ديوان اشعار ابوسعید ابوالخیر

[sorna]

یک چند دویدم و قدم فرسودم

آخر بی تو پدید نامد سودم


تا دست به بیعت وفایت سودم

در خانه نشستم و فرو آسودم

[sorna]

ز آمیزش جان و تن تویی مقصودم

وز مردن و زیستن تویی مقصودم


تو دیر بزی که من برفتم ز میان

گر من گویم، ز من تویی مقصودم

[sorna]

در خواب جمال یار خود میدیدم

وز باغ وصال او گلی می‌چیدم


مرغ سحری زخواب بیدارم کرد

ای کاش که بیدار نمی‌گردیدم

[sorna]

روزی ز پی گلاب می‌گردیدم

پژمرده عذار گل در آتش دیدم


گفتم که چه کرده‌ای که میسوزندت

گفتا که درین باغ دمی خندیدم

[sorna]

دیشب که بکوی یار می‌گردیدم

دانی که پی چه کار می‌گردیدم


قربان خلاف وعده‌اش می‌گشتم

گرد سر انتظار می‌گردیدم

[sorna]

گر در سفرم تویی رفیق سفرم

ور در حضرم تویی انیس حضرم


القصه بهر کجا که باشد گذرم

جز تو نبود هیچ کسی در نظرم

[sorna]

از هجر تو ای نگار اندر نارم

می‌سوزم ازین درد و دم اندر نارم


تا دست به گردن تو اندر نارم

آغشته به خون چو دانه اندر نارم

[sorna]

گر دست تضرع به دعا بردارم

بیخ و بن کوهها ز جا بردارم


لیکن ز تفضلات معبود احد

فاصبر صبرا جمیل را بردارم

[sorna]

یا رب چو به وحدتت یقین می‌دارم

ایمان به تو عالم آفرین می‌دارم


دارم لب خشک و دیدهٔ تر بپذیر

کز خشک و تر جهان همین می‌دارم

[sorna]

از خاک درت رخت اقامت نبرم

وز دست غمت جان به سلامت نبرم


بردار نقاب از رخ و بنمای جمال

تا حسرت آن رخ به قیامت نبرم