16- حَدَّثَنِي الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِسْحَاقَ بْنِ سَعْدٍ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدَانُ بْنُ مُسْلِمٍ قَائِدُ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ حَدَّثَنَا بَعْضُ أَصْحَابِنَا عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِذَا أَتَيْتَ الْقَبْرَ بَدَأْتَ فَأَثْنَيْتَ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ صَلَّيْتَ عَلَى النَّبِيِّ ص وَ اجْتَهَدْتَ فِي ذَلِكَ ثُمَّ تَقُولُ:
سَلَامُ اللَّهِ وَ سَلَامُ مَلَائِكَتِهِ فِيمَا تَرُوحُ وَ تَغْدُو الزَّاكِيَاتُ الطَّاهِرَاتُ لَكَ وَ عَلَيْكَ وَ سَلَامُ اللَّهِ وَ سَلَامُ مَلَائِكَتِهِ الْمُقَرَّبِينَ وَ الْمُسَلِّمِينَ لَكَ بِقُلُوبِهِمْ وَ النَّاطِقِينَ بِفَضْلِكَ وَ الشُّهَدَاءِ عَلَى أَنَّكَ صَادِقٌ صِدِّيقٌ صَدَقْتَ وَ نَصَحْتَ فِيمَا أَتَيْتَ بِهِ وَ أَنَّكَ ثَارُ اللَّهِ فِي الْأَرْضِ وَ الدَّمُ الَّذِي لَا يُدْرِكُ ثَارَهُ [تِرَتَهُ ]أَحَدٌ مِنْ أَهْلِ الْأَرْضِ وَ لَا يُدْرِكُهُ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ جِئْتُكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ وَافِداً إِلَيْكَ وَ أَتَوَسَّلُ إِلَى اللَّهِ بِكَ فِي جَمِيعِ حَوَائِجِي مِنْ أَمْرِ دُنْيَايَ وَ آخِرَتِي وَ بِكَ يَتَوَسَّلُ الْمُتَوَسِّلُونَ إِلَى اللَّهِ فِي حَوَائِجِهِمْ وَ بِكَ يُدْرِكُ أَهْلُ التِّرَاتِ مِنْ عِبَادِ اللَّهِ طَلِبَتَهُمْ
حسين بن محمّد بن عامر، از احمد بن اسحاق بن سعد، وى مىگويد:
سعدان بن مسلم، از قائد ابى بصير نقل نموده كه وى گفت:
برخى از اصحاب ما از حضرت أبى عبد اللّه عليه السّلام نقل كردهاند كه آن حضرت فرمودند:
وقتى به زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام رفتى ابتداء بر خداوند عزّ و جلّ ثناء بگو و سپس بر پيامبر اكرم صلّىاللّه عليه و آله و سلّم صلوات و درود بفرست و در فرستادن صلوات بر آن حضرت كوشش و مبالغه نما و پس از آن بگو:
درود خدا و درود فرشتگان در هر شام و بامداد براى تو و بر تو باد آن درودهائى كه پاك و پاكيزه مىباشند، و درود خدا و درود فرشتگان مقرّب و ملائكهاى كه قلبا تسليم تو هستند بر تو باد، درود فرشتگانى كه فضل تو را بازگو مىكنند بر تو باد، درود آنان كه شهادت مىدهند بر اينكه تو راستگو و راست هستى بر تو باد، در آنچه خبر دادى و بازگو نمودى راست گفتى و مردم را نصيحت كردى، تو خون خدا در زمين هستى، تو خونى هستى كه احدى از اهل زمين نمىتواند آن را تقاص كند و كسى غير از خداوند متعال قادر بر خونخواهى آن نيست، اى پسر رسول خدا به نزد تو آمدهام در حالى كه از سرزمين خود به سوى تو كوچ كردهام، و به واسطه تو در تمام نيازمندىهايم چه امور دنيائى و چه امور اخروى به خدا متوسل مىشوم، و به واسطه تو تمام نيازمندان در نيازهايشان به خداوند منّان متوسّل مىشوند، و به توسّط تو اولياء دماء از بندگان خدا طلب خود را مىگيرند.
دنباله زيارت نامه حضرت
ثُمَّ امْشِ قَلِيلًا ثُمَّ تَسْتَقْبِلُ الْقَبْرَ- وَ الْقِبْلَةَ بَيْنَ كَتِفَيْكَ فَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْأَحَدِ الْمُتَوَحِّدِ بِالْأُمُورِ كُلِّهَا خَالِقِ الْخَلْقِ فَلَمْ يَعْزُبْ عَنْهُ شَيْءٌ مِنْ أَمْرِهِمْ وَ عَالِمِ كُلِّ شَيْءٍ بِلَا [بِغَيْرِ ]تَعْلِيمٍ- ضَمَّنَ الْأَرْضَ وَ مَنْ عَلَيْهَا دَمَكَ وَ ثَارَكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ أَشْهَدُ أَنَّ لَكَ مِنَ اللَّهِ مَا وَعَدَكَ مِنَ النَّصْرِ وَ الْفَتْحِ وَ أَنَّ لَكَ مِنَ اللَّهِ الْوَعْدَ الْحَقَّ- فِي هَلَاكِ عَدُوِّكَ وَ تَمَامِ مَوْعِدِهِ إِيَّاكَ أَشْهَدُ أَنَّهُ قَاتَلَ مَعَكَ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ كَمَا قَالَ اللَّهُ تَعَالَى- وَ كَأَيِّنْ مِنْ نَبِيٍّ قاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَما وَهَنُوا لِما أَصابَهُمْ
سپس اندكى قدم بردار و پس از آن قبر را مقابل خود و قبله را بين دو كتف قرار داده و بگو:
حمد و سپاس براى خداوند واحدى است كه در تمام امور مستقل مىباشد، آفريننده مخلوقات بوده پس هيچ امرى از امور خلائق از او مخفى و پنهان نمىباشد، بدون اينكه تعليم گرفته باشد به تمام اشياء عالم و دانا است، اى فرزند رسول اللّه خداوند منّان زمين و تمام موجودات روى آن را تاوان خون تو قرار داده است، شهادت مىدهم نصرت و فتحى را كه خدا به تو وعده داده برايت منجّز و فراهم فرموده، و نيز شهادت مىدهم وعده راست و حقّى را كه خدا در ارتباط با هلاك نمودن دشمن تو داده و نيز تمام وعدههايش به تو به وقوع پيوسته است، شهادت مىدهم كه همراه تو جماعت بسيارى مقاتله و كارزار كردند چنانچه حق تعالى در قرآن فرموده:
و چه بسا پيامبر كه گروه زيادى از پيروانش همراه او كارزار كرده و كشته شدند ولى هيچ سستى و رخنهاى از اين رهگذر در آنها پيدا نشد.
دنباله زيارتنامه حضرت ابا عبد اللّه الحسين عليه السّلام
ثُمَّ كَبِّرْ سَبْعَ تَكْبِيرَاتٍ ثُمَّ امْشِ قَلِيلًا وَ اسْتَقْبِلِ الْقَبْرَ ثُمَّ قُلِ- الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ صَاحِبَةً وَ لَا وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ- خَلَقَ كُلَّ شَيْءٍ فَقَدَّرَهُ تَقْدِيراً أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ بَلَّغْتَ عَنِ اللَّهِ مَا أُمِرْتَ بِهِ وَ وَفَيْتَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَ تَمَّتْ بِكَ كَلِمَاتُهُ وَ جَاهَدْتَ فِي سَبِيلِهِ حَتَّى أَتَاكَ الْيَقِينُ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً قَتَلَتْكَ وَ أُمَّةً خَذَلَتْكَ وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً خَذَّلْتَ عَنْكَ اللَّهُمَّ إِنِّي أَشْهَدُ بِالْوَلَايَةِ لِمَنْ وَالَيْتَ وَ وَالَتْ رُسُلُكَ وَ أَشْهَدُ بِالْبَرَاءَةِ مِمَّنْ بَرِئْتَ مِنْهُ وَ بَرِئَتْ مِنْهُ رُسُلُكَ اللَّهُمَّ الْعَنِ الَّذِينَ كَذَّبُوا رَسُولَكَ وَ هَدَمُوا كَعْبَتَكَ وَ حَرَّفُوا كِتَابَكَ وَ سَفَكُوا دِمَاءَ أَهْلِ بَيْتِ نَبِيِّكَ وَ أَفْسَدُوا عِبَادَكَ وَ اسْتَذَلُّوهُمْ اللَّهُمَّ ضَاعِفْ لَهُمُ اللَّعْنَةَ فِيمَا جَرَتْ بِهِ سُنَّتُكَ فِي بَرِّكَ وَ بَحْرِكَ اللَّهُمَّ الْعَنْهُمْ فِي سَمَائِكَ وَ أَرْضِكَ- اللَّهُمَّ وَ اجْعَلْ لِي لِسَانَ صِدْقٍ فِي أَوْلِيَائِكَ وَ حَبِّبْ إِلَيَّ مَشَاهِدَهُمْ- حَتَّى تُلْحِقَنِي بِهِمْ وَ تَجْعَلَهُمْ لِي فَرَطاً وَ تَجْعَلَنِي لَهُمْ تَبَعاً فِي الدُّنْيَا وَ الآْخِرَةِ
سپس هفت تا تكبير بگو و پس از آن اندكى جلو برو و قبر را روبروى خود قرار داده و بگو:
حمد و سپاس مر خدائى را سزد كه همراه و فرزند براى خود نگرفت و در سلطنت و پادشاهى برايش شريكى نمىباشد، تمام اشياء را آفريد پس آنها را متناسب و معيّن نمود، شهادت مىدهم كه تو آنچه را مأمور به ابلاغش بودى ابلاغ نمودى و بعهدى كه با خدا نموده بودى وفاء كردى، و به واسطه تو كلمات خدا و نعمتهايش تماميّت و كمال پيدا مىكنند، و شهادت مىدهم كه در راه او مجاهدت و كوشش نموده تا اجل تو را دريافت، خدا لعنت كند جماعتى را كه تو را كشتند و گروهى را كه يارى تو را ننمودند، و خدا لعنت كند آن دسته از مردمى را كه ديگران را به ترك يارى تو واداشتند، خدايا من شهادت مىدهم آنان را كه تو و رسولانت را دوست دارند من دوست دارم، و شهادت مىدهم كه بىزارم از كسانى را كه تو و رسولانت از آنها بيزار مىباشيد، بار خدايا لعنت كن كسانى را كه پيغمبرت را تكذيب كرده، و كعبه تو را منهدم و خراب نموده، و كتابت را سوزانده، و خونهاى اهل بيت پيغمبرت را ريخته، و بندهگانت را فساد كرده و خوار نمودند، خداوند لعنت ايشان را مضاعف و دو چندان نما در آنچه سنّت تو بر آن جارى شده در خشكى و دريا، خداوندا ايشان را در آسمان و زمينت لعنت نما، بار خدايا قرار بده براى من زبانى راست در دوستانت و محبوب من نما مشاهد ايشان را، تا به آنها ملحقم نمائى، و قرار بده ايشان را رهبران من و من را در دنيا و آخرت تابع ايشان.
