ديوان اشعار ابوسعید ابوالخیر

[sorna]

قومی که حقست قبلهٔ همتشان

تا سر داری مکش سر از خدمتشان


آنرا که چشیده زهر آفاق زدهر

خاصیت تریاق دهد صحبتشان

[sorna]

فریاد ز شب روی و شب رنگیشان

وز چشم سیاه و صورت زنگیشان


از اول شب تا به دم آخر شب

اینها همه در رقص و منم چنگیشان

[sorna]

رخسار تو بی نقاب دیدن نتوان

دیدار تو بی حجاب دیدن نتوان


مادام که در کمال اشراق بود

سر چشمهٔ آفتاب دیدن نتوان

[sorna]

بحریست وجود جاودان موج زنان

زان بحر ندیده غیر موج اهل جهان


از باطن بحر موج بین گشته عیان

بر ظاهر بحر و بحر در موج نهان

[sorna]

حاصل زدر تو دایما کام جهان

لطف تو بود باعث آرام جهان


با فیض خدا تا بابد تابان باد

مهر علمت مدام بر بام جهان

[sorna]

بنگر به جهان سر الهی پنهان

چون آب حیات در سیاهی پنهان


پیدا آمد ز بحر ماهی انبوه

شد بحر ز انبوهی ماهی پنهان

[sorna]

چون حق به تفاصیل شئون گشت بیان

مشهود شد این عالم پر سود و زیان


گر باز روند عالم و عالمیان

با رتبهٔ اجمال حق آیند عیان

[sorna]

سودت نکند به خانه در بنشستن

دامنت به دامنم بباید بستن


کان روز که دست ما به دامان تواست

ما را نتوان ز دامنت بگسستن

[sorna]

پل بر زبر محیط قلزم بستن

راه گردش به چرخ و انجم بستن


نیش و دم مار و دم کژدم بستن

بتوان نتوان دهان مردم بستن

[sorna]

از ساحت دل غبار کثرت رفتن

به زانکه به هرزه در وحدت سفتن


مغرور سخن مشو که توحید خدا

واحد دیدن بود نه واحد گفتن