ديوان اشعار ابوسعید ابوالخیر

[sorna]

رویت دریای حسن و لعلت مرجان

زلفت عنبر صدف دهان در دندان


ابرو کشتی و چین پیشانی موج

گرداب بلا غبغب و چشمت طوفان

[sorna]

هستی به صفاتی که درو بود نهان

دارد سریان در همه اعیان جهان


هر وصف زعینی که بود قابل آن

بر قدر قبول عین گشتست عیان

[sorna]

آن دوست که هست عشق او دشمن جان

بر باد همی دهد غمش خرمن جان


من در طلبش دربدر و کوی به کوی

او در دل و کرده دست در گردن جان

[sorna]

یا رب ز قناعتم توانگر گردان

وز نور یقین دلم منور گردان


روزی من سوختهٔ سرگردان

بی منت مخلوق میسر گردان

[sorna]

یا رب زدو کون بی‌نیازم گردان

وز افسر فقر سرفرازم گردان


در راه طلب محرم رازم گردان

زان ره که نه سوی تست بازم گردان

[sorna]

یا رب ز کمال لطف خاصم گردان

واقف بحقایق خواصم گردان


از عقل جفا کار دل افگار شدم

دیوانهٔ خود کن و خلاصم گردان

[sorna]

در درویشی هیچ کم و بیش مدان

یک موی تو در تصرف خویش مدان


و آنرا که بود روی به دنیا و به دین

در دوزخ یا بهشت درویش مدان

[sorna]

دنیا گذران، محنت دنیا گذران

نی بر پدران ماند و نی بر پسران


تا بتوانی عمر به طاعت گذران

بنگر که فلک چه میکند با دگران

[sorna]

یا رب تو مرا به یار دمساز رسان

آوازهٔ دردم بهم آواز رسان


آن کس که من از فراق او غمگینم

او را به من و مرا به او بازرسان

[sorna]

بر گوش دلم ز غیب آواز رسان

مرغ دل خسته را به پرواز رسان


یا رب که به دوستی مردان رهت

این گمشدهٔ مرا به من باز رسان