ديوان اشعار ابوسعید ابوالخیر

[sorna]

دنیا طلبان ز حرص مستند همه

موسی کش و فرعون پرستند همه


هر عهد که با خدای بستند همه

از دوستی حرص شکستند همه

[sorna]

ای چشم تو چشم چشمه هر چشم همه

بی چشم تو نور نیست بر چشم همه


چشم همه را نظر بسوی تو بود

از چشم تو چشمه‌هاست در چشم همه

[sorna]

چون باز سفید در شکاریم همه

با نفس و هوای نفس یاریم همه


گر پرده ز روی کارها بر گیرند

معلوم شود که در چه کاریم همه

[sorna]

ای روی تو مهر عالم آرای همه

وصل تو شب و روز تمنای همه


گر با دگران به ز منی وای بمن

ور با همه کس همچو منی وای همه

[sorna]

سودا به سرم همچو پلنگ اندر کوه

غم بر سر غم بسان سنگ اندر کوه


دور از وطن خویش و به غربت مانده

چون شیر به دریا و نهنگ اندر کوه

[sorna]

هستی که ظهور می‌کند در همه شی

خواهی که بری به حال او با همه پی


رو بر سر می حباب را بین که چسان

می وی بود اندر وی و وی در می وی

[sorna]

ای خالق ذوالجلال و ای بار خدای

تا چند روم دربدر و جای به جای


یا خانه امید مرا در دربند

یا قفل مهمات مرا دربگشای

[sorna]

دارم صنمی چهره برافروخته‌ای

وز خرمن دهر دیده بر دوخته‌ای


او عاشق دیگری و من عاشق او

پروانه صفت سوخته‌ای سوخته‌ای

[sorna]

من کیستم آتش به دل افروخته‌ای

وز خرمن دهر دیده بر دوخته‌ای


در راه وفا چو سنگ و آتش گردم

شاید که رسم به صبحت سوخته‌ای

[sorna]

آنم که توام ز خاک برداشته‌ای

نقشم به مراد خویش بنگاشته‌ای


کارم چو بدست خویش بگذاشته‌ای

می‌رویم از آنسان که توام کاشته‌ای