دنباله زيارت نامه حضرت ابا عبد اللّه الحسين عليه السّلام
ثُمَّ امْشِ قَلِيلًا فَكَبِّرْ سَبْعاً وَ هَلِّلْ سَبْعاً وَ احْمَدِ اللَّهَ سَبْعاً وَ سَبِّحِ اللَّهَ تَعَالَى سَبْعاً وَ أَجِبْهُ سَبْعاً وَ تَقُولُ لَبَّيْكَ دَاعِيَ اللَّهِ لَبَّيْكَ دَاعِيَ اللَّهِ إِنْ كَانَ لَمْ يُجِبْكَ بَدَنِي فَقَدْ أَجَابَكَ قَلْبِي وَ شَعْرِي وَ بَشَرِي وَ رَأْيِي وَ هَوَايَ- عَلَى التَّسْلِيمِ لِخَلَفِ النَّبِيِّ الْمُرْسَلِ وَ السِّبْطِ الْمُنْتَجَبِ وَ الدَّلِيلِ الْعَالِمِ وَ الْأَمِينِ الْمُسْتَخْزَنِ وَ الْمَرْضِيِّ الْبَلِيغِ [الْوَصِيِّ الْمُبَلِّغِ ]وَ الْمَظْلُومِ الْمُهْتَضَمِ جِئْتُ انْقِطَاعاً إِلَيْكَ وَ إِلَى وَلَدِكَ وَ وَلَدِ وَلَدِكَ الْخَلَفِ مِنْ بَعْدِكَ عَلَى بَرَكَةِ الْحَقِّ- فَقَلْبِي لَكُمْ مُسَلِّمٌ وَ أَمْرِي لَكُمْ مُتَّبِعٌ وَ نُصْرَتِي لَكُمْ مُعَدَّةٌ- حَتّى يَحْكُمَ اللّهُ وَ هُوَ خَيْرُ الْحاكِمِينَ لِدِينِي وَ يَبْعَثُكُمْ فَمَعَكُمْ مَعَكُمْ لَا مَعَ عَدُوِّكُمْ إِنِّي مِنَ الْمُوءْمِنِينَ بِرَجْعَتِكُمْ لَا أُنْكِرُ لِلَّهِ قُدْرَةً وَ لَا أُكَذِّبُ لَهُ مَشِيَّةً وَ لَا أَزْعُمُ أَنَّ مَا شَاءَ لَا يَكُونُ
سپس اندكى جلو برو و هفت مرتبه تكبير و هفت مرتبه لا إِلهَ إِلَّا اللّهُ گفته و هفت بار حمد خدا را نموده و هفت مرتبه حق تعالى را تسبيح كرده و هفت مرتبه حق تعالى را اجابت نموده (يعنى بگو: لبيك) و بعدا بگو: اجابت مىكنم تو را اى خواننده خدا، اجابت مىكنم تو را اى خواننده خدا، اگر بدنم تو را اجابت نكند پس قطعا قلب و موى و پوست و فكر و خواست نفسم بر تسليم شدن و اطاعت نمودن از فرزند نبىّ مرسل اجابت مىكنند، و نيز اجابت دختر زاده پيامبر كه برگزيده و راهنما و آگاه مىباشد را مىنمايند، و همچنين اجابت مىكنند امين و خزينهدار و پسنديده و بليغ و مظلوم و ستم كشيده را، آمدم به سوى تو و فرزند تو و فرزند فرزندت كه بعد از تو جانشين تو مىباشد، پس دلم تسليم شما است و امر و كارم تابع شما بوده، و نصرت و يارى من آماده براى شما است، يا خدا حكم كند در حالى كه او بهترين حكمكنندگان براى دين من بوده و شما را برمىانگيزد، پس كسى كه با شما باشد با شما است نه با دشمن شما، من از كسانى هستم كه به رجعت شما ايمان و اعتقاد دارم، نه قدرت خدا و نه مشيت او را انكار مىكنم، و گمان ندارم كه آنچه را خدا بخواهد وجود پيدا نكند.
دنباله زيارتنامه حضرت ابا عبد اللّه حسين عليه السّلام
ثُمَّ امْشِ حَتَّى تَنْتَهِيَ إِلَى الْقَبْرِ وَ قُلْ وَ أَنْتَ قَائِمٌ- سُبْحَانَ اللَّهِ الَّذِي يُسَبِّحُ لَهُ ذِي الْمُلْكِ وَ الْمَلَكُوتِ وَ يُقَدِّسُ بِأَسْمَائِهِ جَمِيعُ خَلْقِهِ سُبْحَانَ اللَّهِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ رَبِّنَا وَ رَبِّ الْمَلَائِكَةِ وَ الرُّوحِ- اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي فِي وَفْدِكَ إِلَى خَيْرِ بِقَاعِكَ وَ خَيْرِ خَلْقِكَ اللَّهُمَّ الْعَنِ الْجِبْتَ وَ الطَّاغُوتَ ثُمَّ ارْفَعْ يَدَيْكَ حَتَّى تَضَعَهُمَا مَمْدُودَتَيْنِ عَلَى الْقَبْرِ ثُمَّ تَقُولُ أَشْهَدُ أَنَّكَ طُهْرٌ طَاهِرٌ مِنْ طُهْرٍ طَاهِرٍ قَدْ طَهُرَتْ بِكَ الْبِلَادُ وَ طَهُرَتْ أَرْضٌ أَنْتَ فِيهَا وَ أَنَّكَ ثَارُ اللَّهِ فِي الْأَرْضِ حَتَّى يَسْتَثِيرَ لَكَ مِنْ جَمِيعِ خَلْقِهِ ثُمَّ ضَعْ خَدَّيْكَ وَ يَدَيْكَ جَمِيعاً عَلَى الْقَبْرِ ثُمَّ اجْلِسْ عِنْدَ رَأْسِهِ وَ اذْكُرِ اللَّهَ بِمَا أَحْبَبْتَ وَ تَوَجَّهْ إِلَيْهِ وَ اسْأَلْ حَوَائِجَكَ ثُمَّ ضَعْ يَدَيْكَ وَ خَدَّيْكَ عِنْدَ رِجْلَيْهِ وَ قُلْ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ وَ عَلَى رُوحِكَ وَ بَدَنِكَ- فَلَقَدْ صَدَقْتَ وَ صَبَرْتَ وَ أَنْتَ الصَّادِقُ الْمُصَدَّقُ قَتَلَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَكَ بِالْأَيْدِي وَ الْأَلْسُنِ ثُمَّ تَقُومُ إِلَى قَبْرِ وَلَدِهِ وَ تُثْنِي عَلَيْهِمْ بِمَا أَحْبَبْتَ وَ تَسْأَلُ رَبَّكَ حَوَائِجَكَ وَ مَا بَدَا لَكَ ثُمَّ تَسْتَقْبِلُ قُبُورَ الشُّهَدَاءِ قَائِماً فَتَقُولُ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ أَيُّهَا الرَّبَّانِيُّونَ أَنْتُمْ لَنَا فَرَطٌ وَ نَحْنُ لَكُمْ تَبَعٌ وَ أَنْصَارٌ أَبْشِرُوا بِمَوْعِدِ اللَّهِ الَّذِي لَا خُلْفَ لَهُ- وَ أَنَّ اللَّهَ مُدْرِكٌ بِكُمْ ثَارَكُمْ وَ أَنْتُمْ سَادَةُ الشُّهَدَاءِ فِي الدُّنْيَا وَ الآْخِرَةِ- ثُمَّ اجْعَلِ الْقَبْرَ بَيْنَ يَدَيْكَ وَ صَلِّ مَا بَدَا لَكَ وَ كُلَّمَا دَخَلْتَ الْحَائِرَ [الْحَيْرَ ]فَسَلِّمْ ثُمَّ امْشِ حَتَّى تَضَعَ يَدَيْكَ وَ خَدَّيْكَ جَمِيعاً عَلَى الْقَبْرِ فَإِذَا أَرَدْتَ أَنْ تَخْرُجَ فَاصْنَعْ مِثْلَ ذَلِكَ وَ لَا تُقَصِّرْ عِنْدَهُ مِنَ الصَّلَاةِ مَا أَقَمْتَ وَ إِذَا انْصَرَفْتَ مِنْ عِنْدِهِ فَوَدِّعْهُ وَ قُلْ سَلَامُ اللَّهِ وَ سَلَامُ مَلَائِكَتِهِ الْمُقَرَّبِينَ وَ أَنْبِيَائِهِ الْمُرْسَلِينَ وَ عِبَادِهِ الصَّالِحِينَ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ وَ عَلَى رُوحِكَ وَ بَدَنِكَ وَ ذُرِّيَّتِكَ وَ مَنْ حَضَرَكَ مِنْ أَوْلِيَائِكَ
سپس به جلو برو تا به قبر منتهى شوى و پس از آن در حالى كه ايستادهاى بگو:
منزّه است خدا، تمام مخلوقات و آفريدهگان تسبيح خدا را مىگويند آن خدائى كه داراى ملك (عالم ماده) ملكوت (عالم معنا) مىباشد و نيز تمام مخلوقات او را با اسمائش تقديس مىنمايند، منزه است خدائى كه فرمان فرما و بسيار منزّه است، او پروردگار ما و پروردگار فرشتگان و روح الامين مىباشد، خداوندا من را در ميان مسافرانت قرار بده بطرف بهترين سرزمينهايت و به سوى بهترين مخلوقاتت، خداوندا جبت (باطل) و طاغوت (ستمكار) را لعنت نما.
