ديوان اشعار ابوسعید ابوالخیر

[sorna]

افسوس که ما عاقبت اندیش نه‌ایم

داریم لباس فقر و درویش نه‌ایم


این کبر و منی جمله از آنست که ما

قانع به نصیب و قسمت خویش نه‌ایم

[sorna]

مادر ره سودای تو منزل کردیم

سوزیست در آتشی که در دل کردیم


در شهر مرامیان چشم می‌خوانند

نیکو نامی ز عشق حاصل کردیم

[sorna]

هر چند که دل به وصل شادان کردیم

دیدیم که خاطرت پریشان کردیم


خوش باش که ما خوی به هجران کردیم

بر خود دشوار و بر تو آسان کردیم

[sorna]

ما طی بساط ملک هستی کردیم

بی نقض خودی خداپرستی کردیم


بر ما می وصل نیک می‌پیوندد

تف بر رخ می که زود مستی کردیم

[sorna]

جانا من و تو نمونهٔ پرگاریم

سر گر چه دو کرده‌ایم یک تن داریم


بر نقطه روانیم کنون چون پرگار

در آخر کار سر بهم باز آریم

[sorna]

ما با می و مستی سر تقوی داریم

دنیی طلبیم و میل عقبی داریم


کی دنیی و دین هر دو بهم آید راست

اینست که ما نه دین نه دنیی داریم

[sorna]

شمعم که همه نهان فرو می‌گریم

می‌خندم و هر زمان فرو می‌گریم


چون هیچ کس از گریه من آگه نیست

خوش خوش بمیان جان فرو می‌گریم

[sorna]

ما جز به غم عشق تو سر نفرازیم

تا سر داریم در غمت دربازیم


گر تو سر ما بی سر و سامان داری

ماییم و سری در قدمت اندازیم

[sorna]

در مصطبها درد کشان ما باشیم

بدنامی را نام و نشان ما باشیم


از بد بترانی که تو شان می‌بینی

چون نیک ببینی بدشان ما باشیم

[sorna]

ببرید ز من نگار هم خانگیم

بدرید به تن لباس فرزانگیم


مجنون به نصیحت دلم آمده‌است

بنگر به کجا رسیده دیوانگیم