ديوان اشعار ابوسعید ابوالخیر

[sorna]

یا رب در دل به غیر خود جا مگذار

در دیدهٔ من گرد تمنا مگذار


گفتم گفتم ز من نمی‌آید هیچ

رحمی رحمی مرا به من وامگذار

[sorna]

ناقوس نواز گر ز من دارد عار

سجاده نشین اگر ز من کرده کنار


من نیز به رغم هر دو انداخته‌ام

تسبیح در آتش، آتش اندر زنار

[sorna]

با یار موافق آشنایی خوشتر

وز همدم بی‌وفا جدایی خوشتر


چون سلطنت زمانه بگذاشتنیست

پیوند به ملک بینوایی خوشتر

[sorna]

یا رب به کرم بر من درویش نگر

در من منگر در کرم خویش نگر


هر چند نیم لایق بخشایش تو

بر حال من خستهٔ دلریش نگر

[sorna]

لذات جهان چشیده باشی همه عمر

با یار خود آرمیده باشی همه عمر


هم آخر عمر رحلتت باید کرد

خوابی باشد که دیده باشی همه عمر

[sorna]

امروز منم به زور بازو مغرور

یکتایی من بود به عالم مشهور


من همچو زمردم عدو چون افعی

در دیدهٔ من نظر کند گردد کور

[sorna]

ای پشت تو گرم کرده سنجاب و سمور

یکسان به مذاق تو چه شیرین و چه شور


از جانب عشق بانگ بر بانگ و تو کر

وز جانب حسن عرض در عرض و تو کور

[sorna]

خورشید چو بر فلک زند رایت نور

در پرتو آن خیره شود دیده ز دور


و آن دم که کند ز پردهٔ ابر ظهور

فالناظر یجتلیه من غیر قصور

[sorna]

گر دور فتادم از وصالت به ضرور

دارد دلم از یاد تو صد نوع حضور


خاصیت سایهٔ تو دارم که مدام

نزدیک توام اگر چه می‌افتم دور

[sorna]

هر لقمه که بر خوان عوانست مخور

گر نفس ترا راحت جانست مخور


گر نفس ترا عسل نماید بمثل

آن خون دل پیر زنانست مخور