سپس دو دستت را بلند كن تا به حالت كشيده آنها را روى قبر بگذارى و سپس بگو:
شهادت مىدهم كه تو عين پاكى و پاك بوده و از عين پاكى و پاك متولّدشدهاى، شهرها و سرزمينها بواسطه تو پاكيزه شدهاند و شهادت مىدهم زمينى كه تو در آن هستى پاكيزه مىباشد، شهادت مىدهم كه تو خون خدا در زمين مىباشى تا حق تعالى براى تو از تمام مخلوقاتش خونخواهى نمايد، سپس صورت و دستهايت را روى قبر بگذار و پس از آن بالاى سر نشسته و هر ذكرى كه خواستى بگو و به آن حضرت توجّه نما و حوائج خود را سوءال نما.
سپس دو دست و صورت را پائين پاى قبر بگذار و بگو:
خدا بر تو بر جان و بدنت درود بفرستد، پس همانا راست گفته و صبر نمودى، و تو راستگو و تصديق شده مىباشى، خدا بكشد كسانى را كه تو را با دستها و زبانهايشان كشتند. سپس بالاى قبر فرزندان آن حضرت بايست و بر ايشان ثناء گفته و هر چه خواستى بگو و بعدا از خداوند حوائج خود و آنچه مىخواهى را طلب نما سپس در حالى كه ايستادهاى رو به قبور شهدا كن و بگو:
سلام بر شما اى اهل اللّه، شما رهبران ما و ما تابعين و ياران شما هستيم، بشارت باد شما را به وعدههائى كه حق تعالى راجع به شما داده و تخلّفى در آنها نمىباشد، و خداوند متعال خون خواهى شما را خواهد نمود، شما سروران شهداء هستيد در دنيا و آخرت.
سپس قبر آن حضرت را در مقابل قرار داده و هر دعائى كه خواستى بخوان.
و هر گاه داخل حائر شدى ابتداء سلام كن و سپس بطرف قبر به قدرى حركت كن كه دو دست و دو گونههاى خود را جميعا بر روى قبر بتوانى گذارد و وقتى خواستى خارج شوى باز همين عمل را انجام بده (يعنى دو دست و دو طرف صورت خود را روى قبر بگذار) و از خواندن نماز نزد قبر تا زمانى كه آنجا هستى كوتاهى مكن، و وقتى از محضر امام عليه السّلام مرخّص شدى پس آن جناب را وداع كرده و بگو:
درود خدا و درود فرشتگان مقرّبش و درود انبياء مرسلش و درود بندگان صالحش بر تو اى فرزند رسول خدا و بر جان و جسمت و بر اولاد تو و بر تو و دوستدارانت كه با تو حاضر گرديدند.
17- حَدَّثَنِي بِهَذِهِ الزِّيَارَةِ أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ سَهْلٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَنْ مُوسَى بْنِ الْحَسَنِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ هِلَالٍ قَالَ حَدَّثَنَا أُمَيَّةُ بْنُ عَلِيٍّ الْقَيْسِيُّ الشَّامِيُّ عَنْ سَعْدَانَ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ رَجُلٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع مِثْلَهُ وَ زَادَ فِي آخِرِهِ مِنْ عِنْدِ مَنْ حَضَرَكَ مِنْ أَوْلِيَائِكَ فَإِذَا بَلَغْتَ الرَّوَاحَ فَقُلْ هَذَا الْكَلَامَ مِنْ أَوَّلِهِ إِلَى آخِرِهِ كَمَا قُلْتَ حِينَ دَخَلْتَ الْحَائِرَ [الْحَيْرَ ]فَإِذَا دَخَلْتَ مَنْزِلَكَ فَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي سَلَّمَنِي وَ سَلَّمَ مِنِّي الْحَمْدُ لِلَّهِ فِي الْأُمُورِ كُلِّهَا وَ عَلَى كُلِّ حَالٍ- الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ ثُمَّ كَبِّرْ إِحْدَى وَ عِشْرِينَ تَكْبِيرَةً مُتَتَابِعَةً وَ سَهِّلْ وَ لَا تُعَجِّلْ فِيهَا إِنْ شَاءَ اللَّهُ تَعَالَى وَ الْبَاقِي مِثْلُهُ
احمد بن محمّد بن الحسن بن سهل همين زيارت را براى من از پدرش و او از جدّ وى و او از موسى بن الحسن بن عامر و او از احمد بن هلال نقل نمود، وى گفت:
اميّة بن على قيسى شامى، از سعدان بن مسلم و او از شخصى و او از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام مثل همين زيارتنامه را نقل نمود منتهى در آخر آن بعد از «من حضرك من اولائك» اين عبارت را اضافه كرده:
پس هنگامى كه شب فرارسيد اين كلام را از ابتداء تا آخر همان طورى كه در وقت دخول حائر خواندى بخوان و وقتى به منزلت رسيده و وارد آن شدى بگو:
حمد و سپاس خدائى را كه من را از آزار ديگران بر حذر داشت و ديگران را نيز از شرّ من محفوظ نمود، حمد در تمام امور و در هر حالى براى خدا است، حمد براى پروردگار عالميان است، سپس بيست و يك بار پشت سر هم تكبير بگو و با تأنّى و آهسته آنها را گفته و ان شاء اللّه در آن عجله نمىكنى، و باقى الفاظ اين زيارت مثل همان زيارت مذكور مىباشد.
18- حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيّ بن عبد الله بن المغيره عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ أَبَانٍ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَطِيَّةَ أَبِي نابِ عن بَيَّاعِ السَّابِرِيِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ هُوَ يَقُولُ مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع كَتَبَ اللَّهُ لَهُ حِجَّةً وَ عُمْرَةً أَوْ عُمْرَةً وَ حِجَّةً
قال قلت جعلت فداك فما اقول اذا اتيته ؟
قال: تقول :
السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَوْمَ وُلِدْتَ وَ يَوْمَ تَمُوتُ وَ يَوْمَ تُبْعَثُ حَيّاً أَشْهَدُ أَنَّكَ حَيٌّ شَهِيدٌ تُرْزَقُ عِنْدَ رَبِّكَ وَ أَتَوَالَى وَلِيَّكَ وَ أَبْرَأُ مِنْ عَدُوِّكَ وَ أَشْهَدُ أَنَّ الَّذِينَ قَاتَلُوكَ وَ انْتَهَكُوا حُرْمَتَكَ مَلْعُونُونَ عَلَى لِسَانِ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلَاةَ وَ آتَيْتَ الزَّكَاةَ وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ جَاهَدْتَ فِي سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ أَسْأَلُ اللَّهَ وَلِيَّكَ وَ وَلِيَّنَا أَنْ يَجْعَلَ تُحْفَتَنَا مِنْ زِيَارَتِكَ الصَّلَاةَ عَلَى نَبِيِّنَا وَ الْمَغْفِرَةَ لِذُنُوبِنَا اشْفَعْ لِي يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ عِنْدَ رَبِّكَ
پدرم رحمة اللّه عليه از سعد بن عبد اللّه، از حسن بن على بن عبد اللّه بن مغيرة، از عبّاس بن عامر، از ابان، از حسن بن عطيّه ابى ناب، از بيّاع سابرى (عمر ابن يزيد)، وى گفت:
از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام شنيدم كه مىفرمودند:
كسى كه به زيارت قبر مطهّر حضرت امام حسين عليه السّلام برود خداوند برايش ثواب يك حج و يك عمره (يا ثواب يك عمره و يك حج) منظور مىكند.
