ديوان اشعار ابوسعید ابوالخیر

[sorna]

ای شوق تو در مذاق چندانکه مپرس

جان را به تو اشتیاق چندان که مپرس


آن دست که داشتم به دامان وصال

بر سر زدم از فراق چندان که مپرس

[sorna]

شاها ز دعای مرد آگاه بترس

وز سوز دل و آه سحرگاه بترس


بر لشکر و بر سپاه خود غره مشو

از آمدن سیل به ناگاه بترس

[sorna]

اندر صف دوستان ما باش و مترس

خاک در آستان ما باش و مترس


گر جمله جهان قصد به جان تو کنند

فارغ دل شو، از آن ما باش و مترس

[sorna]

ای آینهٔ ذات تو ذات همه کس

مرآت صفات تو صفات همه کس


ضامن شدم از بهر نجات همه کس

بر من بنویس سیئات همه کس

[sorna]

ای واقف اسرار ضیمر همه کس

در حالت عجز دستگیر همه کس


یا رب تو مرا توبه ده و عذر پذیر

ای توبه ده و عذرپذیر همه کس

[sorna]

تا در نزنی به هرچه داری آتش

هرگز نشود حقیقت حال تو خوش


اندر یک دل دو دوستی ناید خوش

ما را خواهی خطی به عالم درکش

[sorna]

چون ذات تو منفی بود ای صاحب هش

از نسبت افعال به خود باش خمش


شیرین مثلی شنو مکن روی ترش

ثبت العرش اولا ثم انقش

[sorna]

چون تیشه مباش و جمله بر خود متراش

چون رنده ز کار خویش بی‌بهره مباش


تعلیم ز اره گیر در امر معاش

نیمی سوی خود می کش و نیمی می پاش

[sorna]

در میدان آ با سپر و ترکش باش

سر هیچ بخود مکش بما سرکش باش


گو خواه زمانه آب و خواه آتش باش

تو شاد بزی و در میانه خوش باش

[sorna]

گر قرب خدا میطلبی دلجو باش

وندر پس و پیش خلق نیکوگو باش


خواهی که چو صبح صادق‌القول شوی

خورشید صفت با همه کس یک رو باش