29 فروردين
روز ارتش
همزمان با نزديك شدن پيروزى انقلاب اسلامى ، ارتش رژيم شاهنشاهى نيز با پيوستن به مردم ، در براندازى نهايى رژيم سهيم شد. فرار نظاميان از پادگان ها، خوددارى از مقابله با مردم ، سرپيچى از دستورات فرماندهان طاغوت ، رژه پرسنل نيروى هوايى در محضر امام قدس سره شركت در خنثى كردن كودتاى 21 بهمن و پيوستن كامل به صفوف ملت در 22 بهمن 57، از نتايج ارزنده برخورد حكيمانه حضرت امام با ارتش بود و اين عنايت با نامگذارى روز 29 فروردين در سال 1358 به نام ارتش جمهورى اسلامى توسط معظم له كامل شد.
# افراد ارتش موظفند در داخل ارتش حفظ نظم و سلسله مراتب و ضوابط را بكنند. توجه ننمودن به اين مسائل موجب ضعف ارتش ‍ اسلامى مى شود و نظام را از هم مى پاشد. سربازان و درجه داران و افسران موظفند سلسله مراتب را حفظ و مراعات كنند...
صحيفه نور جلد 6،ص 24
# ...روز ارتش ... روز افتخار كشور است ، روز سرافرازى ارتش و ساير قواى مسلح است ، تبريك به ارتش و ملت شعار نيست ، شعور و حقيقت است ...
صحيفه نور جلد 14، صى 191
# روز ارتش روز مردم است ، لكن انتخاب يك روز براى ارتش به منظور تجليل بيشتر و تقدير سزاوارتر و نمودار تكريم از چهره سلحشور و رزمنده آنان است .
صحيفه نور جلد 16،ص 133
# ارتش و سپاه و بسيج و ساير قواى مسلح نظامى و انتظامى و مردم پيرو اوليايى هستند كه همه چيز خود را در راه هدف و عقده فدا نموده و براى اسلام و پيروان معظم آن شرف و افتخار آفريده اند.
صحيفه نور جلد 15،ص 154
# ... الان اين ارتش ،ارتش اسلام است و ارتش اسلام احترام دارد و كسى حق ندارد اين احترام را از بين ببرد.
صحيفه نور جلد 6،ص 244
# ارتش اساس يك ملت است حافظ يك ملت است اگر ارتش ، اسلامى و فكرش اسلامى بشود مملكت را به كمال مطلوب مى رساند.
صحيفه نور جلد 10،ص 47
# امروز شما نور چشم همه ما هستيد و ما به وجود امثال شما بايد افتخار بكنيم . شما بايد براى اسلام يك ارتش قوى و يك ارتش مستقل باشيد.
صحيفه نور جلد 17، ص 47
# نيروى زمينى قهرمان كه در حقيقت در تمامى حوادث در نوك پيكان حملات ناجوانمردانه دشمنان بوده است ، به حق چهره راستين و شكست ناپذير و استوار خويش در دفاع از مرزهاى گسترده كشورمان را نشان داد.
# در عمليات هاى بزرگى همچون شكستن حصر آبادان و فتح المبين و بيت المقدس و ده ها عمليات افتخار آفرين ديگر دوشادوش و همگام عزيزان سپاه و بسيج به فتوحات و افتخارات بزرگى نايل شود.
صحيفه نور جلد 12،ص 48