راوى مىگويد: محضر مباركش عرضه داشتم: فدايت شوم وقتى به زيارتش رفتم در زيارت آن حضرت چه بگويم؟
حضرت فرمودند: بگو:
درود بر تو اى ابا عبد اللّه، درود بر تو اى فرزند رسول خدا، درود بر تو در روزى كه متولّد شدى و روزى كه از اين دنيا رحلت نمودى و روزى كه زنده برانگيخته مىشوى شهادت مىدهم كه تو زنده و شهيد مىباشى، نزد پروردگارت روزى مىخورى، من دوستدار شما را دوست دارم، و از دشمنت بىزارى مىجويم، و شهادت مىدهم آنان كه با تو كارزار كرده و حرمت تو را هتك نمودند به زبان پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ملعون مىباشند، و شهادت مىدهم كه تو نماز را به پا داشتى و زكات را پرداختى، و به كار خير امر و از عمل زشت و قبيح نهى فرمودى، و در راه خدا با بيان حكمت و دادن پند و موعظه پسنديده مجاهدت نمودى، از خدا كه ولىّ تو و ولىّ ما است مىخواهم كه حظّ ما را از زيارت تو درود بر پيامبر و آمرزش گناهان ما قرار دهد، اى پسر رسول خدا شفاعت من را نزد پروردگارت بنما.
زيارتنامه حضرت ابا عبد اللّه الحسين عليه السّلام
19- حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِيرَةِ عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ جَابِرٍ الْمَكْفُوفِ عَنْ أَبِي الصَّامِتِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ مَنْ أَتَى الْحُسَيْنَ ع مَاشِياً كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ أَلْفَ حَسَنَةٍ وَ مَحَا عَنْهُ أَلْفَ سَيِّئَةٍ وَ رَفَعَ لَهُ أَلْفَ دَرَجَةٍ فَإِذَا أَتَيْتَ الْفُرَاتَ فَاغْتَسِلْ وَ عَلِّقْ نَعْلَيْكَ وَ امْشِ حَافِياً وَ امْشِ بِمَشْيِ [مَشْيَ ]الْعَبْدِ الذَّلِيلِ فَإِذَا أَتَيْتَ بَابَ الْحَائِرِ [الْحَيْرِ ]فَكَبِّرِ اللَّهَ أَرْبَعاً وَ صَلِّ عِنْدَهُ وَ اسْأَلْ [سَلِ اللَّهَ ]حَاجَتَكَ
على بن الحسين، از سعد بن عبد اللّه، از حسن بن على بن عبد اللّه بن مغيره، از عبّاس بن عامر، از جابر مكفوف، از ابى الصّامت، از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام، راوى گفت: شنيدم امام عليه السّلام مىفرمودند:
كسى كه پياده به زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام برود در مقابل هر قدمى كه بر مىدارد خدا اجر هزار حسنه برايش نوشته و هزار گناه از نامه عملش محو كرده و هزار درجه مقامش را بالا مىبرد.
و هر گاه به فرات رسيدى، غسل كن و كفشهايت را بدست گير و پاى برهنه همچون بنده ذليل و خوار حركت كن و وقتى به درب حائر رسيدى چهار مرتبه تكبير بگو و صلوات بفرست و سپس حاجتت را از خدا بخواه.
زيارت مختصر ديگر زيارت نامه نوزدهم حضرت ابا عبد اللّه عليه السّلام الحسين عليه السّلام
زيارة خفيفة
حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الصَّفَّارِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ فَضَّالٍ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ يَحْيَى عَنْ أَبِي الصَّبَّاحِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع أَوْ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْهُ ع قَالَ قُلْتُ كَيْفَ السَّلَامُ عَلَى الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع قَالَ تَقُولُ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَكَ وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ أَعَانَ عَلَيْكَ وَ مَنْ بَلَغَهُ ذَلِكَ فَرَضِيَ بِهِ إِنَّا إِلَى اللَّهِ مِنْهُمْ بَرِيءٌ
محمّد بن الحسن، از محمّد بن الحسن الصفّار، از احمد بن محمّد بن عيسى، از حسن بن على بن فضّال، از صفوان بن يحيى، از ابى الصّباح، از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام، از ابو بصير از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام، راوى گفت: محضر امام عليه السّلام عرض كردم: سلام بر حسين بن على عليه السّلام چگونه است؟
حضرت فرمودند:
بگو:
درود بر تو اى ابا عبد اللّه، درود بر تو اى پسر رسول خدا، خدا لعنت كند كسى كه تو را كشت، و لعنت كند كسى را كه دشمنانت را بر عليه تو كمك كرد، و كسى را كه وقتى خبر قتل تو به او رسيد راضى گشت، من به سوى خدا از ايشان بىزارى مىجويم.
20- زيارة خفيفة
وَ بِإِسْنَادِهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنْ أَبَانِ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ أَبِي هَمَّامٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِذَا أَتَيْتَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع فَقُلِ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَكَ وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ شَرِكَ فِي دَمِكَ وَ مَنْ بَلَغَهُ ذَلِكَ فَرَضِيَ بِهِ وَ إِنَّا إِلَى اللَّهِ مِنْهُمْ بَرِيءٌ
محمّد بن الحسن به اسنادش، از احمد بن محمّد، از محمّد بن اسماعيل، از ابان بن عثمان و از ابى همّام، از حضرت ابى عبد اللّه عليه السّلام حضرت فرمودند:
هر گاه به زيارت قبر امام حسين عليه السّلام رفتى بگو:
درود بر تو اى ابا عبد اللّه، خدا كسى را كه تو را كشت لعنت كند، و كسى كه در خون تو شريك گرديد را لعنت نمايد، و كسى كه خبر قتل تو به او رسيد و راضى گشت را لعنت كند و من بسوى خدا از ايشان بيزارى مىجويم.
21- زيارة أخرى
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحْمَنِ
حَدَّثَنِي أَبُو عَبْدِ الرَّحْمَنِ مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ الْحُسَيْنِ الْعَسْكَرِيُّ وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ جَمِيعاً عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنْ أَبِيهِ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَرْوَانَ عَنْ أَبِي حَمْزَةَ الثُّمَالِيِّ قَالَ قَالَ الصَّادِقُ ع إِذَا أَرَدْتَ الْمَسِيرَ إِلَى قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع فَصُمْ يَوْمَ الْأَرْبِعَاءِ وَ الْخَمِيسِ وَ الْجُمُعَةِ فَإِذَا أَرَدْتَ الْخُرُوجَ فَاجْمَعْ أَهْلَكَ وَ وُلْدَكَ- وَ ادْعُ بِدُعَاءِ السَّفَرِ وَ اغْتَسِلْ قَبْلَ خُرُوجِكَ وَ قُلْ حِينَ تَغْتَسِلُ اللَّهُمَّ طَهِّرْنِي وَ طَهِّرْ قَلْبِي وَ اشْرَحْ لِي صَدْرِي وَ أَجْرِ عَلَى لِسَانِي ذِكْرَكَ وَ مِدْحَتَكَ وَ الثَّنَاءَ عَلَيْكَ فَإِنَّهُ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِكَ وَ قَدْ عَلِمْتُ أَنَّ قِوَامَ دِينِي التَّسْلِيمُ لِأَمْرِكَ وَ الِاتِّبَاعُ لِسُنَّةِ نَبِيِّكَ وَ الشَّهَادَةُ عَلَى جَمِيعِ أَنْبِيَائِكَ وَ رُسُلِكَ إِلَى جَمِيعِ خَلْقِكَ اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ نُوراً وَ طَهُوراً وَ حِرْزاً وَ شِفَاءً مِنْ كُلِّ دَاءٍ وَ سُقْمٍ وَ آفَةٍ وَ عَاهَةٍ وَ مِنْ شَرِّ مَا أَخَافُ وَ أَحْذَرُ فَإِذَا خَرَجْتَ فَقُلِ- اللَّهُمَّ إِنِّي إِلَيْكَ وَجَّهْتُ وَجْهِي وَ إِلَيْكَ فَوَّضْتُ أَمْرِي و إِلَيْكَ أَسْلَمْتُ نَفْسِي وَ إِلَيْكَ أَلْجَأْتُ ظَهْرِي وَ عَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ لَا مَلْجَأَ وَ لَا مَنْجَى إِلَّا إِلَيْكَ- تَبَارَكْتَ وَ تَعَالَيْتَ عَزَّ جَارُكَ وَ جَلَّ ثَنَاوءُكَ
ابو عبد الرّحمن محمّد بن احمد بن الحسين العسكرى، و محمّد بن الحسن جميعا، از حسن بن على بن مهزيار، از پدرش على بن مهزيار، از محمّد بن ابى عمير، از محمّد بن مروان، از ابى حمزة ثمالى، وى گفت:
امام صادق عليه السّلام فرمودند:
هنگامى كه خواستى به زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام بروى روز چهار شنبه و پنجشنبه و جمعه را روزه بگير سپس هنگام خروج همسر و فرزندانت را جمع كن و دعاء سفر را بخوان و پيش از خارجشدنت غسل كن و در وقت غسل بگو:
خدا يا من را پاكيزه گردان، قلب و دلم را طاهر نما، سينهام را بگشا، ذكر خود و ثنائت را بر زبانم جارى كن، ثناء و دعاء بر تو باد، زيرا هيچ قوه و نيروئى وجود ندارد مگر بواسطه تو است، همانا دانستم كه استحكام دينم به اين است كه تسليم امر تو بوده، و از سنّت پيامبرت پيروى نموده، و شهادت دهم بر پيامبران و رسولانت بسوى تمام خلائق خداوندا قرار بده آن را (غسل را) نور و طهور (پاك و پاككننده) و شفاء دهنده هر درد و مرض و بلا و عيبى و نگهدارنده از شرّ آنچه از آن خوف داشته و بر حذر مىباشم.
