ديوان اشعار ابوسعید ابوالخیر

[sorna]

در بارگه جلالت ای عذر پذیر

دریاب که من آمده‌ام زار و حقیر


از تو همه رحمتست و از من تقصیر

من هیچ نیم همه تویی دستم گیر

[sorna]

شمشیر بود ابروی آن بدر منیر

و آن دیده به خون خوردن چستست چو شیر


از یک سو شیر و از دگر سو شمشیر

مسکین دل من میان شیر و شمشیر

[sorna]

مجنون و پریشان توام دستم گیر

سرگشته و حیران توام دستم گیر


هر بی سر و پا چو دستگیری دارد

من بی سر و سامان توام دستم گیر

[sorna]

ای فضل تو دستگیر من، دستم گیر

سیر آمده‌ام ز خویشتن، دستم گیر


تا چند کنم توبه و تا کی شکنم

ای توبه ده و توبه شکن، دستم گیر

[sorna]

گفتم که: دلم، گفت: کبابی کم گیر

گفتم: چشمم، گفت: سرابی کم گیر


گفتم: جانم، گفت: که در عالم عشق

بسیار خرابست، خرابی کم گیر

[sorna]

آگاه بزی ای دل و آگاه بمیر

چون طالب منزلی تو در راه بمیر


عشقست بسان زندگانی ور نه

زینسان که تویی خواه بزی خواه بمیر

[sorna]

تا روی ترا بدیدم ای شمع تراز

نی کار کنم نه روزه دارم نه نماز


چون با تو بوم مجاز من جمله نماز

چون بی تو بوم نماز من جمله مجاز

[sorna]

در هر سحری با تو همی گویم راز

بر درگه تو همی کنم عرض نیاز


بی منت بندگانت ای بنده نواز

کار من بیچارهٔ سرگشته بساز

[sorna]

من بودم دوش و آن بت بنده نواز

از من همه لابه بود و از وی همه ناز


شب رفت و حدیث ما به پایان نرسید

شب را چه گنه قصهٔ ما بود دراز

[sorna]

ای سر تو در سینه هر محرم راز

پیوسته در رحمت تو بر همه باز


هر کس که به درگاه تو آورد نیاز

محروم ز درگاه تو کی گردد باز