ديوان اشعار ابوسعید ابوالخیر

[sorna]

تا گرد رخ تو سنبل آمد بیرون

صد ناله ز من چون بلبل آمد بیرون


پیوسته ز گل سبزه برون می‌آید

این طرفه که از سبزه گل آمد بیرون

[sorna]

در راه یگانگی نه کفرست و نه دین

یک گام زخود برون نه و راه ببین


ای جان جهان تو راه اسلام گزین

با مار سیه نشین و با ما منشین

[sorna]

گر سقف سپهر گردد آیینهٔ چین

ور تختهٔ فولاد شود روی زمین


از روزی تو کم نشود دان به یقین

میدان که چنینست و چنینست و چنین

[sorna]

گر صفحهٔ فولاد شود روی زمین

در صحن سپهر گردد آیینهٔ چین


از روزی تو کم نشود یک سر موی

حقا که چنینست و چنینست و چنین

[sorna]

ای در همه شان ذات تو پاک از شین

نه در حق تو کیف توان گفت نه این


از روی تعقل همه غیرند و صفات

ذاتت بود از روی تحقق همه عین

[sorna]

بر ذره نشینم بچمد تختم بین

موری بدو منزل ببرد رختم بین


گر لقمه مثل ز قرص خورشید کنم

تاریکی سینه آورد بختم بین

[sorna]

هان یاران هوی و ها جوانمردان هو

مردی کنی و نگاه داری سر کو


گر تیر چنان رسد که بشکافد مو

باید که ز یک دگر نگردانی رو

[sorna]

دورم اگر از سعادت خدمت تو

پیوسته دلست آینهٔ طلعت تو


از گرمی آفتاب هجرم چه غمست

دارم چو پناه سایهٔ دولت تو

[sorna]

ای آینه را داده جلا صورت تو

یک آینه کس ندید بی صورت تو


نی نی که ز لطف در همه آینه‌ها

خود آمده‌ای به دیدن صورت تو

[sorna]

جان و دل من فدای خاک در تو

گر فرمایی بدیده آیم بر تو


وصلت گوید که تو نداری سرما

بی سر بادا هر که ندارد سر تو