و هر گاه از منزلت خارج شدى بگو:
بار خدايا من روى خود را به طرف تو متوجّه ساختهام، و كارهايم را به تو واگذار نمودهام، و خود را به تو تسليم كردهام، و پشت و پناهم را تو قرار دادهام، و بر تو توكل كردهام، هيچ پناهگاه و اميد نجاتى نيست مگر توجه به تو، منزّه و بلند مرتبهاى، تضرّع و زارى براى تو كم و ثناء و ستودنت بسيار مىباشد.
ثُمَّ قُلْ بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ مِنَ اللَّهِ وَ إِلَى اللَّهِ وَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ عَلَى مِلَّةِ رَسُولِ اللَّهِ ص عَلَى اللَّهِ تَوَكَّلْتُ وَ إِلَيْهِ أَنَبْتُ فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَ الْأَرَضِينَ السَّبْعِ وَ رَبَّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ احْفَظْنِي فِي سَفَرِي وَ اخْلُفْنِي فِي أَهْلِي بِأَحْسَنِ الْخَلَفِ اللَّهُمَّ إِلَيْكَ تَوَجَّهْتُ وَ إِلَيْكَ خَرَجْتُ وَ إِلَيْكَ وَفَدْتُ وَ لِخَيْرِكَ تَعَرَّضْتُ وَ بِزِيَارَةِ حَبِيبِ حَبِيبِكَ تَقَرَّبْتُ اللَّهُمَّ لَا تَمْنَعْنِي خَيْرَ مَا عِنْدَكَ بِشَرِّ مَا عِنْدِي- اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي ذُنُوبِي وَ كَفِّرْ عَنِّي سَيِّئَاتِي وَ حُطَّ عَنِّي خَطَايَايَ وَ اقْبَلْ مِنِّي حَسَنَاتِي- وَ تَقُولُ اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي فِي دِرْعِكَ الْحَصِينَةِ الَّتِي تَجْعَلُ فِيهَا مَنْ تُرِيدُ- اللَّهُمَّ إِنِّي أَبْرَأُ إِلَيْكَ مِنَ الْحَوْلِ وَ الْقُوَّةِ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ وَ اقْرَأْ فَاتِحَةَ الْكِتَابِ وَ الْمُعَوِّذَتَيْنِ وَ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ وَ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ وَ آيَةَ الْكُرْسِيِّ وَ يس وَ آخِرَ سُورَةِ الْحَشْرِ لَوْ أَنْزَلْنا هذَا الْقُرْآنَ عَلى جَبَلٍ وَ لَا تَدَّهِنْ وَ لَا تَكْتَحِلْ حَتَّى تَأْتِيَ الْفُرَاتَ وَ أَقِلَّ مِنَ الْكَلَامِ وَ الْمِزَاحِ وَ أَكْثِرْ مِنْ ذِكْرِ اللَّهِ تَعَالَى وَ إِيَّاكَ وَ الْمِزَاحَ وَ الْخُصُومَةَ- فَإِذَا كُنْتَ رَاكِباً أَوْ مَاشِياً فَقُلِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ سَطَوَاتِ النَّكَالِ وَ عَوَاقِبِ الْوَبَالِ وَ فِتْنَةِ الضَّلَالِ وَ مِنْ أَنْ تَلْقَانِي بِمَكْرُوهٍ وَ أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْحَبْسِ وَ اللَّبْسِ وَ مِنْ وَسْوَسَةِ الشَّيْطَانِ وَ طَوَارِقِ السَّوْءِ- وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ ذِي شَرٍّ وَ مِنْ شَرِّ شَيَاطِينِ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ وَ مِنْ شَرِّ مَنْ يَنْصِبُ لِأَوْلِيَاءِ اللَّهِ الْعَدَاوَةَ وَ مِنْ أَنْ يُفْرِطُوا عَلَيَّ وَ أَنْ يَطْغَوْا وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ عُيُونِ الظَّلَمَةِ وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ ذِي شَرِكِ إِبْلِيسَ وَ مَنْ يَرُدُّ عَنِ الْخَيْرِ بِاللِّسَانِ وَ الْيَدِ
سپس بگو:
ابتداء مىكنم به اسم خدا و ذات او، و از او كمك خواسته و به سوى او توجّه نموده و در راه او گام برمىدارم، و بر شريعت رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم مىباشم، بر خدا توكّل داشته و بسويش بازمىگردم، خدائى كه آفريننده آسمانهاى هفتگانه و طبقات هفتگانه زمين و پروردگار عرش عظيم مىباشد، خداوندا درود بر محمّد و آل محمّد بفرست، و من را در اين سفر حفظ نما، و در بين اهل و فرزندانم بهترين جانشين من باش، خداوندا به سوى تو توجّه داشته، و بسوى تو از خانهام خارج گشته، و به سوى تو كوچ كردهام و معترض خير تو شدهام، و به واسطه زيارت حبيب حبيبت به تو تقرّب مىجويم، بار خدايا خيرى كه نزد تو هست را به واسطه بدى آنچه نزد من است از من منع مكن، خداوندا گناهانم را بيامرز و لغزشها و بدىهايم را ببخش و جبران نما، و خطاهايم را محو بفرما، و خوبىها و نيكىهايم را از من قبول نما.
و بگو:
خداوندا من را در آن پوششى كه از هر بلا و آفتى حفظ مىكند و هر كسى را كه بخواهى در آن قرار مىدهى قرار بده، خداوندا بسوى تو بىزارى مىجويم از هر حول و قوهاى مگر حول و قوّه تو (اين فقره را سه مرتبه بخوان)، بعد سوره فاتحة الكتاب و معوّذتين (قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النّاسِ و قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ) و سوره قُلْ هُوَ اللّهُ أَحَدٌ و سوره إِنّا أَنْزَلْناهُ و آية الكرسى و سوره يس و اين چند آيه آخر سوره حشر يعنى:
قرائت كن و روغن به خود نمال و سرمه مكش تا به فرات وارد شوى و سخن اندك بگو و مزاح و شوخى كمتر كن و ذكر خداى تعالى زياد بگو و الحذر از جدال و خصومت.
و هنگامى كه سواره يا پياده بودى بگو:
خدايا به تو پناه مىبرم از قهر و صولت عقوبتهايت، و از عواقب اعمالى كه منتهى به وبال و عذاب مىشوند، و از فتنه گمراهى، و از اينكه من را ملاقات كنى در حالى ناپسند و زشت، و به تو پناه مىبرم از حبس و اشتباه، و از وسوسه شيطان، و از اتّفاقات سوء و بد، و از شرّ هر صاحب شرّى، و از شرّ شياطين جنّى و انسى و از شرّ كسى كه عداوت و دشمنى با دوستانت مىورزند و از شرّ آنان كه در بدى و بر من اسراف كرده و طغيان و تجاوز مىنمايند، و به تو پناه مىبرم از شرّ ستمكاران و از شرّ هر صاحب شرّى و از وسوسه ابليس و شرّ كسى كه با زبان و دست ديگران را از كار خير باز مىدارد.
