تقویم در تاریخ ایران باستان

--------------------------------------------------------------------------------

تقویم در تاریخ ایران باستان
1. تقویم فرس قدیم (هخامنشی)
تقویم رایج در اوایل حکومت هخامنشی ایران به نام فرس قدیم یا فرس هخامنشی معروف است . متون کتیبه ی باقی مانده از داریوش بزرگ در کوه بیستون و سایر فرمان های سلاطین هخامنشی ما را از تقویم رسمی این امپراطوری آگاه می سازد. متون کتبیه ها و محتوای فرمان ها بیانگر این حقیقتند که ایرانیان قدیم سال را به 12 ماه تقسیم کرده و فصول را نیز می شناخته اند. در اخبار داریم که داریوش دو نفر از منجمین کلدانی و مشهور را به نام نام های " نبوریمنو"و"کیدینوس" را جهت اصلاح این تقویم به ایران دعوت کرد و ایشان با اشنایی به دانش نجوم یک سال شمسی را برابر با 365 روز و 6 ساعت و 15 دقیقه و 41 ثانیه قرار دادند و به احتمال زیاد سال و ماه ایرانیان را با اصول سال و ماه بابلی تنظیم کردند.
آغاز سال در این تقویم با اغاز پاییز مقارن و اولین ماه سال با برگزاری جشن باگایادی ت.ام ب.ده است.از قرار معلوم جشن مهرگان بعد از برقراری تقویم زرتشتی به جای جشن باگایادی برگزار می شده است. در تقویم فرس قدیم سال به چهار فصل سه ماهه تقسیم می شد و به کار بردن کلماتی چون وهار به جای بهار و وهامین به جای تابستان و پاتیژ به جای پاییز که در زبان پهلوی معمول است مبین این امر است