ وَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع الْأَرْبَعَةِ الَّذِي رُوِيَ فِيهَا فَقَالَ أَنَا أُقَصِّرُ وَ كَانَ صَفْوَانُ يُقَصِّرُ وَ ابْنُ أَبِي عُمَيْرٍ وَ جَمِيعُ أَصْحَابِنَا يُقَصِّرُونَ
پدرم رحمة اللّه عليه، از سعد بن عبد اللّه نقل كرده كه وى گفت:
از ايّوب بن نوح پرسيدم، آيا در اين مشاهد چهارگانه: مكّه و مدينه و كوفه و قبر حضرت امام حسين عليه السّلام نماز قصر مىشود؟ و روايتى كه در آن وارد شده چيست؟
وى گفت: من و صفوان و ابن ابى عمير و تمام اصحاب نمازهايمان را قصر مىخوانيم.
باب هشتاد و دوّم تمام خواندن نماز كنار قبر حضرت امام حسين عليه السّلام و تمام مشاهد مشرّفه
1- حَدَّثَنِي أَبِي وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَتِّيلٍ عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ الآْدَمِيِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ أَبِي شِبْلٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع أَزُورُ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع قَالَ زُرِ الطَّيِّبَ وَ أَتِمَّ الصَّلَاةَ عِنْدَهُ قَالَ أَتِمَّ الصَّلَاةَ عِنْدَهُ قَالَ أَتِمَّ قُلْتُ فَإِنَّ بَعْضَ أَصْحَابِنَا يَرْوِي التَّقْصِيرَ قَالَ إِنَّمَا يَفْعَلُ ذَلِكَ الضَّعَفَةُ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ ره عَنْ جَمَاعَةِ مَشَايِخِهِ عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ بِإِسْنَادِهِ مِثْلَهُ سَوَاءً
پدرم و محمّد بن الحسن، از حسن بن متّيل، از سهل بن زياد آدمى، از محمّد ابن عبد اللّه، از صالح بن عقبه، از ابى شبل، وى گفت:
محضر مبارك امام صادق عليه السّلام عرض كردم: آيا به زيارت قبر مطهّر حضرت امام حسين عليه السّلام بروم؟
حضرت فرمودند:
زيارت كن قبر پاك و طيّب را و نمازت را آنجا تمام بخوان.
وى عرض كرد: آيا نمازم را آنجا تمام بخوانم؟
حضرت فرمودند: تمام بخوان.
وى مىگويد: عرضه داشتم: برخى از اصحاب ما روايت كردهاند كه نماز را بايد شكسته خواند؟
حضرت فرمودند:
ضعفاء نمازشان را شكسته مىخوانند.
مترجم گويد:
مقصود از «ضعفاء» شايد كسانى باشند كه قادر بر تمام خواندن نبوده يا اين فعل بر آنها مشقّت داشته باشد و محتمل است مقصود از آنان، جاهلين به احكام شرع باشد.
محمّد بن يعقوب رحمة اللّه عليه از جماعتى از اساتيدش، از سهل بن زياد باسنادش مثل همين روايت را نقل كرده است.
2- حَدَّثَنِي أَبُو عَبْدِ الرَّحْمَنِ مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ الْعَسْكَرِيُّ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنْ أَبِيهِ عَلِيٍّ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ أَبِي الْبِلَادِ عَنْ رَجُلٍ مِنْ أَصْحَابِنَا يُقَالُ لَهُ الْحُسَيْنُ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ تَتِمُّ الصَّلَاةُ فِي ثَلَاثَةِ مَوَاطِنَ فِي مَسْجِدِ الْحَرَامِ وَ مَسْجِدِ الرَّسُولِ ص وَ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع
ابو عبد الرحمن محمّد بن احمد عسكرى، از حسن بن علىّ بن مهزيار، از پدرش على، از حسين بن سعيد، از ابراهيم بن ابى البلاد، از شخصى از اصحابمان كه به او حسين گفته مىشد، از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:
در سه مكان نماز تمام خوانده مىشود:
مسجد الحرام، مسجد الرّسول صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و كنار قبر حضرت امام حسين عليه السّلام.
3- حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ وَ أَخِي وَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنْ عَبْدِ الْمَلِكِ الْقُمِّيِّ عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ جَابِرٍ عَنْ عَبْدِ الْحَمِيدِ خَادِمِ إِسْمَاعِيلَ بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ تَتِمُّ الصَّلَاةُ فِي أَرْبَعَةِ مَوَاطِنَ فِي الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَ مَسْجِدِ الرَّسُولِ ص وَ مَسْجِدِ الْكُوفَةِ وَ حَرَمِ الْحُسَيْنِ ع
پدرم رحمة اللّه عليه و برادرم و على بن الحسين، از سعد بن عبد اللّه، از احمد ابن محمّد بن عيسى، از حسين بن سعيد، از عبد الملك قمّى از اسماعيل بن جابر، از عبد الحميد خادم اسماعيل بن جعفر، از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:
در چهار مكان نماز تمام خوانده مىشود:
مسجد الحرام، مسجد الرسول صلّى اللّه عليه و آله و سلّم، مسجد الكوفة و حرم حضرت امام حسين عليه السّلام.
4- حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْبَرْقِيِّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسَى عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مِنَ الْأَمْرِ الْمَذْخُورِ إِتْمَامُ الصَّلَاةِ فِي أَرْبَعَةِ مَوَاطِنَ بِمَكَّةَ وَ الْمَدِينَةِ وَ مَسْجِدِ الْكُوفَةِ وَ الْحَائِرِ
محمّد بن عبد اللّه بن جعفر حميرى از پدرش از احمد بن ابى عبد اللّه برقى، از پدرش از حمّاد بن عيسى، از برخى از اصحاب ما، از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:
اين امر از اسرار و امور نهانى است كه، نماز را در چهار مكان تمام بخوانند:
در مكه، مدينه، مسجد كوفه، و حائر حسينى عليه السّلام. ابن قولويه گويد:
حسين بن أحمد بن مغيره بدنبال اين حديث در اين باب مضمونى را افزوده كه حيدر بن محمّد بن نعيم سمرقندى از طريق اجازه به خط خودش به وى خبر داده و گفته:
در مكّه زمانى نماز را تمام مىتوان خواند كه عبور از آن براى حج باشد.
5- قَالَ ابْنُ قُولَوَيْهِ وَ زَادَهُ الْحُسَيْنُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ الْمُغِيرَةِ عَقِبَ هَذَا الْحَدِيثِ فِي هَذَا الْبَابِ بِمَا أَخْبَرَهُ بِهِ حَيْدَرُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ نُعَيْمٍ السَّمَرْقَنْدِيُّ بِإِجَازَتِهِ بِخَطِّهِ بِاجْتِيَازِهِ لِلْحَجِّ عَنْ أَبِي النَّضْرِ مُحَمَّدِ بْنِ مَسْعُودٍ الْعَيَّاشِيِّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ النُّعْمَانِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْبَرْقِيِّ وَ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ وَ أَبِي عَلِيِّ بْنِ رَاشِدٍ جَمِيعاً عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسَى عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُ قَالَ مِنْ مَخْزُونِ عِلْمِ اللَّهِ الْإِتْمَامُ فِي أَرْبَعَةِ مَوَاطِنَ حَرَمِ اللَّهِ وَ حَرَمِ رَسُولِهِ وَ حَرَمِ أَمِيرِ الْمُوءْمِنِينَ وَ حَرَمِ الْحُسَيْنِ ص
از ابى النّضر محمّد بن مسعود عيّاشى، از على بن محمّد، وى گفت:
محمّد بن احمد از حسين بن على بن النّعمان، از ابى عبد اللّه برقى؛ و علىّ بن مهزيار؛ و ابى على بن راشد، جملگى، از حمّاد بن عيسى، از ابى عبد اللّه عليه السّلام نقل كردهاند كه آن حضرت فرمودند:
از علوم نهانى حقتعالى و اسرار مخفيه است كه در چهار مكان نماز را تمام مىخوانند:
حرم خدا (مسجد الحرام) حرم رسول خدا (مسجد النبى صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) و حرم امير الموءمنين عليه السّلام و حرم حضرت امام حسين صلوات اللّه عليهم اجمعين.
6- حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ هَمَّامِ بْنِ سُهَيْلٍ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ مَالِكٍ الْفَزَارِيِّ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ حَمْدَانَ الْمَدَائِنِيُّ عَنْ زِيَادٍ الْقَنْدِيِّ قَالَ قَالَ أَبُو الْحَسَنِ مُوسَى ع أُحِبُّ لَكَ مَا أُحِبُّ لِنَفْسِي وَ أَكْرَهُ لَكَ مَا أَكْرَهُ لِنَفْسِي أَتِمَّ الصَّلَاةَ فِي الْحَرَمَيْنِ وَ بِالْكُوفَةِ وَ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع
محمّد بن همّام بن سهيل، از جعفر بن محمّد بن مالك فزارى، وى گفت:
محمّد بن حمدان مدائنى، از زياد قندى نقل كرد كه وى گفت:
دوست دارم براى تو آنچه را كه براى خودم دوست دارم و كراهت دارم براى تو آنچه را كه براى خودم كراهت دارم نمازت را در حرمين (حرم خدا و حرم رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) و كوفه و كنار قبر امام حسين عليه السّلام تمام بخوان.
7- حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ حَاتِمٍ الْقَزْوِينِيُّ قَالَ أَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْأَسَدِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا الْقَاسِمُ بْنُ الرَّبِيعِ الصَّحَّافُ عَنْ عَمْرِو بْنِ عُثْمَانَ عَنْ عَمْرِو بْنِ مَرْزُوقٍ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا الْحَسَنِ ع عَنِ الصَّلَاةِ فِي الْحَرَمَيْنِ وَ فِي الْكُوفَةِ وَ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع قَالَ أَتِمَّ الصَّلَاةَ فِيهِمْ
على بن حاتم قزوينى گفت:
محمّد بن ابى عبد اللّه اسدى به ما خبر داد و گفت: قاسم بن ربيع صحّاف از عمرو بن عثمان، از عمرو بن مرزوق نقل نمود كه وى گفت: از حضرت ابا الحسن عليه السّلام راجع به خواندن نماز در حرمين (حرم اللّه و حرم رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) و در كوفه كنار قبر حضرت امام حسين عليه السّلام پرسيدم؟ حضرت فرمودند:
نماز را در اين اماكن تمام بخوان.
8- حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ وَ جَمَاعَةُ مَشَايِخِي ره عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى الْعَطَّارِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ حُذَيْفَةَ بْنِ مَنْصُورٍ قَالَ حَدَّثَنِي مَنْ سَمِعَ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ تَتِمُّ الصَّلَاةُ فِي الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَ مَسْجِدِ الرَّسُولِ وَ مَسْجِدِ الْكُوفَةِ وَ حَرَمِ الْحُسَيْنِ
محمّد بن يعقوب و جماعتى از اساتيدم رحمة اللّه عليهم، از محمّد بن يحيى عطّار، از محمّد بن الحسين، از محمّد بن سنان از حذيفة بن منصور، وى گفت:
كسى كه حديث را از حضرت ابا عبد اللّه عليه السّلام شنيده برايم نقل كرد كه آن حضرت فرمودند: نماز را در مسجد الحرام و مسجد الرّسول صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و مسجد كوفه و حرم حضرت امام حسين عليه السّلام تمام بخوان.
9- وَ مِنْ زِيَادَةِ الْحُسَيْنِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ الْمُغِيرَةِ مَا فِي حَدِيثِ أَحْمَدَ بْنِ إِدْرِيسَ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ زَكَرِيَّا الْقُمِّيِّ قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ الْجَبَّارِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَمْرٍو عَنْ قائد [فَائِدٍ الْحَنَّاطِ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الْمَاضِي ع قَالَ سَأَلْتُهُ عَنِ الصَّلَاةِ فِي الْحَرَمَيْنِ فَقَالَ تُتِمُّ وَ لَوْ مَرَرْتَ بِهِ مَارّاً
مضمونى را حسين بن احمد بن مغير در حديث احمد بن ادريس بن احمد بن زكريا القمى اضافه كرده و گفته است: محمّد بن عبد الجبار، از على بن اسماعيل، از محمّد بن عمرو، از قائد حناط، از حضرت ابى الحسن ماضى عليه السّلام (حضرت امام موسى كاظم عليه السّلام)، وى مىگويد:
از آن حضرت پرسيدم: نماز را در حرمين (حرم خدا و حرم رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) چگونه بخوانم؟
حضرت فرمودند:
نماز را تمام بخوان اگر چه از حرم مرور و عبور كرده و در آن اقامت نكنى.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)