ديوان اشعار ابوسعید ابوالخیر

[sorna]

جانم به لب از لعل خموش تو رسید

از لعل خموش باده نوش تو رسید


گوش تو شنیده‌ام که دردی دارد

درد دل من مگر به گوش تو رسید

[sorna]

گلزار وفا ز خار من می‌روید

اخلاص ز رهگذار من می‌روید


در فکر تو دوش سر به زانو بودم

امروز گل از کنار من می‌روید

[sorna]

یا رب بدو نور دیدهٔ پیغمبر

یعنی بدو شمع دودمان حیدر


بر حال من از عین عنایت بنگر

دارم نظر آنکه نیفتم ز نظر

[sorna]

تا چند حدیث قامت و زلف نگار

تا کی باشی تو طالب بوس و کنار


گر زانکه نه‌ای دروغزن عاشق‌وار

در عشق چو او هزار چون او بگذار

[sorna]

چشمم که نداشت تاب نظارهٔ یار

شد اشک فشان به پیش آن سیم عذار


در سیل سرشک عکس رخسارش دید

نقش عجبی بر آب زد آخر کار

[sorna]

سر رشته دولت ای برادر به کف آر

وین عمر گرامی به خسارت مگذار


دایم همه جا با همه کس در همه کار

میدار نهفته چشم دل جانب یار

[sorna]

هر در که ز بحر اشکم افتد به کنار

در رشتهٔ جان خود کشم گوهروار


گیرم به کفش چو سبحه در فرقت یار

یعنی که نمی‌زنم نفس جز بشمار

[sorna]

یا رب بگشا گره ز کار من زار

رحمی که زعقل عاجزم در همه کار


جز در گه تو کی بودم در گاهی

محروم ازین درم مکن یا غفار

[sorna]

بستان رخ تو گلستان آرد بار

لعل تو حیوت جاودان آرد بار


بر خاک فشان قطره‌ای از لعل لبت

تا بوم و بر زمانه جان آرد بار

[sorna]

گفتم: چشمم، گفت: براهش میدار

گفتم: جگرم، گفت: پر آهش میدار


گفتم که: دلم، گفت: چه داری در دل

گفتم: غم تو، گفت: نگاهش میدار