فَإِذَا خِفْتَ شَيْئاً فَقُلْ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ بِهِ احْتَجَبْتُ وَ بِهِ اعْتَصَمْتُ اللَّهُمَّ اعْصِمْنِي مِنْ شَرِّ خَلْقِكَ فَإِنَّمَا أَنَا بِكَ وَ أَنَا عَبْدُكَ فَإِذَا أَتَيْتَ الْفُرَاتَ فَقُلْ قَبْلَ أَنْ تَعْبُرَهُ اللَّهُمَّ أَنْتَ خَيْرُ مَنْ وَفَدَ إِلَيْهِ الرِّجَالُ وَ أَنْتَ يَا سَيِّدِي أَكْرَمُ مَأْتِيٍّ وَ أَكْرَمُ مَزُورٍ وَ قَدْ جَعَلْتَ لِكُلِّ زَائِرٍ كَرَامَةً وَ لِكُلِّ وَافِدٍ تُحْفَةً وَ قَدْ أَتَيْتُكَ زَائِراً قَبْرَ ابْنِ نَبِيِّكَ- صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ فَاجْعَلْ تُحْفَتَكَ إِيَّايَ فَكَاكَ رَقَبَتِي مِنَ النَّارِ وَ تَقَبَّلْ مِنِّي عَمَلِي وَ اشْكُرْ سَعْيِي وَ ارْحَمْ مَسِيرِي إِلَيْكَ بِغَيْرِ مَنٍّ مِنِّي بَلْ لَكَ الْمَنُّ عَلَيَّ- إِذْ جَعَلْتَ لِيَ السَّبِيلَ إِلَى زِيَارَتِهِ وَ عَرَّفْتَنِي فَضْلَهُ وَ حَفِظْتَنِي حَتَّى بَلَّغْتَنِي قَبْرَ ابْنِ وَلِيِّكَ وَ قَدْ رَجَوْتُكَ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ لَا تَقْطَعْ رَجَائِي وَ قَدْ أَتَيْتُكَ فَلَا تُخَيِّبْ أَمَلِي وَ اجْعَلْ هَذَا كَفَّارَةً لِمَا كَانَ قَبْلَهُ مِنْ ذُنُوبِي وَ اجْعَلْنِي مِنْ أَنْصَارِهِ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ ثُمَّ اعْبُرِ الْفُرَاتَ وَ قُلِ- اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اجْعَلْ سَعْيِي مَشْكُوراً وَ ذَنْبِي مَغْفُوراً وَ عَمَلِي مَقْبُولًا وَ اغْسِلْنِي مِنَ الْخَطَايَا وَ الذُّنُوبِ وَ طَهِّرْ قَلْبِي مِنْ كُلِّ آفَةٍ تَمْحَقُ دِينِي- أَوْ تُبْطِلُ عَمَلِي يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ ثُمَّ تَأْتِي النَّيْنَوَى فَتَضَعُ رَحْلَكَ بِهَا وَ لَا تَدَّهِنْ وَ لَا تَكْتَحِلْ وَ لَا تَأْكُلِ اللَّحْمَ مَا دُمْتَ مُقِيماً بِهَا ثُمَّ تَأْتِي الشَّطَّ بِحِذَاءِ نَخْلِ الْقَبْرِ وَ اغْتَسِلْ وَ عَلَيْكَ الْوَقَارُ وَ قُلْ وَ أَنْتَ تَغْتَسِلُ اللَّهُمَّ طَهِّرْنِي وَ طَهِّرْ لِي قَلْبِي وَ اشْرَحْ لِي صَدْرِي وَ أَجْرِ عَلَى لِسَانِي مَحَبَّتَكَ وَ مِدْحَتَكَ- وَ الثَّنَاءَ عَلَيْكَ فَإِنَّهُ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِكَ وَ قَدْ عَلِمْتُ أَنَّ قِوَامَ دِينِي التَّسْلِيمُ لِأَمْرِكَ وَ الشَّهَادَةُ عَلَى جَمِيعِ أَنْبِيَائِكَ وَ رُسُلِكَ بِالْأُلْفَةِ بَيْنَهُمْ- أَشْهَدُ أَنَّهُمْ أَنْبِيَاوءُكَ وَ رُسُلُكَ إِلَى جَمِيعِ خَلْقِكَ اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ لِي نُوراً وَ طَهُوراً وَ حِرْزاً وَ شِفَاءً مِنْ كُلِّ سُقْمٍ وَ دَاءٍ وَ مِنْ كُلِّ آفَةٍ وَ عَاهَةٍ وَ مِنْ شَرِّ مَا أَخَافُ وَ أَحْذَرُ اللَّهُمَّ طَهِّرْ بِهِ قَلْبِي وَ جَوَارِحِي- وَ عِظَامِي وَ لَحْمِي وَ دَمِي وَ شَعْرِي وَ بَشَرِي وَ مُخِّي وَ عَصَبِي وَ مَا أَقَلَّتِ الْأَرْضُ مِنِّي وَ اجْعَلْهُ لِي شَاهِداً يَوْمَ فَقْرِي وَ فَاقَتِي ثُمَّ الْبَسْ أَطْهَرَ ثِيَابِكَ فَإِذَا لَبِسْتَهَا فَقُلِ- اللَّهُ أَكْبَرُ ثَلَاثِينَ مَرَّةً وَ تَقُولُ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي إِلَيْهِ قَصَدْتُ فَبَلَّغَنِي وَ إِيَّاهُ أَرَدْتُ فَقَبِلَنِي وَ لَمْ يَقْطَعْ بِي وَ رَحْمَتَهُ ابْتَغَيْتُ فَسَلَّمَنِي اللَّهُمَّ أَنْتَ حِصْنِي وَ كَهْفِي وَ حِرْزِي وَ رَجَائِي وَ أَمَلِي لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ
پس هر گاه از چيزى خوف و هراس داشتى بگو: لا حول و لا قوّة الّا باللّه، به واسطه اين ذكر خود را مستور و پوشيده نموده و به توسّط آن از گناه خود را كناره مىگيرم، خداوندا من را از شرّ مخلوقاتت حفظ نما، من به تو متوسل شده و بنده تو مىباشم.
و وقتى به فرات وارد شدى پيش از آنكه از آن عبور كنى بگو:
خدايا تو بهترين كسى هستى كه مردان بسويش كوچ مىكنند، و اى سرور من تو كريمترين افرادى هستى كه ديگران بر او وارد شده و زيارتش مىنمايند، تو خود را براى هر زيارتكنندهاى كرامتى و براى هر كوچكنندهاى تحفهاى قرار دادهاى، من به نزد تو آمدهام در حالى كه قبر مطهّر فرزند پيغمبرت كه رحمت تو بر او باد را زيارت مىكنم، خدايا تحفهاى كه به من مىدهى اين را قرار بده كه من را از آتش دوزخ برهان، و عمل من را از من قبول فرما، و سعى و كوشش من را قبول كن و بپذير، و اين سير و سفرم به سوى خودت را مورد ترحّم و تلطّف قرار بده بدون اينكه از ناحيه من منّتى باشد، بلكه تو بر من منّتدارى زيرا اين راه را طريق براى زيارت آن حضرت قرار دادى، و فضيلت آن را به من شناساندى، و من را محفوظ نگاه داشتى تا به قبر فرزند ولىّ خودت رساندى من را، و من اميدوار به تو هستم پس درود بفرست بر محمّد و آل محمّد، و اميد من را قطع مكن، همانا نزد تو آمدهام پس آرزوى من را به نااميدى مبدّل مكن، و اين زيارت را كفّاره و جبران گناهانى كه قبلا مرتكب شدهام قرار بده، و من را از ياران آن حضرت قرار بده اى ارحم الرّاحمين.
سپس از فرات عبور كن و بگو:
خدايا بر محمّد و آل محمّد درود بفرست، و سعى و كوششم را مقبول و گناهم را آمرزيده و عملم را پذيرفته قرار بده، و پاك كن من را از لغزشها و گناهان، و دل من را از هر آفت و بلائى كه دينم را زائل كرده يا عملم را باطل نموده پاك گردان اى ارحم الرّاحمين.
سپس به نينوى برو و اثاثيه و اسباب را در آنجا بگذار، روغن به خود نمال و سرمه نكش و تا زمانى كه در آنجا مقيم هستى گوشت نخور، سپس به شط كه در مقابل محلّ قبر است برو در حالى كه لنگى به كمر بستهاى در آن غسل كن و در حال غسل بگو:
خداوندا من را پاك گردان و دل و قلبم را پاكيزه نما و سينهام را بگشا، و بر زبانم محبّت و مدح و ثناء خود را جارى گردان، هيچ جنبش و نيروئى نمىباشد مگر بواسطه تو، همانا مىدانم كه قوام و پابرجائى دينم در سايه تسليم امر تو و شهادت دادن بر جميع انبياء و فرستادگانت به وجود الفت بينشان مىباشد، شهادت مىدهم كه ايشان انبياء و فرستادگان تو به سوى تمام مخلوقاتت مىباشند. خدايا اين غسل را نور و مطهّر و حفظكننده و شفاء از هر مرض و درد و آفت و بلا قرار بده، و نيز آن را حافظ از هر بدى كه نسبت به آن خوف داشته و در حذر مىباشم قرار بده، بار خدايا به واسطه آن قلب و اعضاء و استخوان و گوشت و خون و موى و پوست و مغز و رگ و آنچه كه زمين از من حمل مىكند را پاك و طاهر قرار بده و آن را شاهد براى من در روز فقر و تهىدستيم قرار بده، سپس پاكيزهترين لباسهايت را بپوش و وقتى آن را پوشيدى بگو:
اللّه اكبر (سى مرتبه) و بعد بگو:
حمد سزاوار خداوندى است كه بسويش قصد نمودم، پس من را رساند، و او را اراده كردم پس من را پذيرفت و درماندهام نگذاشت، در رحمتش را طلب كردم پس به من تسليم نمود، خداوندا تو قلعه و پناهگاه و حافظ و اميد و آرزوى من هستى، نيست معبودى غير از تو اى پروردگار عالميان.
