مشک سقاها


در آن زمان، یک قسمت از خانه ها و محله های تهران به وسیله آب مشک سقاها مشروب می گردید و این سقاها که هر کدام خیک و یا مشک بزرگی بر دوش افکنده بودند از قنوات موجود در تهران آنها را پر کرده و به خانه ها می بردند و تدریجا که تغییراتی در نحوه آب رسانی پدیدار شد. این کار به وسیله شبکه های آبی صورت می گرفت که توسط چارپایانی مثل اسب و الاغ کشیده می شد. اما در کنار اینگونه آب رسانی ها، در بیشتر خانه ها آب انبارهای کوچک و بزرگی نیز می ساختند و انها را ، اواخر شب ، پر می کردند که احتمالا آب نهرها و جوی ها کمتر آلوده بود. بیشتر این آب ها از نهر کرج می آمد و میراب های بلدیه ( شهرداری) که مامور رساندن و به جریان انداختن و تقسیم عادلانه آب در جوی های محله ها بودند از آنجایی که این افراد سر رشته کاری مهم را در دست داشتند در واقع نفوذ و قدرت زیادی داشتند و گاهی اتفاق می افتاد همین میراب های کذایی وقتی از ساکنان خانه ای دلخوری پیدا می کردند، به انواع بهانه های مختلف مانع جریان آب به خانه های مورد نظر می شدند و گاه هم یک کوچه یا یک محله بر سر حق تقدم آب و یا تاخیر در استفاده از آب ، نزاع ها و مناقشات خونینی راه می انداختند