تو آن ور جوی من این ور جویتوانا بود هرکه دانا بود(... ز دانش دل پیر برنا بود)توانگری به قناعت است نه به بضاعتتوانگری نه به مال است پیش اهل کمال/// که مال تا لب گور است بعد از آن اعمالتو اول بگو با کیان زیستی/// من آنگه بگویم که تو کیستیتوبره اش سنگین است سر خودش استتوبه گرگ مرگ استتوپش پر استتو را چکار به این و آن ، نونت رو بخور، خرت را برانتو راضی و من راضی گور پدر ناراضیتو ز هجران خبری می شنویتو قدر آب چه دانی که در کنار فراتیتو کز محنت دیگران بی غمی /// نشاید که نامت نهند آدمیتو کوک کسی یا چیزی رفتنتو که لشکرت نبود جنگت چه بود؟تو گفتی که بهرام هرگز نبود( در دخمه کردند سرخ و کبود....)تو مو میبینی و من پیچش مو /// تو ابرو من اشارت های ابروتو نخ کسی رفتن
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)