فَإِذَا أَرَدْتَ الْمَشْيَ فَقُلْ اللَّهُمَّ إِنِّي أَرَدْتُكَ فَأَرِدْنِي وَ إِنِّي أَقْبَلْتُ بِوَجْهِي إِلَيْكَ فَلَا تُعْرِضْ بِوَجْهِكَ عَنِّي فَإِنْ كُنْتَ عَلَيَّ سَاخِطاً فَتُبْ عَلَيَّ وَ ارْحَمْ مَسِيرِي إِلَى ابْنِ حَبِيبِكَ أَبْتَغِي بِذَلِكَ رِضَاكَ عَنِّي فَارْضَ عَنِّي وَ لَا تُخَيِّبْنِي يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ ثُمَّ امْشِ حَافِياً وَ عَلَيْكَ السَّكِينَةُ وَ الْوَقَارُ بِالتَّكْبِيرِ وَ التَّهْلِيلِ وَ التَّمْجِيدِ وَ التَّحْمِيدِ وَ التَّعْظِيمِ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ ص وَ قُلْ أَيْضاً الْحَمْدُ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْمُتَوَحِّدِ بِالْأُمُورِ كُلِّهَا خَالِقِ الْخَلْقِ لَمْ يَعْزُبْ عَنْهُ شَيْءٌ مِنْ أُمُورِهِمْ وَ عَالِمِ كُلِّ شَيْءٍ بِغَيْرِ تَعْلِيمٍ صَلَوَاتُ اللَّهِ وَ صَلَوَاتُ مَلَائِكَتِهِ الْمُقَرَّبِينَ وَ أَنْبِيَائِهِ الْمُرْسَلِينَ وَ رُسُلِهِ أَجْمَعِينَ- عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ الْأَوْصِيَاءِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَنْعَمَ عَلَيَّ وَ عَرَّفَنِي فَضْلَ مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ ص ثُمَّ امْشِ قَلِيلًا وَ قَصِّرْ خُطَاكَ فَإِذَا وَقَفْتَ عَلَى التَّلِّ فَاسْتَقْبِلِ الْقَبْرَ فَقِفْ وَ قُلِ اللَّهُ أَكْبَرُ ثَلَاثِينَ مَرَّةً وَ تَقُولُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ فِي عِلْمِهِ مُنْتَهَى عِلْمِهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ بَعْدَ عِلْمِهِ مُنْتَهَى عِلْمِهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ مَعَ عِلْمِهِ مُنْتَهَى عِلْمِهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ فِي عِلْمِهِ مُنْتَهَى عِلْمِهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ بَعْدَ عِلْمِهِ مُنْتَهَى عِلْمِهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ مَعَ عِلْمِهِ مُنْتَهَى عِلْمِهِ سُبْحَانَ اللَّهِ فِي عِلْمِهِ مُنْتَهَى عِلْمِهِ وَ سُبْحَانَ اللَّهِ بَعْدَ عِلْمِهِ مُنْتَهَى عِلْمِهِ وَ سُبْحَانَ اللَّهِ مَعَ عِلْمِهِ مُنْتَهَى عِلْمِهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ بِجَمِيعِ مَحَامِدِهِ عَلَى جَمِيعِ نِعَمِهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ وَ حَقٌّ لَهُ ذَلِكَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ الْحَلِيمُ الْكَرِيمُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ- وَ نُورُ الْأَرَضِينَ السَّبْعِ وَ نُورُ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ- وَ الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللَّهِ وَ ابْنَ حُجَّتِهِ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ يَا مَلَائِكَةَ اللَّهِ وَ زُوَّارَ قَبْرِ ابْنِ نَبِيِّ اللَّهِ
و وقتى خواستى حركت كنى بگو:
خدايا من تو را اراده كردهام پس تو نيز من را اراده نما، و من به تو روى آوردهام پس رو از من مگردان، پس اگر بر من غضبناكى توبهام را بپذير، و اين سير و سفرم به سوى فرزند حبيبت را مورد ترحّم و تلطّف قرار بده، با اين زيارت مىخواهم كه از من خشنود شوى پس راضى شو از من و نااميدم مكن اى كسى كه ارحم الراحمين هستى.
سپس پاى برهنه حركت كن در حالى كه با وقار و آرامش مىباشى و در اين حال تكبير (اللّه اكبر) و تهليل (لا إِلهَ إِلَّا اللّهُ) و تمجيد (خدا را با مجد و بزرگى ياد كردن نظير گفتن لا حول و لا قوّة الّا باللّه گفتن) و تحميد (الحمد للّه) گفته و نيز عباراتى كه بر تعظيم حق تعالى و رسول گراميش صلّى اللّه عليه و آله و سلّم دلالت دارند را بكار ببر و نيز بگو:
حمد سزاوار خداوند واحدى است كه تمام امور مختص به او بوده و او در جميع آنها مستقلّ است، آفريننده مخلوقات بوده و هيچ چيزى از او پنهان نيست، به تمام اشياء آگاه و عالم بوده بدون اينكه تعليم گرفته باشد، درود و رحمت خدا و درود فرشتگان مقرّب و انبياء مرسلش و تحيّت تمام فرستادگانش بر محمّد و اهل بيت آن حضرت كه جانشينانش مىباشند، حمد و سپاس خدائى را كه بر من نعمت داد و برترى و فضيلت محمّد و اهل بيتش صلّى اللّه عليه و آله و سلّم را به من شناساند.
سپس اندكى حركت كن و قدمهايت را كوتاه بردار و وقتى به تل و تپه رسيدى و قبر در مقابلت قرار گرفت بايست و بگو:
اللّه اكبر (سى مرتبه) و سپس بگو:
نيست معبودى مگر خداوند متعال آن طورى كه خودش مىداند، و نيست معبودى مگر خداوند متعال و اين تهليل در حالى است كه حق تعالى مىداند از من صادر شده و نهايت و انتهائى ندارد، و نيست معبودى مگر حق تعالى و اين تهليل مقرون با علم او است ازلا و ابدا و نهايت و انتهائى ندارد، و حمد و سپاس مختص به خداوند است آن طورى كه خودش مىداند و نهايت و انتهائى ندارد، و حمد و سپاس مختص به خداوند است و اين تحميد در حالى است كه حق تعالى مىداند از من صادر شده و نهايت و انتهائى ندارد، و حمد و سپاس مختص به خداوند است و اين تحميد مقرون با علم او است ازلا و ابدا و نهايت و انتهائى ندارد.
و منزّه است خداوند متعال آن طورى كه خودش مىداند و نهايت و انتهائى ندارد، و منزّه است خداوند متعال و اين تنزيه در حالى است كه حق تعالى مىداند از من صادر شده و انتهائى ندارد، و منزّه است خداوند متعال و اين تنزيه مقرون با علم او است ازلا و ابدا و نهايت و انتهائى ندارد، و حمد و سپاس مختص به حقتعالى است با تمام ستايشها در مقابل جميع نعمتهايش، و نيست معبودى غير از حق تعالى و او بزرگتر از هر چيزى است، و اين مقام حق او است، نيست معبودى غير از حق تعالى كه صاحب حلم و كرم مىباشد، نيست معبودى غير از حق تعالى كه بلند مرتبه و بزرگ مىباشد، نيست معبودى غير از حق تعالى كه نور آسمانهاى هفتگانه و نور طبقات هفتگانه زمين و نور عرش بزرگ مىباشد، و حمد و سپاس مختص به پروردگار عالميان است، درود بر تو اى حجّت خدا و فرزند حجّت خدا، درود بر شما اى فرشتگان خدا و زائران قبر مطهّر فرزند نبىّ و پيغمبر خدا.
