ديوان اشعار ابوسعید ابوالخیر

[sorna]

هیهات که باز بوی می می‌شنوم

آوازهٔ های و هوی و هی می‌شنوم


از گوش دلم سر الهی هر دم

حق میگوید ولی ز نی می‌شنوم

[sorna]

دانی که چها چها چها میخواهم

وصل تو من بی سر و پا می‌خواهم


فریاد و فغان و ناله‌ام دانی چیست

یعنی که ترا ترا ترا می‌خواهم

[sorna]

ای دوست طواف خانه‌ات می‌خواهم

بوسیدن آستانه‌ات می‌خواهم


بی‌منت خلق توشه این ره را

می‌خواهم و از خزانه‌ات می‌خواهم

[sorna]

نی باغ به بستان نه چمن می‌خواهم

نی سرو و نه گل نه یاسمن می‌خواهم


خواهم زخدای خویش کنجی که در آن

من باشم و آن کسی که من می‌خواهم

[sorna]

در کوی تو سر در سر خنجر بنهم

چون مهرهٔ جان عشق تو در بر بنهم


نامردم اگر عشق تو از دل بکنم

سودای تو کافرم گر از سر بنهم

[sorna]

دارم ز خدا خواهش جنات نعیم

زاهد به ثواب و من به امید عظیم


من دست تهی میروم او تحفه به دست

تا زین دو کدام خوش کند طبع کریم

[sorna]

دی تازه گلی ز گلشن آورد نسیم

کز نکهت آن مشام جان یافت شمیم


نی نی غلطم که صفحه‌ای بود از سیم

مشکین رقمش معطر از خلق کریم

[sorna]

ما بین دو عین یار از نون تا میم

بینی الفی کشیده بر صفحهٔ سیم


نی نی غلطم که از کمال اعجاز

انگشت نبیست کرده مه را بدو نیم

[sorna]

با یاد تو با دیدهٔ تر می‌آیم

وز بادهٔ شوق بی‌خبر می‌آیم


ایام فراق چون به سرآمده‌است

من نیز به سوی تو به سر می‌آیم

[sorna]

هر چند زکار خود خبردار نه‌ایم

بیهوده تماشاگر گلزار نه‌ایم


بر حاشیهٔ کتاب چون نقطهٔ شک

بی کارنه‌ایم اگر چه در کار نه‌ایم