ديوان اشعار ابوسعید ابوالخیر

[sorna]

ی گشته جهان تشنهٔ پرآب از تو

ای رنگ گل و لالهٔ خوش‌آب از تو


محتاج به کیمیای اکسیر توایم

بیش از همه عقل گشته سیراب از تو

[sorna]

ای شعلهٔ طور طور پر نور از تو

وی مست به نیم جرعه منصور از تو


هر شی جهان جهان منشور از تو

من از تو و مست از تو و مخمور از تو

[sorna]

ای سبزی سبزهٔ بهاران از تو

وی سرخی روی گلعذاران از تو


آه دل و اشک بی قراران از تو

فریاد که باد از تو و باران از تو

[sorna]

ای رونق کیش بت‌پرستان از تو

وی غارت دین صد مسلمان از تو


کفر از من و عشق از من و زنار از من

دل از تو و دین از تو و ایمان از تو

[sorna]

ابریست که خون دیده بارد غم تو

زهریست که تریاق ندارد غم تو


در هر نفسی هزار محنت زده را

بی دل کند و زدین برآرد غم تو

[sorna]

از دیدهٔ سنگ خون چکاند غم تو

بیگانه و آشنا نداند غم تو


دم در کشم و غمت همه نوش کنم

تا از پس من به کس نماند غم تو

[sorna]

ای نالهٔ پیر قرطه پوش از غم تو

وی نعرهٔ رند می‌فروش از غم تو


افغان مغان نیره‌نوش از غم تو

خون دل عاشقان بجوش از غم تو

[sorna]

ای آمده کار من به جان از غم تو

تنگ آمده بر دلم جهان از غم تو


هان ای دل و دیده تا به سر برنکنم

خاک همه دشت خاوران از غم تو

[sorna]

ای نالهٔ پیر خانقاه از غم تو

وی گریهٔ طفل بی‌گناه از غم تو


افغان خروس صبح گاه از غم تو

آه از غم تو هزار آه از غم تو

[sorna]

ای خالق ذوالجلال و ای رحمان تو

سامان ده کار بی سر و سامان تو


خصمان مرا مطیع من می‌گردان

بی رحمان را ز چشم من گردان تو