ثُمَّ امْشِ عَشْرَ خُطُوَاتٍ وَ كَبِّرْ ثَلَاثِينَ تَكْبِيرَةً وَ قُلْ وَ أَنْتَ تَمْشِي لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ تَهْلِيلًا لَا يُحْصِيهِ غَيْرُهُ قَبْلَ كُلَّ وَاحِدٍ [أَحَدٍ ]وَ بَعْدَ كُلِّ وَاحِدٍ وَ مَعَ كُلِّ وَاحِدٍ وَ عَدَدَ كُلِّ وَاحِدٍ وَ سُبْحَانَ اللَّهِ تَسْبِيحاً لَا يُحْصِيهِ غَيْرُهُ قَبْلَ كُلِّ وَاحِدٍ وَ بَعْدَ كُلِّ وَاحِدٍ وَ مَعَ كُلِّ وَاحِدٍ وَ عَدَدَ كُلِّ وَاحِدٍ وَ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ قَبْلَ كُلِّ وَاحِدٍ وَ بَعْدَ كُلِّ وَاحِدٍ- وَ مَعَ كُلِّ وَاحِدٍ وَ عَدَدَ كُلِّ وَاحِدٍ أَبَداً أَبَداً أَبَداً اللَّهُمَّ إِنِّي أُشْهِدُكَ وَ كَفَى بِكَ شَهِيداً فَاشْهَدْ لِي أَنِّي أَشْهَدُ أَنَّكَ حَقٌّ وَ أَنَّ رَسُولَكَ حَقٌّ وَ أَنَّ حَبِيبَكَ حَقٌّ وَ أَنَّ قَوْلَكَ حَقٌّ وَ أَنَّ قَضَاءَكَ حَقٌّ وَ أَنَّ قَدَرَكَ حَقٌّ وَ أَنَّ فِعْلَكَ حَقٌّ وَ أَنَّ حَشْرَكَ حَقٌّ- وَ أَنَّ نَارَكَ حَقٌّ وَ أَنَّ جَنَّتَكَ حَقٌّ وَ أَنَّكَ مُمِيتُ الْأَحْيَاءِ وَ مُحْيِي الْمَوْتَى- وَ أَنَّكَ بَاعِثُ مَنْ فِي الْقُبُورِ وَ أَنَّكَ جامِعُ النّاسِ لِيَوْمٍ لا رَيْبَ فِيهِ وَ أَنَّكَ لا تُخْلِفُ الْمِيعادَ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللَّهِ وَ ابْنَ حُجَّتِهِ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ يَا مَلَائِكَةَ اللَّهِ وَ يَا زُوَّارَ قَبْرِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع ثُمَّ امْشِ قَلِيلًا وَ عَلَيْكَ السَّكِينَةُ وَ الْوَقَارُ بِالتَّكْبِيرِ وَ التَّهْلِيلِ وَ التَّمْجِيدِ وَ التَّحْمِيدِ وَ التَّعْظِيمِ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ ص وَ قَصِّرْ خُطَاكَ فَإِذَا أَتَيْتَ الْبَابَ الَّذِي يَلِي الْمَشْرِقَ فَقِفْ عَلَى الْبَابِ وَ قُلْ أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً ص عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُأَمِينُ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ وَ أَنَّهُ سَيِّدُ الْأَوَّلِينَ وَ الآْخِرِينَ وَ أَنَّهُ سَيِّدُ الْأَنْبِيَاءِ وَ الْمُرْسَلِينَ- سَلَامٌ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِي هَدانا لِهذا وَ ما كُنّا لِنَهْتَدِيَ لَوْ لا أَنْ هَدانَا اللّهُ لَقَدْ جاءَتْ رُسُلُ رَبِّنا بِالْحَقِّ اللَّهُمَّ إِنِّي أَشْهَدُ أَنَّ هَذَا قَبْرُ ابْنِ حَبِيبِكَ وَ صِفْوَتِكَ مِنْ خَلْقِكَ وَ أَنَّهُ الْفَائِزُ بِكَرَامَتِكَ أَكْرَمْتَهُ بِكِتَابِكَ وَ خَصَصْتَهُ وَ ائْتَمَنْتَهُ عَلَى وَحْيِكَ وَ أَعْطَيْتَهُ مَوَارِيثَ الْأَنْبِيَاءِ وَ جَعَلْتَهُ حُجَّةً عَلَى خَلْقِكَ مِنَ الْأَصْفِيَاءِ فَأَعْذَرَ فِي الدُّعَاءِ وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِيكَ لِيَسْتَنْقِذَ عِبَادَكَ مِنَ الضَّلَالَةِ وَ الْجَهَالَةِ وَ الْعَمَى وَ الشَّكِّ وَ الِارْتِيَابِ إِلَى بَابِ الْهُدَى مِنَ الرَّدَى وَ أَنْتَ تَرَى وَ لَا تُرَى وَ أَنْتَ بِالْمَنْظَرِ الْأَعْلَى حَتَّى ثَارَ عَلَيْهِ مِنْ خَلْقِكَ مَنْ غَرَّتْهُ الدُّنْيَا وَ بَاعَ الآْخِرَةَ بِالثَّمَنِ الْأَوْكَسِ الْأَدْنَى وَ أَسْخَطَكَ وَ أَسْخَطَ رَسُولَكَ وَ أَطَاعَ مِنْ عِبَادِكَ مِنْ أَهْلِ الشِّقَاقِ وَ النِّفَاقِ وَ حَمَلَةِ الْأَوْزَارِ مَنِ اسْتَوْجَبَ النَّارَ لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلِي وُلْدِ رَسُولِكَ وَ ضَاعَفَ عَلَيْهِمُ الْعَذَابَ الْأَلِيمَ
سپس ده قدم بردار و سى مرتبه تكبير گفته و در حالى كه راه مىروى بگو:
نيست معبودى مگر حق تعالى تهليل مىگويم تهليلى كه غير از او احدى نمىتواند آن را بشمارد، او پيش از هر كسى و بعد از هر كسى و با هر كسى و عدد تمام كسان مىباشد، و منزّه است خدا و حمد براى خدا است و نيست معبودى مگر خدا و خدا بزرگتر از هر چيز بوده، پيش از هر كسى و بعد از هر كسى و با هر كسى و عدد تمام كسان است براى هميشه، براى هميشه، براى هميشه، خداوندا من تو را شاهد مىگيرم و تو براى شاهد بودن كافى هستى پس شهادت بده براى من كه شهادت مىدهم تو حق بودى و رسولت حق بوده و گفتارت حق، و حكمى كه مىكنى حق بوده و تقديرت حق و فعلت حقّ و بهشتت حق مىباشد، و شهادت مىدهم كه تو زندهها را مىميرانى و مردگان را زنده مىكنى و مردههاى در قبور را مبعوث مىفرمائى، و شهادت مىدهم كه تو مردم را در روزى كه شكى در آن نيست جمع مىنمائى، و شهادت مىدهم كه وعدهاى را كه دادهاى مخالفت نمىكنى، درود بر تو اى حجّت خدا و فرزند حجّت خدا، درود بر شما اى فرشتگان خدا و اى زائرين قبر ابى عبد اللّه عليه السّلام.
سپس اندكى حركت كن، در حالى كه با آرامش و سنگينى راه مىروى تكبير و تهليل گفته و حق تعالى را به مجد و بزرگى ياد نما و به تحميد و تعظيم حق تعالى و رسول اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم پرداز و قدمهايت را كوچك بردار و وقتى به درب شرقى حرم رسيدى بايست و بگو:
شهادت مىدهم كه معبودى غير از خداوند متعال نبوده در حالى كه تنها است و شريكى براى او نمىباشد، و شهادت مىدهم كه محمّد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بنده و فرستاده او و اين خدا بر مخلوقاتش مىباشد، و شهادت مىدهم كه او سرور اوّلين و آخرين (گذشتگان و آيندگان) است، و شهادت مىدهم كه آن حضرت آقاى انبياء و فرستادگان حق تعالى است، درود بر رسول خدا، حمد و سپاس خدائى را كه ما را به اين امر هدايت نمود و اگر او ما را هدايت نمىكرد هرگز به آن راه نمىيافتيم، همانا فرستادگان پروردگار ما حق را آوردهاند، خداوندا من شهادت مىدهم كه اين قبر فرزند حبيب و فرزند اختيار شده از مخلوقاتت مىباشد، و او است كه به كرامت تو رسيده، تو او را بواسطه كتابت (قرآن) مورد اكرام خود قرار دادهاى، و اختصاصش داده و بر وحى خود امينش نمودهاى، و مواريث انبياء را به او اعطاء فرمودهاى و بر خلائق حجّت كردهاى، پس در دعوت خلائق به تو مبالغه نمود و جانش را در راه تو بذل و ايثار كرد تا بندگانت را از گمراهى و نادانى و تاريكى و شك و شبهه نجات داده و به طرف هدايت و رهائى از هلاكت بكشاند در حالى كه تو مىبينى در عين اينكه ديده نمىشوى و در حالى كه در ديدگاهى بلند و مرتفع بوده و بر تمام اعمال و حركات خلائق مشرف هستى بهر صورت آن حضرت براى نجات بشر قيام نمود ولى كسانى كه مغرور دنيا واقع شده و آخرت را به بهاء اندكى فروختند بر آن جناب هجوم آورده و بدين ترتيب تو و رسولت را به غضب آورده و بندگانى را كه اهل شقاق و نفاق و حاملين و زر و وبال و مستوجب و مستحق دوزخ هستند را اطاعت و پيروى كردند، خدا لعنت كند كشندگان فرزندان رسولت را و عذاب دردناك را بر ايشان مضاعف و دو چندان كند.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)